Σπουδαίοι κριτικοί έχουν γράψει πως το λογοτεχνικό έργο του ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ δεν περιγράφεται, αφού η ποικιλία του είναι τεράστια σε έκταση και ποιήτητα...ποίηση, θέατρο, πρόζα, άρθρα, κοινωνικοπολιτικές μπροσούρες, δημοσιογραφία, τραγούδι...το τραγούδι, το οποίο γι'αυτόν ήταν έρωτας!! κατά τις δηλώσεις του,
Πιότερο απ' τους ανθρώπους, τα τραγούδια τους αγάπησα.
Χωρίς ανθρώπους μπόρεσα να ζήσω
όμως ποτέ χωρίς τραγούδια.
Από τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ του...σε πρόλογο και απόδοση ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ..
ΞΗΜΕΡΩΜΑ
Μέσα στο κοιμισμένο σπίτι, αυτό το χάραμα,
το φως εκείνο που στο επάνω πάτωμα πλανιέται
μοιάζει μ' αστέρι που ξεχάστηκε απ' τη νύχτα.
Κατέβηκα τη σκάλα αθόρυβα,
μες απ' τον κήπο, τράβηξα για το βελανιδόδασος
μες στη δροσιά, στην ησυχία, αυτό το χάραμα.
η τρυφερότητα μιας νέας μητέρας, μες στα δέντρα,
περνώντας απ' το πέτρινο γεφύρι, χάθηκε.
Βαρσοβία, 20 Φεβρουαρίου 1958
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΕΣ ΒΡΟΧΕΣ
Ντυμένες με παγιέτες κι αργυρές κλωστές,
σπιθοβολούν στο ηλιόφωτο οι βροχές
όπως της νιόπαντρης τα ολόξανθα μαλλιά.
Αχνή, απ' τις νοτισμένες στέγες, σιγαλιά
με πλημμυράει σταλιά -σταλιά.
Βαρσοβία, 19 Φεβρουαρίου 1958
Πιότερο απ' τους ανθρώπους, τα τραγούδια τους αγάπησα.
Χωρίς ανθρώπους μπόρεσα να ζήσω
όμως ποτέ χωρίς τραγούδια.
Από τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ του...σε πρόλογο και απόδοση ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ..
ΞΗΜΕΡΩΜΑ
Μέσα στο κοιμισμένο σπίτι, αυτό το χάραμα,
το φως εκείνο που στο επάνω πάτωμα πλανιέται
μοιάζει μ' αστέρι που ξεχάστηκε απ' τη νύχτα.
Κατέβηκα τη σκάλα αθόρυβα,
μες απ' τον κήπο, τράβηξα για το βελανιδόδασος
μες στη δροσιά, στην ησυχία, αυτό το χάραμα.
η τρυφερότητα μιας νέας μητέρας, μες στα δέντρα,
περνώντας απ' το πέτρινο γεφύρι, χάθηκε.
Βαρσοβία, 20 Φεβρουαρίου 1958
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΤΙΚΕΣ ΒΡΟΧΕΣ
Ντυμένες με παγιέτες κι αργυρές κλωστές,
σπιθοβολούν στο ηλιόφωτο οι βροχές
όπως της νιόπαντρης τα ολόξανθα μαλλιά.
Αχνή, απ' τις νοτισμένες στέγες, σιγαλιά
με πλημμυράει σταλιά -σταλιά.
Βαρσοβία, 19 Φεβρουαρίου 1958
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου