Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή ζούμε στον παλμό της επιτυχίας των μαθητών στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, τον ενθουσιασμό των γονιών και κηδεμόνων, πολλές φορές σε σημείο παραληρήματος. Οι αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίρνουν φωτιά όπως λέμε, οι ευχές και οι επευφημίες.
Είναι αναμενόμενες οι σχετικές εκδηλώσεις, δεν κατακρίνεται η χαρά ούτε η ικανοποίηση αφού παιδιά και γονείς δίνουν από την πλευρά τους τον δικό τους αγώνα. Είναι πολύ ευχάριστο για όλη την κοινωνία οι νέοι μας να πετυχαίνουν τους στόχους τους, να προχωρούν στη ζωή τους, να ανοίγουν πόρτες που θα συναντούν το φως.
Όμως, υπάρχουν και οι μαθητές που δεν έγραψαν καλά ενώ προσπάθησαν, πολλοί εξ αυτών ενώ αρίστευαν μια ζωή, γιατί όπως αναφέρουν οι ειδικοί υπάρχουν οι λεγόμενοι αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να είναι το άγχος που μεταφέρουν συνήθως οι γονείς, το άγχος που δημιουργείται από τους ίδιους τους μαθητές, η κούραση που μπορεί τις τελευταίες μέρες να εξωτερικευτεί με οποιοδήποτε ψυχοσωματικό πρόβλημα ή οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας.
Για αυτά τα παιδιά δεν έχω διαβάσει, δεν έχω ακούσει εδώ και χρόνια, κάτι το ενδιαφέρον το θετικό, το σχετικό. Για να είμαστε ειλικρινείς τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Υπάρχουν μαθητές που προσπαθούν, που κάνουν τη νύχτα μέρα δίχως καθόλου βοήθεια ή ελάχιστη στο τέλος του Λυκείου. Υπάρχουν άλλοι που από το δημοτικό ή το γυμνάσιο ενισχύονται με φροντιστήρια, ιδιαίτερα ή μη. Κακώς ή καλώς εδώ έχουμε μια μεγάλη διαφορά..
Προσωπικά χαίρομαι ανέκαθεν, μαζί με κάθε καλό των παιδιών! Όμως έχω μια αρχή να διαχωρίζω τα θέματα, σύμφωνα με τα δεδομένα και τις συγκυρίες. Έτσι, άλλη αξία έχει ο αγώνας του παιδιού που δεν έχει τη δυνατότητα βοήθειας κι άλλη του παιδιού που έχει όλα τα χρόνια βοήθεια. Άλλη αξία η είσοδος στις σχολές με τα γνωστά δεδομένα των εξετάσεων κι άλλη της προπερασμένης χρονιάς που είχαμε εισαγωγές μαθητών οι οποίοι κυριολεκτικά άγγιζαν τη βάση.
Για τα παιδιά λοιπόν που δεν έχουν ελπίδα να εισαχθούν ενώ προσπάθησαν, με πολλή αγάπη τους στέλνω κάποια μηνύματα που αποτελούν συμπεράσματα ζωής.
** Ποτέ δεν γνωρίζουμε το καλό μας.Έτσι το φετινό εμπόδιο μπορεί να επιφυλάσσει την επιτυχία.
** Όλα στη ζωή γίνονται ή δεν γίνονται για κάποιον λόγο που συνήθως αντιλαμβανόμαστε αργότερα.
** Επίσης ότι μας δίνει ή δεν μας δίνει η ζωή, ο Θεός ή όπως το ονομάζει ο καθένας.
** Η ζωή δεν εξαρτάται σε απόλυτο βαθμό από την πανεπιστημιακή πορεία, αλλά από την ψυχική και σωματική υγεία, από τον παράγοντα τύχη που κακώς ή καλώς υπάρχει, από πολλά ακόμη δεδομένα που την καθορίζουν.
** Αν δεν προσπαθήσατε, δώστε τα δυνατά σας φέτος που δεν θα έχετε το φόρτο των μαθημάτων του σχολείου.
** Αν προσπαθήσατε αλλά....επιλέξτε μαζί με τη συμβουλή των γονέων ή κηδεμόνων σας, κάποια από τις πόρτες που ανοίγονται όπως την επαναπροσπάθεια, κάποια ιδιωτική ή δημόσια σχολή.
Ζήστε το καλοκαίρι σας και χαρείτε με τη χαρά των συμμαθητών, των φίλων, των γνωστών που πέτυχαν.Μην επιτρέψετε το σαράκι της ζήλιας να ματώσει την ψυχή σας, αυτά τα όμορφα χρόνια. Ετούτο είναι σοβαρό εμπόδιο για τη ζωή. Ανοίξτε την αγκαλιά σας να τους ευχηθείτε και να περάσετε όμορφα τις διακοπές σας. Η ξεκούραση είναι αυτό που σίγουρα χρειάζεται σε όλους τους μαθητές.
Κατά την επαγγελματική μου πορεία, στο τμήμα νοσηλίων εξωτερικού, ασχολήθηκα με πολλά περιστατικά αριστούχων που πέτυχαν....αλλά η ασθένεια δεν τους άφησε όχι να σπουδάσουν αλλά τους έκοψε το νήμα της ζωής τόσο άδικα, τόσο νωρίς.
Εν κατακλείδι, προσέξτε τους εαυτούς σας
μην επιτρέπετε στην βαθμολογική αποτυχία να σωματοποιηθεί και να σας δημιουργηθούν προβλήματα υγείας
επιλέξτε το επόμενο βήμα σας, μην αφήνετε χαμένο χρόνο και θα δείτε ότι η δική σας κλίμακα επιτυχίας, είναι σε κάποιο άλλο σταυροδρόμι.
άλλωστε κανένας που είχε όρεξη για αγώνα, για δουλειά, για προκοπή δεν χάθηκε.
Είστε το μέλλον του κόσμου που μόνο από τις αξίες σας, τον τίμιο αγώνα σας, την πνευματική σας καλλιέργεια, την πρόοδό σας, το χαμόγελό σας θα είναι λαμπρό!!
Όσο για τους γονείς και τους κηδεμόνες οφείλουν να είναι δίπλα στα παιδιά τους με αγάπη και φροντίδα, δίχως να τα πιέζουν, δίχως να τα συγκρίνουν, δίχως να τους δημιουργούν τύψεις.
Τα παιδιά δεν είναι αριθμοί, δεν αποτελούν τη γέφυρα ικανοποίησης των δικών μας χαμένων ονείρων, δεν τα αγαπάμε όταν είναι αριστούχοι κι όταν δεν είναι ..ξεχνάμε την ύπαρξή τους. Επίσης δεν είναι τόσο όμορφο να προβάλλουμε με τόσο πάθος τις αριστείες αλλά ποτέ κάποια αγαθή πράξη τους, κάποιο προσωπικό τους επίτευγμα, μια ανθρώπινη ευοίωνη εικόνα της καθημερινότητας όπως ένα 16χρονο αγόρι που συνάντησα προχθές στο φανάρι και γύρισε πίσω από την πορεία του για να βοηθήσει έναν κύριο με πρόβλημα κινητικό κτλπ.
Για τους φίλους , γνωστούς, συγγενείς εκτός οικογενείας έχω να πω αυτό...Προσωπικά ποτέ δεν ρώτησα ανίψια, βαφτιστήρια, παιδιά και εντός σπιτιού μου "πως έγραψες, γιατί δεν έγραψες κτλπ" . Το ίδιο θα εξακολουθώ να κάνω πάντα..όταν τα παιδιά θέλουν θα μας ενημερώσουν. Όσο για τις περιβόητες Πανελλήνιες, αν δεν βγουν επίσημα αποτελέσματα ότι κι αν ειπωθεί δεν έχει σημασία.
Με την ευχή για το καλύτερο σε επιτυχόντες και αποτυχόντες.
