Το παρόν αποτελεί αντιγραφή του κειμένου της πρόσφατης ανάρτησής μου, στο fb.
ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ 2024
Για την ιστορική,αγαπημένη κι όμορφη γενέτειρα έχω γράψει πολλές φορές. Είναι λογικό να με απασχολεί αυτός ο τόπος, όχι μόνο γιατί εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, όχι γιατί εκεί διαθέτουμε τη μοναδική μας περιουσία,αλλά γιατί πραγματικά το αξίζει.Ακόμη σαν ένα μικρό ύμνο, για τους προγόνους μας οι οποίοι ενδιαφερόντουσαν και κάποιοι θυσιάστηκαν γι" αυτήν.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΩΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚ. ΝΑΚΟΣ
η πόλη άκμαζε πολιτιστικά κι ας μην ήταν τα οικονομικά, άνετα..Υπήρχε κίνηση στην αγορά και στην πλατεία,υπήρχαν άνθρωποι που περνούσαν απ" τους δρόμους. Πριν σαράντα περίπου χρόνια, τα καφενεία και οι ταβέρνες - καπηλειά, αποτελούσαν ανάσα ζωής, οι ψησταριές στην πλατεία το ίδιο,καθώς κι άλλα κέντρα αν θυμάμαι καλά προς τις γραμμές..
Στα γλέντια και στα πανηγύρια, τα μουσικά σχήματα ήταν παραδοσιακά, των αυθεντικών ερμηνευτών του ρεμπέτικου και του δημοτικού τραγουδιού. Πρόσφατα γνώρισα, ένα ζευγάρι με μέλλον όπως φαίνεται στο ρεμπέτικο τραγούδι και έκαναν αναφορά στην Ανδραβίδα,διότι είχαν έρθει ο παππούς και ο πατέρας, γνωστοί ρεμπέτες μιας άλλης εποχής.
Αυτό που με ανησυχία και λύπη παρατηρώ, είναι η συνεχής πτώση του τόπου, όσον αφορά αυτό που λέγεται "κίνηση-ζωή", λες και κάποιος δήμιος έχει σταθεί πάνω απ" την πόλη.
Μια κωμόπολη με σχέδιο πόλεως, με "αγορά" δηλαδή κεντρικό δρόμο που ανέκαθεν ήταν το αγοραστικό κέντρο, με αξιοζήλευτη - σε έκταση και θέση- πλατεία, η οποία βρίσκεται στην αγκαλιά ενός πολύ σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, με όμορφες εκκλησίες, όμορφα σπίτια και κήπους.. αργοπεθαίνει.
Οι άνθρωποι δεν κυκλοφορούν ούτε τη μέρα, ούτε το βράδυ. Η πλατεία νεκρή κι η αγορά το ίδιο.
Όσο φόρτο εργασιών κι αν έχω, πάντοτε θα ξεκλέψω λίγο χρόνο για μια βόλτα στην αγορά, για να συνομιλήσω με φιλικά και γνωστά πρόσωπα ή για διάφορα ψώνια. Το ίδιο και προς την πλατεία. Το πέρασμα απ" την αγορά, έχει και το νόημα της συζήτησης, της καλημέραα, της κουβέντας.
Ένα σημαντικό αίτιο της νέκρωσης του τόπου αποτελεί η απουσία υπηρεσιών!Ευτυχώς που λειτουργεί το ΚΕΠ. Για αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα, ευθύνονται πολλοί φορείς και πρόσωπα, κάποια χρόνια πριν, καθόσον τίποτα δεν γίνεται σε μια μέρα.
Δυστυχώς η μικρή μου διερεύνηση, έφερε γι" ακόμη μια φορά στο φως, ως ένα σημαντικό και βασικό αίτιο τη νοοτροπία της πλειονότητας, που οδηγεί προς τα πίσω την κατάσταση. Στη νοοτροπία συμπεριλαμβάνεται η ξενομανία, η απουσία του "εμείς" κ.αλ.
Πως να αιτιολογήσω σε φίλους απ" τον Πύργο, που πέρασαν δυο φορές απ" την πλατεία για καφέ , μια ένα μεσημέρι και μια νωρίς το απόγευμα, δίχως να βρουν κατάστημα ανοιχτό;
Γιατί να αναγκαστούμε για κάποιο εύκολο φαγητό, ένα βραδάκι, να οδηγηθούμε σε γειτονικό χωριό;
Χρειάζεται ν" αλλάξει το σκεπτικό αρχικά στους επιχειρηματίες της πλατείας, έτσι ώστε να προσελκύσουν κόσμο απ" τα άλλα μέρη, όπως πριν δέκα χρόνια περίπου.Μπορούν να βελτιώσουν τον τρόπο λειτουργίας τους, να δώσουν κάποιο χρώμα ανανέωσης κτλπ.Υπάρχουν ιδέες, που με ελάχιστο κόστος, θα ανεβάσουν το επίπεδο.
Για τους επιχειρηματίες και για τους πολίτες, "Που να βρει κανείς μεγάλη πλατεία με τα χρώματα και τα σύννεφα ν" αγκαλιάζουν τον Φράγκικο ναό;"
Ακόμη , οι πολίτες πρέπει να βγουν απ" το σκεπτικό του ν" αγοράζω από αλλού...διότι σε μια ανάγκη ο συμπολίτης μου θα είναι δίπλα, διότι οφείλω από αυτοσεβασμό να στηρίζω την τοπική αγορά.
Εννοείται ότι απαιτούνται έργα απ" τις αρμόδιες αρχές (φωτισμός , πεζοδρόμια ή ποδηλατοδρόμια...κτλπ), αλλά ας κάνουμε εμείς στη δική μας εμβέλεια , κάποια βήματα όμορφων παρεμβάσεων (μεγάλες γλάστρες με φυτά στην αγορά και στην πλατεία, στια εισόδους της πόλης).
Με σεβασμό κι αγάπη προς όλους.
