Ανδραβίδα,παραβατικότητα ανηλίκων.Έκκληση για να διορθώσουμε το κακό.

 

Για το ανησυχητικό φαινόμενο της παραβατικότητας των ανηλίκων στην αγαπημένη γενέτειρα, έχω ασχοληθεί πάλι, κυριολεκτικά από αγάπη για τα παιδιά, από εκτίμηση προς τους συμπολίτες μου, καθώς και για το επίπεδο που αξίζει στην πόλη μας.

Η παραβατικότητα εμπεριέχει και τον εκφοβισμό ή μπούλινγκ (bullying).

Εκφοβισμός είναι η σωματική, ψυχολογική,συναισθηματική κακοποίηση ατόμων. Παρατηρείται σε όλες τις ηλικίες. Στις εποχές μας βέβαια σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην κοινωνία και στα σχολεία περισσότερο.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα υπήρξε πρόσφατο περιστατικό μπούλινγκ, σε σχολείο της Ανδραβίδας.

Ένα γεγονός το οποίο δεν είναι τυχαίο ούτε μη αναμενόμενο , αφού υπάρχουν φαινόμενα παραβατικότητας, εδώ και χρόνια. 

Ένα γεγονός όμως, που αμαυρώνει τη γνώμη των τρίτων , για τον ιστορικό μας τόπο. 

Ένα γεγονός, που αποδεικνύει πόσο νοσεί ένα μέρος της κοινωνίας. 

Ένα γεγονός που αφήνει μια εικόνα..αδυναμίας για τη  σχολική κοινότητα.

Ο λόγος που από το τέλος του καλοκαιριού του 2023, ασχολήθηκα μέσω δημοσιευμάτων, καθώς και με ενημέρωση στις αρμόδιες αρχές του τόπου για το φαινόμενο, δεν είναι για να τιμωρηθούν τα παιδιά που παρουσιάζουν διάφορες ...περίεργες συμπεριφορές,ούτε οι γονείς βέβαια, αλλά για να σώσουμε ότι μπορούμε, προκειμένου η τοπική κοινωνία μας, να μην αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.

Η αγάπη μου για τα παιδιά , όπως και της οικογενείας μου είναι δεδομένη και αποδεικνύεται έμπρακτα, καθόσον σχεδόν όλη μας η ζωή μέσω εθελοντικής ιδιότητας είναι αφιερωμένη σ' αυτά.

Επίσης, από το 2000 παρακολουθώ, σχετικά σεμινάρια, διαλέξεις, δράσεις για την ψυχολογία των παιδιών με κέντρο ενδιαφέροντος, την παραβατικότητα.

Μα, θα μου πει κάποιος...Και τι είσαι εσύ;Σωτήρας της Ανδραβίδας;

Η απάντησή μου είναι φυσικά "όχι". Είμαι όμως πολίτης και δημότης, που μέσω της εμπειρίας μου, του χρόνου που διαθέτω, της υπομονής μου, έχω θέληση και στοιχειοθετημένη άποψη, ώστε να μπορώ να σταθώ ως βοηθός γι' αυτό το τόσο σοβαρό θέμα. Γι' αυτό προσπαθώ, γι' αυτό αφιερώνω πολύτιμο χρόνο, μέσω των κειμένων μου. Επιπλέον, το ελάχιστο χρέος μου ως άνθρωπος, είναι να μη μένω αμέτοχη σε ότι δεν με αγγίζει άμεσα.

Μόλις πληροφορήθηκα για το θλιβερό περιστατικό που έγινε λόγος στα ΜΜΕ, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ και αμέσως η σκέψη μου πήγε, στην ενημέρωση που έχω κάνει στις αρχές γι' αυτό το θέμα. Πως δηλαδή εάν δεν γίνουν συντονισμένες ενέργειες, να βοηθηθούν τα παιδιά, το κακό θα γίνει...

Στενοχωρήθηκα εννοείται για το θύμα, αλλά και για τους θύτες. 

Μάλιστα δεν θέλησα να μάθω στοιχεία, γιατί δεν με βοηθά σε κάτι. Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ περισσότερο.

Εύχομαι να είναι μόνο αυτό και να σταματήσει εδώ.  Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο, μοιάζει λίγο με όνειρο. 

Για να ασκούν βία κάποια παιδιά, στον συνάνθρωπό τους ή σε ζώο (δεν έχει σημασία η ηλικία), σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν την ενσυναίσθηση. Δηλαδή δε συνειδητοποιούν ότι κάνουν κακό, ότι ο άλλος υποφέρει, ότι το να βασανίζεις δεν αποτελεί χαρά, μαγκιά, εξυπνάδα, εξέλιξη. Άρα δεν έχουν καλλιεργημένα συναισθήματα, προφανώς γιατί ο τρόπος που διαπαιδαγωγήθηκαν δεν ήταν ο κατάλληλος ή γιατί δέχονται βία στην οικογένειά τους ή γιατί είναι παραμελημένα ή γιατί έχουν τραυματιστεί από κάποιο περιστατικό. 

Πολλές φορές στην εξάπλωση της βίας, οδηγεί ένα τεράστιο λάθος που κάνουν αρκετοί γονείς και είναι η αποδοχή ως αστείου ή μαγκιάς, οποιασδήποτε παραβατικής ενέργειας, νευρωτικής συμπεριφοράς, επικίνδυνων δήθεν "παιχνιδιών".. Υπάρχουν γονείς που όχι μόνο αποδέχονται όλα όσα αναφέρω , αλλά δείχνουν δημόσια και πόσο χαρούμενοι είναι γι' αυτό, τα επιβραβεύουν. Ελαφρώς δείγμα έλλειψης μόρφωσης (όχι πτυχίων) ή αφέλειας, τα οποία είναι καταστροφικά..Γελάνε όταν βλασφημούν τα Θεία, μικρά παιδιά, όταν κοροϊδεύουν τον ανήμπορο, όταν λένε ψέματα, όταν γυρνάνε μέρα νύχτα στους δρόμους, δίχως να γνωρίζουν αυτοί , που είναι..Κι άλλα πολλά, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, τα παιδιά σε ότι χειρότερο, στη παραβατικότητα, στη βία.

Μια ακόμη αλήθεια είναι, ότι στην εποχή μας ο μιμητισμός των κακών προτύπων άλλων χωρών, που γίνονται πασίγνωστα μέσω του διαδικτύου, αποτελεί έναν ακόμη λόγο, για το κακό..

Όπως και να 'χει, αρκεί η διάθεση των γονιών ή κηδεμόνων, για να διορθωθεί το πρόβλημα, να επουλωθούν οι πληγές στα θύματα (στο θύμα για την Ανδραβίδα), να αγωνιστούν ώστε τα παιδιά τους, να καταλάβουν ότι με το κακό δεν πάνε μπροστά και πως κάποια στιγμή, κάτι τέτοιο μπορεί να δεχτούν και τα ίδια. Είναι εντελώς αρρωστημένη η ιδέα, ότι εμείς είμαστε οι πιο δυνατοί , οι πιο έξυπνοι ή εκείνη η τραγική νοοτροπία (κυρίως των μικρών περιοχών) ...του έχουμε μέσον, έχουμε γνωστούς και δεν μπορεί να μας πειράξει κανείς.

Επίσης είναι βαριά υποτιμητικό ο οιοσδήποτε κατέχει θώκους στην οποιαδήποτε μικρή κοινωνία, να παρεμβαίνει για να κουκουλώνεται η πληγή. Κάθε πληγή τη γιατρεύουμε και δεν την κουκουλώνουμε διότι θα επέλθει σηψαιμία.....πολλές φορές με ανεπανόρθωτη βλάβη.

Με ειλικρινή αγάπη σας υπενθυμίζω ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και ποτέ δεν ξέρετε που θα βρεθούν τα παιδιά "νταήδες", σε τι βραχώδη μονοπάτια και ποιους θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Ας περάσει για λίγο από τη σκέψη σας, το παιδί που νομίζει ότι είναι παντοδύναμος, ξαφνικά να βρεθεί στη θέση του θύματος;

Ακόμη για ποιον λόγο η ψυχή τους να καλλιεργεί τα αγκάθια της κακίας, γιατί να μη χαίρονται τη ζωή μέσα από καλοσύνη, σεβασμό κι αγάπη για τους γύρω τους;

Υπάρχουν τρόποι να βοηθήσετε τα παιδιά σας και να βοηθηθείτε και εσείς.

Πιστεύω ότι πλέον δεν υπάρχει χρόνος για να μην ασχοληθούν όλοι οι φορείς του τόπου με το θέμα. 

Μπορείτε να συγκαλέσετε ομιλίες και επισκέψεις στα σχολεία, από ειδικούς οι οποίοι μπορεί να προσεγγίσουν τα παιδιά.

Μπορείτε να τα καλέσετε να παρακολουθήσουν συνεντεύξεις παιδιών και νεαρών, που βρίσκονται στα Σωφρονιστικά Ιδρύματα και τα οποία το μόνο μήνυμα που δίνουν είναι " να μην μπλέξετε, να διαβάζετε, να προχωρήσετε, η δικαστική οδός, η φυλακή ή ότι παρόμοιο είναι μια μεγάλη ταλαιπωρία, που θα σας σακατέψει, Η παραβατικότητα δεν είναι μαγκιά". 

Αποτελεί μεγάλο σχολείο η προσωπική μου έρευνα από το διαδίκτυο, παρακολουθώντας από διάφορες εκπομπές , αυτές τις συνεντεύξεις.

Οι ειδικοί θα βοηθήσουν για να συμφιλιωθούν τα παιδιά, καθώς επίσης θα ενδυναμώσουν τους παρατηρητές ή τρίτους (παιδιά εκτός προβλήματος) έτσι ώστε να βοηθούν στην αρμονία της κοινότητας του σχολείου, αλλά και να προστατεύουν το θύμα.

Η προσωπική μου έκκληση προς κάθε φορέα της γενέτειρας (Εκπαιδευτικό, Κοινωνικό, Αυτοδιοικητικό, Θρησκευτικό, Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης) είναι να εξαντληθεί κάθε τρόπος, ο οποίος θα αποτελέσει βάλσαμο για να διορθώσουμε το κακό.

Την ίδια έκκληση κάνω και προς τους γονείς.

Ας σταματήσει εδώ το κακό κι ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή σε τραγικότατο γεγονός στον τόπο, που ο θύτης ήταν επίσης από παιδί, με συμπεριφορά την οποία κανείς δεν αξιολόγησε...και είχε αυτή τη θλιβερή εξέλιξη.. 

Με σεβασμό κι αγάπη

Με την επιθυμία για μια καλύτερη Ανδραβίδα

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή, δίχως δικαιώματα.

Ανδραβίδα,φωτογραφικό ταξίδι στο "Παλιό Ιππικό Κέντρο".

Η φύση που αγκαλιάζει τη γενέτειρα είναι πανέμορφη. Όσοι μεγαλώσαμε εκεί , γνωρίσαμε τις εξοχές όπου ήταν μικρά σπιτάκια ή πρόχειρες κατασκευές κοντά στις καλλιέργειες κι έξω απ" την πόλη. Αρκετοί κατασκεύαζαν και τις λεγόμενες τραγάτες, μικρές ξύλινες καλύβες επάνω στα δέντρα (στις διχάλες) και ξεχώριζαν απ" τους υπόλοιπους.

Τις αναμνήσεις της εξοχής των παιδικών μου χρόνων μου θυμίζει η επίσκεψη στο παλιό ιππικό κέντρο της Ανδραβίδας όπου οι ευκάλυπτοι κι ο πλάτανος δίνουν ανάσα δροσιάς, τα αγριολούλουδα την άνοιξη σηματοδοτούν την αναγέννηση, τα άλογα ,τα σκυλάκια, τα κοτσύφια και τ" άλλα πετεινά τ" ουρανού παρουσιάζουν την αρμονική συμβίωση στη φύση. 

Για την ανθρώπινη παρουσία, φροντίδα κτλπ του χώρου σε άλλο αφιέρωμα!

Ανδραβίδα, ένας νέος συλλογικός φορέας δημιουργείται.

Για τον κάθε άνθρωπο ο τόπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε (ή όποια σχέση απ' τις δυο), αποτελεί τις ρίζες για την εξέλιξή του, τα θεμέλια στα οποία κλείνονται οι αναμνήσεις του, τον ουρανό για τα πρώτα του πετάγματα (πρώτα βήματα, πρώτες λέξεις, πρώτα γράμματα..). Είναι ένας από τους σημαντικούς παράγοντες της ζωής, με σημαντικότερο την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε ή μεγαλώνει. Είναι το μέρος της γης, που υπάρχει για πάντα στην καρδιά του, όπου κι αν βρεθεί. Με όμορφες ή άσχημες εμπειρίες η γενέτειρα δεν αλλάζει.

Η δική μου γενέτειρα είναι η ιστορική Ανδραβίδα, η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαϊας κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (1205 - 1460).  Γενέτειρα με όλη τη σημασία της λέξεως καθόσον γεννήθηκα  στο πατρικό μου σπίτι. Λόγω της επαγγελματικής μου πορείας και της εξέλιξης της ζωής μου μπορεί να μην κατοικώ για όλο τον χρόνο εκεί, όμως η μοναδική μας περιουσία στην Ανδραβίδα βρίσκεται.  Οι δεσμοί μου είναι άρρηκτοι και ποτέ δεν έπαψα να προσπαθώ (με την οικογένειά μου)  για το καλύτερο της πόλης και στη συνέχεια της τοπικής κοινωνίας, από το δικό μου μετερίζι. 

Στην Ανδραβίδα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν πολλοί φίλοι, γνωστοί ή απλά συμπολίτες. Με αρκετούς από αυτούς που δεν ζουν εκεί, όπως κι εγώ άλλωστε, δεν παύουμε να ανησυχούμε για την εξέλιξη και την ευημερία της πόλης, καθόσον σε καμιά περίπτωση η σημερινή της κατάσταση δεν μοιάζει σ' αυτό που της αρμόζει και της αξίζει. Δεν θα μακρηγορήσω για τα αίτια σ' αυτό το κείμενο, δεν είναι αυτός ο σκοπός τη δημιουργίας του.

Εδώ και αρκετά χρόνια, έχοντας αποκτήσει εμπειρία από άλλα μέρη της Ελλάδας όπου έζησα κι όπου συνδέομαι με συγγενικούς ή φιλικούς δεσμούς, έχοντας δημιουργήσει σχέσεις συνεργασίας ως μέλος αλλά και ως φίλος με συλλογικούς πολιτιστικούς φορείς μεγάλης ή και μικρής εμβέλειας, θεωρώ αδυναμία μας, να μην υπάρχει κάποιος φορέας που να μπορεί να συμπεριλάβει τους Ανδραβιδαίους όλου του κόσμου. Η προσφορά και η δυνατότητα των Ελλήνων που δεν ζούσαν στην Ελλάδα, κατά τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές του έθνους είναι πασίγνωστη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες που δεν ζουν στον τόπο τους. Όπου κι αν έχω πάει συναντώ έργα τους. 

 

Στην πόλη μας δραστηριοποιούνται σύλλογοι και ομάδες, που το έργο τους σαφώς και είναι σεβαστό. Όμως ένας φορέας με άτομα που μπορεί να βρίσκονται κοντά στην πρωτεύουσα, που μπορούν να δουν, να κρίνουν, να αξιολογήσουν και να αξιοποιήσουν τις καταστάσεις αντικειμενικά, μακριά από δυσαρέσκειες και μικρότητες οι οποίες κάποιες φορές είναι προϊόντα της νοοτροπίας των μικρών κοινωνιών, σίγουρα μπορεί να βοηθήσει, να αποτελέσει μια καινοτόμο παρέμβαση και συμπόρευση σε διάφορα θέματα με γνώμονα μοναδικό - παντοτινό, το καλό της Ανδραβίδας, το κοινό καλό. Κάτι τέτοιο για να επιτευχθεί θέλει δουλειά και έργο αληθινό που συνήθως διεξάγεται μέσα από εθελοντική προσφορά, από προσωπικές θυσίες.Τα λόγια, η ενασχόληση με το τι κάνουν οι άλλοι, το "εγώ" δεν οδηγεί πουθενά, δυστυχώς! Επίσης δεν οδηγούν πουθενά με βάθος και ουσία, οι τυχόν κινήσεις εντυπωσιασμού μέσω του διαδικτύου.

Έτσι, η σκέψη που έχουμε κάνει με αγαπητούς συμπολίτες και φίλους της Ανδραβίδας εδώ στην Αθήνα καθώς και από άλλα μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού, διαπιστώνοντας την απουσία ενός συλλόγου με τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο παρόν κείμενο, θα ενσαρκωθεί αυτή τη χρονιά. Θα ιδρύσουμε δηλαδή έναν φορέα (όταν έρθει η ώρα θα ανακοινωθεί επ' ακριβώς ο τίτλος," των Απανταχού Ανδραβιδαίων" ), κάτι που διαθέτουν σχεδόν και τα μικρότερα χωριά..  Παλαιότερα υπήρχε ο Σύλλογος των Ανδραβιδαίων της Αθήνας, όπου τη δεκαετία του '90 είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά το έργο του. Ακόμη δεν ξεχνώ τη διμηνιαία εφημερίδα την ΗΧΩ της Ανδραβίδας με έτος πρώτης κυκλοφορίας το 1976 και εκδότη - διευθυντή, τον εξαίρετο συμπολίτη δικηγόρο κ. Σωτήριο Βλαχογιάννη. Πολλά τεύχη της εφημερίδας βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μας. Δεν γνωρίζω από πότε δεν υφίσταται ο σύλλογος. Υπάρχουν όμως στη μνήμη μου ανεξίτηλες οι αναμνήσεις από τις όμορφες συναντήσεις και την αγάπη των μεγαλύτερων Ανδραβιδαίων για τη γενέτειρα.

Ο φορέας στον οποίο αναφέρομαι έχει ως θεμέλια την άδολη αγάπη για την Ανδραβίδα και φυσικά την ανιδιοτέλεια. Επίσης βασικός στόχος θα είναι η ανάδειξη του ιστορικού, πνευματικού και πολιτιστικού πλούτου, το ταξίδεμά τους σε όλο τον κόσμο, στις νέες γενιές του τόπου. Έχει θησαυρούς η πόλη μας που χρήζουν τον κατάλληλο αγώνα και πρώτα απ΄όλα να εκτιμηθούν αληθινά από την τοπική κοινωνία.Να εκτιμηθούν δηλαδή να αγωνιστούμε γι' αυτούς  δίχως την επιδίωξη της αυτοπροβολής ή άλλους ιδιοτελείς σκοπούς.

Η Ανδραβίδα έχει γεννήσει προσωπικότητες , άλλες είναι εν ζωή, άλλες όχι, έχουν αφήσει έργο στον τόπο, έχουν δημιουργήσει, έχουν κάνει γνωστή την πόλη ..κι όμως οι νέοι δεν γνωρίζουν κάτι..Γι' αυτό λοιπόν, θα αγκαλιάσουμε τα νέα παιδιά προκειμένου να κατανοήσουν πόσο θετικό αποτέλεσμα φέρνει η αληθινή αγάπη για τη γενέθλια γη, η συνεργασία με ευρύτητα σκέψεως, με απόψεις ορθές που δεν θα σχετίζονται με το κλειστό σκεπτικό όπως συνηθίζεται στα μικρά μέρη. Αυτονόητη η θέλησή μας για τις εμπειρίες των μεγαλυτέρων ή τη γνώμη τους.

Οι ανάγκες ενός τόπου δεν σταματούν ποτέ κι αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν όρεξη να προσφέρουν εθελοντικά την εργασία τους, να μην κυνηγούν τους τίτλους και τους θώκους, να είναι καταξιωμένοι από τη ζωή τους (είναι γνωστό ότι όποιος έχει αποτυχημένη ζωή με τη βαθιά της έννοια...δυστυχώς μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει) τότε το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Αυτονόητη θεωρείται η συνεργασία με τις εκάστοτε αρχές,  με τους τοπικούς φορείς και ομάδες που χαρακτηρίζονται από ήθος, που σέβονται τον τόπο μας.

Πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσα στο προφίλ μου στο fb τη δημιουργία του ως άνω φορέα. Είναι πάρα πολλοί οι συμπολίτες καθώς και οι φίλοι από άλλα μέρη που μου έστειλαν (διά μηνυμάτων και διά τηλεφωνικής επικοινωνίας) το θερμό χαιρετισμό τους, που εκδήλωσαν την επιθυμία τους να βοηθήσουν.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί (αν δεν υπήρχαν θα απορούσα - θα απορούσαμε με τους υπόλοιπους φίλους) οι οποίοι εκφράστηκαν αρνητικά, ειρωνικά, καχύποπτα. 

Τους πρώτους τους ευχαριστώ εκ μέρους όλων μας ειλικρινά.

Τους δεύτερους με την αγάπη μου πάντα, τους ενημερώνω ότι το ευκολότερο είναι να γίνει ένας σύλλογος, ειδικά όταν έχεις αληθινούς φίλους κι όταν είσαι χορτασμένος απ' όλα στη ζωή σου που σημαίνει ότι θα δώσεις χωρίς να επιδιώξεις να πάρεις.... Το δύσκολο είναι να παράγει αξιοπρεπές έργο, κάτι που δεν γνωρίζουν...Συνήθως γνωρίζουμε ότι πράτουμε ή δεν πράτουμε.

Κανένας δεν πρόκειται να μας εμποδίσει παρά μόνο κάποιο πρόβλημα υγείας, κάτι που μπορεί να συμβεί σε όλους. 

Ήδη έχει βρεθεί το δικηγορικό γραφείο που θα ασχοληθεί με τα διαδικαστικά.

Επειδή όλοι όσοι ασχολούμαστε (τα στοιχεία όλων θα ανακοινωθούν όταν είναι καιρός) έχουμε μεγάλη εμπειρία από τον συλλογικό τομέα, μελετάμε με λεπτομέρεια το καταστατικό διότι κάτι που φτιάχνεται με πραγματικό ενδιαφέρον, θα έχει όρια και προϋποθέσεις για όλους και για όλα, προκειμένου να προστατευτούν βασικές αρχές, προκειμένου να αποτελέσει άξια παρακαταθήκη για τους επόμενους.  Από την έγκριση αιτημάτων μελών έως την παραμικρή λεπτομέρεια διότι θα προχωρήσουμε με διαφάνεια και πλήρη νομιμότητα. Την αντίθετη λειτουργία τη γνωρίζουν πάρα πολύ καλά όσοι εξαπολύουν μύδρους, πριν δουν το έργο και τη συμπεριφορά μας.

Σχετικά με το άτομό μου, η τοπική κοινωνία γνωρίζει πάρα πολύ καλά, την προσφορά μου στον τόπο, όχι μόνο τη δική μου αλλά και της οικογενείας μου.

Αυτό που τονίζω είναι ότι καμιά σχέση με αυτοδιοικητικές κινήσεις δεν έχει, η γνωστοποίηση του  σωματείου. Είναι εντελώς έξω από την κουλτούρα μας κάτι τέτοιο. Ο λόγος που δεν γίνονται άμεσα τα διαδικαστικά είναι διότι ο χρόνος μου έως τα μέσα του καλοκαιριού για εκπαιδευτικούς σκοπούς είναι καλυμμένος και δεν έχω περιθώρια για τα σχετικά τρεχάματα.

Με ειλικρινή αγάπη και σεβασμό προς όλους τους συμπολίτες μου.

Επιθυμία μου είναι το καλό όλων και φυσικά της Ανδραβίδας.

 

Ευλογημένο Τριώδιο και χαρούμενες Απόκριες.

 

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Αξκος Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

 

Υ.Σ Οι φωτογραφίες είναι από τη συλλογή μου.

Aνδραβίδα και ιππικός τομέας!Προς τι οι έριδες;

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΙΠΠΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ, ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.

 Αγαπητοί φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, συνδημότες,ιπποπαραγωγοί, φίλιπποι με την παρούσα, ως πολίτης, δημότης του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης και φίλιππος εκφράζω τις σκέψεις, τις απόψεις μου, τα συμπεράσματά μου από την εικόνα που παρουσιάζεται στο διαδίκτυο, δημόσια, για τον θεσμό της Ιππικής Έκθεσης καθώς και του ιππικού τομέα στην Ανδραβίδα γενικότερα. Σκοπός μου η επικράτηση της λογικής, της ηρεμίας, του σεβασμού.

 

Αυτή τη χρονική περίοδο που αποτελεί τις μέρες μετά την πραγματοποίηση της 88ης Ιππικής Έκθεσης, παρουσιάζεται ένας εμφανής πόλεμος εναντίον του θεσμού και πολλών εκ των ανθρώπων που τον στηρίζουν, καθώς επίσης και της Δημοτικής Αρχής (το μαρτυρούν τα δεκάδες αρνητικά έως κακεντρεχή σχόλια στο διαδίκτυο). 

 Θα αναφερθώ σ' αυτή στην προαναφερόμενη εικόνα (κατάσταση) καθώς και σε γεγονότα που γνωρίζω. Όχι σε όσα μπορεί να υποστηρίξει ο καθένας, ούτε στο διήμερο του Ιππικού Δρώμενου καθόσον δεν βρισκόμουν στην Ανδραβίδα. Δεν γνωρίζω από που αντλούν τη γνώμη όλοι αυτοί οι οποίοι σαν  δικαστές σε υψηλό έδρανο, στηλιτεύουν και καταδικάζουν, αφού δεν ήταν παρόντες ώστε να στοιχειοθετήσουν την άποψή τους. Ακόμη, άνθρωποι εκτός του τόπου που δεν έχουν ακούσει όλες τις πλευρές για τυχόν προβλήματα, πως είναι δυνατόν να εκθέτουν την άποψή τους; Eννοείται ότι υπάρχουν κι αυτοί που έχουν μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη και είναι όσοι μένουν μακριά από προσωπικούς φανατισμούς ή παρέες.

Για την πρόσφατη Ιππική Έκθεση αναφέρω μόνο ότι σύμφωνα με τη λογική,  έγινε με δυσκολίες αφού ο χώρος του Δημοτικού Ιππικού Κέντρου τελεί υπό αναβάθμιση με κατασκευαστικές εκκρεμότητες. Σχετικά με τη διαδικασία αν έγιναν κάποια λάθη ή παραλείψεις, σίγουρα όποιος προσπαθεί κάνει λάθη, σίγουρα κανένας δεν πρέπει να διεκδικεί το αλάνθαστο.   Άλλωστε μέσα από τα λάθη γινόμαστε όλοι μας σε κάθε τομέα, καλύτεροι. Τα λάθη συζητιούνται με σεβασμό και διάθεση για διόρθωση και όχι με ύφος θανατικής ποινής (αυτό εξάγεται απ' όσα λαμβάνουν χώρα..).

Όπως αναφέρω συνεχώς δεν ανήκω στις αμαζόνες του υψηλού ή μέτριου ή μικρού βεληνεκούς, δεν είμαι ειδήμονας ούτε μέσω σχετικών σπουδών, ούτε μέσω μακράς ή βραχείας εμπειρίας. Για χάρη αστεϊσμού, σας ενημερώνω ότι πλέον δεν προλαβαίνω να αποκτήσω μια τέτοια ιδιότητα.  Eίχα όμως την τιμή και την ειλικρινή χαρά να είμαι έμπρακτα αρωγός σε πρόσωπα που είναι ειδήμονες και με τους δυο ως άνω τρόπους (τα γραφόμενά μου υποστηρίζονται από ντοκουμέντα). Είμαι πολίτης που γεννήθηκα  και μεγάλωσα στην Ανδραβίδα, που την τίμησα και την τιμώ με την προσφορά μου η οποία δεν διαφημίζεται με κανέναν τρόπο, ούτε και πρόκειται.....που επέλεξα με την οικογένειά μου, τη μοναδική περιουσία μου να την έχω εκεί και όχι σε άλλες πόλεις του εσωτερικού ή του εξωτερικού όπου υπάρχουν πολλές και δελεαστικές ευκαιρίες. Είναι βαθιά τα συναισθήματα στο άκουσμα "Ανδραβίδα , Αγία Σοφία και άλογο" καθόσον αποτελούν μια άρρηκτη πολιτισμική αλυσίδα με την οποία μεγαλώσαμε, την οποία οφείλουμε να διατηρούμε ατράνταχτη. Η πατρική μου οικογένεια διέθετε άλογα και σήμερα διαθέτουμε ένα μικρόσωμο άλογο προς τιμή της παράδοσης και των παιδιών φίλων και συγγενών.

Αρκετές φορές με πιο πρόσφατη το 2019 όπου βρισκόμουν στη γενέτειρα, κατά τις εκδηλώσεις της Αγίας Σοφίας και ως εκ τούτου στην Ιππική Έκθεση, υπήρχαν πρόσωπα που ενημέρωναν από πριν διά τηλεφώνου τους ιπποπαραγωγούς ή αλογάδες στην γλώσσα τους, για τη μη πραγματοποίηση του δρώμενου. Αυτήκοος μάρτυρας μάλιστα σε κάποια προσπάθεια σε κεντρικό σημείο του χωριού. Είχα λάβει (και τέλος του φετινού Αυγούστου) τηλεφωνήματα και μηνύματα για επιβεβαίωση της είδησης.. από αρκετούς. Το γιατί είναι εύλογο...η απουσία της θεμιτής συντονιστικής - καλλιτεχνικής θέσης για κάποιο ή κάποια άτομα. Πασίγνωστο πλέον και με πολλές προσπάθειες για αυτόν τον υποτιθέμενο θώκο. Κάτι το θλιβερό καθόσον δεν γίνεται να βροντοφωνάζουμε ότι αγαπάμε το άλογο και τον τόπο αλλά επειδή δεν ικανοποιείται η επιθυμία μας, κάνουμε ότι είναι δυνατό να πολεμήσουμε εναντίον στον ιστορικό θεσμό. Εδώ θα αναφερθώ με συντομία..σε προκλητικές συμπεριφορές από τα ίδια άτομα κατά την πραγματοποίηση της Ιππικής Έκθεσης  με εμπλοκή κι άλλων ατόμων με την ιδιότητα του προστάτη, με φρασεολογία κάτω κι από το τελευταίο επίπεδο της γης, με απειλές προφορικές και γραπτές διά μηνυμάτων κατά το παρελθόν.. Λυπάμαι γιατί ο θυμός οδηγεί αυτά τα πρόσωπα (γνωστά μου) που θα μπορούσαν να διαπρέπουν από καλοσύνη, σε μια χαώδη κατάσταση. Η κατάσταση που βγάζουμε προς τα έξω σύμφωνα με τους ειδικούς είναι αυτή που επικρατεί μέσα μας.

Το ή τα ίδια άτομα λοιπόν και πάλι στο ακαλαίσθητο προσκήνιο με ειρωνείες, ψευτομαγκιές, προκλήσεις και ...τηλεφωνικές παρακλήσεις σε ανθρώπους του χώρου για να λάβουν το μέρος τους στην αχαρακτήριστη διαδικτυακή κατάσταση (προκειμένου να έχουν υποστηρικτές και κοινό). Δυστυχώς σ' αυτή τη ανεμοδαρμένη εικόνα λαμβάνουν μέρος αρκετοί (που δεν γνωρίζουν ..), εκ των οποίων οι περισσότεροι έχουν δεχτεί τη φιλοξενία και τη βοήθεια από όσους τώρα κατηγορούν και λοιδορούν.Δυστυχώς η ουσία είναι ότι αμαυρώνουν τη δική τους εικόνα, αφού και να γίνουν πιστευτοί σε κάποιους ..δεν γίνονται σε πολλούς ανθρώπους αξιόλογους με νου, με λογική, με διάφανο χαρακτήρα, με γνώσεις και άδολο ενδιαφέρον για το άλογο.

Επίσης υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα περί προσπάθειας συμφιλίωσης των ιπποπαραγωγών κτλπ στην Ανδραβίδα.Μόνο που αυτοί οι οποίοι κατά τη φετινή χρονιά "πρότειναν" την ονειρεμένη συμφιλίωση, καταπάτησαν οι ίδιοι τα λόγια τους..

 

Αυτό που έχει σχηματιστεί λέγεται έριδα που σημαίνει η βίαιη και διαρκής διαφωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων που τα σπρώχνει στην έχθρα και στο μίσος. Πως γίνεται να θυσιαζόμαστε για το ευγενέστατο τετράποδο και την Ανδραβίδα δημιουργώντας έριδες;

.

Η Ανδραβίδα δεν έχει ανάγκη από έριδες για να ξεπεράσει το δύσκολο στάδιο των εποχών και να ανέλθει, να προοδεύσει. 

Η Ιππική Έκθεση δεν έχει ανάγκη τις απειλές με κάθε τρόπο!Αυτές είναι προϊόντα θυμού και απερισκεψίας..Δεν διαγράφεται διότι έχουν γίνει αγώνες από πολλούς , αφανείς και εμφανείς.Ας μην ονειρευόμαστε εφιαλτικά..αλλά να σκεφτόμαστε πως θα ανέβει ένα σκαλοπάτι πιο πάνω.

Άνθρωποι που βάλλονται και διαβάλλονται στο διαδίκτυο ή στα παρεάκια, διά ζώσης δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα διότι αναγνωρίζουν τα λάθη και τα πάθη τους, διότι είναι δοκιμασμένοι από Συμπληγάδες της ίδιας της ζωής. Κάποιοι από αυτούς βοήθησαν όσους σήμερα δημιουργούν τις  έριδες να βρίσκονται με τον ρόλο που κατέχουν, βοηθήθηκαν με αδιάσειστα στοιχεία..

Το άλογο, το υπέροχο και αγαπημένο από την αρχαιότητα ζώο, δεν έχει ανάγκη από φωνές, ούτε φιλονικίες...αγάπη και φροντίδα θέλει. Σας δίνει τόσα μόνο με το βλέμμα του..Γιατί το βασανίζεται;Γιατί στην παρουσία του προσπαθείτε να βγάλετε κάθε είδους απωθημένο, κάθε ανεκπλήρωτο όνειρό σας;  

 

Κάποιος φίλος που ασχολείται σε επιστημονικό επίπεδο με τα άλογα με ρώτησε αν η ύπαρξη των δύο ιππικών φορέων είναι το πρόβλημα. Πιστεύω πως όχι γιατί ο κάθε φορέας μπορεί να βαδίζει στον δρόμο του με σκοπό τη διατήρηση και το ταξίδι της ιστορίας και της παράδοσής μας, με ευγένεια, χαμηλούς τόνους σεβασμό.Άλλωστε διαφορετικά τα δεδομένα ενός Συλλόγου και διαφορετικά ενός Ομίλου.

 Όμως ας μην μπλέκουμε αυτούς τους φορείς με την Έκθεση..εκεί όλοι υποκλινόμαστε κι απλά την υπηρετούμε δίχως προσωπική προβολή.Άλλωστε η προβολή πλέον, είναι πεπερασμένο μοντέλο για την κοινωνία.

 

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι (αφού όλοι δηλώνουμε κοινωνοί της αγάπης για το άλογο..) αρχικά μέσω της αυτοκριτικής μας, μέσω του έργου μας, μέσω των πράξεων και συμπεριφορών μας καλύτεροι, ώστε να είμαστε άξιοι συνεχιστές της ιππικής παράδοσης. 

Ας αφήσουμε την αγενέστατη και προσβλητική μορφή, ας πάρουμε το ανθρώπινο πρόσωπο συνειδητοποιώντας ότι από εδώ είμαστε όλοι περαστικοί!!

 

Καιρός όλοι ακόμη και οικεία μου πρόσωπα, να σταματήσετε επιτέλους αυτούς τους άνευ ουσίας αλλά γεμάτους αρνητισμό διαλόγους και τα πικρόχολα σχόλια. Απαράδεκτο που μπήκατε στη διαδικτυακή δημόσια διαδικασία. Αν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα και προτάσεις να γίνει αίτημα στην δημοτική αρχή που είναι η αρμόδια για τον θεσμό της Ιππικής Έκθεσης, ώστε να συζητηθούν και να λυθούν, με παρουσία μόνο των αρμοδίων και όχι όσων βαφτίζονται αρμόδιοι κάθε ώρα και στιγμή. Όλοι επάνω στον εκνευρισμό μας μπορεί να πούμε ή να γράψουμε..όλοι πιστεύουμε ότι για κάτι έχουμε δίκιο..Όμως ας πατάξουμε την οργή κι ας προσπαθήσουμε για το καλό ρίχνοντας την ένταση!

 

Δυστυχώς εκτός του τόπου και του αλόγου, με όσα γράφετε (όχι όλοι), με όσα εκσφενδονίζετε, πληγώνετε πρώτα την ψυχή και τον εσωτερικό σας κόσμο, βάζοντας τον εαυτό σας σε μια διαδικασία αρνητισμού και στρες και μετά την κοινωνία και το άλογο.

 

Επίσης οι σελίδες περί ίππων και ιππικής θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από ευγένεια κι ομορφιά, όχι να τροποποιούνται σε ένα ατελείωτο κουτσομπολιό και σε ένα περίτρανο κατηγορώ!

 

Με σεβασμό προς όλους ακόμη κι αυτούς που  με ευλογούν με διάφορους χαρακτηρισμούς και είναι βέβαια όσοι έτυχαν κάτι απ' τη φροντίδα μου...Όμως ειλικρινά θεωρώ ευλογία την ενασχόλησή τους και τη λήθη των στιγμών και των χρόνων που περάσαμε,διότι με προτρέπουν στο να επαναπροσδιορίσω θέσεις κι απόψεις, να γίνω καλύτερη.

Με αληθινή αγάπη σε όλους, που σημαίνει ότι ακόμη κι αν οι δρόμοι μας δεν συμβαδίζουν, επιθυμώ το καλό τους και μόνο.

 

Ευχές για ένα καλύτερο ιππικό μέλλον στην Ανδραβίδα μας και αν μπορώ να βοηθήσω, θα το πράξω με αληθινό ενδιαφέρον, μακριά από ιδιοτέλεια..

 

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Αξκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας 

 

Υ.Σ Η παρούσα θα παρακαλούσα όπως, μην αναρτηθεί σε σελίδες ιππικών φορέων της γενέτειρας ή σελίδες σχετικά με την Ιππική Έκθεση.

 

Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακή πηγή για ευνόητους λόγους.