Περί Ανδραβίδας του σήμερα..

 

To παρόν υπάρχει και σαν ανάρτηση στο διαδίκτυο.

ΑΠΟΨΕΙΣ ,ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ.

Καταστάσεις που παρατηρώ κι αποτελούν θέμα συζήτησης με φίλους από άλλα μέρη, καθώς και συμπολίτες του εσωτερικού και εξωτερικού, σε μια προσπάθεια για το κοινό καλό και το καλύτερο όλων.

1) Πως είναι δυνατόν να μιλούν,για αγώνα υπέρ του κοινού καλού, αλλά να μην καταπολεμούν την ασυδοσία, την παρατυπία, τις πράξεις που δηλώνουν μεροληψία;Πως είναι δυνατόν να συμμετέχουν σ' αυτές τις εκφάνσεις και με τον τρόπο τους να τις επαινούν, αντί να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους; 

Όταν κατέχουμε θέσεις και δεν λειτουργούμε αντικειμενικά, όταν έμμεσα ή άμεσα στεκόμαστε υπέρ των παραπάνω συμπεριφορών, απλά τις επικροτούμε, απλά γινόμαστε συμμέτοχοι και συνένοχοι....δίχως να σκεφτόμαστε ότι  κάποτε επέρχονται οι συνέπειες.Αυτός είναι ο νόμος της ζωής,που φέρνει αργά ή γρήγορα τη δικαιοσύνη.

2) Στη μικρή περιοχή, από αρκετούς (όχι από όλους), ξεχνιέται ότι ο κάθε ρόλος στην αυτοδιοίκηση ή σε φορείς, δηλώνει ότι υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο και η σχέση δεν είναι αυτή των "αρχηγών και των δούλων".Δεν είμαστε τσιφλικάδες σε οτιδήποτε δημόσιο, μήτε της ιστορίας και της παράδοσης  για να τα χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε και υπέρ όποιων θέλουμε. 

3) Άλλο θέμα..

Όποιος βρίζει και φέρνει τα πάνω - κάτω, κάτι πανεύκολο με τη χρήση του διαδικτύου, όποιος ανακατεύει ότι υπάρχει από άτομα και υπηρεσίες έχει ως εξέλιξη.. να βολεύεται για να μην συνεχίζει τα ίδια...Σώσον Κύριε!

Μήπως να αρχίσω τα ίδια; Mε ρώτησε ένα πολύ καταρτισμένο και ηθικό άτομο!

Επίσης σε κάθε τέτοιο άτομο, υπόσχονται την πραγματοποίηση των επιθυμιών του, το κολακεύουν....,θέτουν σε θέσεις  τους δικούς τους, διότι λέει " όλοι αυτοί θέλουν ειδικό χειρισμό" , δηλαδή σε κάθε ανήθικο ,  κάνουμε υποκλίσεις!!

4) Η αλαζονεία που ξεπερνάει κάθε όριο, είναι εμφανέστατη σε άτομα που έχουν συνδεθεί με την αυτοδιοίκηση ή όχι, δίχως να έχουν χτίσει την πορεία τους με εκπαίδευση και τις σχετικές περγαμηνές (δεν εννοώ μόνο το πανεπιστήμιο) ή έστω μέσω μιας εμπειρίας με την κατάλληλη ποικιλία και ποιότητα. Φαινόμενο χρόνων που δυστυχώς καλά κρατεί..

Τέλος για όσα διαπιστώνω και πάλι... εδώ έρχεται η θέση της φράσης 

"Χωριό που φαίνεται κουλαούζο δεν θέλει"

Η λέξη "κολαούζος" προέρχεται από την τουρκική kilavuz, που μεταφράζεται ως "οδηγός" ,αυτός που δείχνει τον δρόμο. Κατά συνέπεια, η φράση σημαίνει πως στο χωριό που φαίνεται δεν χρειάζεται οδηγός για να μας πάει εκεί. Σήμερα χρησιμοποιούμε τη φράση για κάτι που είναι  τόσο φανερό ώστε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.

ΒΙΒΛΙΟ "Γιατί το λέμε έτσι" Αλεξί Κιουρτσίδου, έκδοση για το ΒΗΜΑ 2013

Γι' αυτό ας εξέλθουν όσοι πρέπει από τη νοοτροπία της κλειστής κοινωνίας  που δεν θέλουν να χαλάνε χατίρια στους δήθεν "ζόρικους" κι ας προσπαθήσουν αληθινά για το κοινό καλό!

Περί Ανδραβίδας ..

 Περί γενέτειρας.

Ως γνωστόν, περίπου εδώ κι έναν αιώνα στην Ανδραβίδα τον Σεπτέμβριο, πραγματοποιείται το ιππικό - πολιτιστικό δρώμενο, για το οποίο οι πρόγονοί μας (μεταξύ αυτών και ο πατέρας μου) θυσιάστηκαν, στερήθηκαν αλλά μας το μεταλαμπάδευσαν με πλήρη σεβασμό. Το δρώμενο αυτό , αποτελεί θεσμό και το διαχειρίζεται ο Δήμος Ανδραβίδας - Κυλλήνης. Έτσι εμπλεκόμενοι φορείς και ενδιαφερόμενοι πολίτες, κάθε χρόνο αναμένουμε το σχετικό πρόγραμμα, από την αρμόδια αρχή.

Φέτος και πριν ανακοινωθεί το πρόγραμμα....κάποιοι των οποίων ικανοποιούνται τα προσωπικά αιτήματα απ" ότι διαφαίνεται..όχι μόνο έχουν ανακοινώσει διάφορα, αλλά εδώ κι ένα διάστημα, προχωρούν σε τηλεφωνικές και διά ζώσης, προσκλήσεις. Αυτή την ενημέρωση είχα, από δυο σοβαρά πρόσωπα του ιππικού χώρου, εκτός Ηλείας.

Αν αληθεύει, λυπάμαι για τη διαχείριση του θέματος από τους αρμοδίους.Λυπάμαι διότι ,όταν  ευνοούνται προσωπικές επιθυμίες, μέσω του θεσμού, σημαίνει έλλειψη σεβασμού στους προγόνους, απαξίωση της σοβαρότητας της ιππικής ιστορίας της Ανδραβίδας, κατάλυση κάθε ίχνους ηθικής, δημοκρατικής, ορθής, διάφανης διαδικασίας.

Με σεβασμό 

Σοφία

Υ.Σ Ευχή μου και επιθυμία μου να μην αληθεύουν τα παραπάνω.

Ανδραβίδα,παραβατικότητα ανηλίκων.Έκκληση για να διορθώσουμε το κακό.

 

Για το ανησυχητικό φαινόμενο της παραβατικότητας των ανηλίκων στην αγαπημένη γενέτειρα, έχω ασχοληθεί πάλι, κυριολεκτικά από αγάπη για τα παιδιά, από εκτίμηση προς τους συμπολίτες μου, καθώς και για το επίπεδο που αξίζει στην πόλη μας.

Η παραβατικότητα εμπεριέχει και τον εκφοβισμό ή μπούλινγκ (bullying).

Εκφοβισμός είναι η σωματική, ψυχολογική,συναισθηματική κακοποίηση ατόμων. Παρατηρείται σε όλες τις ηλικίες. Στις εποχές μας βέβαια σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην κοινωνία και στα σχολεία περισσότερο.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα υπήρξε πρόσφατο περιστατικό μπούλινγκ, σε σχολείο της Ανδραβίδας.

Ένα γεγονός το οποίο δεν είναι τυχαίο ούτε μη αναμενόμενο , αφού υπάρχουν φαινόμενα παραβατικότητας, εδώ και χρόνια. 

Ένα γεγονός όμως, που αμαυρώνει τη γνώμη των τρίτων , για τον ιστορικό μας τόπο. 

Ένα γεγονός, που αποδεικνύει πόσο νοσεί ένα μέρος της κοινωνίας. 

Ένα γεγονός που αφήνει μια εικόνα..αδυναμίας για τη  σχολική κοινότητα.

Ο λόγος που από το τέλος του καλοκαιριού του 2023, ασχολήθηκα μέσω δημοσιευμάτων, καθώς και με ενημέρωση στις αρμόδιες αρχές του τόπου για το φαινόμενο, δεν είναι για να τιμωρηθούν τα παιδιά που παρουσιάζουν διάφορες ...περίεργες συμπεριφορές,ούτε οι γονείς βέβαια, αλλά για να σώσουμε ότι μπορούμε, προκειμένου η τοπική κοινωνία μας, να μην αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.

Η αγάπη μου για τα παιδιά , όπως και της οικογενείας μου είναι δεδομένη και αποδεικνύεται έμπρακτα, καθόσον σχεδόν όλη μας η ζωή μέσω εθελοντικής ιδιότητας είναι αφιερωμένη σ' αυτά.

Επίσης, από το 2000 παρακολουθώ, σχετικά σεμινάρια, διαλέξεις, δράσεις για την ψυχολογία των παιδιών με κέντρο ενδιαφέροντος, την παραβατικότητα.

Μα, θα μου πει κάποιος...Και τι είσαι εσύ;Σωτήρας της Ανδραβίδας;

Η απάντησή μου είναι φυσικά "όχι". Είμαι όμως πολίτης και δημότης, που μέσω της εμπειρίας μου, του χρόνου που διαθέτω, της υπομονής μου, έχω θέληση και στοιχειοθετημένη άποψη, ώστε να μπορώ να σταθώ ως βοηθός γι' αυτό το τόσο σοβαρό θέμα. Γι' αυτό προσπαθώ, γι' αυτό αφιερώνω πολύτιμο χρόνο, μέσω των κειμένων μου. Επιπλέον, το ελάχιστο χρέος μου ως άνθρωπος, είναι να μη μένω αμέτοχη σε ότι δεν με αγγίζει άμεσα.

Μόλις πληροφορήθηκα για το θλιβερό περιστατικό που έγινε λόγος στα ΜΜΕ, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ και αμέσως η σκέψη μου πήγε, στην ενημέρωση που έχω κάνει στις αρχές γι' αυτό το θέμα. Πως δηλαδή εάν δεν γίνουν συντονισμένες ενέργειες, να βοηθηθούν τα παιδιά, το κακό θα γίνει...

Στενοχωρήθηκα εννοείται για το θύμα, αλλά και για τους θύτες. 

Μάλιστα δεν θέλησα να μάθω στοιχεία, γιατί δεν με βοηθά σε κάτι. Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ περισσότερο.

Εύχομαι να είναι μόνο αυτό και να σταματήσει εδώ.  Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο, μοιάζει λίγο με όνειρο. 

Για να ασκούν βία κάποια παιδιά, στον συνάνθρωπό τους ή σε ζώο (δεν έχει σημασία η ηλικία), σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν την ενσυναίσθηση. Δηλαδή δε συνειδητοποιούν ότι κάνουν κακό, ότι ο άλλος υποφέρει, ότι το να βασανίζεις δεν αποτελεί χαρά, μαγκιά, εξυπνάδα, εξέλιξη. Άρα δεν έχουν καλλιεργημένα συναισθήματα, προφανώς γιατί ο τρόπος που διαπαιδαγωγήθηκαν δεν ήταν ο κατάλληλος ή γιατί δέχονται βία στην οικογένειά τους ή γιατί είναι παραμελημένα ή γιατί έχουν τραυματιστεί από κάποιο περιστατικό. 

Πολλές φορές στην εξάπλωση της βίας, οδηγεί ένα τεράστιο λάθος που κάνουν αρκετοί γονείς και είναι η αποδοχή ως αστείου ή μαγκιάς, οποιασδήποτε παραβατικής ενέργειας, νευρωτικής συμπεριφοράς, επικίνδυνων δήθεν "παιχνιδιών".. Υπάρχουν γονείς που όχι μόνο αποδέχονται όλα όσα αναφέρω , αλλά δείχνουν δημόσια και πόσο χαρούμενοι είναι γι' αυτό, τα επιβραβεύουν. Ελαφρώς δείγμα έλλειψης μόρφωσης (όχι πτυχίων) ή αφέλειας, τα οποία είναι καταστροφικά..Γελάνε όταν βλασφημούν τα Θεία, μικρά παιδιά, όταν κοροϊδεύουν τον ανήμπορο, όταν λένε ψέματα, όταν γυρνάνε μέρα νύχτα στους δρόμους, δίχως να γνωρίζουν αυτοί , που είναι..Κι άλλα πολλά, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, τα παιδιά σε ότι χειρότερο, στη παραβατικότητα, στη βία.

Μια ακόμη αλήθεια είναι, ότι στην εποχή μας ο μιμητισμός των κακών προτύπων άλλων χωρών, που γίνονται πασίγνωστα μέσω του διαδικτύου, αποτελεί έναν ακόμη λόγο, για το κακό..

Όπως και να 'χει, αρκεί η διάθεση των γονιών ή κηδεμόνων, για να διορθωθεί το πρόβλημα, να επουλωθούν οι πληγές στα θύματα (στο θύμα για την Ανδραβίδα), να αγωνιστούν ώστε τα παιδιά τους, να καταλάβουν ότι με το κακό δεν πάνε μπροστά και πως κάποια στιγμή, κάτι τέτοιο μπορεί να δεχτούν και τα ίδια. Είναι εντελώς αρρωστημένη η ιδέα, ότι εμείς είμαστε οι πιο δυνατοί , οι πιο έξυπνοι ή εκείνη η τραγική νοοτροπία (κυρίως των μικρών περιοχών) ...του έχουμε μέσον, έχουμε γνωστούς και δεν μπορεί να μας πειράξει κανείς.

Επίσης είναι βαριά υποτιμητικό ο οιοσδήποτε κατέχει θώκους στην οποιαδήποτε μικρή κοινωνία, να παρεμβαίνει για να κουκουλώνεται η πληγή. Κάθε πληγή τη γιατρεύουμε και δεν την κουκουλώνουμε διότι θα επέλθει σηψαιμία.....πολλές φορές με ανεπανόρθωτη βλάβη.

Με ειλικρινή αγάπη σας υπενθυμίζω ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και ποτέ δεν ξέρετε που θα βρεθούν τα παιδιά "νταήδες", σε τι βραχώδη μονοπάτια και ποιους θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Ας περάσει για λίγο από τη σκέψη σας, το παιδί που νομίζει ότι είναι παντοδύναμος, ξαφνικά να βρεθεί στη θέση του θύματος;

Ακόμη για ποιον λόγο η ψυχή τους να καλλιεργεί τα αγκάθια της κακίας, γιατί να μη χαίρονται τη ζωή μέσα από καλοσύνη, σεβασμό κι αγάπη για τους γύρω τους;

Υπάρχουν τρόποι να βοηθήσετε τα παιδιά σας και να βοηθηθείτε και εσείς.

Πιστεύω ότι πλέον δεν υπάρχει χρόνος για να μην ασχοληθούν όλοι οι φορείς του τόπου με το θέμα. 

Μπορείτε να συγκαλέσετε ομιλίες και επισκέψεις στα σχολεία, από ειδικούς οι οποίοι μπορεί να προσεγγίσουν τα παιδιά.

Μπορείτε να τα καλέσετε να παρακολουθήσουν συνεντεύξεις παιδιών και νεαρών, που βρίσκονται στα Σωφρονιστικά Ιδρύματα και τα οποία το μόνο μήνυμα που δίνουν είναι " να μην μπλέξετε, να διαβάζετε, να προχωρήσετε, η δικαστική οδός, η φυλακή ή ότι παρόμοιο είναι μια μεγάλη ταλαιπωρία, που θα σας σακατέψει, Η παραβατικότητα δεν είναι μαγκιά". 

Αποτελεί μεγάλο σχολείο η προσωπική μου έρευνα από το διαδίκτυο, παρακολουθώντας από διάφορες εκπομπές , αυτές τις συνεντεύξεις.

Οι ειδικοί θα βοηθήσουν για να συμφιλιωθούν τα παιδιά, καθώς επίσης θα ενδυναμώσουν τους παρατηρητές ή τρίτους (παιδιά εκτός προβλήματος) έτσι ώστε να βοηθούν στην αρμονία της κοινότητας του σχολείου, αλλά και να προστατεύουν το θύμα.

Η προσωπική μου έκκληση προς κάθε φορέα της γενέτειρας (Εκπαιδευτικό, Κοινωνικό, Αυτοδιοικητικό, Θρησκευτικό, Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης) είναι να εξαντληθεί κάθε τρόπος, ο οποίος θα αποτελέσει βάλσαμο για να διορθώσουμε το κακό.

Την ίδια έκκληση κάνω και προς τους γονείς.

Ας σταματήσει εδώ το κακό κι ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή σε τραγικότατο γεγονός στον τόπο, που ο θύτης ήταν επίσης από παιδί, με συμπεριφορά την οποία κανείς δεν αξιολόγησε...και είχε αυτή τη θλιβερή εξέλιξη.. 

Με σεβασμό κι αγάπη

Με την επιθυμία για μια καλύτερη Ανδραβίδα

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή, δίχως δικαιώματα.

Ανδραβίδα,φωτογραφικό ταξίδι στο "Παλιό Ιππικό Κέντρο".

Η φύση που αγκαλιάζει τη γενέτειρα είναι πανέμορφη. Όσοι μεγαλώσαμε εκεί , γνωρίσαμε τις εξοχές όπου ήταν μικρά σπιτάκια ή πρόχειρες κατασκευές κοντά στις καλλιέργειες κι έξω απ" την πόλη. Αρκετοί κατασκεύαζαν και τις λεγόμενες τραγάτες, μικρές ξύλινες καλύβες επάνω στα δέντρα (στις διχάλες) και ξεχώριζαν απ" τους υπόλοιπους.

Τις αναμνήσεις της εξοχής των παιδικών μου χρόνων μου θυμίζει η επίσκεψη στο παλιό ιππικό κέντρο της Ανδραβίδας όπου οι ευκάλυπτοι κι ο πλάτανος δίνουν ανάσα δροσιάς, τα αγριολούλουδα την άνοιξη σηματοδοτούν την αναγέννηση, τα άλογα ,τα σκυλάκια, τα κοτσύφια και τ" άλλα πετεινά τ" ουρανού παρουσιάζουν την αρμονική συμβίωση στη φύση. 

Για την ανθρώπινη παρουσία, φροντίδα κτλπ του χώρου σε άλλο αφιέρωμα!

Aνδραβίδα και ιππικός τομέας!Προς τι οι έριδες;

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΈΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΙΠΠΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ, ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.

 Αγαπητοί φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, συνδημότες,ιπποπαραγωγοί, φίλιπποι με την παρούσα, ως πολίτης, δημότης του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης και φίλιππος εκφράζω τις σκέψεις, τις απόψεις μου, τα συμπεράσματά μου από την εικόνα που παρουσιάζεται στο διαδίκτυο, δημόσια, για τον θεσμό της Ιππικής Έκθεσης καθώς και του ιππικού τομέα στην Ανδραβίδα γενικότερα. Σκοπός μου η επικράτηση της λογικής, της ηρεμίας, του σεβασμού.

 

Αυτή τη χρονική περίοδο που αποτελεί τις μέρες μετά την πραγματοποίηση της 88ης Ιππικής Έκθεσης, παρουσιάζεται ένας εμφανής πόλεμος εναντίον του θεσμού και πολλών εκ των ανθρώπων που τον στηρίζουν, καθώς επίσης και της Δημοτικής Αρχής (το μαρτυρούν τα δεκάδες αρνητικά έως κακεντρεχή σχόλια στο διαδίκτυο). 

 Θα αναφερθώ σ' αυτή στην προαναφερόμενη εικόνα (κατάσταση) καθώς και σε γεγονότα που γνωρίζω. Όχι σε όσα μπορεί να υποστηρίξει ο καθένας, ούτε στο διήμερο του Ιππικού Δρώμενου καθόσον δεν βρισκόμουν στην Ανδραβίδα. Δεν γνωρίζω από που αντλούν τη γνώμη όλοι αυτοί οι οποίοι σαν  δικαστές σε υψηλό έδρανο, στηλιτεύουν και καταδικάζουν, αφού δεν ήταν παρόντες ώστε να στοιχειοθετήσουν την άποψή τους. Ακόμη, άνθρωποι εκτός του τόπου που δεν έχουν ακούσει όλες τις πλευρές για τυχόν προβλήματα, πως είναι δυνατόν να εκθέτουν την άποψή τους; Eννοείται ότι υπάρχουν κι αυτοί που έχουν μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη και είναι όσοι μένουν μακριά από προσωπικούς φανατισμούς ή παρέες.

Για την πρόσφατη Ιππική Έκθεση αναφέρω μόνο ότι σύμφωνα με τη λογική,  έγινε με δυσκολίες αφού ο χώρος του Δημοτικού Ιππικού Κέντρου τελεί υπό αναβάθμιση με κατασκευαστικές εκκρεμότητες. Σχετικά με τη διαδικασία αν έγιναν κάποια λάθη ή παραλείψεις, σίγουρα όποιος προσπαθεί κάνει λάθη, σίγουρα κανένας δεν πρέπει να διεκδικεί το αλάνθαστο.   Άλλωστε μέσα από τα λάθη γινόμαστε όλοι μας σε κάθε τομέα, καλύτεροι. Τα λάθη συζητιούνται με σεβασμό και διάθεση για διόρθωση και όχι με ύφος θανατικής ποινής (αυτό εξάγεται απ' όσα λαμβάνουν χώρα..).

Όπως αναφέρω συνεχώς δεν ανήκω στις αμαζόνες του υψηλού ή μέτριου ή μικρού βεληνεκούς, δεν είμαι ειδήμονας ούτε μέσω σχετικών σπουδών, ούτε μέσω μακράς ή βραχείας εμπειρίας. Για χάρη αστεϊσμού, σας ενημερώνω ότι πλέον δεν προλαβαίνω να αποκτήσω μια τέτοια ιδιότητα.  Eίχα όμως την τιμή και την ειλικρινή χαρά να είμαι έμπρακτα αρωγός σε πρόσωπα που είναι ειδήμονες και με τους δυο ως άνω τρόπους (τα γραφόμενά μου υποστηρίζονται από ντοκουμέντα). Είμαι πολίτης που γεννήθηκα  και μεγάλωσα στην Ανδραβίδα, που την τίμησα και την τιμώ με την προσφορά μου η οποία δεν διαφημίζεται με κανέναν τρόπο, ούτε και πρόκειται.....που επέλεξα με την οικογένειά μου, τη μοναδική περιουσία μου να την έχω εκεί και όχι σε άλλες πόλεις του εσωτερικού ή του εξωτερικού όπου υπάρχουν πολλές και δελεαστικές ευκαιρίες. Είναι βαθιά τα συναισθήματα στο άκουσμα "Ανδραβίδα , Αγία Σοφία και άλογο" καθόσον αποτελούν μια άρρηκτη πολιτισμική αλυσίδα με την οποία μεγαλώσαμε, την οποία οφείλουμε να διατηρούμε ατράνταχτη. Η πατρική μου οικογένεια διέθετε άλογα και σήμερα διαθέτουμε ένα μικρόσωμο άλογο προς τιμή της παράδοσης και των παιδιών φίλων και συγγενών.

Αρκετές φορές με πιο πρόσφατη το 2019 όπου βρισκόμουν στη γενέτειρα, κατά τις εκδηλώσεις της Αγίας Σοφίας και ως εκ τούτου στην Ιππική Έκθεση, υπήρχαν πρόσωπα που ενημέρωναν από πριν διά τηλεφώνου τους ιπποπαραγωγούς ή αλογάδες στην γλώσσα τους, για τη μη πραγματοποίηση του δρώμενου. Αυτήκοος μάρτυρας μάλιστα σε κάποια προσπάθεια σε κεντρικό σημείο του χωριού. Είχα λάβει (και τέλος του φετινού Αυγούστου) τηλεφωνήματα και μηνύματα για επιβεβαίωση της είδησης.. από αρκετούς. Το γιατί είναι εύλογο...η απουσία της θεμιτής συντονιστικής - καλλιτεχνικής θέσης για κάποιο ή κάποια άτομα. Πασίγνωστο πλέον και με πολλές προσπάθειες για αυτόν τον υποτιθέμενο θώκο. Κάτι το θλιβερό καθόσον δεν γίνεται να βροντοφωνάζουμε ότι αγαπάμε το άλογο και τον τόπο αλλά επειδή δεν ικανοποιείται η επιθυμία μας, κάνουμε ότι είναι δυνατό να πολεμήσουμε εναντίον στον ιστορικό θεσμό. Εδώ θα αναφερθώ με συντομία..σε προκλητικές συμπεριφορές από τα ίδια άτομα κατά την πραγματοποίηση της Ιππικής Έκθεσης  με εμπλοκή κι άλλων ατόμων με την ιδιότητα του προστάτη, με φρασεολογία κάτω κι από το τελευταίο επίπεδο της γης, με απειλές προφορικές και γραπτές διά μηνυμάτων κατά το παρελθόν.. Λυπάμαι γιατί ο θυμός οδηγεί αυτά τα πρόσωπα (γνωστά μου) που θα μπορούσαν να διαπρέπουν από καλοσύνη, σε μια χαώδη κατάσταση. Η κατάσταση που βγάζουμε προς τα έξω σύμφωνα με τους ειδικούς είναι αυτή που επικρατεί μέσα μας.

Το ή τα ίδια άτομα λοιπόν και πάλι στο ακαλαίσθητο προσκήνιο με ειρωνείες, ψευτομαγκιές, προκλήσεις και ...τηλεφωνικές παρακλήσεις σε ανθρώπους του χώρου για να λάβουν το μέρος τους στην αχαρακτήριστη διαδικτυακή κατάσταση (προκειμένου να έχουν υποστηρικτές και κοινό). Δυστυχώς σ' αυτή τη ανεμοδαρμένη εικόνα λαμβάνουν μέρος αρκετοί (που δεν γνωρίζουν ..), εκ των οποίων οι περισσότεροι έχουν δεχτεί τη φιλοξενία και τη βοήθεια από όσους τώρα κατηγορούν και λοιδορούν.Δυστυχώς η ουσία είναι ότι αμαυρώνουν τη δική τους εικόνα, αφού και να γίνουν πιστευτοί σε κάποιους ..δεν γίνονται σε πολλούς ανθρώπους αξιόλογους με νου, με λογική, με διάφανο χαρακτήρα, με γνώσεις και άδολο ενδιαφέρον για το άλογο.

Επίσης υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα περί προσπάθειας συμφιλίωσης των ιπποπαραγωγών κτλπ στην Ανδραβίδα.Μόνο που αυτοί οι οποίοι κατά τη φετινή χρονιά "πρότειναν" την ονειρεμένη συμφιλίωση, καταπάτησαν οι ίδιοι τα λόγια τους..

 

Αυτό που έχει σχηματιστεί λέγεται έριδα που σημαίνει η βίαιη και διαρκής διαφωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων που τα σπρώχνει στην έχθρα και στο μίσος. Πως γίνεται να θυσιαζόμαστε για το ευγενέστατο τετράποδο και την Ανδραβίδα δημιουργώντας έριδες;

.

Η Ανδραβίδα δεν έχει ανάγκη από έριδες για να ξεπεράσει το δύσκολο στάδιο των εποχών και να ανέλθει, να προοδεύσει. 

Η Ιππική Έκθεση δεν έχει ανάγκη τις απειλές με κάθε τρόπο!Αυτές είναι προϊόντα θυμού και απερισκεψίας..Δεν διαγράφεται διότι έχουν γίνει αγώνες από πολλούς , αφανείς και εμφανείς.Ας μην ονειρευόμαστε εφιαλτικά..αλλά να σκεφτόμαστε πως θα ανέβει ένα σκαλοπάτι πιο πάνω.

Άνθρωποι που βάλλονται και διαβάλλονται στο διαδίκτυο ή στα παρεάκια, διά ζώσης δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα διότι αναγνωρίζουν τα λάθη και τα πάθη τους, διότι είναι δοκιμασμένοι από Συμπληγάδες της ίδιας της ζωής. Κάποιοι από αυτούς βοήθησαν όσους σήμερα δημιουργούν τις  έριδες να βρίσκονται με τον ρόλο που κατέχουν, βοηθήθηκαν με αδιάσειστα στοιχεία..

Το άλογο, το υπέροχο και αγαπημένο από την αρχαιότητα ζώο, δεν έχει ανάγκη από φωνές, ούτε φιλονικίες...αγάπη και φροντίδα θέλει. Σας δίνει τόσα μόνο με το βλέμμα του..Γιατί το βασανίζεται;Γιατί στην παρουσία του προσπαθείτε να βγάλετε κάθε είδους απωθημένο, κάθε ανεκπλήρωτο όνειρό σας;  

 

Κάποιος φίλος που ασχολείται σε επιστημονικό επίπεδο με τα άλογα με ρώτησε αν η ύπαρξη των δύο ιππικών φορέων είναι το πρόβλημα. Πιστεύω πως όχι γιατί ο κάθε φορέας μπορεί να βαδίζει στον δρόμο του με σκοπό τη διατήρηση και το ταξίδι της ιστορίας και της παράδοσής μας, με ευγένεια, χαμηλούς τόνους σεβασμό.Άλλωστε διαφορετικά τα δεδομένα ενός Συλλόγου και διαφορετικά ενός Ομίλου.

 Όμως ας μην μπλέκουμε αυτούς τους φορείς με την Έκθεση..εκεί όλοι υποκλινόμαστε κι απλά την υπηρετούμε δίχως προσωπική προβολή.Άλλωστε η προβολή πλέον, είναι πεπερασμένο μοντέλο για την κοινωνία.

 

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν όλοι (αφού όλοι δηλώνουμε κοινωνοί της αγάπης για το άλογο..) αρχικά μέσω της αυτοκριτικής μας, μέσω του έργου μας, μέσω των πράξεων και συμπεριφορών μας καλύτεροι, ώστε να είμαστε άξιοι συνεχιστές της ιππικής παράδοσης. 

Ας αφήσουμε την αγενέστατη και προσβλητική μορφή, ας πάρουμε το ανθρώπινο πρόσωπο συνειδητοποιώντας ότι από εδώ είμαστε όλοι περαστικοί!!

 

Καιρός όλοι ακόμη και οικεία μου πρόσωπα, να σταματήσετε επιτέλους αυτούς τους άνευ ουσίας αλλά γεμάτους αρνητισμό διαλόγους και τα πικρόχολα σχόλια. Απαράδεκτο που μπήκατε στη διαδικτυακή δημόσια διαδικασία. Αν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα και προτάσεις να γίνει αίτημα στην δημοτική αρχή που είναι η αρμόδια για τον θεσμό της Ιππικής Έκθεσης, ώστε να συζητηθούν και να λυθούν, με παρουσία μόνο των αρμοδίων και όχι όσων βαφτίζονται αρμόδιοι κάθε ώρα και στιγμή. Όλοι επάνω στον εκνευρισμό μας μπορεί να πούμε ή να γράψουμε..όλοι πιστεύουμε ότι για κάτι έχουμε δίκιο..Όμως ας πατάξουμε την οργή κι ας προσπαθήσουμε για το καλό ρίχνοντας την ένταση!

 

Δυστυχώς εκτός του τόπου και του αλόγου, με όσα γράφετε (όχι όλοι), με όσα εκσφενδονίζετε, πληγώνετε πρώτα την ψυχή και τον εσωτερικό σας κόσμο, βάζοντας τον εαυτό σας σε μια διαδικασία αρνητισμού και στρες και μετά την κοινωνία και το άλογο.

 

Επίσης οι σελίδες περί ίππων και ιππικής θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από ευγένεια κι ομορφιά, όχι να τροποποιούνται σε ένα ατελείωτο κουτσομπολιό και σε ένα περίτρανο κατηγορώ!

 

Με σεβασμό προς όλους ακόμη κι αυτούς που  με ευλογούν με διάφορους χαρακτηρισμούς και είναι βέβαια όσοι έτυχαν κάτι απ' τη φροντίδα μου...Όμως ειλικρινά θεωρώ ευλογία την ενασχόλησή τους και τη λήθη των στιγμών και των χρόνων που περάσαμε,διότι με προτρέπουν στο να επαναπροσδιορίσω θέσεις κι απόψεις, να γίνω καλύτερη.

Με αληθινή αγάπη σε όλους, που σημαίνει ότι ακόμη κι αν οι δρόμοι μας δεν συμβαδίζουν, επιθυμώ το καλό τους και μόνο.

 

Ευχές για ένα καλύτερο ιππικό μέλλον στην Ανδραβίδα μας και αν μπορώ να βοηθήσω, θα το πράξω με αληθινό ενδιαφέρον, μακριά από ιδιοτέλεια..

 

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Αξκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας 

 

Υ.Σ Η παρούσα θα παρακαλούσα όπως, μην αναρτηθεί σε σελίδες ιππικών φορέων της γενέτειρας ή σελίδες σχετικά με την Ιππική Έκθεση.

 

Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακή πηγή για ευνόητους λόγους.

ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ, ΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ.

Το κείμενο που αποτελεί ένα μικρό ταξίδεμα στις ρίζες του παραδοσιακού θεσμού της γενέτειράς μου, κάτι που πραγματοποιώ κάθε χρόνο.

Φέτος για έναν ακόμη λόγο, αφού διαπιστώνω το αρνητικό κλίμα που δημιουργήθηκε μετά τη διεξαγωγή της πρόσφατης Έκθεσης.Κάτι που λαμβάνει χώρα σε δημόσιο επίπεδο σε χώρους του διαδικτύου και δεν είναι απόρρητο!!

Εδώ θέλω με ειλικρινή σεβασμό προς όλους, ακόμη και σ' αυτούς που εκφράζονται με απαράδεκτο τρόπο για τους φορείς που ασχολούνται με τον ως άνω θεσμό, ότι η ΙΠΠΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΘΕΣΗ μόνο σεβασμό γεννά, αρκεί να θέλουμε να το κατανοήσουμε. Λάθη και παραλείψεις γίνονται πάντοτε, καθόσον τίποτα δεν μπορεί να είναι τέλειο. Όμως η τάση να κατακρίνουμε και να αμαυρώνουμε το ιστορικό γεγονός, τον ίδιο μας τον τόπο, αποτελεί μια χείριστη αντιμετώπιση δικών μας θεμάτων , εσωτερικών δηλαδή... Δεν απαιτούνται πολλά, παρά μόνο να τιθασεύσουμε το προσωπικό μας κίνητρο στη σχέση μας με το άλογο και την Έκθεση. Να σκεφτούμε, γιατί δημιουργήθηκε πριν από τόσα χρόνια, γιατί συνεχίστηκε έως σήμερα, τι θέλουμε ως τόπος και όχι σε ατομικό επίπεδο από τον θεσμό. Γιατί έχουμε την ανάγκη να εκφραζόμαστε με αγένεια, απρεπώς  στο διαδίκτυο..γιατί προσπαθούμε να πείσουμε γνωστούς μας να κάνουν το ίδιο;Εάν λοιπόν όλοι που δημιουργούν τα προβλήματα και δίδουν την κάκιστη αυτή εικόνα για τον τόπο, αφιερώσουν λίγα λεπτά για να σκεφτούν, εάν γεμίσουν με καλή διάθεση να συζητήσουν για όλα που τους απασχολούν για το ιππικό θέμα της Ανδραβίδας, τότε σίγουρα η κατάσταση θα είναι αυτή που αξίζει στην ιστορική μας πόλη.

 ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Από παιδί θυμάμαι τις μέρες αυτές και τις ετοιμασίες που έφταναν στο αποκορύφωμά τους σχετικά με τις εκδηλώσεις του πανηγυριού της Αγιά Σοφιάς (έτσι λέγαμε) και φυσικά την πραγματοποίηση της Ιππικής Έκθεσης που ξεκίνησε το 1927 με μια παύση τεσσάρων χρόνων στα δυσοίωνα χρόνια του πολέμου.

Μεγαλωμένη σε οικογένεια με άλογα που αποτελούσαν μέρος αυτής, με τον πατέρα μου να περιμένει κάθε χρόνο τους φίλους ιπποπαραγωγούς και φιλίππους από άλλα μέρη να έρθουν για να λάβουν μέρος στην Έκθεση.Ανθρώπους έντιμους, φιλότιμους και καθαρούς στη συμπεριφορά, ανθρώπους που εκτιμούσαν τη φιλοξενία της Ανδραβίδας.

Ο πατέρας μου διέθετε άλογα που βραβεύονταν κάθε χρόνο και δίπλα του από την πολύ μικρή ηλικία ήταν πάντοτε ο αδερφός μου ο Αντώνης ο οποίος συνέχισε την ενασχόλησή του σε ιππικούς ομίλους ανά την Ελλάδα με κύριο σημείο την Κρήτη (όπου συμμετείχε σε δύσκολα δρώμενα με Έλληνες και ξένους ειδικούς), με δικά του άλογα και σήμερα διατηρώντας ένα άλογο για την παράδοση, το οποίο λατρεύουν όλοι και κυρίως τα μικρά παιδιά.

Κάθε χρόνο με θυσίες και παραβλέποντας τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της εποχής οι γονείς μας και οι παππούδες μας περίμεναν με χαρά την Ιππική Έκθεση.Ήταν που θα ερχόντουσαν από τα άλλα μέρη οι φίλοι τους με τα όμορφα άλογά τους, ήταν που λάτρευαν αυτό το τετράποδο σε σημείο τέτοιο που οι ίδιοι θα έτρωγαν κάτι πρόχειρο αλλά τα άλογά τους θα είχαν καρπό βρώμης και εκείνες τις μέρες θα είχαν την ευκαιρία να φορέσουν τα “καλά” τους ρούχα, να βάλουν την τραγιάσκα και να εμφανιστούν έφιπποι με εκείνη την ανεπανάληπτη λεβεντιά που τους χαρακτήριζε.
Είχαν το νου τους που θα τακτοποιήσουν τα άλογα και τους φίλους τους, γνωστή η τότε φιλοξενία της Ανδραβίδας.
Έλαμπαν από εκείνο το μοναδικό συναίσθημα της εσωτερικής χαράς που προσφέρει η κοινωνική συνάντηση με αγαπημένα πρόσωπα για ευγενείς σκοπούς. Τα άλογά τους καθόσον αποτελούσαν τον σημαντικότερο παράγοντα για την εργασία τους τα καμάρωναν και η περιποίησή τους δεν σταμάταγε ποτέ. 

Για όλους αυτούς τους λόγους , τους βαθιά συναισθηματικούς, τους σοβαρά παραδοσιακούς, τους γραμμένους στις καλύτερες σελίδες της ιστορίας οι αείμνηστοι πρόγονοι, μας άφησαν την βαρυσήμαντη ιππική κληρονομιά. Μας την άφησαν για να την διατηρήσουμε, να την εξελίξουμε βέβαια, να την παραδώσουμε κι εμείς στα παιδιά μας με τον ίδιο σεβασμό, την αγάπη και την λεβεντιά.
Κανένας άνθρωπος της εποχής εκείνης ότι προβλήματα κι αν είχε δεν τα περιέπλεκε με την Ιππική Έκθεση που ήταν το γεγονός το οποίο ένωνε και ήταν λογικό καθόσον δεν υπήρχαν περιθώρια προβολής.Μόνο τα αλογάκια ήταν αυτά που βλέπαμε (με το συνοδό τους βέβαια) κι αυτός φυσικά ήταν και είναι ο σκοπός της έκθεσης.Τα υπόλοιπα, όλα τα διαδικαστικά για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης τα αναλάμβανε αποκλειστικά ο Δήμος.Οι άνθρωποι είχαν για την εποχή τους τις ευκαιρίες να εμφανίσουν τα όποια προσόντα και ικανότητές τους, όπως κι εμείς έχουμε ακόμη περισσότερες σήμερα.

Ο θεσμός αυτός έχει ανάγκη από την αληθινή αγάπη για το άλογο και τον τόπο. Όλα τα άλλα έπονται.

Πηγή: https://www.ilidakampos.gr/index.php/dimoi/dimos-andravidas-kyllinis/10409-ippiki-ekthesi-andravidas-oi-dikes-mou-skepseis

Τα σπίτια..

Μοσχοβολούσαν ευωδιές ...
Οι γυναίκες ζύμωναν, έφτιαχναν κουραμπιέδες (ξεχωρίζω αυτό το γλυκό του τόπου), παντεσπάνι, γιαουρτόγλυκο ή γιαουρτίνη, έψηναν αρνί με πατάτες στον φούρνο, στα κλήματα για την ακρίβεια, παπί με κουσκουσέ, έφτιαχναν κοτόπουλο με χυλοπίτες....μεθυστικές γεύσεις.....ανθρώπινες κι αγνές καταστάσεις που συμπλήρωνε το κρασί από τα αμπέλια της περιοχής.
Εύχομαι να φανούμε όλοι ο καθένας από τη θέση του, άξιοι κοινωνοί αυτού του πολιτισμικού γεγονότος και να το υπηρετούμε (δεν θα πάψω ποτέ να το αναφέρω) με τον σεβασμό, την ευγένεια, την αγάπη που αρμόζει στην ιστορία αλλά και στην μνήμη όλων εκείνων!

Τέλος, από αγάπη για το άλογο (δεν είμαι αμαζόνα ούτε και προσποιήθηκα ποτέ, ανήκω στους φίλιππους) θα στηρίζω με τον τρόπο μου τον θεσμό της Ιππικής Έκθεσης  (κάτι που ο καθένας μπορεί να κάνει από το δικό του μετερίζι) και θα επαναλαμβάνω πάντοτε ότι όλα μπορούν να γίνονται καλύτερα μετά από την αυτοκριτική μας, μετά από την παρουσίαση του έργου μας, γιατί στα λόγια και στους κριτές τους διαδικτύου τα άριστα είναι άπειρα!!

 

Πηγή: https://www.ilidakampos.gr/index.php/dimoi/dimos-andravidas-kyllinis/10409-ippiki-ekthesi-andravidas-oi-dikes-mou-skepseisΥ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακή πηγή (άλογα Καναδά).


Πηγή: https://www.ilidakampos.gr/index.php/dimoi/dimos-andravidas-kyllinis/10409-ippiki-ekthesi-andravidas-oi-dikes-mou-skepseis