Σκέψεις, απόψεις, σχετικά με την επικαιρότητα.

Στο παρόν κείμενο, έχω ως σκοπό να παρουσιάσω τις σκέψεις και τις απόψεις μου σχετικά με την επικαιρότητα, καθόσον πολλοί φίλοι και αναγνώστες με ρωτούν για τα διάφορα που συμβαίνουν. Όπως αναφέρω σε παρόμοιες περιπτώσεις, είναι πιο εξυπηρετικό, πιο βολικό και καλύτερα γενικότερα, να υπάρχει κάποιο κείμενο ώστε να μπορεί ο καθένας, να προστρέξει για να διαβάσει αυτά που θέλει. Είναι αδύνατον να απαντάω σε όλα τα μηνύματα, οπότε μ' αυτό το κείμενο δίδεται λύση.

Όπως αναφέρω συνεχώς, για εμένα αυτή τη στιγμή το πολύ ανησυχητικό για την ελληνική κοινωνία, είναι η αλματώδης αύξηση της  βίας των ανηλίκων, της βίας γενικά. Αν θέλει κάποιος να κάνει διάλειμμα στην καθημερινότητά του, διαβάζοντας ειδήσεις, θα βλέπει συνεχώς δολοφονίες, γυναικοκτονίες, αυτοκτονίες, ανήλικους να βασανίζουν ανήλικους ή ενήλικους.

Όσο για την κατάσταση στον τομέα της υγείας, των αγροτών και της παιδείας, μια πηγή προβληματισμών, που δεν επιθυμώ να αναλύσω σ' αυτό το κείμενό μου.

Στο ίδιο επίπεδο τοποθετώ, τη συνεχή αύξηση των άστεγων και των ναρκομανών, που βρίσκονται στο κέντρο της πόλης. Πονάει πολύ αυτή η κατάσταση, πόσοι άνθρωποι χαμένοι, πόσοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν στην κοινωνία, παραδομένοι στα δίχτυα αυτής της δηλητηριώδους αράχνης!

Εξίσου ανησυχητική και προβληματική είναι η κατάσταση που δημιουργείται με την ανεξέλεγκτη τιμή στα ενοίκια, καθώς και στις αγοραπωλησίες, κυρίως στις πόλεις. Εκδιώχνονται οι πολίτες, για να εξυπηρετούνται οι τουρίστες, για να αυξάνονται τα κέρδη των ιδιοκτητών....μη λαμβάνοντας υπόψη , ότι τίποτα δεν θα πάρουν μαζί τους!! Ξεπουλιέται ο τόπος, δίχως αυτό να αποτελεί υπερβολή. Εξαφανίζεται η αγορά και τη θέση της παίρνουν τα πολυκαταστήματα ή η εστίαση με κάθε μορφή. Κι όμως τίποτα δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Ο άνθρωπος παραδόθηκε δίχως έλεος, στον εραστή που ονομάζεται "υλισμός" και χρήμα!!Νομίζοντας ότι θα ζει καλά....Καλά ζει όποιος έχει τον Θεό στην ψυχή και στη ζωή του και όλα όσα ακολουθούν.

Θα αναφερθώ για λίγο στην παιδεία, εστιάζοντας στην επιδίωξη της κυβέρνησης από τη μια, για τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και στην αντίδραση μέσω των καταλήψεων, από τους φοιτητές.

Αρχικά, η δημόσια παιδεία έχει πάρα πολλά κενά, έχει ελλείψεις , κατ' εμέ αδικαιολόγητες, ελλείψεις χρόνων. Οπότε εάν, κάποιος από τους αρμοδίους, έδειχνε σοβαρή ενασχόληση, μ' αυτό, εάν αναβάθμιζε τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, τότε ειλικρινά δεν θα είχα αντίρρηση να έρθουν και κάποια ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να έρθουν όμως  ιδρύματα υψηλού επιπέδου..και όχι να έρθει ότι πιο χαμηλό διαθέτει κάποια άλλη χώρα, προκειμένου να χρηματοδοτείται από εμάς ή να δημιουργηθούν άλλα προς τιμή των επιχειρηματιών (και πάλι το χρήμα μπροστά).

Στη συνέχεια, τελικά ποιοι ενδιαφέρονται αληθινά για τη δημόσια παιδεία, όταν τα κτίρια εδώ και χρόνια αποτελούν έναν διαφημιστικό τόπο ή τόπο αιτημάτων με χρώματα, με πανό, με συνθήματα; Ποιοι είναι αυτοί που επιτρέπουν την αχαρακτήριστη εικόνα, σχεδόν εδώ και πενήντα χρόνια;Eίναι πολύ σοβαρός λόγος που θα έπρεπε να συνεδριάσει όλο το Κοινοβούλιο , εδώ και δεκαετίες βέβαια

Ακόμη η κατάληψη ως τρόπος αντίδρασης, δεν ξέρω αν είναι ότι το πιο κατάλληλο (δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι διαφορετικό που μπορεί να γίνει), διότι παρεμποδίζουν το έργο των φοιτητών που έχουν θέσει τους στόχους τους, που η αργοπορία των εξαμήνων και των εξεταστικών δεν τους βοηθάει σε κάτι . Ταλαιπωρούν τα παιδιά, κυρίως αυτά που είναι από μακριά και οι γονείς πληρώνουν, ένα υψηλό κόστος για να τα σπουδάσουν. Βγαίνοντας από το πανεπιστημιακό περιβάλλον, αποσυντονίζονται..

Για τις διαδικτυακές εξετάσεις, δεν θα χρησιμοποιήσω κανέναν χαρακτηρισμό, παρά θα πω μόνο ότι ....υποκρινόμαστε!!!!Μα είναι πασίγνωστο ότι μπορεί να είναι άνετα, ένα διαβλητό πέρασμα.. 

Δυστυχώς όμως αντί να ενσκύψουν με πραγματικό ενδιαφέρον οι αρμόδιοι (όλοι) για τα σοβαρά θέματα που ταλανίζουν τον λαό, έδειξαν το ενδιαφέρον τους με πάθος μόνο για το θέμα των Ομοφυλόφυλων πολιτών.

Το δυστυχώς το αναφέρω διότι η απαξίωση από τη μια,των  βασικών προβλημάτων και το ενδιαφέρον για ένα που δεν απασχολεί την πλειονότητα, δημιουργεί τη φαγωμάρα στο κοινωνικό σύνολο, τις έριδες, ένα είδος εμφυλίου...

Έχω φίλους ομοφυλόφυλους (πρέπει να χρησιμοποιούμε σωστά τη γλώσσα, αδιάνοητη η διαστρέβλωση) που είναι εξαιρετικές ψυχές και τους αγαπώ αληθινά. Όμως όπως έχω αναφέρει σε άλλο κείμενο, ανήκουν σ' αυτό το επίπεδο που δεν προκαλούν κανέναν, που είναι άριστοι επαγγελματίες, που δεν λαμβάνουν μέρος στην παρέλαση διότι όπως λένε οι ίδιοι, αν ήταν έτσι έπρεπε να παρελαύνουν όλοι ..Οι φίλοι μου δεν βάφουν στα διάφορα χρώματα, παιδιά και νέους, ούτε επιδεικνύουν τα αξεσουάρ των προσωπικών τους στιγμές.

Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να κυοφορήσουν ούτε να θηλάσουν. Σέβονται την οικογένεια , γι' αυτό και οι παρέες τους στην πλειονότητα είναι οικογένειες με ετερόφυλα ζευγάρια.  Σκεπτόμενοι το θέμα των παιδιών αλλά σεβόμενοι τη γυναίκα, που δεν θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν σαν κλωσσομηχανή, έχουν φροντίσει μέσω γνωστών να προστατεύουν οικογένειες και παιδιά που έχουν ανάγκη. Θυσιάζουν ένα σημαντικό ποσό για να πληρώνουν διάφορα από τις ανάγκες τους κι έτσι σώζουν και οδηγούν προς την πρόοδο πρόσωπα, που ίσως να ήταν στον δρόμο. 

Εννοείται ότι το θέμα της ανάγκης του γάμου κυρίως (αν και θα μπορούσε να ήταν σύμφωνο συμβίωσης), προκύπτει από την ανάγκη του να ξεπεραστούν διαδικαστικά θέμα κάποιων ανθρώπων που είναι μαζί, που μοιράζονται τη ζωή τους. Κανένας δεν μπορεί να βρίσκεται στην ψυχή του καθενός, ούτε να εξουσιάζει το σώμα του. 

Το καλό είναι ο καθένας να ζει αρμονικά και χαρούμενος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προβαίνει σε προκλητικές αντιδράσεις (και είδαμε πολλές αυτές τις μέρες, θα δούμε κι άλλες βέβαια τώρα που είναι αρχή). Τι σημαίνει φίλοι μου "Η πόλις εάλω;". Τι σημαίνει "νικήσαμε;". Μα η αγάπη δεν επιδιώκει τον πόλεμο, δεν βλέπει τους γύρω, σαν εχθρούς.

Η επίσημη συμβίωση των ομοφυλόφιλων (γάμος αφού έτσι τους αρέσει), δεν με ενοχλεί καθόλου προσωπικά. Αυτό όμως που δεν αποδέχομαι είναι να προσπαθούν να μας επιβάλλουν, το μη φυσιολογικό ως φυσιολογικό.Δηλαδή να απαξιώνεται το αρσενικό και το θηλυκό καθώς και η μοναδική ένωση απ' όπου προέρχεται η γονιμοποίηση. Κάτι που επιβεβαιώνει η ίδια η φύση. 

Να καταργήσουμε τα ντοκιμαντέρ από τη φύση, διότι τα ζώα παρουσιάζονται με μαμά και μπαμπά... αφού ενοχλεί αρκετόυς..

Ακόμη θεωρώ αδιανόητο, οι οικογένειες έως τώρα, να χαρακτηρίζονται ως οπισθοδρομικές και η οικογένεια των ομοφυλόφυλων ζευγαριών ως οι εξελιγμένες. 

Ο ρόλος της παρένθετης μητέρας (κάτι που με βρίσκει ασύμφωνοι και για ετερόφυλα ζευγάρια), είναι ένας ρόλος που υποτιμά τη γυναικεία υπόσταση, κυρίως όταν γίνεται σαν επάγγελμα...Οι γυναικείες οργανώσεις, δεν ενοχλούνται μ' αυτό;Όπως δεν ενοχλήθηκαν με τη άτυχη γυναίκα που κατασπάραξαν τα σκυλιά..

Σαφέστατα, υπάρχουν ετερόφυλα ζευγάρια , που είναι ακατάλληλοι για γονείς. Σαφέστατα υπάρχουν πολλά διαζύγια. Αλλά τα ομοφυλόφυλα ζευγάρια , γνωρίζουν ότι θα είναι για πάντα μαζί ή ότι θα είναι όλα κατάλληλα για τη διαπαιδαγώγηση παιδιών;

Ας σεβαστούμε όλοι πρώτα τους εαυτούς μας, για να σεβαστούμε και τους άλλους.

Όποιος είναι καλά με τις επιλογές ή με τα χαρακτηριστικά του, καλά με τη ζωή του, δεν έχει καμιά ανάγκη τη διαφήμιση, τη δημοσιοποίηση των προσωπικών του στιγμών.

Το ότι θα ψηφιζόταν το νομοσχέδιο (όπως προέγραψα πάντοτε σκεφτόμουν την ανάγκη για σύμφωνο συμβίωσης, αυτών των συνανθρώπων μας) , ήταν βέβαιο, διότι ελάχιστοι πολιτικοί διακινδυνεύουν να  μην έχουν θώκους ή μεγαλύτερη εξέλιξη.  Μακάρι να ήταν για ανθρωπιστικούς λόγους.

Δεν μου αρέσουν οι αντιδράσεις όσων δεν συμφώνησαν ή δεν συμφωνούν, του τύπου να βγαίνουν στους δρόμους με το σταυρό κτλπ. 

Όπως βέβαια δεν μου αρέσει το γεγονός, ότι εδώ και αρκετό καιρό γίνεται μια αισθητή καμπάνια υπέρ των εν λόγω ζευγαριών και έμμεσα κατά όλων των υπολοίπων. 

Για ποιον λόγο κανένας εδώ και χρόνια δεν ασχολήθηκε με τα εκατοντάδες ετερόφυλα ζευγάρια που έκαναν απίστευτες προσπάθειες και θυσίες για να υιοθετήσουν παιδιά και οι διαδικασίες τους το απαγόρευαν;Το ίδιο συμβαίνει σε άνδρες ή γυναίκες , που προσπάθησαν κι αυτοί να υιοθετήσουν. Πως λοιπόν για τα νέα ζευγάρια, η υιοθεσία ανοίγεται τόσο εύκολα;

Για ποιον λόγο τελευταία, μας παρουσιάζουν μόνο παιδιά που μεγαλώνουν με τη μαμά και την ερωμένη της, ή τον μπαμπά και τον εραστή του, επιβαιώνοντας το πόσο καλά είναι τα παιδιά;Γιατί δεν παρουσιάζουν ετερόφυλα ζευγάρια τα οποία με οικονομικές δυσκολίες ή ασθένειες ή άλλα σοβαρά προβλήματα;Σαν ένα μικρό παράδειγμα..ξέρετε πόσα ετερόφυλα ζευγάρια γενημμένα με τύφλωση, μεγάλωσαν μόνα τους, παιδιά εξαιρετικά;

Θλίβομαι για όσους (ετερόφυλους) που μέχρι χθες, έλεγαν κάθε τι αρνητικό για πρόσωπα της διοίκησης της χώρας, τώρα τα επαινούν καθώς επίσης που πανηγυρίζουν διότι βγήκαμε ..απ' τον σκοταδισμό!! 

Στον σκοταδισμό θα βρίσκεται η κοινωνία όταν συμβαίνουν τα όσα έγραψα στην αρχή, για τη βία , για τις εξαρτήσεις, για την ανεργία. 

Στον σκοταδισμό να βρίσκεται μια μερίδα, όσο θα εναντιώνεται σ' αυτούς δεν έχουν ίδια άποψη μαζί τους.

Στον σκοταδισμό θα βρίσκεται η κοινωνία, όταν καταλύονται τα ήθη, τα έθιμα, όσο ισοπεδώνονται οι αξίες.

Προσωπικά αγαπώ όλους τους φίλους μου, αγαπώ τον συνάνθρωπο. Όταν παραστεί ανάγκη σε κάποιον, δεν θα ελέγξω ποιες είναι οι σεξουαλικές του προτιμήσεις αλλά αν μπορώ θα τον βοηθήσω.

Τέλος, εύχομαι σε όλους να έχουν όσο πιο αρμονική καθημερινότητα γίνεται και να είμαστε οι  πυροσβέστες της εμφύλιας διαμάχης που έχει δημιουργηθεί.  Ο καθένας θα πορευτεί όπως μπορεί , επιθυμεί, με όποιον μπορεί και επιθυμεί. Δεν υπάρχει λόγος για μίση και κακίες. 

Δεν υπάρχει λόγος για ξέφρενα γλέντια και ειρωνείες στον τύπο οικογενειών με τον οποίο μεγαλώσαμε.

Διά ζώσης, σεβόμενη τον εαυτό μου και τους γύρω μου, συζητώ μόνο με όσουν συνάδουν οι απόψεις μου, προς αποφυγή παραξηγήσεων.

Ας αγαπήσουμε όσο περισσότερο γίνεται τον τόπο μας, την υπέροχη αλλά πολύπαθη χώρα μας, ώστε όλοι να βοηθήσουμε για τα μεγάλα προβλήματα που προαναφέρθηκαν και ο προσωπικός τομέας είναι εντελώς δικός μας!

Υ.Σ Ζητώ συγγνώμη για τυχόν λαθάκια, μέχρι να επανελέγξω το κείμενο.

Στην ανατολή του Νέου Έτους.

 

Χρόνια καλά

χρόνια γλυκά

χρόνια αγαπημένα!!

Όπου να 'ναι ο παλιός χρόνος παραδίδει τη σκυτάλη του, στο Νέο Έτος!

Η ανατολή του 2024 είναι πολύ κοντά!

Οι ευχές όλο αυτό το διάστημα, είναι αμέτρητες! Εννοείται, ότι μόνο οι ευχές δεν αρκούν, αν θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο. Είναι αναγκαία η προσωπική προσπάθεια του καθενός μας κι ως σύνολο βέβαια.

Συχνά αναφερόμαστε στην κατάντια της κοινωνίας, σε όλα τα επίπεδα. Οι συζητήσεις δεν οδηγούν πουθενά, εάν δεν προβαίνουμε καθημερινά σ' έναν αγώνα για το καλό, εμείς οι ίδιοι, όπως προανέφερα. 

Τα παραδείγματα καθημερινά είναι άπειρα και ξεκινούν από την απαξίωση προς το ασθενοφόρο που προσπαθεί να τρέξει για να σώσει ζωές , αλλά κανένας οδηγός δεν ανοίγει δρόμο, από τη συνεχή παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη για την κυκλοφορία, από την ειρωνεία των ανθρώπων που είναι διαφορετικοί από εμάς, από τους πλάγιους τρόπους ανάδειξής μας με αποτέλεσμα την αδικία εις βάρος άλλων που έχουν τα απαιτούμενα προσόντα, από την παθητική στάση σε επικίνδυνες καταστάσεις για τις οποίες μπορούμε, ακόμη και ανώνυμα να σώσουμε ζωές. Αυτά ως μια μικρή ένδειξη, για τα όσα συμβαίνουν και μπορούμε να βελτιωθούμε, να βελτιώσουμε.. 

Ο αγώνας για το καλό, πρέπει να μεταλαμπαδεύεται στα παιδιά, με τις πράξεις μας, διότι τα λόγια δεν έχουν αποτέλεσμα.

Αρκετοί άνθρωποι, αιτούμαστε από το Νέο Χρόνο, την πραγματοποίηση απόκτησης υλικών που επιθυμούμε. Ενεργούμε παρόμοια με την προσευχή και τα τάματα. Πρόκειται για τις στιγμές, που νιώθουμε ότι όλα τα άλλα αγαθά, όπως της μακροημέρευσης, της ψυχικής και σωματικής υγείας, της καλοτυχίας (δεν είναι λίγα τα γεγονότα που ....απλά έτσι προκύπτουν), είναι δεδομένα. 

Αν διερευνήσουμε και αξιολογήσουμε, την πορεία της ζωής, θα αποφανθούμε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία μας θα είναι " να έχουμε την εύνοια του Θεού" ή όπως μπορεί να την ονομάζει ο καθένας.

Εγώ ειμί μεθ' υμών, και ουδείς καθ' υμών 

δηλαδή 

Εγώ είμαι μαζί σας , γι' αυτό και κανεί δεν μπορεί να είναι εναντίον σας.

Ευχόμαστε για ειρήνη, για ασφάλεια, για ελευθερία. Η αλήθεια είναι ,ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να φτιάξουμε έναν ιδανικό κόσμο.  Δεν κρατάμε τα κλειδιά μιας θεάρεστης κοινωνίας, δεν οφείλονται όλα σε εμάς στους απλούς πολίτες. Όμως, είναι βέβαιο ότι αν φέρουμε  τη σπίθα των αξιών, μπορούμε στη μικρή εμβέλειά μας, να κρατάμε αναμμένη τη φλόγα που κάνει την ανθρωπότητα να προχωράει.

Τα ιδανικά για αρμονική ζωή, πάντοτε οι λίγοι τα διατηρούσαν, γι' αυτό ο κόσμος δεν χάθηκε.

Ας φροντίζουμε να φωτίζουμε, όσους το έχουν ανάγκη. Καμιά προσπάθεια για το καλό, δεν πάει χαμένη.

Ένα όμορφο , εποικοδομητικό βήμα είναι να εστιάζουμε στα ενδιαφέροντα του πολιτισμού, της παράδοσης, των ηθών και εθίμων, να απαξιώνουμε κάθε ανούσιο που προβάλλεται από διάφορα μέσα, αλλά να στηρίζουμε και να ενδυναμώνουμε όλα αυτά που έχουν ουσία και αξία, σε κάθε τομέα.

Παρατηρώντας, το κοινωνικό γίγνεσθαι, το συμπέρασμά μου αντηχεί στο ότι χάνοντας τις αξίες, καταλύοντας κάθε σοβαρό θεσμό, όπως η οικογένεια, η κατρακύλα είναι απόλυτα αιτιολογημένη. Έτσι λοιπόν, ας επαναπροσδιορίσουμε τις απόψεις μας , αυτή τη χρονιά κι ας δούμε ότι η ματαιότητα, ο μιμητισμός σε ότι πάει να σβήσει, την παράδοση και την ιστορία μας, θα μας βουλιάζει ακόμη περισσότερο.

Όσο κι αν δεν αρέσει σε αρκετούς, θα το επαναλαμβάνω..καμιά ευχή δεν έχει νόημα, όταν ο Θεός μας είναι το χρήμα και η φθαρτή ύλη.

Ας επενδύσουμε στην ψυχή, στο έργο που θα αφήσουμε, διότι κανείς δεν θα μείνει για πάντοτε εδώ.

Για την απαισιοδοξία που προσλαμβάνεται από την αύξηση της βίας, από την αύξηση της ανεργίας, από τη χαμηλή οικονομική κατάσταση, από την ανασφάλεια και την έλλειψη ελευθερίας που επικρατεί, έχω να αναφέρω ετούτο.

"Όσο κοιτώ τον ουρανό, πάντα θα αισιοδοξώ, διότι αποτελεί τη μοναδική πηγή αέναης δύναμης".

Η χαρμολύπη είναι το βασικό χαρακτηριστικό της επίγειας ζωής.

Μέσα από τα καμμένα δάση, φύονται κυκλάμινα, αγριολούλουδα και πράσινα λαμπερά φύλλα.

Μέσα από τον σπόρο που σαπίζει, προβάλλουν τα πανέμορφα φυτά.

Αυτή τη χρονιά, ας ευγνωμονούμε περισσότερο για όλα όσα μας έφερε, όσα γνωρίσαμε στη ζωή κι ας σταχυολογήσουμε κι ας κρατήσουμε το μήνυμα του Γολγοθά και της Ανάστασης!

Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τη δική μας καλή κατάσταση και να παραβλέπουμε, τους γύρω μας που μπορεί να υποφέρουν από διάφορα. Εκτός από την υγεία, υπάρχουν σοβαρότατα οικογενειακά προβλήματα, προβλήματα σχέσεων. Ας είμαστε δίπλα όσο και όπως μπορούμε στους φίλους, στους γνωστούς, στους συνανθρώπους.

Εύχομαι ειλικρινά και ολόψυχα σε όλους:

 η Νέα Χρονιά να φέρει περισσότερο καλό, στον κόσμο,

να γίνουμε αρωγοί στη μείωση της βίας

να προστατεύσουμε και να στηρίξουμε αληθινά τον συνάνθρωπο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό,

να πετύχουμε την εκκαθάριση από τους τοξικούς γύρω μας,

να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα της καλλιέργειας της ψυχής μας

και του πνευματικού ορίζοντα,

να φροντίζουμε τον εαυτό μας , ώστε να μπορούμε να φροντίζουμε τους γύρω

και μην ξεχνάμε

να τραγουδάμε και να χορεύουμε

να δημιουργούμε και να προσφέρουμε

να αγκαλιάζουμε και να χαμογελάμε

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2024

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από περιοχή του Τορόντο, δώρο αγαπημένης φίλης!

Στο έτος που δύει.

 

Ο χρόνος που διανύουμε δύει. Στη φύση,ετούτη η ώρα λούζεται με ποικίλους χρωματισμούς, οι οποίοι στη δύση του χρόνου, αντιστοιχούν στα γεγονότα που μας συνέβησαν, στις καταστάσεις που βιώσαμε, στους στόχους που εκπληρώσαμε, σε ευχάριστα και δυσάρεστα συμβάντα, σε αμέτρητες στιγμές.

Όπως σε κάθε ηλιοβασίλεμα, στην ακροθαλασσιά , στο βουνό, στον κάμπο περνάνε από τη σκέψη μας τα πεπραγμένα της μέρας , έτσι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα κάθε έτους, το οποίο οδηγεί στην Πρωτοχρονιά. Παρελαύνουν από μπροστά μας, εικόνες, πρόσωπα, συναισθήματα, άλλα με άρωμα γιασεμιού κι άλλα με άοσμο φυλλαράκι, άλλα με βελουδένια υφή σαν το μαγιάτικο κόκκινο ρόδο κι άλλα με το άγγιγμα του αγκαθιού που άφησε μικρή ή μεγάλη πληγή.

Γίνεται ο λεγόμενος απολογισμός, μέσα από τον οποίο αρχειοθετούμε, αξιολογούμε, αξιοποιούμε, ευγνωμονούμε. Μια φίλη μου , λέει  "εγώ σιχτιρίζω Σοφάκι μου, κιόλας".. Πάνω σ' αυτό θέλω να πω, ότι το σιχτίρισμα για τα αρνητικά σημεία του χρόνου που εκπνέει, δεν μας ωφελεί σε τίποτα, δεν μας προσφέρει κάτι, δεν βοηθάει την εσωτερική μας κατάσταση. Είναι γεγονός όμως, ότι για όσα και όσους μας στενοχώρησαν, κάποιον δάκρυ θα κυλήσει, ως έκφραση των συναισθημάτων μας.

Ας μην πικράνουμε την ψυχή μας με θυμό και αγανάκτηση, όσοι βρεθήκαμε με αντιμετωπίσιμα προβλήματα. Ας προσευχηθούμε καλύτερα, για όλους αυτούς που πληγώθηκαν από ξαφνικές απώλειες των αγαπημένων τους, από κλονισμό της οικογενειακής τους κατάστασης, δίχως να το επιδιώξουν ή να έχουν πράξει έτσι ώστε να το προκαλέσουν.

Έχουμε ακόμη λίγες μερούλες, για να κοιτάξουμε τριγύρω μας, για να αναλογιστούμε στην κοινωνία της Ελλάδας, καθώς και στην Παγκόσμια πόσα δεινά συνέβησαν και πόσοι άνθρωποι υπέφεραν και υποφέρουν.

Αλλά και σε μικρότερη εμβέλεια, αν ρίξουμε μια ματιά δίπλα μας, θα δούμε πόσες οικογένειες υποφέρουν, σε πόσες πόρτες χτύπησαν την πόρτα, οι ασθένειες..

Κάπως έτσι πηγάζει η ευγνωμοσύνη, αυτό το συναίσθημα της εκτίμησης, που προσφέρει τη γαλήνη, την ανακούφιση, τη χαρά , στην ψυχή μας.

Ρεαλιστικά, μας πίκρανε πολύ το 2023 καθόσον στην Ελλάδα μας, θρηνήσαμε ανθρώπους και περιβάλλον. Ξεχνάει κανείς το δυστύχημα των Τεμπών ή την εικόνα της χώρας μας, που έγινε παρανάλωμα του πυρός; Ο Φεβρουάριος είχε εισέλθει με το αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας που κατέπεσε και πήρε μαζί του τους δυο πιλότους και μας αποχαιρέτισε με το τραγικότατο γεγονός των Τεμπών. Σίγουρα μου ξεφεύγει κάποιο γεγονός, αλλά μια περιληπτική αναφορά είναι αυτή που πραγματοποιώ.

Προσωπικά, μου αφήνει κι άλλη στενοχώρια μαζί με ανησυχία, καθόσον η παιδική - νεανική βία και εγκληματικότητα, αυξάνεται αλματωδώς, όπως και οι άστεγοι, ναρκομανείς και μη. Γενικά η βία που δηλητηριάζει την καθημερινότητα κι όλες τις σχέσεις..

Τι να πούμε για την Παγκόσμια Κοινότητα με τους συνεχείς πολέμους; Άνθρωποι κάθε ηλικίας, παιδιά έρμαια του πολέμου, θύματα της κλονισμένης ειρήνης.

Βέβαια, όλα αυτά δεν ήταν του "χρόνου" επιτεύγματα, αλλά του ανθρώπου....λάθη ή πάθη..

Και σε οικογενειακό επίπεδο, οφείλω να αναφέρω ότι το ξαφνικό ταξίδι...του πολυαγαπημένου μου ξάδερφου στα Γιάννενα, ήταν μεγάλο συναισθηματικό πλήγμα, για την άμεση οικογένειά του περισσότερο.

Όμως η πορεία του ανθρώπου στη γη έχει τέλος και κανένας μας δεν μπορεί, να ορίσει κάτι..

Αγαπημένοι μου φίλοι και αναγνώστες, στο έτος που δύει θα εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για όλα, διότι κάπου μας χαροποίησε και ότι άλλο μας έφερε, ήταν για κάποιον λόγο. Οι δυσκολίες μας χαρίζουν μια θέση πιο κοντά στο αληθινό νόημα της προσευχής, μας κάνουν δυνατότερους. Μακάρι όπως έλεγε η μάνα μου κι όπως αναφέρει ο σοφός λαός " να μην μας μέλει να μας ρίξει όσα αντέχουμε". Πάντοτε υπάρχουν τα καλύτερα, αλλά να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν τα χειρότερα. 

Άλλωστε ο σοφός δεν πρέπει να παρασύρεται σε ξέφρενες εκδηλώσεις, από τις χαρές, ούτε να βυθίζεται από τις λύπες.

Στο κατώφλι, θα του θυμίσω βέβαια και θα τον παρακαλέσω, να δώσει μήνυμα στον νέο...για καλύτερες μέρες σε όλο τον κόσμο, για την επαναφορά των αγαθών που οι άνθρωποι απαξιώνουν, για τις αξίες που έχουν καταλυθεί.

Γέρε Χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά...

πες τον νέο να χαρίζει, αφειδώλευτα, χαρά!

Εγκάρδιες ευχές για κάθε αγαθό που θα μας ανυψώσει το ηθικό ανάστημα, για κάθε αγαθό που θα κάνει όμορφη την ανθρωπότητα..

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκος Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

Η κινηματογραφική ταινία "Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού" και η Παραβολή του Άφρονος Πλουσίου.

Η κινηματογραφική ταινία "Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού" 

και 

η Παραβολή του Άφρονος Πλουσίου.

 

Πριν από λίγες μέρες, παρακολούθησα στον κινηματογράφο την παραπάνω ταινία, η οποία έχει διάρκεια πάνω από τρεις ώρες, για την ακρίβεια 206 λεπτά. Στο παρόν κείμενο δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες για θέματα τεχνικής της ταινίας που είναι ειδικότητα κάποιου ειδικού. Άλλωστε η ταινία ήταν από όλες τις απόψεις συναρπαστική, συγκινητική, με εξαιρετική απόδοση των ρόλων.

 

Η υπόθεση διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1920, όπου ο νεαρός Έρνεστ Μπέρκχαρτ επιστρέφει από τον Μεγάλο Πόλεμο στην Οκλαχόμα και ο θείος του Γουίλιαμ Χέιλ (Ρόμπερτ Ντε Νίρο),  τον αναλαμβάνει υπό την προστασία του. Πρόκειται για ένα πλούσιο κτηνοτρόφο, που τον αποκαλούν "Βασιλιά". Τον θεωρούν δε, άτυπα ...επικεφαλή της κοινότητάς τους, που αποτελούν κυρίως Ινδιάνοι αυτόχθονες, και στους οποίους  η κυβέρνηση παραχώρησε.. άγονες εκτάσεις στην κομητεία Όσατζ. Όμως οι εκτάσεις εκείνες αποδείχτηκαν ότι είναι πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου και έτσι οι ιδιοκτήτες θα μετατρέπονταν λόγω των εισοδημάτων, σε πλούσιους. 

Δυστυχώς αυτή η κατάσταση, τους έκανε θύματα των λευκών. Μετά από μια σειρά δολοφονιών όπου ο Έρνεστ είναι μπλεγμένος, φθάνει το νεοσύστατο FBI...

H oυσία είναι ότι ο αξεπέραστος έρωτας για το χρήμα, που μεταφράζεται σε απληστία, δηλαδή σε μια οδυνηρή κατάσταση η οποία κάνει τους ανθρώπους, να αδειάζουν από συναισθήματα και όμορφες σκέψεις, διότι ξημεροβραδιάζονται μόνο με το πως θα αποκτήσουν περισσότερα.Εννοείται ότι το πάθος για τα περισσότερα δεν έχει όρια, τις περισσότερες φορές.

Είναι τραγικό να ξεκληριστεί μια ολόκληρη φυλή...για να αποκτήσουν κάποιοι περισσότερα.

Τα συναισθήματά μου και οι σκέψεις  μου, για ακόμη μια φορά μου δημιούργησαν μια απέχθεια για αυτό το σκεπτικό, που δυστυχώς φύεται σε πολλούς από εμάς, ακόμη κι ανθρώπους της διπλανής πόρτας... Ανθρώπους που χάνουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, αρκεί να αποκτήσουν.

Προς αποφυγή παραξηγήσεων, υπάρχουν οι άνθρωποι που γεννήθηκαν πλούσιοι και συνεχίζουν με τη δουλειά τους ή με την καλή διαχείριση των εισοδημάτων τους, να αυξάνουν τα πλούτη τους. Υπάρχουν άλλοι που λόγω εργασίας με υψηλά εισοδήματα ή από κάποια καλή τύχη, ανήκουν στους πλούσιους. 

Ανήκουν σε διαφορετική κατηγορία από το να πατάω επί πτωμάτων, να εκμεταλλεύομαι , να χειρίζομαι συνανθρώπους, για να αποκτώ.

Για τους προαναφερόμενους (εκ των οποίων πάρα πολλοί είναι φίλοι χρόνων) εύχομαι για το καλύτερο.

Για τους αρρωστημένους με το χρήμα, εκτός από τη λύπη μου, εύχομαι να φωτιστούν.

 

 

Την επόμενη μέρα από την παρακολούθηση της ταινίας, στους Ορθόδοξους ναούς ακούγονταν η Παραβολή του Άφρονος Πλουσίου ή η Παραβολή του Άφρονα όπως είναι γνωστή.

 Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, αναφέρεται  η ιστορία του άπληστου γεωργού, ο οποίος αρνήθηκε να μοιράσει με την περιουσία του, όταν πια ήταν υπέρ το δέον αυξημένη, ώστε να εξασφαλίσει την αιώνια λύτρωση.Πίστευε ότι τα πλούτη του χάριζαν μια όμορφη ζωή.

 

Το κεντρικό πρόσωπο της Παραβολής ήταν πλούσιος, που κάποια χρονιά η καρποφορία στα σπαρτά του ήταν τεράστια και τους καρπούς δεν τους χώραγαν οι αποθήκες του. Εννοείται ότι δεν σκέφτηκε να χαρίσει, να μοιράσει, να βοηθήσει. Αντιθέτως που με ανεξέλεγκτη αγωνία ήθελε να βρει τρόπο προκειμένου να λύσει το πρόβλημα και έτσι γκρέμισε τις αποθήκες του, ώστε να χτίσει μεγαλύτερες.

Όμως εκείνη τη νύχτα άκουσε τη φωνή του Θεού να τον ειδοποιεί ότι θα αναχωρήσει από τα εγκόσμια και τον ρώτησε τι θα τα κάνει όλα αυτά που είχε μαζέψει και που δε χωρούσαν πουθενά.

Τα διδάγματα από όλες τις Παραβολές είναι πάρα πολλά και καταλυτικά για μια αρμονικότερη ζωή.

Στη συγκεκριμένη Παραβολή, γίνονται αντιληπτά τα τραγικά εσωτερικά κενά του πλεονέκτη, του εγωπαθούς, του ατόμου που δεν βλέπει τίποτα και κανέναν γύρω του, παρά μόνο τα πλούτη του.

Επίσης φαίνεται πόσο άμυαλα είναι αυτά τα πρόσωπα, αφού ξεχνούν ότι από εδώ είμαστε περαστικοί και όλα τα υλικά θα μείνουν πίσω. 

Μάλιστα ότι το ταξίδι μπορεί να είναι ξαφνικό κι αυτό που έχει μείνει είναι ξεκάθαρα, το έργο μας σ' αυτόν τον κόσμο, οι πράξεις αγάπης δηλαδή, αυτά που γεμίζουν την ψυχή μας, όλα τα άλλα είναι κυριολεκτικά μάταια. 

Οι σκέψεις από την ταινία κι αυτές από το άκουσμα της Παραβολής, συνάδουν. Κυριολεκτικά το νόημα είναι κοινό καθώς και τα μηνύματα.

Για ακόμη μια φορά θα αναφέρω αυτό που λέω συνεχώς.. 

Αν συνειδητοποιούσαμε ότι είμαστε περαστικοί, όλα θα ήταν καλύτερα στη γη, ούτε μίση, ούτε πόλεμοι, ούτε καταστροφές, ούτε παιδιά να αργοσβήνουν από τις ουσίες..

Τα υλικά που τα διαχειριζόμαστε με σοφία, είναι ευλογία!Τα υλικά που τα κρατάμε για εμάς, είναι κατάρα...κυριολεκτικά..

 

 

 

Στον απόηχο της 89ης Ιππικής Έκθεσης Ανδραβίδας.

Το παρόν κείμενο έχει ως σκοπό να αποτελέσει ένα αρχείο, σχετικά με τη διεξαγωγή της 89ης Ιππικής Έκθεσης Ανδραβίδας, καθώς επίσης να παρουσιάσω τις σκέψεις και τις απόψεις μου.Τα αναγραφόμενα που ακολουθούν, αντιστοιχούν σε μια ρεαλιστική αναφορά, δίχως φόβο και πάθος! 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ  

 Η ιππική ιστορία της Ανδραβίδας ριζώνει στο βάθος των αιώνων, με το άλογο αρκετά χρόνια πριν να μην απουσιάζει από τα περισσότερα σπίτια, ως μέσον βιοπορισμού, που κατείχε θέση μέλους στην οικογένεια.

Η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας θεμελιώθηκε το 1928 με πρωτοβουλία της Φιλίππου Ενώσεως Ελλάδας και είχε ως σκοπό την αναπαραγωγή ίππων που θα ήταν κατάλληλοι για την αγροτική οικονομία.

 Οι Ανδραβιδαίοι αγάπησαν αυτή τη δραστηριότητα - εκδήλωση, η οποία έγινε ιστορικός θεσμός και κάθε χρόνο της Αγιά Σοφιάς όπως λέμε στην τοπική κοινωνία, αποτελούσε το μεγάλο ιππικό γεγονός της χρονιάς. Η πόλη κατακλύζονταν από ιπποπαραγωγούς που έρχονταν από πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας. Οι νοικοκυρές ετοίμαζαν τα τοπικά εδέσματα, τα γλυκά που μοσχοβολούσαν,τα καλά σερβίτσια με τα κεντητά τραπεζόμαντηλα και τ' άσπρα σεντόνια, προκειμένου να φιλοξενηθούν οι άνθρωποι που τιμούσαν τον τόπο μας. Άλλωστε η φιλοξενία της γενέτειρας σ' εκείνες τις γενιές ήταν υποδειγματική. Με μεγάλη συγκίνηση, συναντώ σε αρκετά μέρη της  χώρας μας, ανθρώπους που δεν ξεχνούν απ' την περιγραφή των γονιών τους, τα σπίτια του μπάρμπα Παναγιώτη του Κοτσαύτη, του πατέρα μου και πολλών εκλεκτών συμπολιτών. Η φιλοξενία εννοείται ότι έκλεινε στην αγκαλιά της και τα άλογα, καθόσον οι σταύλοι καθαρίζονταν γι΄αυτά, αφού έβγαιναν τα δικά τους ζώα για να περιποιηθούν τους ξένους (φιλοξενούμενους).Αυτές οι εικόνες ανήκουν και στις δικές μου αναμνήσεις.

Αρκετοί συμπολίτες μπορεί να μην είχαν καλές σχέσεις κατά τη διάρκεια του χρόνου, όμως για την Έκθεση ήταν όλοι μαζί!!!!!

Σ' αυτήν την αγάπη τους, την ανιδιοτελή, βασίστηκε η Έκθεση όλα τα χρόνια, διατηρήθηκε και έφτασε στις μέρες μας, αφού δεν έλειψε ποτέ, εκτός από τη δυσοίωνη περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και τη δύσκολη εποχή της έλευσης του νέου ιού. Πέρασαν εποχές φτώχειας και ταλαιπωρίας οι πρόγονοί μας, όμως τα ήθη και οι αξίες τους αποτελούσαν την πυξίδα.

Και κάτι ακόμη,         

από τη σελίδα στο fb " IΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ" 

18 Σεπτεμβρίου 2021  

 1995 Πανελλήνια Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας.

Όταν ξεκινούσε η ανανέωση του θεσμού, που έτεινε να καταργηθεί τα προηγούμενα χρόνια, εξ' αιτίας της μικρής συμμετοχής ίππων και της έλλειψης ενδιαφέροντος, από πλευράς του Υπουργείου Γεωργίας, διότι το άλογο είχε εξαιρεθεί από τα παραγωγικά ζώα.

Πρώτη ενέργεια, η προβολή της Έκθεσης στο πανελλήνιο τηλεοπτικό κοινό, με την αποστολή στην Ανδραβίδα τηλεοπτικού συνεργείου της ΕΡΤ, με δημοσιογράφο τον Περικλή Καπετανόπουλο και σκηνοθέτη τον Γιώργο Λοίζο.

Η εκπομπή προβλήθηκε και προκάλεσε το ενδιαφέρον σε πολλούς φιλίππους σε όλη την Ελλάδα να συμμετάσχουν, την επόμενη χρονιά, με τα άλογα τους στην ιστορική διοργάνωση. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα, για να μην πέσει οριστικά η αυλαία της Έκθεσης

 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ 89ΗΣ ΙΠΠΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΕΠ 2023 ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ.

 

Μετά το 2019, φέτος καταφέραμε (με τον σύζυγό και τη βαφτιστήρα μας) να είμαστε στην Ανδραβίδα με τη συμμετοχή μας, ως εθελοντών του Δήμου, για την πραγματοποίηση του ιππικού παραδοσιακού και ιστορικού θεσμού.Έτσι, ζώντας την κατάσταση από κοντά και συγκρίνοντάς την με προηγούμενα χρόνια (το 2019 πιο πρόσφατο) μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη , από την οποία προκύπτει το παρόν αφιέρωμα.

 

ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ

Την Παρασκευή στις 15 του τρέχοντος μηνός, έφτασαν οι περισσότεροι ιπποπαραγωγοί και ιπποεκτροφείς, στην Ανδραβίδα. Ο χώρος που παρέμειναν τα άλογα ήταν το Δημοτικό Ιππικό Κέντρο, το οποίο δεν διαθέτει για την ώρα κάποιον κλειστό χώρο. Όμως, όπως σε κάθε ιππική εκδήλωση του τόπου, έτσι και φέτος, άλογα φιλοξενήθηκαν και στο Παλιό Ιππικό Κέντρο όπου διαθέτει σταύλους και το διαχειρίζεται ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας " Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".

ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ

Το Σάββατο το πρωί ήταν το πρώτο μέρος της διαδικασίας, όπου αφορά την εξέταση των ίππων από την επιτροπή των επιστημόνων, που τιμούν κάποιες δεκαετίες τον τόπο μας. Στην Ελλανόδικο επιτροπή σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της υπηρεσίας του Δήμου, υπήρχαν και εκπρόσωποι των δύο ιππικών φορέων της γενέτειρας. Λίγα λεπτά πριν την έναρξη της διαδικασίας, ο ένας εκ των δυο φορέων, ενημέρωσε ότι έπρεπε να αντικατασταθεί ο εκπρόσωπός του, ο οποίος όμως βρισκόταν στον χώρο του Ιππικού Κέντρου. Η διαδικασία αυτή δεν προβλεπόταν από κάπου κι έτσι συνεχίστηκε το πρώτο στάδιο της εξέτασης των ίππων.

Εδώ θέλω να επισημάνω ότι όλη η επιτροπή των ειδικών που έρχονται κάθε χρόνο, αποτελείται από επιστήμονες οι οποίοι προσπαθούν για το καλό του τόπου, για την ανάδειξη και την αναβάθμιση της Ιππικής Έκθεσης. Μάλιστα έχουν υποβληθεί και εγγράφως οι προτάσεις τους, σε προγενέστερα χρόνια. Δεν έχουν κανέναν λόγο να μην εκτελούν σωστά αυτά που προβλέπονται από τους νόμους και τις διατάξεις.

Στην επιτροπή ανήκει και ο κ. Γιώργος Χατζηπανταζής, ο τοπικός κτηνίατρος.

Η διευκρίνηση γίνεται διότι, κάποιοι εκ των ιπποπαραγωγών και ιπποεκτροφέων, δυσαρεστούνται σχετικά με την κατάταξη στη σχετική φυλή του ζώου τους.

 

ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ ΑΛΟΓΩΝ

Σε αυτό το σημείο, θα αναφερθώ σε ένα κάκιστο χαρακτηριστικό που έχουμε ως λαός, αφού όλα τα συνδέουμε με την αυτοδιοίκηση, τους ψήφους κτλπ.

Έτσι και φέτος, καθόσον δεν υπήρχε τόσο μεγάλος αριθμός ίππων, το λαϊκό καφενείο της περιοχής, έσπευσε να αποδώσει ευθύνες στους διοικούντες τον τόπο. Όμως αυτοί που άρχισαν πρώτοι τις συζητήσεις και τα κατηγορώ, είναι όσοι δεν έχουν προσφέρει τίποτα το ουσιώδες για την πραγματοποίηση της Έκθεσης.

Επειδή την άνοιξη είχα επικοινωνία με πολλούς παραγωγούς - εκτροφείς ή αλογάδες όπως ονομάζονται μεταξύ τους όσοι ασχολούνται με τα άλογα και το καλοκαίρι που ήμουν για πολύ καιρό στη γενέτειρα, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με ανθρώπους του χώρου από την ευρύτερη περιοχή, αναφέρω αυτά που συνθέτουν ένα συμπέρασμα, από το οποίο κάτι πρέπει να αξιοποιηθεί. Ακόμη αναφέρω τους λόγους για τους οποίους δεν ήρθαν κι άλλα άλογα.

Αρχικά, η υποχρεωτική χορήγηση εμβολίου στα ζώα, για να έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν στην Έκθεση, στέρησε σε πολλούς από τους εκτροφείς τη δυνατότητα αυτή.Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες και οι υποχρεώσεις πολλές φορές δυσβάσταχτες.Έτσι, πόσο εύκολο είναι κάποιος να μπορεί να προετοιμάσει τα άλογά του όπως πρέπει (τροφές, περιποίηση, μεταφορά) και να χορηγήσει το εμβόλιο, όπου αυξάνει όλο το κόστος;

Γι' αυτό κάποιοι έφεραν ένα άλογο, ενώ σε άλλη εποχή θα έφερναν δύο και τρία.

Για να είμαστε ειλικρινείς, αξίζει στους ιπποπαραγωγούς μια οικονομική επιβράβευση για τον αγώνα που κάνουν, γιατί είναι συμπαραστάτες στη διατήρηση της Ιππικής Έκθεσης. Η οικονομική επιβράβευση, δηλώνει τις έμπρακτες ευχαριστίες, αλλά αποτελεί και ένα βοήθημα για πολλούς. Αντί ενός δώρου που θα είναι άχρηστο, ένα χρηματικό ποσό θεωρώ ότι είναι πολύ καλύτερο.

Αυτά τα έπαθλα λοιπόν, που δίδονταν για όλα τα χρόνια, ήρθε το πρόγραμμα ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, να τα καταργήσει και έτσι άρχισε η φθίνουσα πορεία στις ιππικές συμμετοχές, για τον θεσμό. 

Πιστεύω ότι υπάρχουν τρόποι για να επανέλθουν τα χρηματικά έπαθλα. Από τον Ιππικό Όμιλο Ανδραβίδας " Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ", έχει γίνει και έγγραφη πρόταση γι' αυτό.

Τα οικονομικά έπαθλα πρέπει να επανέλθουν!! Μπορούν και πρέπει να γίνουν από όσους αγαπούν αληθινά τον τόπο μας, οι ανάλογες προσπάθειες.

Δεν γνωρίζω αν υπήρξε προσπάθεια από την κάθε δημοτική αρχή έκτοτε, έως σήμερα γι' αυτό.

Στη συνέχεια, ο βαρύς τραυματισμός ενός εκλεκτού ιπποεκτροφέα , ήταν ακόμη μια αιτία για λιγότερα άλογα, όπως και μυστήρια γάμων και βάφτισης που τελούνταν εκείνη τη μέρα.

Άλλο ένα αίτιο αποτελεί, το γεγονός του πολέμου κάποιων...για την κατάργηση αυτού του θεσμού κι αυτό το αναφέρω, καθόσον κάθε χρόνο επικοινωνούν μαζί μου αρκετοί φίλοι και γνωστοί, ρωτώντας με, αν θα γίνει η Έκθεση διότι..μας είπαν πως δεν θα γίνει κτλπ.  

Ένα μεγάλο αγκάθι είναι κάθε χρόνο και όλα τα χρόνια που ασχολούμαι, η αργοπορία της διοργάνωσης, κάτι που αν η Ιππική Έκθεση ήταν Νομικό Πρόσωπο ή ΜΚΟ, με μόνιμες επιτροπές και ενασχόληση όλο τον χρόνο, να μην γινόταν.

Η διοργάνωση δεν είναι καθόλου απλό θέμα και πρέπει να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι γι' αυτό. Από την επικοινωνία με τους παραγωγούς και εκτροφείς, μέχρι το κέρασμα, από την υγειονομική κάλυψη μέχρι την ασφάλεια κι άλλα πολλά.

Φέτος, όλα τα πρόσωπα που ασχολήθηκαν προσπάθησαν για το καλύτερο, όμως απαιτείται η εμπειρία που είναι αδύνατον να υπάρχει, αν δεν έχει ασχοληθεί κάποιος στην πορεία του με τέτοιες καταστάσεις.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ

 

Το Σάββατο το βράδυ, πραγματοποιείται μια παρουσίαση αλόγων ή επίδειξη ή θέαμα, το λεγόμενο show,που λαμβάνουν μέρος άλογα που φθάνουν γι' αυτόν τον σκοπό, καθώ και κάποια από εκείνα που έρχονται για την Έκθεση.

Από το Σάββατο το πρωί έως το μεσημέρι κι από νωρίς το απόγευμα, η γραμματεία στην οποία ανήκα, λάμβανε αιτήματα από τους ιπποπαραγωγούς, τους ιππείς, τις αμαζόνες. Όποιος κι να ήρθε για να δηλώσει τη συμμετοχή του, του συμπλήρωνα τα στοιχεία και τον ρωτούσα τι άλλο ήθελε να ακουστεί, σχετικά με το βιογραφικό του. Μάλιστα του έδειχνα αυτά που έγραφα για επιβεβαίωση. Ως την τελευταία στιγμή δεχόμασταν αιτήματα, δίχως να εξαιρέσουμε κανέναν, δεχόμασταν αλλαγές και διορθώσεις σύμφωνα με δεδομένα που μας δήλωναν. Δυστυχώς όμως, το μοναδικό μέλος που εμφανίστηκε από έναν ιππικό φορέα...... περνώντας το βράδυ, την ώρα που ήταν η σειρά του....εξαπέλυσε ύβρεις ..δίχως κανέναν λόγο. Δυστυχώς και πάλι ήταν κάποιο άτομο, το οποίο πέρισυ είχε δηλώσει την παρουσία του, τρεις φορές με διαφορετική παρέα. Αν λοιπόν ασχοληθούμε σοβαρά με την διοργάνωση της Έκθεσης, αυτά τα άτομα θα πρέπει να ειδοποιούνται από πριν για τις νόμιμες συνέπειες της συμπεριφοράς τους.

Το βραδινό πρόγραμμα ξεκίνησαν τα μικρά παιδιά, καθόσον είναι ότι πιο δίκαιο, αισιόδοξο και όμορφο. Στη συνέχεια η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με όλα τα άλογα που είχαν προγραμματιστεί.

Το ευγενές τετράποδο έχει απίστευτη ομορφιά, ακόμη και να το βλέπει κανείς να προχωρά!

Δεν χρειάζονται αλλαλαγμοί από τα μικρόφωνα, ούτε φωνές.Η περιγραφή στον αναβάτη με όσα θέλει να ακουστούν γι΄αυτόν,το όνομα του αλόγου και η διευκρίνηση αυτού που παρουσιάζει, είναι ό,τι πιο πολιτισμένο και αρεστό. Ο κατάλληλος λόγος είναι ο λιτός και απέριττος, ο δωρικός. Η ουσία βρίσκεται στο να επικεντρωθεί το κοινό, στο άλογο και στον ιππέα ή στην αμαζόνα, στην αγέρωχη μορφή τους και στο αίσθημα της ελευθερίας που μεταδίδουν και όχι στον εκφωνητή ή στην εκφωνήτρια.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ, τελευταίο στάδιο.

Την Κυριακή το πρωί, 17 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε το τελευταίο μέρος της Έκθεσης, όπως παλιά, με τις βραβεύσεις.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, την Κυριακή το πρωί  και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, είναι η ώρα για τις βραβεύσεις προς τα άλογα μέσω των ιπποεκτροφέων ή ιπποπαραγωγών.

Η διαδικασία στη φετινή χρονιά,είχε μια ατυχή στιγμή όταν εκφωνήθηκαν να περάσουν όσοι είχαν ακούσει τα ονόματά τους, αλλά δεν είχαν έρθει να παραλάβουν τα βραβεία τους, κάτι που δεν ακούστηκε ολοκληρωμένα, ίσως λόγω της βοής που επικρατούσε στον χώρο γενικά. Έτσι, οι επόμενοι ενδιαφερόμενοι που περίμεναν να προσέλθουν, ακούγοντας τα στοιχεία  τους, κατάλαβαν ότι καλέστηκαν δίχως όνομα, δηλαδή όλοι όσοι είχαν μείνει (επειδή ήμουν παρούσα δεν είχε κανείς την πρόθεση, να γίνει κάποιος τέτοιος διαχωρισμός, να στενοχωρηθούν οι επισκέπτες στην πόλη μας). Τους δημιουργήθηκε το συναίσθημα της απαξίωσης, αλλά κανένας δεν ήρθε να ρωτήσει τι ακριβώς συνέβη. Μόνο (δεν ξέρω αν ήταν ομαδική απόφαση ή συμβουλή άλλων προσώπων) ήρθαν στον στίβο με έντονα αρνητική συμπεριφορά.

Διευκρινίζω ότι το ομαδικό κάλεσμα, δίχως στοιχεία δεν μας εξυπηρετούσε σε κάτι.Γι' αυτό ήταν άδικος ο χειρισμός του θέματος, ήταν η ορμή του θυμού που προήλθε από την αδικία που αισθάνθηκαν, ενώ στην ουσία δεν ίσχυε κάτι τέτοιο.

Την Κυριακή επίσης τιμήθηκαν μέλη της επιτροπής καθώς και ιπποπαραγωγοί για την προσφορά τους.

 

Τέλος, επειδή διάφορα άτομα από την τοπική κοινωνία, συζητούν για την προσφορά και τις θυσίες τους, για την Ιππική Έκθεση, οφείλω να αναφέρω ότι από τότε που γνωρίζω τον Ιππικό Όμιλο Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" δηλαδή εδώ και οκτώ χρόνια, αναλαμβάνει τη φιλοξενία αλόγων στους σταύλους του, τη φροντίδα του στίβου όπου πραγματοποιούνται όλα τα στάδια της Ιππικής Έκθεσης, την περιποίηση του γύρω χώρου, την ασφάλεια για την είσοδο - έξοδο των αλόγων στον στίβο, την εθελοντική προσφορά στη γραμματεία κι όσα ακόμα μου διαφεύγουν.

Μάλιστα έως το 2019 καθάριζε γενικά όλο τον χώρο του Δημοτικού Ιππικού Κέντρου, άσπριζε τα δέντρα, έβαφε, μέχρι και την αντικατάσταση σπασμένου φρεατίου είχε αναλάβει. Όλα με φωτογραφικά ντοκουμέντα που δεν χωρούν αμφισβήτηση, όλα ανιδιοτελώς.

 

Κλείνοντας, θα αναφέρω και πάλι πως για τη μνήμη των προγόνων μας, αλλά και για τη διατήρηση του πολιτισμού, οφείλουμε να αγωνιστούμε με σύμπνοια, μακριά από ατομικότητα, από προβολή, για την αναβάθμιση της Ιππικής Έκθεσης. Για την έλευση αλόγων που θα συνοδεύονται από ανθρώπους με ευπρέπεια σε συμπεριφορά και εμφάνιση, όπως οι περισσότερες παρουσίες έως σήμερα. Η αναβάθμιση απαιτεί την έγκαιρη οργάνωση και ενημέρωση των ενδιαφερομένων.

Έτσι, αφήνουμε τα λόγια και προχωρούμε σε πράξεις, για το καλύτερο.

Με αγάπη και σεβασμό προς όλους

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκος Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

 

Υ.Σ Διευκρινίζω ότι δεν έχω καμιά σχέση με αυτοδιοικητικούς ρόλους, συμπάθειες ή αντιπάθειες (αν υπάρχουν αντιπάθειες προς εμέ, είναι πρόβλημα αυτών που νιώθουν έτσι) και τα γραφόμενά μου, αντιπροσωπεύουν τη ρεαλιστική αναφορά. Σκοπός, η αναβάθμιση της Ιππικής Έκθεσης.