Όταν είσαι μέσα στο σπίτι ή βρίσκεσαι μακριά από έναν τόπο, σίγουρα δεν μπορείς να έχεις εμπεριστατωμένη άποψη για όσα συμβαίνουν εκεί..Συνήθως κάποιοι ενημερώνονται από τις ειδήσεις της τηλεόρασης και πάρα πολλοί από τις ειδήσεις του διαδικτύου. Άλλοτε η υπερβολή παίρνει τεράστιες διαστάσεις δίνοντας πολύ μεγαλύτερη έκταση και έμφαση στα τεκταινόμενα και άλλοτε απαξιώνονται σοβαρά θέματα.
Από τα Εξάρχεια έως τα πέριξ της Ακρόπολης οι εικόνες των ζημιών ορατές...Για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια που περπατάω την περιοχή είδα τα μεγάλα πεύκα ανοιγμένα στα δυο και τις ελιές στις παρυφές της τσακισμένες..Στις στέγες των παλιών πανέμορφων κτιρίων παρόλο που έστελνε τις αχτίδες του ο ήλιος το χιόνι δεν έλιωσε παρά έστεκε με την απειλητική μορφή του πάγου..κάπου κάπου έπεφταν κάποια κομμάτια και ευτυχώς δεν βρισκόταν κανείς από κάτω. Οι δρόμοι στην Πλάκα ήταν σαν ένα παχύ στρώμα από τζάμι..και στα Αναφιώτικα το ίδιο. Από τα Εξάρχεια έως εκεί τα μηχανήματα εργάζονταν πυρετωδώς διαφορετικά δεν θα μπορούσε κανένας να βγει έξω..
Το αηδιαστικό της κατάστασης ότι σε πολλά σημεία που έλιωνε το χιόνι..υπήρχαν οι ακαθαρσίες από τα σκυλάκια γιατί φυσικά πολλοί τη φιλοζωία την έχουν διαστρεβλώσει καθόσον όταν αγαπάς και σέβεσαι τα ζωάκια δεν σημαίνει ότι νιώθεις και κάνεις τα αντίθετα για τον άνθρωπο.
Είδα πολλούς επαγγελματίες στον δρόμο αλλά και ιδιώτες να φτυαρίζουν το πεζοδρόμιο, να ρίχνουν αλάτι..κάτι που θα έπρεπε να γίνει σε πολλά σημεία στην Πλάκα και στα Αναφιώτικα καθόσον εκεί μένουν τουρίστες οι οποίοι πληρώνουν πανάκριβα τη διαμονή τους..
Πολλοί λένε ότι στο εξωτερικό έχουν μάθει, δεν χτυπάνε στο χιόνι, φροντίζει η πολιτεία κτλπ. Εδώ ήθελα να επισημάνω ότι αν κάποιος πάει σε επείγοντα νοσοκομείου στον Καναδά, στην Αμερική, σε χώρες της Σκανδιναβίας θα δει γεμάτες τις αίθουσες από τραυματισμούς λόγω πεσίματος..Επίσης του μικρούς δρόμους δεν τους καθαρίζει η πολιτεία (τουλάχιστον για Καναδά και Αμερική) αλλά όποιος θέλει πληρώνει τα μηχανήματα και πολλές φορές πληρώνει όλη η γειτονιά.. Έτσι και εδώ πλέον, πρέπει να μπούμε σε άλλη τακτική..Δεν κάνω υποδείξεις, απλά μέσω της εμπειρίας μου εκφράζω αυτά που γνωρίζω..
Το τρυφερό της ημέρας....έφηβοι , φοιτητές, νέοι που έπαιζαν ανέμελα με το χιόνι όπου μπορούσαν. Επίσης, το ότι όσοι περπατούσαμε, ανταλλάσσαμε απόψεις για το αν μπορούμε να πάμε παραπέρα ή από που είναι πιο ασφαλής η διαδρομή. Ακόμη, οι τουρίστες με τα μωράκια στο μάρσιπο ή σε καρότσι με σχέδιο σαν μικρό βαγονάκι σκεπασμένο με διαφανές νάιλον οι οποίοι με δέος θαύμαζαν τον Ιερό Βράχο και τους αρχαιολογικούς χώρους τριγύρω.
Μια πολύ συγκινητική εικόνα κατά την επιστροφή μου στην οδό Πανεπιστημίου, σε μια έξοδο του Μετρό, όταν ένα στρατιώτης έβγαλε ένα μικρό θερμό με τσάι και το έδωσε στον άστεγο που καθόταν εκεί..
Το συμπέρασμά μου από όλα τα σχετικά με το συγκεκριμένο καιρικό φαινόμενο είναι πως πλέον (το επαναλαμβάνω) πρέπει σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, σε επίπεδο φορέων και πολιτείας πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για τα χιόνια, αφού όλα δείχνουν πως θα ζούμε κι αυτό το σπάνιο για άλλα χρόνια φαινόμενο. Βέβαια, πάντοτε θα υπάρχουν εκπλήξεις όχι και πολύ ευχάριστες αφού η φύση είναι απρόβλεπτη..ένα παράδειγμα είναι αυτό με τις πτώσεις των δέντρων και τις ζημιές στον ηλεκτρισμό..Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και οπλισμένοι με τεράστια υπομονή, είναι αδύνατον ταυτόχρονα παντού να υπάρχει κάποιος να μας λύνει τα προβλήματα, να ανοίγει τους δρόμους, να αποκαθιστά τις βλάβες της ηλεκτροδότησης κτλπ.
Μακάρι η ταλαιπωρία όλων που πλήττονται να ξεπεραστεί το συντομότερο.
Υ.Σ Οι φωτογραφίες είναι από απλό κινητό και όχι με τόση ευκρίνεια αλλά πιστεύω ότι δίνουν μια εικόνα ....
