Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λογοτεχνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λογοτεχνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

IΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ.ΣΚΕΨΕΙΣ - ΑΠΟΨΕΙΣ.

Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ ο θεσμός που τιμά την ιππική ιστορία του τόπου από το 1928, συνδέεται άρρηκτα με το πανηγύρι όπως  λέμε, τον εορτασμό της Αγίας Σοφίας στις 17 Σεπτεμβρίου.
Η λειτουργία αυτής της δραστηριότητας έπαψε για τέσσερα χρόνια κατά τη μαύρη περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως γνωρίζουμε όλοι.

ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ ΚΑΙ ΙΠΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Στα χρόνια του Ομήρου ριζώνει αυτή η Ιππική Ιστορία για να έρθουμε στην περίοδο της Φραγκοκρατίας όπου η Ανδραβίδα έγινε η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Μωρέα.
Ο ηγεμόνας της περιοχής έφτασε στην Ανδραβίδα με ογδόντα περίπου ιππότες , τους <<ευγενείς μαχόμενους έφιππους κατά τον Μεσαίωνα>> και τα άλογά τους σταβλίζονταν στην εν λόγω πόλη. 

Με τον καιρό και κατόπιν διασταυρώσεων με τα άλογά τους η Ανδραβίδα απέκτησε τη δική της φυλή προς τιμή της οποίας η Φίλιππος Ένωση Ελλάδος μαζί με άλλους φορείς καθιέρωσαν την ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ.

Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ..
Ο εν λόγω θεσμός για τους προγόνους μας αποτελούσε μια ιερή κατάσταση με αντίκτυπο στην κοινωνική ζωή του τόπου,της ευρύτερης περιοχής, της Ελλάδας αφού παρόμοιο δρώμενο δεν υπήρχε, δεν υπάρχει.
Οι γονείς και οι παππούδες μας εκείνα τα χρόνια είχαν τα άλογα μαζί με την οικογένειά τους, ήταν απαραίτητα για την εργασία τους αλλά ταυτόχρονα αλλά αποτελούσαν και τη συντροφιά τους αφού μαζί αγωνίζονταν.
Στις προετοιμασίες για την Έκθεση οι παλιοί Ανδραβιδαίοι έδειχναν βαρύτητα στον καθαρισμό των στάβλων, είχαν έτοιμη τροφή για τα άλογα των φίλων που με την παρουσία τους τιμούσαν τον τόπο μας, τιμούσαν και στήριζαν τον θεσμό.Φίλοι και γνωστοί που κατέφταναν από σχεδόν όλα τα μέρη της Πελοποννήσου, Ζάκυνθο και αλλού.


Εκτός αυτών οι νοικοκυρές έβγαζαν από τα μπαούλα τα άσπρα σεντόνια, τις λευκές κεντημένες πετσέτες για τη φιλοξενία των φίλων ιπποπαραγωγών ή και των οικογενειών τους.Η φιλοξενία βέβαια είχε και συνέχεια το βράδυ της παραμονής καθώς κι ανήμερα της Αγιά Σοφιάς στην πλατεία του τόπου όπου οι μπύρες και τα φιστίκια ή τα κοψίδια στη λαδόκολλα, υπό τα παραδοσιακά, ρεμπέτικα, λαϊκά ακούσματα είχαν την τιμητική τους..
Όσο για τις γειτονιές μοσχοβολούσαν από τους κουραμπιέδες, το παντεσπάνι, το γιαουρτόγλυκο κι όσο για τα ψητά...μεθούσαν την ατμόσφαιρα πάντοτε με τη συνοδεία καλού κρασιού, τα παραδοσιακά εδέσματα (όπως αρνί στα κλίματα με πατάτες στον φούρνο, παπί με κουσκουσέ, κοτόπουλο με χυλοπίτες).


Οι άνδρες που ίππευαν εκείνες τις μέρες φορούσαν τα <<καλά>> τους ρούχα, καλοσιδερωμένα πουκάμισα, παντελόνια από υφάσματα της εποχής και φυσικά την ανδραβιδαίικη τραγιάσκα.Περνούσαν λεβέντικα από την αγορά , τον κεντρικό δρόμο του χωριού, αλλά έτσι με λεβεντιά παρουσιάζονταν στην ειδική επιτροπή της ΙΠΠΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ.
Οι αναμνήσεις μου είναι ολοζώντανες γιατί ο πατέρας μου διέθετε πάντοτε άλογα, είχε πολλούς φίλους που κάθε χρόνο λάμβαναν μέρος στην Έκθεση (σ' αυτό βοηθούσε το γεγονός πως εργαζόταν και εκτός από την  περιοχή της Ανδραβίδας αλλά και το ότι η μητέρα μου ήταν γέννημα θρέμμα μεσσηνιακής οικογενείας με δεδομένες τις γνωριμίες από τη γη της Μεσσηνίας). Οι μέρες εκείνες με τους ήχους από τους καλπασμούς των αλόγων ταξίδευαν τα παιδιά μέσα από μύθους και ιστορίες που μας έλεγαν οι ενήλικες για τα κατορθώματα των ευγενών τετράποδων, ταξίδευαν τους γεροντότερους στα νεανικά τους χρόνια και πάντα ένα δάκρυ κυλούσε απ' τα μάτια τους..

Με το πέρασμα των χρόνων ο θεσμός εξελίχθηκε όπως πρέπει να γίνεται  σε όλους τους τομείς, αρκεί βέβαια η εξέλιξη, το πάντρεμα δηλαδή του παρελθόντος με τη νέα εποχή και τάσεις, να πραγματοποιείται με τον απόλυτο σεβασμό και σοβαρότητα.

Πρέπει να μην αφήσουμε τη συμπεριφορά και την ανιδιοτέλεια των προγόνων μας αλλά να τα φέρουμε στην καρδιά και στις σκέψεις μας,ως έναν από τους μεγαλύτερους θησαυρούς και σύμφωνα μ' αυτούς να πορευόμαστε. Οι άνθρωποι τότε άφηναν στην άκρη τις όποιες διαφορές ή διαφωνίες και ζούσαν στο " εμείς" για το κοινό καλό. Γνώριζαν για παράδειγμα, αν και χωρίς ιδιαίτερες εκπαιδευτικές γνώσεις ότι τα πολιτικά ή τα δημαρχιακά (όπως έλεγαν) δεν είχαν καμιά <<δουλειά>> στον ιερό τους θεσμό.
Οφείλουμε να στεκόμαστε αντάξιοι των αγώνων που έκαναν στις δύσκολες εποχές όπου με φτώχεια και ανέχεια γενικότερα άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις για την Έκθεση εκείνων των χρόνων.Αυτό συναντώ σχεδόν σε όλη την Ελλάδα όπου έτυχε να βρεθώ..άνθρωποι μεγάλοι που θυμούνται ακόμη τους Ανδραβιδαίους για τη φιλοξενία τους (όπως την οικογένεια του μπάρμπα Πάνου του Κοτσαύτη, την οικογένεια του Διονυσάκη του Αγραπίδη ή "Μπούλη" και πολλών άλλων βέβαια) αλλά και νέοι που κρατούν εκείνα που τους είπαν οι πρόγονοί τους.

Έτσι, κανενός είδους πολιτικές ή αυτοδιοικητικές διαμάχες, συμπάθειες, αντιπάθειες, προσπάθεια για οτιδήποτε επ' αυτών, εντυπωσιασμοί ατόμων ή φορέων, δεν πρέπει να <<παίζονται>> στο όνομα του Ιστορικού Ιππικού αυτού θεσμού που ανήκει σε όλους!
Προσωπικά ως ανδραβιδαία, ως δημότης του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης ποτέ δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου την ανάμειξη της πολιτικής ή μικροπολιτικής να παρέμβει στο θεσμό ούτε μέσω του θεσμού θα αναζητήσω οποιαδήποτε καταξίωση.Το ίδιο θα πράξω κι ως γραμματέας στην παρούσα, με τη σύμφωνη γνώμη του ΔΣ του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας " ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" όπου ανήκω. 

 

Με την ευκαιρία η αρωγή του Ομίλου στον Δήμο που αποτελεί το αρμόδιο όργανο για την Ιππική Έκθεση είναι πασίγνωστη και την καταμαρτυρούν οι φωτογραφίες, τα βίντεο, διάφορα αφιερώματα στον τύπο, επίσης και η προσπάθεια για τη φετινή δύσκολη χρονιά ώστε να μη σβήσει ο θεσμός η οποία έγινε επίσημα με υποβολή έγγραφης πρότασης εγκαίρως κι όχι εκ των υστέρων.

Η 86η Ιππική Έκθεση δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος σύμφωνα με απόφαση της Δημοτικής Αρχής, η οποία ακολουθεί τις εντολές του κράτους.
Εύχομαι σε μια καλύτερη επόμενη χρονιά στην παγκόσμια κοινωνία και φυσικά στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Ανδραβίδα.
Εύχομαι για μια 86η Ιππική Έκθεση που θα γίνει με τις τιμές που της αξίζουν, το αληθινό ενδιαφέρον όλων των φορέων, την άσβεστη φλόγα του ανιδιοτελούς ενδιαφέροντος όπως αυτό που είχαν οι πρόγονοί μας.
Με σεβασμό και αγάπη προς όλους!



Τρίτη 28 Απριλίου 2020

Στα βήματα του γραπτού λόγου.

Με τον γραπτό λόγο γενικά (ποίηση και πεζά ..ιστοριούλες ) ασχολούμαι από τα παιδικά μου χρόνια.
Το 2014 κάποια από τα ποιήματά μου δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΜΥΡΤΙΛΟ των εκδόσεων ΟΣΕΛΟΤΟΣ. Έως τότε είχαν γίνει αρκετά βήματα αλλά με τη χρήση ψευδώνυμου σε εφημερίδες και άλλα έντυπα.

Το προαναφερόμενο έτος επίσης, άρχισα να λαμβάνω μέρος σε διεθνείς και πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για τους οποίους έπαιρνα τις πληροφορίες από το διαδίκτυο.
Ως χαρακτήρας ανήσυχος κι αυτόνομος, επιλέγω τους στόχους μου, προσπαθώ μόνη μου γι' αυτούς όταν το αποφασίσω, δίχως την εμπλοκή κανενός.
Στη ζωή μου ακολουθώ την ευθεία πορεία (προσωπική δουλειά) που πολλές φορές είναι δυσκολότερη, αλλά η αίσθηση της χαρά που αφήνει το αποτέλεσμα δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Θυμάμαι....ήταν μια όμορφη μέρα του γενέθλιου μήνα μου -του Φλεβάρη-  του 2014 όταν διαβάζοντας νέα στο διαδίκτυο, υπέπεσε στην αντίληψή μου μια λογοτεχνική σελίδα που ανέφερε τα σχετικά για τον 4ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας τον οποίο επιμελούνταν ο Φιλοζωικός Σύλλογος Φθιώτιδας και οι εκδόσεις ‘’ΟΙΩΝΟΣ’’.
Έτσι σκέφτηκα χωρίς να το γνωρίζουν ούτε οι οικείοι μου να λάβω μέρος.
Μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα το φθινόπωρο του ιδίου έτους, διαπίστωσα ότι το ποίημά μου "Η ιστορία μιας πεταλούδας" είχε τιμηθεί με το Α' Βραβείο μελοποιημένης ποίησης. 
Αργότερα ακολούθησαν κι άλλες συμμετοχές μου σε διάφορους διαγωνισμούς από τις οποίες τα προϊόντα των προσπαθειών  μου διακρίθηκαν.
Ο γραπτός λόγος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου στο ποιητικό και πεζό είδος. Οι ομότεχνοι γνωρίζουν πως δεν περνάει μέρα που να μην γράφεις.Μια από τις δυσκολότερες στιγμές είναι εκεί που έχεις δημιουργήσει στην σκέψη σου ...αλλά λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορείς να βρεθείς μόνος με την πένα και τα χαρτιά σου.
Οι διακρίσεις που δημοσιεύονται στο παρόν, οι έγγραφες κριτικές που έχω από αναγνώστες,  από καταξιωμένους λογοτέχνες ανήκουν στα ενθύμια αυτού του ταξιδιού και σε καμιά περίπτωση δεν μεταφράζονται ως κάποιο επίτευγμα εξωπραγματικό!.
Οι κριτικές όμως  παλαιοτέρων λογοτεχνών - κριτικών αποτελούν  ιερή κληρονομιά.


Μέχρι σήμερα δεν είχα σκεφτεί καθόλου το θέμα της έκδοσης αν και υπήρχαν ανέκαθεν πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, πολλές κριτικές. Πλέον ως σκέψη αρχίζω και βρίσκομαι πιο κοντά στην ιδέα.Θα δείξουν οι άνεμοι του σύμπαντος στους οποίους αφήνομαι...
Πιστεύω ότι τη γλώσσα, την παράδοση, κάθε τι που στοιχειοθετεί τον πολιτισμό τα υπηρετούμε όλοι από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο που ασχολείται μαζί τους και δεν τα χρησιμοποιούμε για προσωπική προβολή.
Υπήρξαν ανεκτίμητοι Έλληνες συγγραφείς και λογοτέχνες τους οποίους σέβομαι και δακρύζω όταν ξεφυλλίζω τα έργα τους.Προσωπικότητες με ανεξάντλητες πνευματικές ικανότητες οι οποίες έχτισαν τις γέφυρες του λόγου και των τεχνών, παραμένοντας αληθινοί άνθρωποι δίχως έπαρση, μακριά από το φαίνεσθαι που κατατρώει την κοινωνία.
Υπάρχουν νέοι λογοτέχνες (ποιητές και πεζογράφοι) πολύ αξιόλογοι τους οποίους συγχαίρω και επαινώ, είναι αυτοί που διατηρούν και κάνουν ακόμη πιο δυνατές τις γέφυρες που προανέφερα.
Πιστεύω σε όλους που αγαπούν αληθινά την ενασχόληση με τον γραπτό λόγο και είναι αυτοί που θα μεταλαμπαδεύσουν αυτόν τον τομέα του πολιτισμού στις επόμενες γενιές.




Γνωρίζω πολλούς λογοτέχνες και έχω στο ενεργητικό μου αμέτρητες λογοτεχνικές εκδηλώσεις όπως παρουσιάσεις βιβλίων, συζητήσεις κλπ. Είχα την τύχη από μικρό παιδί να μεγαλώσω με χιλιάδες βιβλία, να συνομιλώ με ανθρώπους της τέχνης του λόγου στην Αθήνα όπου ερχόμουν συχνά και να κρατώ στα χέρια μου λογοτεχνικά έργα αφιερωμένα στον αδερφό μου,Ηλείων σπουδαίων....όπως ο Δόξας, ο Σινόπουλος και άλλων εκλεκτών ταξιδευτών της Γλώσσας μας, του πολιτισμού μας.
Εδώ επισημαίνω ότι διαφέρει ο όρος συγγραφέας με τον όρο λογοτέχνη.
Ο καθένας από εμάς που ακολουθεί τις συγγραφικές, τις λογοτεχνικές διαδρομές, έχει τον δικό του τρόπο συμμετοχής...άλλος γράφει χωρίς να δημοσιεύει, άλλος γράφει και δημοσιεύει, άλλος συμμετέχει στους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, άλλος δεν συμμετέχει, άλλος χωρίς καμιά άλλη προσπάθεια προχωράει σε έκδοση,άλλος κρατάει στα χειρόγραφά του τα έργα του και γενικά υπάρχει μια ποικιλία όπως στις διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας.
Τίποτε δεν είναι κατακριτέο αρκεί να γίνεται με σεβασμό και να 'χει ως βάσεις τις ηθικές αξίες καθόσον η μεγάλη κι αληθινή αγάπη για οτιδήποτε συνδέεται με τον πολιτισμό πρέπει να ενώνει!!Θλίβομαι γιατί τα τελευταία χρόνια διαβάζω σχόλια περί αποτελεσμάτων διαγωνισμών που δεν έχουν διεξαχθεί με διαυγή τρόπο... 



Είναι προσωπική απόφαση του καθενός πως θα χειριστεί την ικανότητά του στον γραπτό λόγο ή την αγάπη του γι' αυτόν ή και τα δυο, κάτι  που αποτελεί αρμονικό συνδυασμό.
Υπάρχουν βιβλία και συλλογές που εκδόθηκαν μετά την απόκτηση μιας διάκρισης, άλλες που εκδόθηκαν χωρίς καμιά διάκριση. Του καθενός τα όνειρα είναι διαφορετικά.Σε καμιά περίπτωση μια έκδοση δεν αποτελεί τη μετάβαση στην αιωνιότητα.Όμως είναι ένα χαρούμενο γεγονός για τον δημιουργό και ως άνθρωποι με αληθινή αγάπη δεν έχουμε παρά να συμμετέχουμε σ' αυτό!
Ας ανατρέξουμε στις σημαντικότατες περασμένες γενιές λογοτεχνών κι ας αντλήσουμε από τον πνευματικό θησαυρό τους...
Την εποχή της αυτοέκδοσης, τη σημερινή εποχή είναι πάρα πολύ εύκολο κάποιος να κρατήσει στα χέρια του το βιβλίο του αλλά και εδώ υπάρχουν επιλογές που υποστηρίζουν την ποιότητα.
Κατά την ταπεινή μου άποψη την τέχνη όπως αναφέρω πάντα την υπηρετούμε. Δεν την χρησιμοποιούμε για την εκπλήρωση κανενός πόθου ανεξάρτητου μ' αυτήν αλλά την αναφέρουμε στα ενδιαφέροντά μας.
Αν το συνειδητοποιήσουμε ίσως το ταξίδι της συγγραφής,της λογοτεχνίας με τους στίχους των ποιητών που αποτελούν τις νότες της ψυχής, τις  σελίδες των βιβλίων  από τα οποία πηγάζουν μηνύματα ζωής, να γίνει ο αιώνιος λαμπερός κρίκος για τη φωτεινή εξέλιξη όλου του κόσμου!!
Ευχόμενη όλων τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα πάντα με αγάπη και σεβασμό!!

















 Επίσης ακόμη ένας έπαινος από τον 12ο Διαγωνισμό του ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ
καθώς και κάποιες άλλες διακρίσεις που θα προστεθούν μόλις έχω το ανάλογο αρχείο.










Συμμετέχω σε δυο e book  του Γιώργου Ιατρίδη (project)
την 25th hour
και
το  "ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ".
Έχω αρκετές συμμετοχές στο inner.gr  του ιδίου συγγραφέα.
Συμμετέχω με κείμενά μου στην ύλη της ηλεκτρονικής εφημερίδας ILIDAKAMPOS
23 Δεκεμβρίου 2019
ΕΠΥΛΛΙΟΝ  στο οποίο συμμετέχω με το διήγημα "Η ΖΥΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ"
Κατά το έτος που τρέχει είχα την τιμή να μιλήσω σε δυο συνεντεύξεις του Λογοτεχνικού φορέα " ΚΕΦΑΛΟΣ" και της ηλεκτρονικής σελίδας " ΈΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ".

ΚΕΦΑΛΟΣ  ένα εκλεκτό λογοτεχνικό περιοδικό στο οποίο συμπεριλαμβάνεται ένα ποίημά μου.


Επίσης για πρώτη φορά δημοσιεύτηκαν χαϊκού μου.

 

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ είναι ο τίτλος του ποιήματος με το οποίο συμμετείχα στον 10ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ του ΕΠΟΚ για την Ερωτική Ποίηση εις μνήμην του Ναπολέωντα Λαπαθιώτη.Μια συμμετοχή η οποία πραγματοποιήθηκε την τελευταία μέρα που έληγε η προθεσμία, ως έναυσμα της προσπάθειάς μου να ξανασυγκεντρωθώ στην αγαπημένη μου απασχόληση..αυτή του γραπτού λόγου...μετά το μεγάλο ταξίδι του αδελφού μου..Με χαρά πληροφορήθηκα χθες για μια νέα διάκριση, Α ΒΡΑΒΕΙΟ.
 

Β Βραβείο σατιρικής ποίησης 2020 από τον Λογοτεχνικό φορέα "ΚΕΦΑΛΟΣ" και πρώτη συμμετοχή στη σατιρική ποίηση.
 
Πολλά από τα ποιήματά μου και κάποια διηγήματα δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Κάποια ποιήματα έχουν προταθεί για μελοποίηση.
Επίσης κείμενα,επιστολές,δοκίμια αποτέλεσαν το έναυσμα για την διεκπεραίωση υποθέσεων στον κοινωνικό τομέα.
Για την ώρα ποιήματα (και χαϊκού), διηγήματα, μια νουβέλα, κάποια παραμύθια, ένα μυθιστόρημα που προχωράει, μια βιογραφία που ξεκινάει...αποτελούν τα μικρά μου " μυστικά" ....Το μέλλον τους θα δούμε πως θα συνεχίσει...
3 ΝΟΕ 2020

Η υπογραφή του συμφωνητικού για το πρώτο εκδοτικό σκαλοπάτι, με μια ποιητική συλλογή.

Το παρόν συντάχθηκε με σκοπό τη δημιουργία αρχείου σχετικά με τις αναμνήσεις μου από τον τομέα του γραπτού λόγου καθόσον δεν αποτελεί μυστικό αυτή η αγάπη!
Ακόμη για να γνωρίζουν οι νέοι φίλοι αυτή την πλευρά του εαυτού μου.
Εύχομαι καλή δημιουργική συνέχεια σε όλους.

25η Μαρτίου 2024.Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο Σπάρτακος".

  Όπως γνωρίζουν οι φίλοι μου, αυτός εδώ ο ιστότοπος αποτελεί για πολλά θέματα, αρχείο. Έτσι συμβαίνει και με τις δραστηριότητες του Ομίλου ...