Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ ο θεσμός που τιμά την ιππική ιστορία του τόπου από το 1928, συνδέεται άρρηκτα με το πανηγύρι όπως λέμε, τον εορτασμό της Αγίας Σοφίας στις 17 Σεπτεμβρίου.
Η λειτουργία αυτής της δραστηριότητας έπαψε για τέσσερα χρόνια κατά τη μαύρη περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όπως γνωρίζουμε όλοι.
ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ ΚΑΙ ΙΠΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Στα χρόνια του Ομήρου ριζώνει αυτή η Ιππική Ιστορία για να έρθουμε στην περίοδο της Φραγκοκρατίας όπου η Ανδραβίδα έγινε η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Μωρέα.
Ο ηγεμόνας της περιοχής έφτασε στην Ανδραβίδα με ογδόντα περίπου ιππότες , τους <<ευγενείς μαχόμενους έφιππους κατά τον Μεσαίωνα>> και τα άλογά τους σταβλίζονταν στην εν λόγω πόλη.
Με τον καιρό και κατόπιν διασταυρώσεων με τα άλογά τους η Ανδραβίδα απέκτησε τη δική της φυλή προς τιμή της οποίας η Φίλιππος Ένωση Ελλάδος μαζί με άλλους φορείς καθιέρωσαν την ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ.
Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ..
Ο εν λόγω θεσμός για τους προγόνους μας αποτελούσε μια ιερή κατάσταση με αντίκτυπο στην κοινωνική ζωή του τόπου,της ευρύτερης περιοχής, της Ελλάδας αφού παρόμοιο δρώμενο δεν υπήρχε, δεν υπάρχει.
Οι γονείς και οι παππούδες μας εκείνα τα χρόνια είχαν τα άλογα μαζί με την οικογένειά τους, ήταν απαραίτητα για την εργασία τους αλλά ταυτόχρονα αλλά αποτελούσαν και τη συντροφιά τους αφού μαζί αγωνίζονταν.
Στις προετοιμασίες για την Έκθεση οι παλιοί Ανδραβιδαίοι έδειχναν βαρύτητα στον καθαρισμό των στάβλων, είχαν έτοιμη τροφή για τα άλογα των φίλων που με την παρουσία τους τιμούσαν τον τόπο μας, τιμούσαν και στήριζαν τον θεσμό.Φίλοι και γνωστοί που κατέφταναν από σχεδόν όλα τα μέρη της Πελοποννήσου, Ζάκυνθο και αλλού.
Εκτός αυτών οι νοικοκυρές έβγαζαν από τα μπαούλα τα άσπρα σεντόνια, τις λευκές κεντημένες πετσέτες για τη φιλοξενία των φίλων ιπποπαραγωγών ή και των οικογενειών τους.Η φιλοξενία βέβαια είχε και συνέχεια το βράδυ της παραμονής καθώς κι ανήμερα της Αγιά Σοφιάς στην πλατεία του τόπου όπου οι μπύρες και τα φιστίκια ή τα κοψίδια στη λαδόκολλα, υπό τα παραδοσιακά, ρεμπέτικα, λαϊκά ακούσματα είχαν την τιμητική τους..
Όσο για τις γειτονιές μοσχοβολούσαν από τους κουραμπιέδες, το παντεσπάνι, το γιαουρτόγλυκο κι όσο για τα ψητά...μεθούσαν την ατμόσφαιρα πάντοτε με τη συνοδεία καλού κρασιού, τα παραδοσιακά εδέσματα (όπως αρνί στα κλίματα με πατάτες στον φούρνο, παπί με κουσκουσέ, κοτόπουλο με χυλοπίτες).
Οι άνδρες που ίππευαν εκείνες τις μέρες φορούσαν τα <<καλά>> τους ρούχα, καλοσιδερωμένα πουκάμισα, παντελόνια από υφάσματα της εποχής και φυσικά την ανδραβιδαίικη τραγιάσκα.Περνούσαν λεβέντικα από την αγορά , τον κεντρικό δρόμο του χωριού, αλλά έτσι με λεβεντιά παρουσιάζονταν στην ειδική επιτροπή της ΙΠΠΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ.
Οι αναμνήσεις μου είναι ολοζώντανες γιατί ο πατέρας μου διέθετε πάντοτε άλογα, είχε πολλούς φίλους που κάθε χρόνο λάμβαναν μέρος στην Έκθεση (σ' αυτό βοηθούσε το γεγονός πως εργαζόταν και εκτός από την περιοχή της Ανδραβίδας αλλά και το ότι η μητέρα μου ήταν γέννημα θρέμμα μεσσηνιακής οικογενείας με δεδομένες τις γνωριμίες από τη γη της Μεσσηνίας). Οι μέρες εκείνες με τους ήχους από τους καλπασμούς των αλόγων ταξίδευαν τα παιδιά μέσα από μύθους και ιστορίες που μας έλεγαν οι ενήλικες για τα κατορθώματα των ευγενών τετράποδων, ταξίδευαν τους γεροντότερους στα νεανικά τους χρόνια και πάντα ένα δάκρυ κυλούσε απ' τα μάτια τους..
Με το πέρασμα των χρόνων ο θεσμός εξελίχθηκε όπως πρέπει να γίνεται σε όλους τους τομείς, αρκεί βέβαια η εξέλιξη, το πάντρεμα δηλαδή του παρελθόντος με τη νέα εποχή και τάσεις, να πραγματοποιείται με τον απόλυτο σεβασμό και σοβαρότητα.
Πρέπει να μην αφήσουμε τη συμπεριφορά και την ανιδιοτέλεια των προγόνων μας αλλά να τα φέρουμε στην καρδιά και στις σκέψεις μας,ως έναν από τους μεγαλύτερους θησαυρούς και σύμφωνα μ' αυτούς να πορευόμαστε. Οι άνθρωποι τότε άφηναν στην άκρη τις όποιες διαφορές ή διαφωνίες και ζούσαν στο " εμείς" για το κοινό καλό. Γνώριζαν για παράδειγμα, αν και χωρίς ιδιαίτερες εκπαιδευτικές γνώσεις ότι τα πολιτικά ή τα δημαρχιακά (όπως έλεγαν) δεν είχαν καμιά <<δουλειά>> στον ιερό τους θεσμό.
Οφείλουμε να στεκόμαστε αντάξιοι των αγώνων που έκαναν στις δύσκολες εποχές όπου με φτώχεια και ανέχεια γενικότερα άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις για την Έκθεση εκείνων των χρόνων.Αυτό συναντώ σχεδόν σε όλη την Ελλάδα όπου έτυχε να βρεθώ..άνθρωποι μεγάλοι που θυμούνται ακόμη τους Ανδραβιδαίους για τη φιλοξενία τους (όπως την οικογένεια του μπάρμπα Πάνου του Κοτσαύτη, την οικογένεια του Διονυσάκη του Αγραπίδη ή "Μπούλη" και πολλών άλλων βέβαια) αλλά και νέοι που κρατούν εκείνα που τους είπαν οι πρόγονοί τους.
Έτσι, κανενός είδους πολιτικές ή αυτοδιοικητικές διαμάχες, συμπάθειες, αντιπάθειες, προσπάθεια για οτιδήποτε επ' αυτών, εντυπωσιασμοί ατόμων ή φορέων, δεν πρέπει να <<παίζονται>> στο όνομα του Ιστορικού Ιππικού αυτού θεσμού που ανήκει σε όλους!
Προσωπικά ως ανδραβιδαία, ως δημότης του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης ποτέ δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου την ανάμειξη της πολιτικής ή μικροπολιτικής να παρέμβει στο θεσμό ούτε μέσω του θεσμού θα αναζητήσω οποιαδήποτε καταξίωση.Το ίδιο θα πράξω κι ως γραμματέας στην παρούσα, με τη σύμφωνη γνώμη του ΔΣ του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας " ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" όπου ανήκω.
Με την ευκαιρία η αρωγή του Ομίλου στον Δήμο που αποτελεί το αρμόδιο όργανο για την Ιππική Έκθεση είναι πασίγνωστη και την καταμαρτυρούν οι φωτογραφίες, τα βίντεο, διάφορα αφιερώματα στον τύπο, επίσης και η προσπάθεια για τη φετινή δύσκολη χρονιά ώστε να μη σβήσει ο θεσμός η οποία έγινε επίσημα με υποβολή έγγραφης πρότασης εγκαίρως κι όχι εκ των υστέρων.
Η 86η Ιππική Έκθεση δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος σύμφωνα με απόφαση της Δημοτικής Αρχής, η οποία ακολουθεί τις εντολές του κράτους.
Εύχομαι σε μια καλύτερη επόμενη χρονιά στην παγκόσμια κοινωνία και φυσικά στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Ανδραβίδα.
Εύχομαι για μια 86η Ιππική Έκθεση που θα γίνει με τις τιμές που της αξίζουν, το αληθινό ενδιαφέρον όλων των φορέων, την άσβεστη φλόγα του ανιδιοτελούς ενδιαφέροντος όπως αυτό που είχαν οι πρόγονοί μας.
Με σεβασμό και αγάπη προς όλους!
