Ανδραβίδα, Φλεβάρης 2024

 

Το παρόν αποτελεί αντιγραφή του κειμένου της πρόσφατης ανάρτησής μου, στο fb.

ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ 2024

Για την ιστορική,αγαπημένη κι όμορφη γενέτειρα έχω γράψει πολλές φορές. Είναι λογικό να με απασχολεί αυτός ο τόπος, όχι μόνο γιατί εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, όχι γιατί εκεί διαθέτουμε τη μοναδική μας περιουσία,αλλά γιατί πραγματικά το αξίζει.Ακόμη σαν ένα μικρό ύμνο, για τους προγόνους μας οι οποίοι ενδιαφερόντουσαν και κάποιοι θυσιάστηκαν γι" αυτήν.

Η θέση της στον Μεσαίωνα ήταν υψηλή,καθόσον αποτελούσε την πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Στα νεώτερα χρόνια, σύμφωνα με μαρτυρίες απ" τους παλιότερους κι απ" τις πληροφορίες του βιβλίου :

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΩΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚ. ΝΑΚΟΣ

η πόλη άκμαζε πολιτιστικά κι ας μην ήταν τα οικονομικά, άνετα..Υπήρχε κίνηση στην αγορά και στην πλατεία,υπήρχαν άνθρωποι που περνούσαν απ" τους δρόμους. Πριν σαράντα περίπου χρόνια, τα καφενεία και οι ταβέρνες - καπηλειά, αποτελούσαν ανάσα ζωής, οι ψησταριές στην πλατεία το ίδιο,καθώς κι άλλα κέντρα αν θυμάμαι καλά προς τις γραμμές..

Στα γλέντια και στα πανηγύρια, τα μουσικά σχήματα ήταν παραδοσιακά, των αυθεντικών ερμηνευτών του ρεμπέτικου και του δημοτικού τραγουδιού. Πρόσφατα γνώρισα, ένα ζευγάρι με μέλλον όπως φαίνεται στο ρεμπέτικο τραγούδι και έκαναν αναφορά στην Ανδραβίδα,διότι είχαν έρθει ο παππούς και ο πατέρας, γνωστοί ρεμπέτες μιας άλλης εποχής.

Εδώ και δεκατρία χρόνια περίπου, ερχόμαστε αρκετές φορές τον χρόνο, όχι μόνο για διακοπές και για οικογενειακούς λόγους, αλλά και για πολιτιστική δραστηριότητα μέσω του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".

Αυτό που με ανησυχία και λύπη παρατηρώ, είναι η συνεχής πτώση του τόπου, όσον αφορά αυτό που λέγεται "κίνηση-ζωή", λες και κάποιος δήμιος έχει σταθεί πάνω απ" την πόλη.

Μια κωμόπολη με σχέδιο πόλεως, με "αγορά" δηλαδή κεντρικό δρόμο που ανέκαθεν ήταν το αγοραστικό κέντρο, με αξιοζήλευτη - σε έκταση και θέση- πλατεία, η οποία βρίσκεται στην αγκαλιά ενός πολύ σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, με όμορφες εκκλησίες, όμορφα σπίτια και κήπους.. αργοπεθαίνει.

Οι άνθρωποι δεν κυκλοφορούν ούτε τη μέρα, ούτε το βράδυ. Η πλατεία νεκρή κι η αγορά το ίδιο.

Όσο φόρτο εργασιών κι αν έχω, πάντοτε θα ξεκλέψω λίγο χρόνο για μια βόλτα στην αγορά, για να συνομιλήσω με φιλικά και γνωστά πρόσωπα ή για διάφορα ψώνια. Το ίδιο και προς την πλατεία. Το πέρασμα απ" την αγορά, έχει και το νόημα της συζήτησης, της καλημέραα, της κουβέντας.

Ένα σημαντικό αίτιο της νέκρωσης του τόπου αποτελεί η απουσία υπηρεσιών!Ευτυχώς που λειτουργεί το ΚΕΠ. Για αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα, ευθύνονται πολλοί φορείς και πρόσωπα, κάποια χρόνια πριν, καθόσον τίποτα δεν γίνεται σε μια μέρα.

Δυστυχώς η μικρή μου διερεύνηση, έφερε γι" ακόμη μια φορά στο φως, ως ένα σημαντικό και βασικό αίτιο τη νοοτροπία της πλειονότητας, που οδηγεί προς τα πίσω την κατάσταση. Στη νοοτροπία συμπεριλαμβάνεται η ξενομανία, η απουσία του "εμείς" κ.αλ.

Πως να αιτιολογήσω σε φίλους απ" τον Πύργο, που πέρασαν δυο φορές απ" την πλατεία για καφέ , μια ένα μεσημέρι και μια νωρίς το απόγευμα, δίχως να βρουν κατάστημα ανοιχτό;

Γιατί να αναγκαστούμε για κάποιο εύκολο φαγητό, ένα βραδάκι, να οδηγηθούμε σε γειτονικό χωριό;

Χρειάζεται ν" αλλάξει το σκεπτικό αρχικά στους επιχειρηματίες της πλατείας, έτσι ώστε να προσελκύσουν κόσμο απ" τα άλλα μέρη, όπως πριν δέκα χρόνια περίπου.Μπορούν να βελτιώσουν τον τρόπο λειτουργίας τους, να δώσουν κάποιο χρώμα ανανέωσης κτλπ.Υπάρχουν ιδέες, που με ελάχιστο κόστος, θα ανεβάσουν το επίπεδο.

Για τους επιχειρηματίες και για τους πολίτες, "Που να βρει κανείς μεγάλη πλατεία με τα χρώματα και τα σύννεφα ν" αγκαλιάζουν τον Φράγκικο ναό;"

Ακόμη , οι πολίτες πρέπει να βγουν απ" το σκεπτικό του ν" αγοράζω από αλλού...διότι σε μια ανάγκη ο συμπολίτης μου θα είναι δίπλα, διότι οφείλω από αυτοσεβασμό να στηρίζω την τοπική αγορά.

Εννοείται ότι απαιτούνται έργα απ" τις αρμόδιες αρχές (φωτισμός , πεζοδρόμια ή ποδηλατοδρόμια...κτλπ), αλλά ας κάνουμε εμείς στη δική μας εμβέλεια , κάποια βήματα όμορφων παρεμβάσεων (μεγάλες γλάστρες με φυτά στην αγορά και στην πλατεία, στια εισόδους της πόλης).

Τέλος, μέσα στη μαυρίλα.. υπάρχουν άνθρωποι με ήθος, ιδέες και κέφι, υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι. Ας σταθούμε στο πλευρό πρόεδρου, ενός νέου ανθρώπου με αληθινό ενδιαφέρον (δεν τον γνώριζα καν, τον Τάκη αλλά διαπιστώνω συνεχώς τις προσπάθειές του), ας καταθέτουμε τις απόψεις μας, ας κάνουμε πίσω αν χρειαστεί,προκειμένου να δώσουμε ώθηση προς τα πάνω, για τον τόπο μας.

Με σεβασμό κι αγάπη προς όλους.

Δημοτική Βιβλιοθήκη Ανδραβίδας,ένα σπουδαίο πνευματικό βήμα για την πόλη.

Το φωτογραφικό αυτό ταξίδι έχει ως σκοπό να περιηγηθούν οι εξ Ανδραβίδας συγγενείς και φίλοι που ζουν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας  που λειτούργησε το 2022 αλλά εγκαινιάστηκε πριν λίγες μέρες. 

 

Οι βιβλιοθήκες αποτελούν πηγή πολιτισμού και πνευματικής παρακαταθήκης. Δίχως τη δημιουργία τους και τη συντήρησή τους εδώ και αιώνες, δεν θα υπήρχαν βασικά στοιχεία του έργου προσωπικοτήτων όλων των γενεών και των φιλοσοφικών - λογοτεχνικών ρευμάτων, ιστορικά στοιχεία, επιστημονικές μελέτες, μα και η εξέλιξη γενικότερα του κόσμου σε όλους τους τομείς. Αξιόλογα έργα που αποτελούν φωτεινούς οιωνούς για την πρόοδο της κοινωνίας δεν βρίσκονται μόνο στα ονόματα που είναι γνωστά, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι με ανεκτίμητο θησαυρό, ο οποίος αξιολογείται και χαρίζει γνώσεις, προβάλει μηνύματα ζωής, πάντα μέσα από τη βιβλιοθήκη που φυλάσσεται. 

Η δυνατότητα της δανειστικής βιβλιοθήκης όπως είθισται να γίνεται, είναι ένα μεγάλο δώρο για την τοπική κοινωνία σε κάθε μέρος.

Ο πλούτος της βιβλιοθήκης της Ανδραβίδας, που αποτελεί τη γενέτειρά μου είναι γνωστός εδώ και πολλά χρόνια. Δεν θα αναφερθώ στο πως δημιουργήθηκε, από πότε λειτουργούσε, σε ποια περίοδο άνθησε, αν λειτουργούσε όλα τα χρόνια, που βρισκόταν τα τελευταία χρόνια, αλλά ούτε στις απαντήσεις που πήρα όταν πριν λίγα χρόνια ενδιαφέρθηκα να δω τα σχετικά με τη λειτουργία της και στο πως μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα..Το παρελθόν δεν έχει καμιά σημασία σε πολλές εκφάνσεις της ζωής.

.Αυτό το αφιέρωμα αναφέρεται στο παρόν και στην πολύ αξιόλογη προσπάθεια της κ. Αγγέλας Τζιούμα, η οποία υπηρέτησε ως καθηγήτρια σωματικής αγωγής στην Ανδραβίδα επί χρόνια. Επίσης διετέλεσε διευθύντρια του Γυμνασίου της Ανδραβίδας και είναι γνωστή η δραστηριότητά της στα κοινά της πόλης.

Με τη λειτουργία της εν λόγω βιβλιοθήκης εκτός από τη σπουδαιότητα για τον ρόλο που μπορεί να έχει στο αναγνωστικό κοινό του τόπου, για το ότι με μικρές δράσεις μπορεί να προσφέρεται εποικοδομητικός χρόνος σε μικρούς και μεγάλους που είναι απαραίτητος στα μικρά μέρη καθόσον οι επιλογές είναι λίγες σχετικά με τις μεγάλες πόλεις, δόθηκε ζωή στο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού! Ενός σημείου που αποτελούσε πηγή ζωής για την Ανδραβίδα λόγω της λειτουργίας του σιδηροδρόμου για πολλά χρόνια.. Και ποιος από τους μεγαλύτερους δεν θυμάται πόση ζωντάνια και κίνηση υπήρχε, πόσα δάκρυα κύλησαν για τους ξενιτεμένους, αλλά και πόσα χαμόγελα με αγκαλιές σε κάθε ταξίδι επιστροφής!

Έτσι, εκεί που το κτίριο είχε ρημάξει, ξαναζωντάνεψε με τον καλύτερο τρόπο.

Σίγουρα για την ολοκλήρωση ενός τέτοιου βήματος, χρειάστηκε η βοήθεια εθελοντών καθώς και των αρμοδίων της Δημοτικής Αρχής.

Άλλωστε μόνο με τη συλλογικότητα επιτυγχάνεται η πρόοδος.

Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα που κατά καιρούς έχω διαβάσει σε αναρτήσεις ότι έχουν βοηθήσει, διότι μπορεί να μου διαφύγει κάποιο από αυτά και είναι κάτι που δεν επιθυμώ.

Τα συγχαρητήριά μου απευθύνονται σε όλους που αγκάλιασαν αυτή την εξαίρετη προσπάθεια.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων - κάτι που συνηθίζεται στη νοοτροπία των κλειστών κοινωνιών- διευκρινίζω ότι αυτό το κείμενο προέκυψε αυθόρμητα από τις φωτογραφίες που είδα στο διαδίκτυο, καθόσον εκτός της βιβλιοθήκης ως πνευματικό υλικό, θαύμασα τον διάκοσμο, τα χρώματα, το ρομαντικό και κλασσικό ύφος, τους πίνακες ζωγραφικής, όλα αυτά που παραπέμπουν στην αρχοντιά. Δεν έχει προηγηθεί συνεννόηση με κανένα πρόσωπο που σχετίζεται με τη Βιβλιοθήκη.

Με χαρά διαπίστωσα ότι λειτούργησε το περασμένο έτος με κάποια εκδήλωση και εγκαινιάστηκε επισήμως στις 19 του τρέχοντος μηνός, με την παρουσία πλήθους πολιτών. Η τελετή των εγκαινίων πραγματοποιήθηκε από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης, Αθανάσιο Β΄ και ακολούθησε η βράβευση των επιτυχόντων μαθητών του Λυκείου Ανδραβίδας στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Απ' ότι μπόρεσα να δω σε μια φωτογραφία παραβρέθηκε  ο δήμαρχος  Ανδραβίδας - Κυλλήνης κ. Γιάννης Λέντζας και η βουλευτής της Ν.Δ κ. Διονυσία - Θεοδώρα Αυγερινοπούλου. Σίγουρα θα ήταν πρόσωπα της αυτοδιοίκησης καθώς και οι ιερείς κάθε βαθμίδος της πόλης.

Κλείνοντας, εύχομαι να σφυρίζουν τα τραίνα του πολιτισμού και της άνθησης των γραμμάτων στην αγαπημένη και ιστορική Ανδραβίδα. Στην Ανδραβίδα που μπορεί να αποκτήσει πάλι τη θέση που της αξίζει!

Θερμά συγχαρητήρια στην αξιότιμη κ. Τζιούμα καθώς και σε όλους που ήταν και είναι δίπλα της σ' αυτό το σπουδαίο πνευματικό βήμα για την πόλη μας.

Εύχομαι και πιστεύω ότι η τοπική κοινωνία όλο και περισσότερο θα έρχεται κοντά στη Βιβλιοθήκη, που πρέπει αλλά και αξίζει να αποτελεί πηγή ευημερίας.

Ένας τόπος για να προχωρήσει έχει ανάγκη την ανιδιοτελή ενασχόληση με τον πολιτισμό, την καθαρή σκέψη και συμπεριφορά, την πρόταση ιδεών που μπορεί να καλλιεργηθούν και φυσικά μακριά από την καχυποψία, από το "εγώ" !!

 

 

Υ. Σ Οι φωτογραφίες αποτελούν "υφαρπαγή" από τα προφίλ των συμπατριωτισσών Αντιόπης, Ασπασίας Βαρβαρέσου αλλά και της κ. Τζιούμα.

 

Ακόμη, το αφιέρωμά μου το τονίζω, καθόσον γνωρίζω τη νοοτροπία αρκετών από τη γενέτειρα,  αφορά απλά αυτά που αναγράφει και ουδεμία σχέση έχει με οτιδήποτε της εποχής..