Στοχασμοί επί της Μεγάλης Εβδομάδος.

Μεγάλη  Εβδομάδα.

Σκέφτομαι  τα  λάθη  μου  και  αγωνίζομαι  ώστε  να  επανέλθω στις  ορθές  ατραπούς.

Χαλιναγωγώ τα πάθη μου.

Στη σκέψη της  μεγάλης προδοσίας,

χτυπάει η καρδιά μου σε γοργούς ρυθμούς, για όλους αυτούς που παρασύρονται απ' το χείμαρρο της ύλης και προδίδουν ατελείωτα, αρκεί να αυξάνεται ο υλικός τους πλούτος.
Συμπορεύομαι στο Θείο Δράμα και στο πληγωμένο βλέμμα του Ιησού,
βλέπω τους πονεμένους όλης της γης. 

 

Στο πονεμένο πρόσωπό Του βλέπω τους Φαρισαίους των εποχών της ίδιας της εκκλησίας , οι οποίοι δυστυχώς και πάλι δυστυχώς Τον προδίδουν καθημερινά με αδικίες και πλήρη παράδοση στη ματαιοδοξία ..

Στην λαβωμένη πορεία προς το Γολγοθά νιώθω τους αμέτρητους εξαθλιωμένους ανθρώπους , τα θύματα των πολέμων και της δυστυχίας.

Με διαπερνά μια βαθιά ανατριχίλα όταν αντιλαμβάνομαι ότι στον αιώνα μας, εκατομμύρια παιδάκια ξεψυχάν αποστεωμένα στην Αφρικανική ήπειρο. 

Επίσης πολλοί Χριστιανοί διώκονται και βασανίζονται..

Βέβαια γι' αυτά τα γεγονότα ...δεν γίνεται λόγος.

Στο νεκρό σώμα του, που προσκυνώ στον ανθοστολισμένο Επιτάφιο,

περνάνε μπροστά μου οι στρατιές των νέων παιδιών, που αργοπεθαίνουν θυσιασμένα στη μάστιγα των ναρκωτικών.

Σκέφτομαι τα εκατομμύρια γυναικών που αποτελούν είδος κέρδους...με κάθε απάνθρωπο τρόπο..

 

Στο γλυκοχάραμα όλων αυτών των Μεγάλων Ημερών, αντικρίζω ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, την ξαστεριά της Φώτισης, όταν  η νύχτα μαζεύει το μαύρο της πέπλο.

Τα χαράματα από τα τιτιβίσματα των κοτσυφιών, συνθέτω μελωδίες αγάπης, ομόνοιας, ειρήνης.

Ακούγοντας τα μελωδικά τροπάρια και τα εγκώμια των ημερών, πλέκω ύμνους για να τους στείλω ψηλά στον ουρανό. Υφαίνω πολύχρωμους μανδύες για να προστατέψω τους νέους ανθρώπους, ώστε να μην παρασυρθούν ποτέ, από κανενός είδους κακώς πρότυπο. 

Στο αναστάσιμο φως, οι λάμψεις της ψυχής μου ζωγραφίζουν ένα νέο κόσμο, αυτόν που ήθελε Εκείνος.Αυτόν που τα πουλιά στα δάση θα ψέλνουν "αγαπάτε αλλήλους" .Τον κόσμο που θα είμαστε όλοι αγαπημένοι, που θα κυριαρχεί ο αλληλοσεβασμός και η ειρήνη. Εκεί η ύλη θα έχει τη θέση που αξίζει κι όχι τη σημερινή που της δώσαμε. Έναν κόσμο που η ανομία δεν θα υπάρχει ούτε σαν σκέψη.Έναν κόσμο που ο άνθρωπος μόνο καλό θα κάνει, αφού θα έχει συνειδητοποιήσει  την ομορφιά της ζωής.

Η καταστροφή του πλανήτη σαν περιβάλλον, οι κακουχίες των ανθρώπων που δεν έχουν τέλος, είναι αναμφισβήτητα "ανθρώπων έργα". Εκείνος έφερε το αναστάσιμο μήνυμα για να κυριαρχήσει παντού η καλοσύνη. Με το αίμα του έγραψε το νόημα της αγάπης.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΘΕΟΙ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στην ψυχή μας, στην Ελλάδα, στον κόσμο που μαστιγώνεται.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ με χαρμόσυνες ειδήσεις.

Τα αναγραφόμενα αποτελούν προσωπικούς μου στοχασμούς και σε καμιά περίπτωση, δεν έχουν το ρόλο ή το σκοπό της κατήχησης. Ο καθένας γνωρίζει πως πορεύεται στη ζωή του.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΠΙΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ, ΚΑΘΟΣΟΝ ΟΣΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΡΟΣ.

Μετά τον Γολγοθά έρχεται η Ανάσταση και ακολουθεί το Πάσχα!!

Μεγάλο Σάββατο!!σε λίγες ώρες οι καμπάνες θα σημάνουν χαρούμενα!!θα ακουστεί σ όλη τη γη ,πως ο θάνατος νικήθηκε.Η Ανάσταση είναι αλήθεια!!Το βράδυ με τις λαμπάδες να φεγγοβολούν θα ψάλουμε όλοι μαζί το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και την επομένη η χαρούμενη Κυριακή του Πάσχα.

Πάσχα κατά τις πηγές   είναι η μεγάλη γιορτή του Ιουδαϊσμού  και του Χριστιανισμού. Το Εβραϊκό Πάσχα ταυτίζεται με την ανάμνηση της εξόδου, που ελευθέρωσε τους Εβραίους από την αιγυπτιακή δουλεία.Αργότερα καθιερώθηκε ως εορτασμός από τους Χριστιανούς αναφορικά με 

τον θυσιαστικό θάνατο και την ανάσταση του Ιησού. Πάσχα σημαίνει πέρασμα.Το Πάσχα είναι κινητή εορτή.Εορτάζεται την πρώτη πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου.Ο αμνός που έχει την τιμητική του συμβολίζει τον Ιησού,αφού έτσι τον είχε παρομοιάσει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί γίνεται η πρώτη Ανάσταση (ουσιαστικά μια είναι η Ανάσταση...) και με το πρώτο χτύπημα των καμπάνων κατά τα έθιμα σπάζουμε ένα πιάτο στην αυλή ή τα κανάτια πετώντας τα από τα μπαλκόνια στην Κέρκυρα. Οι νοικοκυρές ετοιμάζουν τη μαγειρίτσα και το βράδυ γίνεται η ακολουθία της Ανάστασης.

   Το Πάσχα συνηθίζεται να τρώμε αρνί στη σούβλα ή στο φούρνο για τον οποίο υπάρχουν υπέροχες συνταγές. Το απόγευμα γίνεται ο εσπερινός της αγάπης όπου το ευαγγέλιο ψάλλεται σε πολλές γλώσσες συμβολίζοντας την αγάπη προς όλους.Εκτός των τελετουργικών βημάτων και των γνωστών εθίμων του τσουγκρίσματος και των φαγητών υπάρχουν πάρα πολλά άλλα, όπως το κάκιστο έθιμο των κροτίδων και βεγγαλικών,αγνοώντας τον κίνδυνο για ατυχήματα.

 

Η νηστεία λήγει το βράδυ μετά την Ανάσταση.Με τον αδερφό μου όταν είμαστε παιδιά..από την πρώτη Ανάσταση πηγαίναμε κρυφά από τη μάνα μας...και της τρώγαμε τα μισά αυγά. ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ,με υγεία,χαρά και πνευματική ανάταση.

 

Μεγάλη Παρασκευή.Ω!Γλυκύ μου έαρ..

Μεγάλη Παρασκευή,θλίψη πολλή.
Μεγάλη Παρασκευή,ο Χριστός στο καρφί.

Η κορύφωση του Θείου Δράματος,ο εμπαιγμός,το ακάνθινο στεφάνι...τα δάκρυα της Παναγίας.

Το οργανωμένο έγκλημα της προδοσίας.

Μεγάλη Παρασκευή η μέρα του μεγάλου πένθους.Μία εκ των σπουδαιότερων αργιών.

Η αυστηρότερη νηστεία.Στον τόπο του Γολγοθά και κάτω από τον Σταυρό, οι κηλίδες από το αίμα Του....έγιναν παπαρούνες και γέμισαν τη γη.. 

Οι ναοί έως τις 11 το πρωί τελούν την ακολουθία των Μεγάλων Ωρών.Με το τέλος ακολουθεί η Αποκαθήλωση.Ο ιερέας τυλίγει σε άσπρο σεντόνι το πληγωμένο σώμα του Ιησού, που παίρνει από τον Σταυρό όπου ξενύχτησε και μετά από περιφορά εντός του ναού το τοποθετεί στον Επιτάφιο.

Οι επιτάφιοι παλιά στολίζονταν από κορίτσια με έναν ιδιαίτερο τρόπο.Περνούσαν σε βελόνα με κλωστή άνθη βιολέτας και λεμονιάς.Ακόμη χρησιμοποιούσαν τριαντάφυλλα,κρίνα της Παναγίας και άλλα ανοιξιάτικα λουλούδια.Σε πολλές περιοχές ακόμη ο στολισμός πραγματοποιείται με τον παραδοσιακό τρόπο.Οι γυναίκες έψελναν το τραγούδι της Παναγίας.

Από την ώρα της Αποκαθήλωσης και μετά,ο κόσμος περνάει και προσκυνάει τον Επιτάφιο.Συνηθίζεται τα μικρά παιδιά να περνούν κάτω από τον Επιτάφιο σε σχήμα σταυρού για ευλογία.

Το βράδυ από τους ναούς,τελείται η έξοδος του Επιταφίου που είναι λιτανεία, στην οποία ψέλνονται τα εγκώμια.Οι στίχοι των εγκωμίων εκφράζουν τόσα συναισθήματα...που σπάνια οι άνθρωποι δεν δακρύζουν.Συνήθως την περιφορά ακολουθούν κορίτσια ντυμένα μυροφόρες.

Με το τέλος της περιφοράς,την επάνοδο των Επιτάφιων στους ναούς σε πολλά μέρη τα λουλούδια του Επιταφίου,μοιράζονται στους πιστούς ως ευλογία.Αλλού πάλι τα μοιράζουν το βράδυ της Ανάστασης ή και ακόμη και την Πεντηκοστή.

 

Τα έθιμα της Μεγάλης Παρασκευής ανά την Ορθοδοξία είναι πάρα πολλά.

Γραφική εικόνα με ιδιαίτερο δέος αποτελεί στα νησιά,η περιφορά του Επιταφίου που τον οδηγούν στη θάλασσα για ευλογία των νερών.
Πολλοί συνηθίζουν να επισκέπτονται τρεις επιτάφιους το λιγότερο καθόσον το θεωρούν ευλογία.
Προσωπικά θα έλεγα πως είναι στην ομορφιά αυτής της μέρας οι επίσκεψη στα εκκλησάκια...λουλούδια, χρώματα σκέψεις και περισσυλογή.

 ΚΑΛΗ  ΜΕΓΑΛΗ  ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. 

Υ.Σ, Οι δυο πρώτες φωτογραφίες ανήκουν σε εξαιρετική φίλη.Είναι ο επιτάφιος χωριού στην Ήπειρο!

Προπασχαλινό ταξίδι αναμνήσεων.

Πασχαλινή περίοδος και το ταξίδι του νου, γυρίζει περίπου πενήντα χρόνια πίσω,στα αξέχαστα παιδικά μου χρόνια στην Ανδραβίδα. Οι γονείς, μας είχαν μάθει ότι λόγω των εορτών κάθε περίοδος μες στο χρόνο  έχει τα δικά της έθιμα, απαιτεί τις δικές της προετοιμασίες, είναι όλα αυτά που έδιναν και δίνουν χρώμα στη ζωή, για όσους βέβαια τα ακολουθούν.Αυτονόητο όλο το αφιέρωμα του πνευματικού νοήματος.Ως μικρότερη, με την τύχη να περικλείομαι από ποικιλία βιβλίων είχα από νωρίς την πληροφόρηση για τις συνήθειες που ακολουθούνταν σε όλα τα μέρη.

Το Πάσχα ανέκαθεν αποτελούσε τον βαρύ σε νόημα κρίκο που συνέδεε τον αποχαιρετισμό του χειμώνα και την υποδοχή της άνοιξης, της μελιτοφόρας νύφης. Κάθε χρόνο είχαμε δυο χελιδονοφωλιές και παρατηρούσα το μεγαλείο της λεπτομέρειας με το οποίο συντόνιζε τη ζωή της η φτερωτή οικογένεια. Η αυλή πλημμυρισμένη στα χρώματα και στα αρώματα, αρμπαρόριζες, μέντες, λεβάντες, ρίγανη, τριανταφυλλιές, γαριφαλιές , η βυσσινιά, οι πορτοκαλιές, οι λεμονιές συνέθεταν μαζί με τα χαμομήλια το μαγικό ανοιξιάτικο υφαντό.

Με την έλευση της Καθαράς Δευτέρας έρχονταν και τα σχέδια για τις ετοιμασίες του νοικοκυριού. Μια εικόνα έρχεται κάθε τέτοια εποχή ολοζώντανη στο νου μου, ήταν αργά το Πάσχα δηλαδή Μάιο ...και τέτοιες ημέρες στην εξοχή μας έτρεχαν δώδεκα κατσικάκια παίζοντας και χοροπηδώντας χωρίς κανένα απ' αυτά να είναι το θύμα...(αγοράσαμε από τον κρεοπώλη τότε τον κ.Σάκη τον Λάγαρη,αγαπημένο φίλο του μπαμπά). Είχαμε τρεις κατσίκες που γέννησαν από τέσσερα. Θεέ μου! δεν μπορώ να αποτυπώσω εκείνη την εικόνα με κανέναν τρόπο. Έντεκα κατάλευκα χαριτωμένα τετραποδάκια και ένα με μαυριδερές αποχρώσεις, χοροπηδούσαν ευτυχισμένα μες στις παπαρούνες, τους μάηδες , τα χαμομήλια μη δίνοντας σημασία στο άλογο και στις κότες.

Η μάνα  μου μάζευε  τ' αυγά που γεννούσαν οι κότες καθημερινά και τα έβαζε σ' ένα ταψί κάτω από την ντουλάπα σε σκοτεινό και δροσερό μέρος, ώστε να μην αλλοιωθούν και την Μεγάλη Πέμπτη να βαφτούν.  Είχαμε επικοινωνήσει με τους συγγενείς στην Αθήνα για να γνωρίζουμε αν θα έρθουν για Πάσχα και πόσοι, ώστε να οργανώσουμε την φιλοξενία. Σήμα κατατεθέν της Ανδραβίδας τότε..η φιλοξενία,τα κεράσματα. Μικρό και φτωχικό  το σπίτι μας, είχε τόση ζεστασιά και αρχοντιά!Τα άσπρα σεντόνια, οι πετσέτες και οι χειροποίητες πλεκτές κουβέρτες περίμεναν στο μπαούλο την κατάλληλη μέρα που θα έβγαιναν στον ήλιο, ώστε να ετοιμαστούν για τους φιλοξενούμενους. Έκοβε κάλλους, τα μεγάλα άσπρα κρίνα που ανθίζουν τέτοια εποχή,από της γιαγιάς  την αυλή, από τον κήπο μας βιολέτες και τριαντάφυλλα ώστε τα βάζα να είναι γεμάτα και να μοσχοβολάει το σπίτι.Τα αρώματα της αυλής μας δεν μπορώ να τα περιγράψω..
 Η καθαριότητα με το ύφος της ανανέωσης ήταν απαραίτητη τέτοιες ημέρες, γιατί το απαιτούσε η Λαμπρή αλλά και η αναγεννησιακή εποχή της άνοιξης. Το σπουδαιότερο υλικό των ημερών  ήταν ο ασβέστης. Όλη η γειτονιά άσπριζε τα δέντρα για απολύμανση , άσπριζε τα πεζοδρόμια, άσπριζαν ότι μπορούσαν και η μυρωδιά της καθαριότητας πραγματικά προμήνυε μια νέα ελπιδοφόρα περίοδο.Εκτός της καθαριότητας και της ανανέωσης, του προγράμματος για τα κουλούρια και τα τσουρέκια, την τιμητική τους είχαν και τα μικρά παιδιά.Την εβδομάδα των Βαΐων περνούσε ο νουνός ή η νουνά μου και μου έδιναν το δώρο μου.  Είχα πάντα καινούργια  άσπρα και κόκκινα λουστρίνι παπουτσάκια που δεν τα ξεχνάω όσα χρόνια κι αν περάσουν. Επίσης φουστάνι με μαργαρίτες και κορδέλες (η αλήθεια είναι πως και τώρα στα πενήντα τέσσερα τις μαργαρίτες δεν τις αποχωρίζομαι από το ενδυματολόγιο..χαχα). Τα πασχαλινά αυγά που ήταν σοκολατένια τα τσάκιζα στην κυριολεξία και εκείνα από πλαστικό, ξύλο  ή χαρτόνι  τα κρατούσα.... κάποια τα έχω ακόμη.Η συλλογή των αυγών με ακολουθεί και μου θυμίζουν έντονα τον Ανδρέα (ο μεγάλος μου αδερφός που δεν υπήρχε περίπτωση να μην επιστρέψει από την Αθήνα με μια μεγάλη τσάντα και κάθε είδους πασχαλινό αυγό). Στην αυλή μας είχαμε μια μεγάλη βαγιά και ερχόντουσαν  εκ μέρους της εκκλησίας να κόψουν φύλλα για την Κυριακή των Βαΐων.

Την Μεγάλη Παρασκευή η αυστηρή νηστεία δεδομένη, η μέρα της προσήλωσης στο Θείο Δράμα. Το Μεγάλο Σάββατο εγώ με τον Αντώνη (ο άλλος μου αδερφός) μετά την πρώτη Ανάσταση όπως λέμε το πρωί, ξεκινάγαμε κρυφά από τη μαμά το τσούγκρισμα των αυγών, κάτι που έπαιρνε είδηση το βράδυ που ήταν λιγότερα απ' όσα είχε βάψει. Όσο για τη μαγειρίτσα η γεύση της ποτέ δεν έφυγε..αυτό είναι το αγαπημένο μου είδος μαγειρίτσας σε στυλ φρικασέ, μαρούλι και άνηθο φρέσκα από τον κήπο, κρεμμυδάκι φρέσκο από εκεί κι αυτό..Όταν για κάποια χρόνια έκανα σε άλλο μέρος της Ελλάδας Πάσχα και δεν γευόμουν αυτή την μαγειρίτσα..δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ένιωθα... 

Όλα τα παραπάνω εις ανάμνηση των αξέχαστων χρόνων και εις μνήμην των λατρεμένων μου γονιών γιατί εκτός των τόσων καλών που μου δίδαξαν, μου έμαθαν πως κάθε βήμα στην Ορθοδοξία είναι και μια γιορτή, πως κάθε γιορτή ακολουθείται από μια πληθώρα εθίμων που γεμίζουν με νότες εκτός καθημερινότητας τη ζωή μας. Με μύησαν στην ουσία της πίστης και της παράδοσης χωρίς κανένα ίχνος της θρησκοληπτικής και υποκριτικής αντίληψης.Ο πατέρας πήγαινε σπάνια στην εκκλησία αλλά η συμπεριφορά του ήταν υποδειγματική προς όλους. Η Μάνα μου όταν νήστευε δεν το ήξερε κανένας....πολλές φορές ούτε κι εγώ που ήμουν συνέχεια δίπλα της δεν το καταλάβαινα. 

 

Με το καλό να συμπορευθούμε έως το Γολγοθά, με χαρά να ζήσουμε και φέτος την λάμψη της Ανάστασης.
Κι ας μην ξεχνάμε πως ο φανατισμός και μόνο είναι ανοιχτή πληγή.

Ας ευχόμεθα για το καλό όλης της Οικουμένης γιατί το καλό φέρνει γαλήνη σε όλους, το κακό φέρνει δεινά σε όλους.
Η αληθινή πίστη...ο δρόμος που μας δίδαξε ΕΚΕΙΝΟΣ χαράχτηκε με το αίμα Του που έγραφε
ΑΓΑΠΑΤΕ  ΑΛΛΗΛΟΥΣ.