Η Βιβλιοθήκη του Αδριανού.

Στη συνέχεια της ξενάγησης σειρά έχει ο αρχαιολογικός χώρος της Βιβλιοθήκης του Αδριανού που βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σχεδόν απέναντι από τον σταθμό του Μοναστηρακίου.

 Η   βιβλιοθήκη  του   Αδριανού  πήρε  το  όνομά της από τον αυτοκράτορα Αδριανό και κτίσθηκε το 

132 μ.Χ. 

Είχε σχήμα ορθογώνιο με κάτοψη που σχημάτιζε μια περίστυλη στοά με ειδικούς χώρους για την φύλαξη παπύρων και βιβλίων, είχε αίθουσες διαλέξεων κ.α. 

Η βιβλιοθήκη καταστράφηκε κατά ένα μεγάλο μέρος το 267 μ.Χ από τους Έρουλους.

Στο α' μισό του 5ου αι μ.Χ ο χώρος ανακαινίστηκε και τότε στο αίθριο δημιουργήθηκε ένα περίκεντρο κτίριο, που είναι γνωστό ως τετράκογχο και ίσως ήταν ο πρώτος μητροπολιτικός ναός της Πρωτεύουσας.Ήταν κατασκευασμένο με πολυτελή υλικά και το κοσμούσαν ιδιαίτερου κάλλους ψηφιδωτά. Κατά τις πηγές το αποδίδουν στην αυτοκράτειρα Αθηναϊδα - Ευδοκία.

Μπαίνοντας στον αρχαιολογικό χώρο βλέπουμε μια μαρμάρινη επιγραφή που αναφέρει 

τους  Άγιους Ασώματους.

Σύμφωνα με τους ειδικούς μεταξύ 11ου και 12ου αιώνα στο Δυτικό Πρόπυλο της Βιβλιοθήκης χτίστηκε η εκκλησία "Άγιοι Ασώματοι στα σκαλιά" η οποία δεν σώζεται σήμερα.

Εκείνη την χρονολογία στο κεντρικό μέρος του αιθρίου υπήρχε μια παλαιοχριστιανική εκκλησία όπου μετατράπηκε σε βυζαντινή με την ονομασία "Μεγάλη Παναγιά".

Κατά την Οθωμανική περίοδο η βιβλιοθήκη αποτέλεσε τον χώρο όπου λειτουργούσε το "Πάνω Παζάρι", ένα εμπορικό κέντρο δηλαδή περίπου με εκατό ιδιοκτησίες.

Επίσης ήταν η κατοικία (στα νοτιοδυτικά του χώρου) του Τούρκου Διοικητή της Αθήνας του Βοεβόδα.

Έως την απελευθέρωση (1833) ο χώρος της Bιβλιοθήκης λειτούργησε όπως η αρχαία ελληνική Αγορά - ως διοικητικό, εμπορικό κέντρο της πόλης. Το παζάρι στο ανατολικό τμήμα της Bιβλιοθήκης κάηκε το 1884. Mετά την καταστροφή άρχισε η ανασκαφή και γενικά προχώρησαν οι έρευνες του αρχαιολογικού αυτού σπουδαίου μνημείου. Το κοινό είχε την τύχη να μπορεί να γνωρίσει τον χώρο το καλοκαίρι του 2004.

Οι πληροφορίες που παρουσιάζω κυρίως προέρχονται από τη σελίδα του Υπουργείου Τουρισμού, από συγγράμματα και βιβλία που προμηθεύομαι από έναν Φορέα περί αρχαιοτήτων που είμαι μέλος, είναι σημειώσεις από τις ξεναγήσεις που παρακολουθώ.

Το Τζαμί του Τζισταράκη.

Η Ελλάδα αποτελεί αναμφισβήτητα έναν τόπο γεμάτο από πολιτιστικούς θησαυρούς

Η Αθήνα ως πρωτεύουσα είναι  πάμπλουτη σε ιστορικά, αρχαιολογικά και  πολιτιστικά μνημεία. 

Για όλα αυτά αποτελεί τον ταξιδιωτικό προορισμό για εκατομμύρια τουρίστες απ' όλο τον κόσμο.

 

Τα πιο γνωστά από τα  μνημεία πολιτισμού βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο και αποτελούν πέρασμα των καθημερινών ή συχνών διαδρομών για τους περισσότερους εξ ημών.

Αν θέλουμε ως λαός να διατηρήσουμε και να προστατεύσουμε την πολιτισμική μας κληρονομιά δεν αρκεί απλά "το πέρασμα" , ούτε οι δεκάδες φωτογραφίες που πλέον μέσω του διαδικτύου με μεγάλη ευκολία λανσάρουμε.

Κατά την άποψή μου θα πρέπει να γνωρίζουμε έστω περιληπτικά (για όσους δεν μπορούν να συγκρατήσουν πολλά στοιχεία ή δεν έχουν τον χρόνο να ασχοληθούν) τις βασικές πληροφορίες για κάθε χώρο έτσι ώστε να μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε όταν ερωτηθούμε από κάποιον επισκέπτη στον δρόμο, να ξεναγήσουμε φίλους και συγγενείς, να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας αυτό το σημαντικό τμήμα των γνώσεων.

Με μεγάλη απογοήτευση διαπιστώνω (χρόνια τώρα που ασχολούμαι μ' αυτόν τον τομέα) ότι οι Έλληνες στερούμαστε και των βασικών γνώσεων ακόμη και για την Ακρόπολη σε αντίθεση με τους τουρίστες από άλλες χώρες που έρχονται προετοιμασμένοι και διαβασμένοι για όσα θα γνωρίσουν.

Μέσω αυτής της σελίδας παρουσιάζω κατά καιρούς σχετικά αφιερώματα.

Στο συγκεκριμένο κείμενο θα γίνει αναφορά στο Τζαμί του Τζισταράκη, στο μνημείο που βλέπει κανείς μόλις εξέρχεται από τον σταθμό του ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΥ.

Στην Αθήνα υπήρχαν κι άλλα τζαμιά για τα οποία θα αναφερθώ σε επόμενο κείμενο.
Το τζαμί του Τζισταράκη πέρασε από πολλά στάδια.

Η πιο πρόσφατη κατάστασή του θέλει να φιλοξενείται εκεί η έκθεση της συλλογής Κεραμικών του Β. Κυριαζόπουλου του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.

Το εν λόγω τζαμί κτίστηκε το 1759 από τον Τούρκο Βοεβόδα Τζισταράκη στον χώρο που τότε υπήρχε η Οθωμανική Αγορά. Οι Τούρκοι για να το χτίσουν χρησιμοποίησαν κομμάτια από αρχαία ερείπια . Στην συνέχεια επειδή ο Βοεβόδας ήθελε να χρησιμοποιήσει ασβέστη, οι Τούρκοι τίναξαν με μπαρούτι την δέκατη έβδομη κολόνα του ναού του Ολυμπίου Διός η οποία μετατράπηκε σε μαρμαροκονίαμα.

Ο Τζισταράκης γι' αυτήν την πράξη του τιμωρήθηκε καθόσον εκτός των Ελλήνων δεν συμφωνούσαν και κάποιοι από τους συμπατριώτες του με την παραπάνω πράξη του.

Υπήρχε τούρκικος νόμος που έλεγε ότι απαγορεύεται να καταστρέφουν τα αρχαία μνημεία που ανήκαν στο ιερό πρόσωπο του Σουλτάνου.Έτσι ξεσηκώθηκε ο Πασάς του Ευρίπου που έδρευε στην Χαλκίδα.

Ο Τζισταράκης προσπάθησε να δωροδοκήσει τον Πασά αλλά εκείνος δεν επηρεάστηκε και τον εξόρισε. 

Εκείνη την χρονιά  στην Αθήνα εμφανίστηκε πανούκλα και όλοι άρχισαν να πιστεύουν σε ένα θρύλο που έλεγε πως όταν καταστρέφεται μια κολόνα, παρουσιάζεται μια συμφορά η οποία είναι θαμμένη στην βάση της.

Όταν ελευθερώθηκε η Αθήνα, μετά την Επανάσταση το κτίριο το χρησιμοποίησαν οι αρμόδιοι για διάφορους σκοπούς μεταξύ αυτών στέγασε την στρατιωτική μουσική, σε άλλη εποχή ήταν φυλακή καθώς και αποθήκη.

Ο αρχαιολόγος Αναστάσιος Ορλάνδος το 1915  επιδόθηκε στην αναστήλωσή του και το 1918 στεγάστηκε εκεί το μουσείο Ελληνικών χειροτεχνημάτων που ήταν η αρχική ονομασία του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.

Το 1975 ο καθηγητής Μετεωρολογίας Β. Κυριαζόπουλος μια προσωπικότητα με σπουδαία δραστηριότητα σχετικά με τις συλλογές της νεότερης πολιτισμικής κληρονομιάς είχε ιδρύσει το Λαογραφικό μουσείο Μυκόνου (1958) προσέφερε ως δωρεά στο εν λόγω Μουσείο την συλλογή των κεραμικών του.

Υ.Σ Όταν έρχονται φίλοι και συγγενείς από την επαρχία ή άλλα μέρη αντί να τους κλείνουμε στο σπίτι με φαγητό και πάλι φαγητό...αντί να τους τρέχουμε μόνο στα γνωστά καφέ..καλό θα είναι να τους γνωρίζουμε κάθε φορά και ένα άλλο ιστορικό μνημείο αφού πριν.. έχουμε ρίξει μια ματιά στις τόσες πηγές του διαδικτύου (αν δεν διαθέτουμε βιβλία).

Όσο για τα παιδιά!!!είναι ένα από τα μεγαλύτερα χρέη που τους έχουμε!!

Ας μην ξεχνάμε ότι αν το σπίτι δεν υποστηρίζει την γνώση και τον πολιτισμό, το σχολείο δεν μπορεί να κάνει κάτι!

Για την 10ετία που έκλεισε!

Συνειδητοποιώντας πως έκλεισε μια δεκαετία οι σκέψεις τριγυρνούν αρχικά στην παγκόσμια κατάσταση...ανακατατάξεις σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, αναταράξεις θα έλεγα σοβαρότατες σχετικά με την ασφάλεια και την ηρεμία της κοινωνίας. 

Ορατές πλέον οι επιπτώσεις στο περιβάλλον από την έλλειψη σεβασμού που δείξαμε..

Αύξηση της εγκληματικότητας, της φτώχειας και του πόνου..μετακινήσεις λαών με απίστευτα προβλήματα για όλους, πόλεμοι και δυστυχία.....Ας ευχηθούμε κι ας προσπαθούμε..καθόσον δεν θα σταματήσω να επαναλαμβάνω πως για όλα φταίει ο έρωτας του ανθρώπου για το χρήμα, την ματαιοδοξία και το φαίνεσθαι..όλα όσα τον απομάκρυναν από τον δρόμο της Αληθινής Αγάπης, εκείνα τα οποία καλλιεργούν το αρρωστημένο "εγώ" απαξιώνοντας το θεάρεστο "εμείς".

Βέβαια υπάρχει και η αισιόδοξη πλευρά..αυτή που πηγάζει από ευαισθησίες τις οποίες ανέπτυξε ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων σχετικά με τον συνάνθρωπο  και το περιβάλλον.

Ταξιδεύοντας στην προσωπική και οικογενειακή πορεία από το 2010...

Προχώρησα σε μια μεγάλη αλλαγή αφήνοντας την υπηρεσιακή μου ταυτότητα μετά από 27 χρόνια.

Μια ενέργεια για την οποία δεν υπήρξε λεπτό που να αισθανθώ προς το μετάνιωσα..επέλεξα την χαμηλότερη  οικονομική κατάσταση αλλά δημιούργησα μια υψηλότερη ποιότητα ζωής κάτι που συμβαδίζει με τα πιστεύω μου.

**Ως ποιότητα ζωής εννοώ τον χρόνο που αφιερώνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις, τον χρόνο για φιλανθρωπική δράση, την πνευματική και ψυχική μας καλλιέργεια, την ενασχόληση με δραστηριότητες μελέτης, πολιτισμού... και τίποτα που να εφάπτεται με την αλαζονεία και την επίδειξη.

Προχώρησα με βήμα ταχύ τα ταξίδια του εθελοντισμού (σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, με συνεργασία εξαιρετικών εθελοντικών ομάδων) μέσα από τα οποία διαπιστώνω τι σημαίνει να ανθίζουν άνθρωποι ξεγραμμένοι από την ζωή και ξεχασμένοι απ' όλους, τι σημαίνει να χαμογελούν και να δοξολογούν τον Θεό οι άνθρωποι που δεν γνώρισαν μέρα χαράς από παιδιά, οι άνθρωποι που δεν είδαν ποτέ!!και πολλά άλλα..

Και εκεί παίρνει κανείς το μεγάλο μάθημα...και από εκεί αρχίζει και δεν σταματά κάθε στιγμή να ευχαριστεί τον Ύψιστο για όλα.

Προχώρησα με πάρα πολύ καλές επιδόσεις στον τομέα των σεμιναρίων στην ψυχολογία με βαρύτητα στα θέματα παιδιών.Παρακολούθησα το ΕΑΠ χωρίς να το τελειώσω καθόσον πρακτικοί λόγοι δεν μου το επέτρεψαν (συνέπεσε με την κατασκευή του σπιτιού μας στην Ανδραβίδα...) αλλά αυτό το πέρασμα μου επιβεβαίωσε σημαντικά θέματα που μου χρειάστηκαν αργότερα και φυσικά δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον..

Εισήλθα στην μεγάλη οικογένεια του Λυκείου των Ελληνίδων αρχικά ως μαθήτρια στα τμήματα ενηλίκων (τα οποία  όσο μου το επιτρέπει η υγεία μου θα παρακολουθώ) και στην συνέχεια ως μέλος. Θεωρώ χρέος μας την στήριξη των θεσμών οι οποίοι αποτελούν τους μεγάλους κοινωνούς της λαογραφίας, της παράδοσης, του πολιτισμού γενικότερα και ο εν λόγω φορέας είναι ο μεγαλύτερος απ' όλους.Πιστεύω πως αν για τους ενήλικες είναι θησαυρός αυτή η "οικογένεια", για τα παιδιά αποτελεί μια από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες του μέλλοντός τους.

Επίσης είχα την τύχη να γνωρίσω τον υπέροχο φορέα πολιτισμού την ΕΦΑ (Ένωση Φίλων Ακροπόλεως) και να συμπεριληφθώ στα μέλη του, να αποκτώ γνώσεις μέσω ξεναγήσεων κι άλλων παρόμοιων δραστηριοτήτων.

Στις φωτογραφίες απεικονίζεται το γούρι του Μουσείου Ακρόπολης όπου ήταν το δώρο για τον τυχερό στην κοπή της πίτας της ΕΦΑ το 2018...κι η τυχερή τότε ήταν η αφεντιά μου.

Μια πολιτιστική ιππική εξέλιξη στην Ανδραβίδα ήταν η δημιουργία του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ", ιδέα κάποιων ανθρώπων μεταξύ αυτών και του αδερφού μου προκειμένου να μεταλαμπαδευτεί η ιππική ιστορία της πόλης, προκειμένου με την έμπρακτη ανιδιοτελή αγάπη για το άλογο να τιμούμε τις θυσίες των προγόνων που έκαναν γι' αυτό.
 

   Το 2014 μετά από χρόνια ασχολίας μου με τον γραπτό λόγο, δημοσιεύσεων κειμένων μου με ψευδώνυμο και άλλων εκδηλώσεων..ήρθε η πρώτη διάκριση σε ένα παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό, το "Α Βραβείο μελοποιημένης ποίησης" όπου ήταν η αρχή για μια σειρά διακρίσεων, για την συμμετοχή σε ανθολογίες, περιοδικά, εφημερίδες, για προτάσεις και στόχους που προχωρούν..

Ως Θείο Δώρο θεωρώ τους νέους απογόνους από την πατρική μου οικογένεια, τα τέσσερα μικρά αγόρια μας στο Μόντρεαλ!!
Δώρο μέσω του διαδικτύου ένα εκλεκτό φιλικό περιβάλλον, ανθρώπων καλλιεργημένων κι αγαπητών.

 

Πήρε .....αρκετά αγαπημένα μου άτομα από τον φιλικό μου χώρο και κάποιους συγγενείς....αναπόφευκτο αυτό το ταξίδι..
Η δεκαετία έκλεισε με την ξαφνική απώλεια του Ανδρέα...και η ψυχή του ξέρω πως μας προστατεύει.

Η μεγαλύτερη επιθυμία για την δεκαετία που ξεκίνησε είναι οι καλύτερες μέρες για όλο τον πλανήτη!

Οι καλύτερες μέρες για την Ελλάδα!

Για εμένα, για την οικογένειά μου, για του εκλεκτούς φίλους και συγγενείς υγεία, εσωτερική καλλιέργεια, καθημερινός αγώνας για επικράτηση Αληθινής Αγάπης, δικαιοσύνης, ειρήνης!!

όλα τα άλλα έπονται!!