Ναός Αγίων Ασωμάτων Θησείου (αφιέρωμα στις εκκλησίες του ιστορικού κέντρου της Αθήνας).

Ο περίπατος στους ναούς του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας συνεχίζεται μετά από μια μικρή διακοπή, με το όμορφο εκκλησάκι που όλοι έχουμε δει εξωτερικά αφού βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο της εξόδου πολλών από εμάς, στην πόλη. 

Ο ναός των Αγίων Ασωμάτων βρίσκεται στην οδού Ερμού (όπου τελειώνει κι αρχίζει ο πεζόδρομος) εκεί που συναντά την οδό Θερμοπυλών..πολύ κοντά στο Θησείο. Η εκκλησία βρίσκεται δυο μέτρα κάτω από την ομώνυμη πλατεία. Η εορτή της είναι στις 8 Νοεμβρίου, γνωστή ως των Αγίων Ταξιαρχών, Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Οι ειδικοί αναφέρουν πληροφορίες , στοιχεία για τον ναό από διάφορες μελέτες καθόσον δεν υπάρχει κάποια γραπτή πηγή σχετική μ' αυτόν. Λέγεται ότι ανήκει στο δεύτερο μισό του 11ου αιώνα μ.Χ.

Λόγω των αναγκών της ενορίας, στα τέλη του 19ου αιώνα μ.Χ, έγιναν κάποιες διαφοροποιήσεις από τους κατοίκους της περιοχής , σύμφωνα με τις οποίες μόνο ο τρούλος έμεινε από την αρχική του δομή.

 

Το 1959 με 1960 μ.Χ η Διεύθυνση Αναστηλώσεων του Υπουργείου Παιδείας φρόντισε για την αποκατάσταση του ναού με σκοπό να επανέλθει στην πρώτη του μορφή, αφού οι ανασκαφές έδειξαν ότι τα θεμέλια και τα κατώτερα μέρη των τειχών δεν είχαν υποστεί ζημιές.

 Ο ρυθμός του ναού είναι απλός τετρακίονος σταυροειδής εγγεγραμμένος με νάρθηκα. Είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του Αθηναϊκού Βυζαντινού ναού εκείνης της χρονικής περιόδου.Από τα βασικότερα χαρακτηριστικά ..ο τρούλος με τα μαρμάρινα τόξα και τους μικρούς κίονες στις γωνίες.

Το εξωτερικό μέρος του, είναι από λαξευμένη πέτρα και στη βάση έχει μεγάλους λίθους τοποθετημένους σταυροειδώς.

Ο επισκέπτης εστιάζει στις μαρμάρινες παραστάσεις και στο επιστύλιο που βρίσκονται στην κεντρική είσοδο του ναού. Στην ίδια πλευρά βρίσκονται δυο κεραμικά οριζόντια διακοσμημένα δοκάρια με κουφικά σύμβολα (διακοσμητικά μοτίβα που μιμούνται την πρώτη αραβική γραφή, η οποία και εμφανίστηκε τον 7ο αι. στην Κούφα της Μεσοποταμίας. Συνήθως χρησιμοποιούνται στις εξωτερικές επιφάνειες των ναών και αποδίδονται με μικρές πήλινες εντοιχισμένες πλάκες). Οι ειδικοί αναφέρουν ότι ίσως να αποτελούσαν τμήμα από μεγαλύτερων διαστάσεων διάζωμα , όπως αυτό που βρίσκεται στου Αγίου Θεοδώρους στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Στις μέρες μας με τις δυνατότητες του διαδικτύου είναι πολύ εύκολο όταν περνάμε από ένα μέρος και μπορούμε από πλευράς χρόνου, να πληροφορούμαστε γι' αυτό.
 

Ιερά Προσκυνήματα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.Άγιος Δημήτριος Ψυρρή.

 

  

 

 

 

Από αυτό το αφιέρωμα ξεκινάει ένα ταξιδάκι στα ιερά προσκυνήματα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας με πληροφορίες και στοιχεία από διάφορες έντυπες πηγές,με φωτογραφίες από την οικογενειακή συλλογή, με σκέψεις πολλές φορές που γεννιούνται από τους αιώνες που κουβαλούν . Είναι κάτι που ήθελα εδώ και χρόνια να πραγματοποιήσω αλλά τίποτα δεν γίνεται εάν δεν έρθει η κατάλληλη ώρα.

 

 

                                                                 

 Ως αφετηρία έχουμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου που βρίσκεται στην ιστορική συνοικία Ψυρρή, λόγω της πρόσφατης εορτής του και καθόσον εντελώς απρογραμμάτιστα βρέθηκα εκεί στον μεθεόρτιο εσπερινό.

 

 

 

Αν ακολουθήσουμε τη διαδρομή για του Ψυρρή από την οδό Παλλάδος (οδός Αθηνάς, πολύ κοντά στην Ευριπίδου) ή από την οδό Ευριπίδου μέσω της μικρότερης οδού Αγίου Δημητρίου θα βρεθούμε στον εν λόγω Ναό. Για την ακρίβεια ο Άγιος Δημήτριος με τη μεγάλη, περιποιημένη, πανέμορφη αυλή βρίσκεται στην παλαιά πόλη των Αθηνών και στο νοτιοδυτικό της κέντρο. Σε ένα γενικότερο πλαίσιο ο Άγιος Δημήτριος βρίσκεται μεταξύ του Δημαρχείου της πόλεως και της πασίγνωστης Πλατείας Μοναστηρακίου.

Ως έτος ίδρυσης του εν λόγω Ναού φέρεται να είναι το 1845 όταν βασιλιάς ήταν ο Όθωνας, ο Πρίγκηπας της βαυαρικής οικογενείας των Wittelsbach.Σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες εκεί που χτίστηκε ο Ναός, προϋπήρχε άλλος που κανείς δεν γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο κατεδαφίστηκε. Ο γνωστός Αθηναιογράφος Δημήτριος Καμπούρογλου γράφει ότι το σημερινό προσκύνημα, ονομάστηκε Άγιος Δημήτριος ο νέος, αφού στον εσωτερικό χώρου του Ναού υπήρχε  μια νέα εικόνα του Αγίου, όρθιου , νέου στην μορφή, με θώρακα και δόρυ σαν αυτή που βρίσκεται στο ψηφιδωτό της Θεσσαλονίκης κι όχι έφιππου όπως συνηθίζεται.

 

 

 Η ενορία υπήρχε πριν να γίνει η Αθήνα πρωτεύουσα της Ελλάδος, από την εποχή του Ναυπλίου δηλαδή (1834). Ανήκε στις οκτώ ενορίες της πόλεως και για αρκετά χρόνια ήταν καθεδρικός ναός πριν να πάρει την ονομασία η μεγαλοπρεπής εκκλησία Αγία Ειρήνη της οδού Αιόλου.

 Σύμφωνα με άλλες πηγές , ανοικοδομήθηκε το 1845, με ειδικές εργασίες μεγέθυναν τον κυρίως ναό αλλά και τον τρούλο το 1901, το 1912 εμπλουτίστηκε ο διάκοσμος.Το φυλλάδιο του Αγίου Δημητρίου αναφέρει ότι οι αγιογραφίες , οι διακοσμήσεις των τοίχων, των θόλων, του τρούλου και του τέμπλου έγιναν από τα μέσα της δεκαετίας 1900-1910 και ολοκληρώθηκαν την επόμενη δεκαετία 1920 - 1920. Όμως οι κυρίως ανακαινίσεις του Ναού έγιναν το 1937 και το 1949 μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

 Ο Ναός ανήκει στα αντιπροσωπευτικά δείγματα της νεοελληνικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, έχει κατά μήκος των πλαγίων πλευρών του που εκτείνεται ο γυναικωνίτης, μεγάλα παράθυρα. Είναι επιμήκης, σταυρεπίστεγος με τρούλο.

 Η εν λόγω εκκλησία είχε τεράστια ρόλο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, όπου άνοιξε την αγκαλιά του σε πολλές οικογένειες προσφύγων (πόσο πικρό να ονομάζονται πρόσφυγες οι Έλληνες που ζούσαν απέναντι και ήρθαν στην πατρίδα τους...). Το φιλανθρωπικό έργο του Ναού σύμφωνα με πληροφορίες συνεχίζεται.

                      Φωτ. Στον περίβολο βρίσκουν καταφύγιο γατούλες τις οποίες περιποιείται 

το προσωπικό.

 

Τα παρεκκλήσια του Αγίου Δημητρίου.

 

 Η Αγία Κυριακή  μια πέτρινη εκκλησούλα που βρίσκεται στην οδό Αθηνάς 28.

 

Ο Άγιος Ιωάννης που βρίσκεται στην οδό Ευριπίδου.

 

Η Αγία Μαύρα που κατεδαφίστηκε προκειμένου να γίνει το έργο του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου.

 

Για κάθε ένα από τα παρεκκλήσια θα αναφερθώ κατά τη διάρκεια αυτού του οδοιπορικού.

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι ναοί του ιστορικού κέντρου, φέρουν το βάρος ενός ανεκτίμητου πλούτου, ιστορικού, θρησκευτικού, πολιτιστικού..."βλέπει" κανείς την αρχοντιά αυτής της πόλης.