Σούνιο του Ομήρου, του Ποσειδώνα, της Ελλάδας.

Ο αρχαιολογικός χώρος του Σουνίου αποτελεί έναν τόπο με ιδιαίτερη θετική αύρα, με ολόλαμπρο φως και ουρανό. Έχει τα στοιχεία που συνθέτουν την Ελλάδα, το γαλανό του ουρανού, τη δύναμη των Θεών, το μπλε της θάλασσας, τα αδιάσειστα στοιχεία της αρχαιότητας, τη μαγεία της μυθολογίας.

 

 

Σύμφωνα με η μυθολογία από εδώ πήρε το όνομά του το Αιγαίο, αφού ο μυθικός βασιλιάς Αιγέας που ήταν γιος του Ποσειδώνα, έπεσε στη θάλασσα , όταν είδε να πλησιάζει ένα πλοίο με μαύρα πανιά και νόμισε ότι ήταν νεκρός ο Θησέας (γιος του).

 

Η νότια απόληξη της Αττικής βρίσκεται εδώ, στο ακρωτήριο του Σουνίου (Κάβο κολώνες ή Καβοκολώνες), μια θέση με ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, όπου η πόλη-κράτος των Αθηνών μπορούσε να ελέγχει το πέρασμα των καραβιών που προορίζονταν για το Αιγαίο, για το Πειραιά και για τη Λαυρεωτική (χερσόνησος) η οποίο φημίζονταν για τα μεταλλεία του αργύρου που τη βοήθησαν να είναι μεγάλη δύναμη τον 5ο αι. π.Χ.

 

Η περιοχή χαρακτηρίζεται από τα απότομα και κάθετα προς τη θάλασσα βράχια.

Με την πολιτειακή μεταρρύθμιση του Κλεισθένους το 510 π.Χ, το φρούριο και τα ιερά του Σουνίου ανήκαν στον δήμο Σουνιέων.

Βέβαια ίχνη ανθρώπινης παρουσίας βρέθηκαν από τους προϊστορικούς χρόνους (τάφοι της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού).

Η πρώτη αναφορά σε αρχαίο συγγραφικό έργο γίνεται στην Οδύσσεια (γ 28), όπου ο Όμηρος περιγράφει τον χώρο ως το "ιερό ακρωτήριο των Αθηναίων).

 

 

 

 

Σημαντική είναι η αναφορά του Ηροδότου σε κάποια μεγάλη γιορτή που γίνονταν εκεί κάθε τέσσερα χρόνια.
 

 

 

Στο ιερό του Ποσειδώνος, αυτό το αξιοθαύμαστο από όλο τον κόσμο μνημείο μας, αναφέρονται οι τραγικοί ποιητές Ευριπίδης, Σοφοκλής καθώς και ο κωμικός Αριστοφάνης.

 Ακόμη πολλοί ερευνητές  μας δίδουν σημαντικές πληροφορίες από διάφορα στοιχεία που συμπεριλαμβάνονται στα συγγράματά τους (Στράβων, Παυσανίας, Στέφανος Βυζάντιος).

 

Ο ναός του Ποσειδώνα είναι κατασκευασμένος από μάρμαρο Αγριλέζας που είναι μια περιοχή 4 χλμ βόρεια από το Σούνιο.

 

 

Ένα σημαντικό γεγονός στα χρόνια της Οθωμανικής περιόδου σημειώθηκε το 1762 όταν ναυάγησε ο Άγγλος ποιητή Γουίλιαμ Φάλκονερ (1732-1769) που ταξίδευε από τη Βενετία με προορισμό την Αλεξάνδρεια.

 Αρκετοί περιηγητές έκαναν σημαντικές αναφορές σ' αυτόν τον ευλογημένο χώρο. Κάποιοι από αυτούς είναι οι:G. Wheler - 1676, J.-D.Le Roy - 1754, R. Chandler -1765, E. Dodwell -1805, A. Blouet -1829 (17oς αι).

 

Το 1884 ο αρχαιολόγος - αρχιτέκτονας W. Dorpfeld, Διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, ξεκίνησε την επιστημονική έρευνα στον ναό του Ποσειδώνα. Στη συνέχεια, με δαπάνη της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, ο αρχαιολόγος Βαλέριος Στάης έκανε ανασκαφές από το 1897 έως το 1913.

Όπως αναφέρω συνεχώς...αξίζει να μεταλαμπαδεύουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη του πολιτισμού μας και των πολιτισμικών μας στοιχείων στα παιδιά μας!

Περιηγήσεις στην Αθήνα.Αρχαιολογικός χώρος, Αρχαιολογικό Μουσείο Κεραμεικού.

 

Συνηθίζουμε να επισκεπτόμαστε μέρη και τοποθεσίες που είναι περισσότερο γνωστές. Το ίδιο συμβαίνει με την πλειονότητα από εμάς, και στις επισκέψεις μας στον πολιτιστικό τομέα.

Κάπως έτσι ..για πολλούς δεν σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο ο ανοιχτός χώρος με την πολύ μεγάλη έκταση που βλέπουμε όταν περπατάμε στον πεζόδρομο της οδού Ερμού, όταν θέλουμε να πάμε σε διάφορα δρώμενα στο Παλιό Αμαξοστάσιο ή να προχωρήσουμε προς το Γκάζι. Ο Αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού καθώς και το ομώνυμο Μουσείο, αποτελούν έναν ακόμη ανεκτίμητο θησαυρό για τον πολιτισμό, την ιστορία, τις ρίζες μας.

 

Ο αρχαίος αττικός Δήμος των Κεραμέων ήταν ένας από τους πιο μεγάλους δήμους της αρχαίας Αθήνας και ο αρχαιολογικός χώρος ένα μικρό τμήμα του.Από το όνομά του καταλαβαίνουμε ότι εκεί ήταν η περιοχή που βρίσκονταν αγγειοπλάστες και αγγειογράφοι, εκεί κατασκευάζονταν τα ονομαστά αττικά αγγεία. Δεν ήταν εύκολο να κατοικηθεί η περιοχή καθόσον πλημμύριζε, αφού ήταν παραποτάμια.Γι' αυτόν τον λόγο αποτέλεσε χώρο ταφής και με την πάροδο των χρόνων ήταν ένα από τα πιο σημαντικά νεκροταφεία για την Αθήνα της αρχαιότητας.

 

Εξαιτίας του ποταμού Ηριδανού (ανακαλύφτηκε σε ανασκαφές το 1960 γιατί ήταν θαμμένος)που ακόμη και σήμερα η ροή του συνεχίζεται μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, το έδαφος ήταν το κατάλληλο για την κατασκευή αγγείων.

Στο νεκροταφείο βρέθηκαν τάφοι από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (2700-2000 π.Χ) ,  την υπομυκηναϊκη περίοδο (1100-1000 π.Χ),τη γεωμετρική περίοδο (1000-700 π.Χ), την αρχαϊκή περίοδο (700-480 π.Χ). 

Από την ελληνιστική περίοδο έως τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους (από 338 π.Χ μέχρι περίπου τον 6ο αι. μ.Χ) ο χώρος συνέχιζε να λειτουργεί ως νεκροταφείο.

 Οι ανασκαφές στον εν λόγω χώρο ξεκίνησαν το 1870 από την Αρχαιολογική Εταιρεία όπου διευθυντής ήταν ο Στ. Κουμανούδης. Στη συνέχεια οι ανασκαφές προχώρησαν με τη συνεργασία των Γερμανών A. Brueckner και F. Noack και από το 1913 μέχρι τις μέρες μας από το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με  Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο.

Τα ευρήματα είναι σημαντικότατα.

Από τα σπουδαιότερα ευρήματα αποτελεί ο ολόγλυφος μαρμάρινος ταύρος από τον ταφικό περίβολο του Διονυσίου από τον Κολλητό.

Το μικρό μουσείο μέσα στο χώρο φιλοξενεί ευρήματα μόνον από τις έρευνες στον Κεραμεικό.

Το παρόν δεν έχει τόσο την αναγραφή ιστορικών στοιχείων όσο την προτροπή μέσω των φωτογραφιών ώστε να επισκεφθείτε τον χώρο μαζί με τα παιδιά κι αφού είμαστε έτοιμοι να τους ξεναγήσουμε, κάτι που γίνεται εύκολα από το διαδίκτυο.