Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2024

Συμόγιορτα, τo πρώτο τριήμερο του Φεβρουαρίου.

 


Ο Φεβρουάριος είναι εδώ!
1 Φεβρουαρίου 

Η είσοδός του γίνεται με ένα σπουδαίο εορταστικό τριήμερο, που ξεκινά με τη μνήμη του Αγίου Τρύφωνα, που ήταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και μαρτύρησε στη Νίκαι της Βιθυνίας το 249 μ.Χ.
Το όνομα του Αγίου είναι συνδεδεμένο με τους αμπελουργούς.

Στους ναούς κάθε τέτοια μέρα, υπάρχει αγιασμός, όπου σύμφωνα με την παράδοση, οι γεωργοί και οι αμπελουργοί ραντίζουν τα αμπέλια, τα κτήματα γενικότερα, για να είναι ευλογημένα για να αποδίδουν τους καρπούς τους.

Ένας ακόμη ρόλος που αποδίδεται στον Άγιο της μέρας, είναι αυτός του θεραπευτή των ασθενειών αλλά και των ψυχασθενειών. Λόγω θαύματος που είχε κάνει, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους είκοσι Αγίους Αναργύρους.

Ακόμη..

Από τον Ντίνο Ψυχογιό, Ηλεία 1963

"Οι σταφιδοπαραγωγοί στη μνήμ τ' άι Τρυφώνου έχουν μικρή σχόλη, γενικό εκκλησιασμό, αποφεύγουν δε αυστηρά όχι μόνο να πατήσουν σε χτήμα (για κλάδεμα), αλλά και να πιάσουν κλαδευτήρι στο χέρι τους..Κάποιος που μαγάρισε τη μνήμα του αγίου και δούλεψε στ' αμπέλι έκοψε τη μύτη του. Κι ένας που το διηγόταν, και κρατούσε,την ημέρα αυτή, κλαδευτήρι, έκαμε να δείξει πώς, κι έκοψε τη δική του".

και 

Από τον Δημ. Καμπούρογλου 

Στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα, οι γυναίκες φοβούνταν "να στριφώσουν' νήμα ή ρούχα,γιατί μπορούσαν να πάθουν και προσωπικό στρίφωμα, μας αναφέρει, από παρετυμολογία του ονόματός του "Άγιος Στρίφωνας". Γι' αυτό παλιότερα δεν έστριφταν γνέμα για ύφανση οι νοικοκυρές, οι γυναίκες που κυρίως ασχολούνταν.


2 Φεβρουαρίου

Η δεύτερη μέρα του νέου μήνα, είναι μια από τις σπουδαιότερες του χρόνου, καθόσον εορτάζει η Υπαπαντή όπως αναφέρει ο λαός. Πρόκειται για τον σαραντισμό της Παναγίας.Ανήκει στις δώδεκα μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδοξίας. 

Το 1929, αυτή η μέρα είχε οριστεί ως η εορτή της μητέρας!

Παναγία, Υπαπαντή, Υπερμάχω, Πλατυτέρα, Μεγαλόχαρη...όπως κι αν την ονομάζουμε, είναι η μητέρα όλων! Εννοείται όσων την ευλαβούνται.

Η δεκαετία του 1960 ήταν αυτή, στην οποία η γιορτή της μητέρας πλέον, μεταφέρθηκε τη 2η Κυριακή του Μαϊου..σύμφωνα με τα δεδομένα του εξωτερικού, διότι έτσι ήθελε η εμπορευματοποίηση..

ΕΟΡΤΑΖΕΙ Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Στην Καλαμάτα η μέρα τιμάται με ιδιαίτερες, τιμές και με ευλάβεια, καθόσον ο Μητροπολιτικός και Καθεδρικός ναός της πόλης, είναι αφιερωμένος στην Παναγία την Υπαπαντή.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Ιερή Εικόνα βρέθηκε στην εποχή της Τουρκοκρατίας, στα ερείπια μιας μικρής εκκλησίας που ήταν κατεστραμμένη και τη χρησιμοποιούσαν....για στάβλο.

Σ' αυτόν το χώρο, νοτιανατολικά από τον υπάρχοντα Ναό της Υπαπαντής, έχτισαν πάλι την εκκλησία προς τιμή της Παναγίας. Μια εκκλησία που είχε καταστραφεί πάλι και πάλι...Ο ναός που βρίσκεται σήμερα στην όμορφη πόλη της Καλαμάτας, θεμελιώθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1860 και εγκαινιάστηκε στις 19 Αυγούστου 1873. Ο λαός αναφέρει, αμέτρητα θαύματα και κάθε χρόνο, στην χάρη της, καταφτάνουν άνθρωποι από πολλά μέρη.

Η παράδοση θέλει, ότι καιρό κάνει αυτή τη μέρα, τον ίδιο θα έχει για σαράντα μέρες.

Επίσης σε κάποια μέρη, λέγεται ότι τη μέρα της Υπαπαντής, παίρνουν την άσπρη πέτρα που είχαν το εορταστικό Δωδεκαήμερο στο τζάκι (για να είναι η νέα χρονιά λευκή και χαρούμενη) και την πηγαίνουν στο κτήμα τους, διότι πιστεύουν ότι η δύναμή της θα αποτρέπει τα άσχημα για τη σοδειά , καιρικά φαινόμενα.


3  Φεβρουαρίου

Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος

Ήταν δίκαιη και ευλαβική μορφή, ενώ κράτησε τον Ιησού στην αγκαλιά του, όταν τον πήγε η Παναγία για σαραντισμό, της Υπαπαντής.

Τη μέρα αυτή τιμούνται οι έγκυες και τα μωρά. Η επόμενη από την δική μας εορτή της μητέρας, την αληθινή εορτή κι όχι την εμπορική.

Ο λαός αναφέρει ότι "Ο Άγιος Συμιός, σημειώνει" , γι' αυτό και οι έγκυες στη γιορτή του, προσέχουν πολύ, να μην κάνουν δουλειές κυρίως χρησιμοποιώντας αντικείμενα πο κόβουν , που σημαδεύουν, για να μη γεννηθεί το παιδί με σημάδι!!
Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι τις γυναίκες που τηρούσαν αυτό το έθιμο.

Στο κέντρο της  Αθήνας, εορτάζει ο ιστορικός και γραφικός ναός του Αγίου Συμεών στα Αναφιώτικα.


Το πανηγύρι του Άη Συμιού στο Μεσολόγγι 

Το Πανηγύρι του Αγίου Συμεών (Άη Συμιού) είναι έθιμο με ιστορική, θρησκευτική και μουσικοχορευτική διάσταση που τελείται δύο φορές τον χρόνο, το διήμερο της Υπαπαντής (2-3 Φεβρουαρίου) και το τετραήμερο του Αγίου Πνεύματος (Σάββατο-Τρίτη). Είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές για την πόλη του Μεσολογγίου και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και πιο ξεχωριστά δρώμενα της περιοχής της Αιτωλίας.

Eγγράφηκε στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2018. (πληροφορίες από Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ελλάδας).

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΥΛΑΒΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΌΣΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ.

Όσο για τα έθιμα και την παράδοση, το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα περιγράφουμε, να τα καταγράφουμε, να τα μεταλαμπαδεύουμε στις νέες γενιές.



Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή , χωρίς δικαιώματα.



Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024

ΜΑΡΙΑ ΡΕΖΑΝ, Με νοσταλγία..., απόψεις.

 Όπως συνηθίζω, τα τρία τελευταία χρόνια, παρουσιάζω τις απόψεις μου για κάθε βιβλίο που μελετώ.

Πρόσφατα, ολοκλήρωσα τη μελέτη του παρακάτω εικονιζόμενου συγγραφικού - λογοτεχνικού δημιουργήματος, των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ με έτος κυκλοφορίας το 2000 (η τιμή του ήταν 5.950 δρχ).

ΜΑΡΙΑ ΡΕΖΑΝ

Με νοσταλγία...

για μια ζωή έτσι, χωρίς πρόγραμμα..

Συγγραφέας είναι η ίδια και έγραψε το βιβλίο την άνοιξη του 1999 (πέντε χρόνια πριν φύγει).

Η Μαρία Ρεζάν, ήταν δημοσιογραφική συμπάθεια μιας πολυαγαπημένης μου θείας κι έτσι στα νεανικά μου χρόνια, άκουγα συνεχώς γι΄αυτήν τη γυναίκα.
Πριν από λίγους μήνες, ανακάλυψα το βιβλίο, στη βιβλιοθήκη μιας  κυρίας , η οποία έκανε εκκαθάριση. Όπως πάντα, τα βιβλία με τα βιογραφικά στοιχεία, με τα αληθινά γεγονότα από τη ζωή κάποιου, με συγκινούν κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω.

Η Μαρία Ρεζάν για πολλούς ήταν γνωστή από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ, όπου διατηρούσε μια εκπομπή με τίτλο "Μια ώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα". Ήταν δημοσιογράφος σε εφημερίδες και στο ραδιόφωνο. 
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαϊου 1921 στην Αθήνα και απεβίωσε στις 3 Ιανουαρίου  2004.
Αποτελεί την πρώτη γυναίκα που εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Ένα πνευματικό δημιούργημα που καταλαμβάνει περίπου πεντακόσιες σελίδες, με έξι ενότητες, εκτός του προλόγου. Έξι ενότητες οι οποίες ταξιδεύουν μέσα από τις σημαντικότερες χρονικές περιόδους της Ελλάδας. Ξεκινάει από το 1921 με τα παιδικά και τα νεανικά χρόνια, προχωράει στις μαύρες μέρες του Πολέμου και της Κατοχής, μας αφηγείται τα σχετικά με την Απελευθέρωση, την Κυβέρνηση του Πλαστήρα, καθώς και την απόκτηση των τεσσάρων παιδιών της.
Προχωράει στην Ελευθερία και στο Πραξικόπημα, για να μας περιγράψει γεγονότα από  την εποχή της Δικτατορίας και την Αυτοεξορία της στο Παρίσι, μέχρι που φτάνει στη Μεταπολίτευση.
Η αναφορά της, στα πολιτικά γεγονότα και τα πρόσωπα, αποτελεί μια πηγή γνώσεων για εκείνη την εποχή. Εννοείται ότι το βιβλίο δεν είναι ιστορικό ή πολιτικό, απλά μέσα από το ταξίδι της ζωής της, αφού έτυχε να γεννηθεί τότε...μπορούμε να πληροφορηθούμε για διάφορα θέματα.

Ήταν συμμαθήτρια της Μελίνας Μερκούρη, ενώ ο σύζυγος με τον οποίο απέκτησε τα τέσσερα παιδιά της, ήταν ο Ανδρέας Ιωσήφ, υφυπουργός παρά τω προωθυπουργώ της δεύτερης κυβέρνησης Πλαστήρα. Είχε πάρει συνεντεύξεις από πολλά γνωστά πρόσωπα, είχε πάρει συνέντευξη από τον Μακάριο, τον Ραούφ Ντενκτάς ενώ είχε γνωρίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, την Αμαλία Φλέμινγκ.


Μια γυναίκα, της οποίας η ζωή ήταν γεμάτη, αλλά που ήξερε να αντιμετωπίζει σχεδόν τα πάντα με μια ξεχωριστή ικανότητα, ίσως τη βοήθησε και η τύχη, έτσι ώστε η ζωντάνια της καθημερινότητάς της , να είναι μοναδική.
Πέρασε προσφυγιά, πολέμους, Κατοχή, δικτακτορίες, εξορίες , ήταν μάνα με ενδιαφέρον και αγάπη για τα παιδιά της..Έζησε πραγματικά σπουδαίες στιγμές, δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες. Η γλώσσα που έχει γράψει το βιβλίο της, είναι απλή και κατανοητή, είναι πλούσια αλλά χωρίς δυσεύρετες έννοιες.
Πραγματικά μου άρεσε που έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και έτσι γνώρισα καλύτερα τη Μαρία Ρεζάν που άκουγα για χρόνια από τη θεία.
Η βραχνάδα στη φωνή της έδινε ένα διαφορετικό χρώμα στο ραδιόφωνο, καθώς και τα σχόλια που έκανε , τα οποία ήταν πολύ αξιόλογα.
Πιστεύω ότι τιμούσε τη δημοσιογραφία, πιστεύω ότι είχε μια λεπτή τρυφερότητα, μια δυνατή εξυπνάδα, καθώς επίσης γνώριζε από αυτοσαρκασμό.




Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2024

Γάμος και τεκνοθεσία ζευγαριών ιδίου φύλου, απόψεις.


Ως φλέγον ζήτημα των ημερών στη χώρα μας, παρουσιάζεται η θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
Πάρα πολλοί φίλοι και αναγνώστες μέσω τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων, με ρωτούν για το ποιες είναι οι απόψεις μου.
Αρχικά, η προσωπική επιθυμία του κάθε ανθρώπου στον ερωτικό τομέα, είναι κάτι που δεν με απασχολεί, εκτός των περιπτώσεων που η ανωμαλία τον οδηγεί...στα παιδάκια ή στα ζώα και πιστεύω ότι η νομοθεσία θα πρέπει να γίνει αυστηρότατη.  

Σέβομαι τους ανθρώπους, εκτός από αυτούς που κάνουν κακό στους συνανθρώπους τους.

Δεν διαχωρίζω την κοινωνία σε καλή ή κακή σύμφωνα με την επιλογή συντρόφου, αλλά σύμφωνα με τη συμπεριφορά  προς τους άλλους. 

Την καλοσύνη, τον σεβασμό, την ευγένεια δεν την καθορίζουν λεπτομέρειες στον ερωτικό ή σεξουαλικό τομέα, με εξαιρέσεις τα προαναφερόμενα.
Ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι, που δεν σέβεται την ύπαρξη παιδιών, οικογενειών, μεγάλων ανθρώπων δίπλα του και απροκάλυπτα ερωτοτροπεί (δεν εννοώ ενδείξεις τρυφερότητας όπως φιλί και αγκαλιά), πιστεύω ότι παραβιάζει το συναισθηματικό και οπτικό πεδίο των γύρω,το ίδιο, όπως ένα ζευγάρι άνδρα και γυναίκας.

Αν ένας άνθρωπος επιλέγει σύντροφο του ιδίου φύλου ή αν τον οδηγεί σ' αυτό κάτι που τον συνοδεύει από τη γέννησή του ή τον οδήγησε κάποιο εσωτερικό πρόβλημα ή  κακοποίηση που υπέστη σε κάποια στιγμή της ζωής του, δεν αποτελεί πηγή κατάκρισης. 

Αμέτρητες φορές, στάθηκα και θα ξανασταθώ αν χρειαστεί, στο πλευρό ομοφυλόφιλων που έτυχε να βρεθώ μπροστά, σε απάνθρωπη κι αχαρακτήριστη κατάσταση, να τους λιντσάρουν. Θα τους προστατεύσω όσο μπορώ.Αδιανόητο, ασυμβίβαστο με τις αξίες μου, το αντίθετο. Ο κάθε άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού για εμένα. Η εκτίμησή μου, εξαρτάται από τις εκφάνσεις του, από τη συμπεριφορά.

Έχω πρόσωπα που αγαπώ αληθινά και τα οποία είναι ομοφυλόφιλοι, ανήκουν στον φιλικό μου κύκλο και την ευθύτητά τους, τον πλούσιο ψυχικό τους κόσμο, τον σεβασμό τους προς το άτομό μου αλλά και την ευρύτερη κοινωνία, σπάνια τα συναντάει κανείς. 

Ποτέ όμως, δεν υποστήριξαν την παρέλαση, διότι υπάρχουν σημεία τα οποία ξεφεύγουν από κάθε όριο λογικής και σεβασμού, καθώς επίσης διότι δεν βοηθάει σε κάτι, έτσι όπως έχει εξελιχθεί.

Ποτέ δεν στάθηκαν υπέρ της κατάργησης των γονέων, της μάνας και του πατέρα, ποτέ δεν επεδίωξαν να "αγοράσουν" ένα παιδί ή να υιοθετήσουν διότι είναι συνειδητοποιημένοι και ώριμοι... Κι όσο για τη θρησκεία της Ορθοδοξίας, γνωρίζουν τι ευλόγησε ο Θεός (εννοείται για όσους τον πιστεύουν). Γι' αυτό ανάβουν το κεράκι τους, σπεύδουν ευλαβικά να τοποθετήσουν το μπουκέτο με τις μοσχοβολιστές βιολέτες στον Επιτάφιο και το στεφάνι με τα βελουδένια τριαντάφυλλα στον Εσταυρωμένο, δίχως να στηλιτεύουν τις αρχές που ακολουθούνται.

Το να επισημοποιηθεί η συμβίωση, το αντιλαμβάνομαι, είναι πολλοί λόγοι, όπως σε όλα τα ζευγάρια.
Όμως το να καταργήσουμε την μάνα και τον πατέρα, το αρσενικό και το θηλυκό, την οικογένεια που βρίσκουμε και στη φύση, είναι αδιανόητο, αποτελεί τη μεγαλύτερη προσπάθεια κατάλυσης κάθε ψήγματος αξιών που έχουν παραμείνει. Η υπερβολή σε οτιδήποτε, αποτελεί πηγή δεινών, πηγή αρνητισμού.
Σε όλα τα ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε τη γονιμοποίηση, την εξέλιξη, τον ρόλο που έχουν οι γονείς στο ζωϊκό βασίλειο, στην πανέμορφη κοινωνία των πτηνών.

Ψυχική ένωση υπάρχει όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται, όμως σωματική ένωση σε δυο κορμιά του ιδίου φύλου , ουσιαστικά δεν υπάρχει. Ας είμαστε ρεαλιστές.

Είναι πραγματικά κρίμα, να προσπαθούν κάποιοι να αποδείξουν ότι ένα ομόφυλο ζευγάρι μπορεί να αποκτήσει δικό του παιδί, όπως τα άλλα ζευγάρια. 
Τι θα πει παρένθετη μητέρα; H εκμετάλλευση της γυναίκας, λόγω της οικονομικής της ανάγκης! Για να είμαι ειλικρινής, αυτόν τον ρόλο δεν τον εγκρίνω για καμιά περίπτωση.

Όλοι μας, από μάνα και πατέρα προήλθαμε. Αν σε αρκετές περιπτώσεις, υπάρχει η ομολογουμένη ανικανότητα των γονέων , η βίαιη συμπεριφορά , η παραμέληση, είναι κάτι που οφείλεται στον τρόπο που κι αυτοί μεγάλωσαν , σε διάφορα προβλήματα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις με τη βοήθεια των ειδικών ή συνανθρώπων που διαθέτουν δύναμη, όλα διορθώνονται.
Η μάνα κι ο πατέρας, δεν πρέπει να βγουν από το λεξιλόγιο!!!Ας προσαρμοστούν όσοι θέλουν τη νέα "οικογένεια", με τα μέχρι τώρα ισχύοντα κι ας βρουν λέξεις προσφώνησης!
Όσο για τα παιδάκια, τα σκέφτηκαν ποτέ, πως θα νιώθουν όταν γύρω τους θα έχουν τόσα και τόσα παιδιά με μάνα και πατέρα (βιολογικούς ή πνευματικούς);

Άλλο να γνωρίζει τους γονείς ένα παιδί και στην πορεία, να φύγει απ' τη ζωή κάποιος κι άλλο να βλέπει σε δυο άνδρες ή δυο γυναίκες , τη μάνα και τον πατέρα.

Ας μην τα εξισώνουμε όλα , διότι δεν είναι εφικτό αληθινά, αλλά βίαια και υποκριτικά. 

Δεν σημαίνει , ότι επειδή κάποτε η ομοφυλοφιλία οδηγούσε στο περιθώριο αυτά τα πρόσωπα ή να είναι δέκτες κάκιστων  συμπεριφορών από πολλά μέλη της κοινωνίας (καταδικαστέα για την άποψή μου), θα πρέπει σήμερα να καταργήσουμε τα πάντα, να θεωρηθούν όλα στραβά κι ανάποδα, όλα παράλογα και να αποδεχτούμε τον γάμο και την τεκνοθεσία.
Ο κάθε άνθρωπος σύμφωνα με την κατάσταση που βρίσκεται, με τα δεδομένα που έχει, με τα χαρακτηριστικά που φέρει, πρέπει να γνωρίζει τι θα συναντήσει. Έτσι και τα ομόφυλα ζευγάρια, γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να τεκνοποιήσουν, γνωρίζουν ότι γεννήθηκαν από μάνα και πατέρα, γνωρίζουν ότι θα  μπορούν να συμβιώσουν και να είναι νομικά κατοχυρωμένη η συμβίωσή τους, αλλά όχι να έλθουν σε γάμο διότι σημαίνει κάτι που εκ του φυσιολογικού δεν γίνεται.
Ποιος είδε να κυοφορεί μια γυναίκα, κάτι διαφορετικό από αγόρι ή κορίτσι;
 
Μπορούμε να ζούμε αρμονικά με αληθινή αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ μας κι όχι με την οποιαδήποτε παρεκτροπή που γεννά τόσα προβλήματα.

Ήταν κάποτε στο ένα άκρο η κοινωνία και τώρα επιδιώκουμε, δημιουργούμε το άλλο. Αν όμως, ακολουθούσαμε το μέτρο, σύμφωνα με του Αρχαίους Φιλοσόφους, τότε θα κέρδιζε η αρμονία.
Η οικογένεια με τη μάνα, τον πατέρα, τα παιδιά, ενίοτε τον παππού και τη γιαγιά, υμνήθηκε κι αποτέλεσε, αιώνες τώρα , πηγή έμπνευσης σε κάθε μορφή τέχνης, στις θρησκείες, στους πολιτισμούς, όλου του κόσμου. Δεν είναι σωστό, δεν ωφελεί η κατάργησή της!!
Ανεξάρτητα με τις αποφάσεις της Κυβέρνησης, καθόσον σίγουρα δέχεται πιέσεις.. οι υπόλοιποι ας γνωρίζουμε απλά και φυσιολογικά τι ισχύει, τι συμβαίνει, τι μπορεί να αλλάξει και τι θα έπρεπε να παραμείνει ως έχει.

Με σεβασμό προς όλους, όσους επιθυμούν το καλό της κοινωνίας, 
με ειλικρινή αγάπη σε φίλους και γνωστούς, ανεξάρτητα με τον προσωπικό τους τομέα, αλλά κι ακολουθώντας το ¨μέτρον άριστον" , σε όλα.

Η κοινωνία δεν εξελίσσεται, όταν διαλύονται βασικοί θεσμοί, όπως της οικογένειας και των γονιών. Η κοινωνία εξελίσσεται όταν όλοι είμαστε συνειδητοποιημένοι, γι' αυτό που επιλέγουμε ή γι' αυτό που νιώθουμε και αναπτύσσουμε αρμονικές σχέσεις, δίχως προκλήσεις, δίχως έριδες, δίχως ειρωνείες, δίχως να θέλουμε να παρουσιάσουμε το φυσιολογικό ως αφύσικο και το αφύσικο ως φυσιολογικό, σε γενικές γραμμές.
Είναι πάρα πολλά τα προβλήματα, με την ανεργία, με την οικονομική εξαθλίωση πολλών ομάδων, με την βία των ανηλίκων να χτυπάει κόκκινο..κι αντί να κάνουμε συσκέψεις επί συσκέψεων με τους ειδικούς , για τρόπους αντιμετώπισης, αντί να βγούμε όλοι στους δρόμους γι' αυτό τον τεράστιο κίνδυνο...αγωνιζόμαστε για να φέρουμε τα πάνω κάτω, σε κάτι που η ίδια η φύση έχει δείξει..

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Με νήματα, κλωστές, βελόνες, βελονάκια!

Νήματα, κλωστές, βελόνες, βελονάκια, χρώματα, σχέδια και η χαρά της δημιουργίας απογειώνεται, για όσα πρόσωπα χαίρονται μ' αυτό το είδος της ενασχόλησης.

Για την ιστορία του πλεξίματος , υπάρχουν διάφορες πληροφορίες. 
Aκολουθούν κάποια στοιχεία και οι πηγές απ' όπου προέρχονται.

www.archaiologia.gr 

Το βελονάκι (crochet =  άγκιστρο) είναι μια μέθοδος που επιτρέπει με μία βελόνα που καταλήγει σε κυρτή απόληξη να φτιάχνει κανείς ύφασμα με μία μόνο κλωστή. Η Λις Παλουντάν (Lis Paludan), που μελέτησε το θέμα, υποστηρίζει πως η τεχνική αυτή πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην Αραβία, τη Λατινική Αμερική και την Κίνα, ενώ στην Ευρώπη δεν έγινε γνωστή παρά τον 19ο αιώνα.

Τελείως διαφορετική τεχνική είναι αυτή του πλεξίματος με δυο βελόνες. Και πάλι, με ένα νήμα και τις δύο βελόνες κατασκευάζεται ύφασμα.

Έρευνες πάνω στο θέμα έδειξαν πως το πλέξιμο πρωτοεμφανίστηκε στη Μέση Ανατολή και από εκεί διαδόθηκε στην Ευρώπη και στην Αμερική μέσω των αποίκων. Τα πιο παλιά δείγματα πλεκτού υφάσματος βρέθηκαν στην Αίγυπτο και χρονολογούνται μεταξύ του 11ου και του 14ου αιώνα. Στην Ευρώπη, τα αρχαιότερα δείγματα πλεκτικής προέρχονται από τον βασιλικό οίκο της Ισπανίας που χρησιμοποιούσε Άραβες τεχνίτες.

                                                         www.mixanitouxronou.gr

Στο Μεσαίωνα έπλεκαν οι άντρες. Μετά έγινε χόμπι πλούσιων γυναικών. Στην Ελλάδα ήταν μέρος της καθημερινότητας και ανέδειξε το περίφημο σεμεδάκι.


Kέντημα 

www.el.inditics.com

..... Ήδη στον αρχαίο κόσμο, ήταν γνωστές πολλές μέθοδοι και είδη κεντήματος. Βασικά, συμβόλιζε ορισμένες πεποιθήσεις ενός ή άλλου ανθρώπου, ήταν ένα είδος φυλαχτό από τις σκοτεινές δυνάμεις και τα κακά πνεύματα. Επίσης, για παράδειγμα, στην αρχαία Αίγυπτο, ένα συγκεκριμένο κέντημα σήμαινε την κοινωνική θέση ενός ατόμου: τα πιο όμορφα, πολύχρωμα, πλούσια κέντημα έγιναν σε ρούχα μόνο από την βασιλική οικογένεια, τους φαραώ; ανάμεσα στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας ήταν πολύ πιο μετριοπαθής ή ανύπαρκτο.

Βεβαίως, τα κεντήματα ήταν κοινά όχι μόνο στην Αίγυπτο, αλλά, για παράδειγμα, στην Αρχαία Ελλάδα, όπου βρέθηκαν σπιτικά αντικείμενα, πάνω στα οποία απεικονίζονται γυναίκες που κεντρίζουν στο κέντημα. Διατηρούνται μέχρι σήμερα και τα αρχαία κινεζικά προϊόντα από μετάξι, τα οποία είναι επιδέξια κεντημένα με χρυσά και ασημένια

Οι σλαβικοί λαοί αρχικά είχαν κέντημα θρησκευτικής φύσης, ήταν το λεγόμενο φυλαχτό του κακού. Δεν είναι περίεργο ότι το κέντημα ήταν στην άκρη των μανικιών, του περιλαίμιου, του ποδιού, δηλαδή στα σημεία όπου το σώμα είναι ανοιχτό. Πολύ διαφορετικά, ορισμένα σχέδια προορίζονταν για εορταστικά, τελετουργικά και γαμήλια φορέματα. Τα κεντημένα προϊόντα δόθηκαν στο παιδί κατά τη γέννηση, πιστεύεται ότι το προστατεύουν από τις κακές δυνάμεις.

Αργότερα, το κέντημα χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο ως σύμβολα της θεότητας, αλλά και ως στολίδι των ειδών ένδυσης και οικιακής χρήσης - κουρτίνες, τραπεζομάντιλα, κλινοσκεπάσματα, καπέλα, πουκάμισα, πετσέτες και ούτω καθεξής. Οι γυναίκες θα μπορούσαν να εκτυπώσουν μια ευρεία ποικιλία σχεδίων: από γεωμετρικά σχήματα έως διάφορες σκηνές από την καθημερινή ζωή. Πολύ γνωστή για τα κεντήματα από το Βυζάντιο, όπου οι δάσκαλοι έφτασαν σε πρωτοφανή ύψη στην απεικόνιση του διακοσμητικού φυτού.

Η τεχνική του κέντημα επηρεάζεται έντονα από τη δομή του υφάσματος, ίσως, συνεπώς, η διασταυρούμενη ραφή ήταν ιδιαίτερα κοινή, ως ευκολότερη μέθοδος. Ωστόσο, το κέντημα στην επιφάνεια είναι επίσης μια αρχαία μέθοδος. Επίσης, μεγάλη σημασία αποδίδεται όχι μόνο στο στολίδι, αλλά και στο χρωματικό σχήμα του κεντημένου σχεδίου. Συχνά, ορισμένα χρώματα ή συνδυασμοί χρωμάτων ήταν ένα είδος κάρτας επισκέψεων, ενός χωριού, μιας πόλης, και μερικές φορές ολόκληρου του έθνους.

Γενικά, το κέντημα ήταν πολύ συνηθισμένο στην ύπαιθρο και συνδέεται κυρίως με πολιτιστικά έθιμα, ενώ στην πόλη μπορεί να βρεθεί πολύ λιγότερο συχνά και κυρίως ανάμεσα στον αξιοσημείωτο πληθυσμό. Το κέντημα της πόλης επηρεάστηκε περισσότερο όχι από τις πολιτιστικές παραδόσεις, αλλά από τις μοντέρνες τάσεις εκείνης της εποχής.

Χειροποίητα κεντήματα και τώρα, στον κόσμο της υψηλής τεχνολογίας και της εργασίας υπολογιστών, δεν έχει χάσει τη σημασία και τη δημοτικότητά του. 

www.peribelonaskaiklostis.gr

Το κέντημα είναι μια πολύ αρχαία τέχνη διακόσμησης υφασμάτων και αντικειμένων που εκτείνεται σε χιλιάδες χρόνια. Αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένη αρχική πηγή ή χρονολογία για την εμφάνισή του, το κέντημα αποτελεί τη μία από τις παλαιότερες τέχνες διακόσμησης υφασμάτων και αντικειμένων.

Τα πρώτα κεντήματα εντοπίζονται ανάμεσα στον 5ο και 3ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αίγυπτο, και χρησιμοποιούνταν για να διακοσμούν ρούχα, περιδέραια, σημαίες και άλλα αντικείμενα. Κατά το μεσαίωνα, το κέντημα αναπτύχθηκε σε μια σημαντική τέχνη και πολυτέλεια, χρησιμοποιώντας πλούσια διακοσμητικά σχέδια σε εκκλησίες, παλάτια και αριστοκρατικές ενδυμασίες.

Στην Αναγέννηση, το κέντημα κέρδισε μεγάλη αναγνώριση στην Ευρώπη και χρησιμοποιήθηκε για να εκφράσει διάφορες θεματικές. Σήμερα, παραμένει μια δημιουργική δραστηριότητα που χρησιμοποιείται για διακόσμηση και ως έκφραση της προσωπικής τέχνης και δημιουργικότητας.

Mέχρι και σήμερα, αρκετές οικογένειες αναθέτουν σε κεντήστρες τη δημιουργία χειροποίητων, κατασκευών για είδη σπιτιού, προκειμένου να έχουν στη συλλογή (προίκα όπως παλιά) τα παιδιά τους, χειροποίητα είδη, λευκά  και χρωματιστά.
Έως πριν από λίγα χρόνια, ήταν πάρα πολλές οι εύπορες οικογένειες που ακολουθούσαν αυτόν τον τρόπο, για την απόκτηση χειροποίητων κεντητών ειδών. Γνωρίζω για συγκεκριμένο φορέα, στον οποίο υπήρχαν μέχρι πρόσφατα, κεντήστρες.
Σε αρκετά μέρη, πολλές γυναίκες άσκησαν επαγγελματικά την ειδικότητα της κεντήστρας.
Οι προσωπικές μου αναμνήσεις είναι πολύ ωραίες, σχετικά με το πλέξιμο και το κέντημα, καθόσον η μάνα μου παρόλο που αναγκάστηκε να εργαστεί στα χωράφια, αν και μορφωμένη, όταν της έμενε χρόνος, πάντοτε δημιουργούσε.Να σας αφήσω ενθύμια έλεγε..Πόσο όμορφη εκείνη η εικόνα, που τελείωνε το πλεκτό ή το κέντημα! 
Όμως και η θειά η Ρουμπίνη, που ήταν εν μέρει η νταντά μου, αν και στο καροτσάκι από κάποιο πρόβλημα ρευματοπάθειας, δεν σταμάταγε να πλέκει. Η συγκίνησή μου απίστευτη, όταν κρατώ αυτά που έφτιαξαν τα χεράκια της, αλλά κι ακόμη περισσότερο με τις δαντελίτσες που ανακάλυψα, χθες μετά από τόσα χρόνια.
Προσωπικά, μου αρέσει πάρα πολύ η δημιουργικότητα. Έτσι, κάτι για κέντημα ή για πλεκτό υπήρχα πάντοτε στα απαραίτητα αντικείμενα που με ακολουθούσαν, μαζί βέβαια με τετράδια, μολύβια, στυλό, βιβλία.
Το πλεκτό και το κέντημα, αποτελούσε τον σπουδαιότερο τρόπο ξεκούρασης, από τα διάβασμα και τα γραπτά μου.
Το 1989 όταν επισκέφθηκα για πρώτη φορά τον Καναδά, μου έκαναν εντύπωση πολλές κυρίες, που κάθονταν στα πάρκα (ήταν καλοκαίρι, αργότερα τις έβλεπα στα εμπορικά κέντρα) και έπλεκαν, με προσοχή και χαμόγελο.Ήταν η εποχή, που εδώ στη χώρα μας, οτιδήποτε χειροποίητο και παραδοσιακό, αντιμετωπίζονταν υποτιμητικά. Έτσι πολλά από τα είδη σπιτιού, για τα οποία οι μαμάδες και οι γιαγιάδες, θυσίαζαν τις οικονομίες τους, κόπιαζαν..γίνονταν εμπόρευμα στα παλιατζίδικα.

Με τον καιρό και βλέποντας πόση αξία έδιναν και δίνουν οι τουρίστες σε όλα αυτά, η κατάσταση έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Πλέον πολλές γυναίκες κάθε ηλικίας, αλλά και νεαροί, δημιουργούν πλέκοντας. Με το κέντημα ασχολούνται περισσότερο οι κυρίες.
Τα ευεργετήματα της χειρωνακτικής απασχόλησης είναι πάρα πολλά, ανεκτίμητα και κανένα μηχάνημα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. 
Αποτελεί τρόπο ξεκούρασης και χαλάρωσης, ευεξίας, ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση.
Χρησιμοποιούνται τα χέρια, ασκούνται τα δάχτυλα και οι παλάμες, εστιάζοντας την προσοχή στο σχέδιο και στο μέτρημα, φεύγουν οι αγχογενείς σκέψεις.
Οπως αναφέρει το περιοδικό New Zeland Listener σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας διεθνούς έρευνας που έγινε πρόσφατα online -συμμετείχαν 3514 άνθρωποι- το 73% αυτών που έπλεκαν τρεις φορές την εβδομάδα (ή περισσότερο) είχαν λιγότερο άγχος, ένιωθαν ήρεμοι, μπορούσαν να ξεχάσουν τα προβλήματά τους και ήταν σε θέση να οργανώσουν τις σκέψεις τους καλύτερα ενώ και η μνήμη τους είχε βελτιωθεί.  Πηγή: Protagon.gr


Η  δημοσιογράφος Τζέιν Μπρόντυ γράφει στους New York Times  ότι το πλέξιμο «αντικαθιστά το στρες και το άγχος με την ικανοποίηση της δημιουργίας.» Και αναφέρει ότι το πλέξιμο και το βελονάκι βοηθάνε να μειωθεί η αρτηριακή πίεση και οι παλμοί της καρδιάς, όπως και τα επίπεδα της κορτιζόλης (μια επιβλαβής ορμόνη που έχει να κάνει με το άγχος). Πηγή: Protagon.gr

Σύμφωνα με την εφημερίδα The Washington Post, σε διεθνή έρευνα του 2013 στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 3.500 άνθρωποι που έπλεκαν, οι περισσότεροι (81,5%) ανέφεραν ότι με το πλέξιμο έγιναν πιο ευτυχείς Πηγή: Protagon.gr

Ενισχύει τη μνήμη. Το πλέξιμο απαιτεί συνεχή κίνηση των ματιών από τη μια πλευρά μέχρι την άλλη, πράγμα που είναι επίσης βασική άσκηση της γιόγκα.  Υπάρχουν μάλιστα έρευνες  οι οποίες, όπως αναφέρει η βρετανίδα φυσιοθεραπεύτρια Μπέτσαν Κόρκχιλ, δείχνουν ότι όταν αυτή η κίνηση επαναλαμβάνεται καθημερινά επί 30 δευτερόλεπτα  μπορεί να ενισχύσει τη μνήμη κατά 10%. Η Κόρκχιλ θεωρεί το πλέξιμο «δημιουργική εξάρτηση» η οποία μπορεί να υποκαταστήσει άλλες εξαρτήσεις όπως το κάπνισμα και η εμμονή με το φαγητό ή τον έλεγχο του βάρους. Πηγή: Protagon.gr

Προϋπόθεση, βέβαια είναι να μας αρέσει για να ασχοληθούμε και να δεχόμαστε τα ευεργετικά χαρακτηριστικά. Πάντως, είναι καλό να το προσπαθούν όσοι έχουν αφοσιωθεί στην τηλεόραση και δέχονται την αρνητικότητα και τη θλίψη των "ειδήσεων". Σήμερα είναι πολύ εύκολο, αν θέλουμε να δημιουργήσουμε, καθόσον το διαδίκτυο χαρίζει πολλές δυνατότητες, υπάρχουν σχετικά σεμινάρια από πολύ καλούς φορείς, με χαμηλό κόστος και υψηλές προδιαγραφές. Ακόμη, τα περισσότερα καταστήματα με τα σχετικά υλικά, δίνουν δωρεάν οδηγίες.
Στις δύσκολες εποχές, νομίζω ότι η δημιουργικότητα βοηθάει στην αρμονία, μαζί με περιπάτους στη φύση. Εννοείται και πάλι, το ιδανικό είναι οτιδήποτε αρέσει στον καθένα.




 

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024

Περί συγγραφής και συγγραφέων.

 

ΣΥΓΓΡΑΦΗ και ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Συγγραφή είναι η διαδικασία της σύνταξης ενός κειμένου ή βιβλίου.

Συγγραφέας, μια λέξη που ακούμε, αλλά και βλέπουμε συχνά λόγω του διαδικτύου. Σύμφωνα με το λεξικό, ως επάγγελμα, είναι το πρόσωπο που συλλαμβάνει και γράφει έργα (κυρίως επιστημονικά ή λογοτεχνικά). Συχνά ο όρος αναφέρεται αποκλειστικά στη γραφή σε πεζό λόγο και χρησιμοποιείται σε αντιδιαστολή με τους ποιητές.

Στο παρόν κείμενο, θα παρουσιάσω τις απόψεις μου, μέσα από τη δική μου εμπειρία για το ως άνω θέμα. 
Η συγγραφή ξεκινάει από την ικανότητα της αποτύπωσης του γραπτού λόγου και για να εξελιχθεί, χρειάζεται καλλιέργεια όπως οτιδήποτε άλλωστε.Χρειάζεται αληθινό ενδιαφέρον. Βασική προϋπόθεση είναι ο σεβασμός στη γλώσσα που γράφουμε, έτσι ώστε να γίνεται η σωστή χρήση της, όπως  και του συντακτικού βέβαια. Επίσης άλλη μια προϋπόθεση είναι , να χαρακτηρίζεται από αυθεντικό υλικό κι όχι λογοκλοπής (κάτι που συνηθίζεται...), διότι τότε μπορεί κανείς να αναφέρει ειλικρινά, πως ασχολείται με τη συγγραφή.

Ξεκινάει ακόμη, κι απ' όσους μπορεί να μην έχουν ιδιαίτερη ικανότητα, αλλά με αγάπη για τη γραφή, με σχετική εκπαίδευση,με μελέτη και πολλή προσπάθεια, καταφέρνουν να φθάνουν σε ένα πολύ καλό επίπεδο.
Η δύναμη της συγγραφής είναι πολύ μεγάλη. Πρόκειται για έναν βασικό τρόπο, πληροφόρησης, μάθησης, ψυχαγωγίας,ανακαλύψεων και πολλών άλλων θεμάτων που έχουν σημαντική  θέση, στην ανθρώπινη  κοινωνία.

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, τη συγγραφή τη γνωρίζαμε ως την τέχνη που χαρακτηρίζει τους λογοτέχνες!
Με την εισαγωγή του διαδικτύου στη ζωή μας, καθημερινά πλέον, παρατηρείται όλο και σε περισσότερα προφίλ, ο τίτλος συγγραφέας ή στη θέση της εργασίας η λέξη συγγραφή.  
Αρχικά, το να χαρακτηρίζει κανείς τον εαυτό του ως συγγραφέα, με τα πρώτα του βήματα, σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη, αποτελεί μια σχετική υπερβολή. Για κάθε κατάσταση, για κάθε μας ενασχόληση, θα πρέπει να έχει περάσει κάποιο διάστημα δοκιμασίας έτσι ώστε να επέλθει η ωριμότητα. Ο τίτλος είναι αυτό που ακολουθεί. Ακόμη, σήμερα ελάχιστοι είναι αυτοί που βιοπορίζονται από τη συγγραφή. Ως εκ τούτου η αναγραφή του όρου, στη θέση της εργασίας ,είναι ακόμη μια δόση υπερβολής. Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφή αποτελεί μια ενασχόληση, για την πλειονότητα.

Στις μέρες μας λόγω της ευκολίας μέσω του διαδικτύου, με βεβαιότητα αναφέρω, ότι η απουσία σεβασμού και σ' αυτόν τον τομέα είναι εμφανής. Αυτό αποδεικνύεται με τη συμπεριφορά αρκετών συνανθρώπων, καθημερινά.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ένας όρος, που πριν από αρκετά χρόνια, παρέπεμπε σ' ένα πρόσωπο με γνώσεις ή με πλούσια φαντασία, που μελετούσε πολύ και έγραφε με την πέννα του ή με το μολύβι τα χειρόγραφα, ο οποίος γνώριζε την αξία της ορθής χρήσης της γλώσσας. Ήταν ο λογοτέχνης!!

Σήμερα, παρακολουθούμε - δυστυχώς- σχεδόν το αντίθετο....

Άνθρωποι που νιώθουν ότι δεν καταξιώθηκαν στη ζωή τους ή νομίζουν ότι δεν καταξιώθηκαν, αναζητώντας τρόπο καταξίωσης, καταλήγουν στον ευκολότερο δρόμο, αυτόν του "συγγραφέα", που με τη βοήθεια των likes , το φαίνεσθαι αναπτύσσεται πολύ καλά. Ένας λανθασμένος τρόπος αντιμετώπισης, εσωτερικού κενού.

Άλλοι που για τον τίτλο του συγγραφέα, έχουν δίπλα φίλους ή γνωστούς με κάποιες γνώσεις ,οι οποίοι τους ετοιμάζουν διάφορα κείμενα, όπου παρουσιάζονται σαν έργα τους..

Επίσης, ένα ακόμη χαρακτηριστικό, που με βρίσκει αντίθετη και πάλι, είναι να εμπλουτίζεις το προφίλ ή τη σελίδα ή το βιογραφικό σου με σειρά βιβλίων, συνεχείς εκδόσεις, προκειμένου να ενταχθείς σε κάποιο από το λογοτεχνικά σωματεία, φορείς, συλλόγους...Αρκετοί μάλιστα, δεν κάνουν ούτε μια εκδήλωση για τα έργα τους, κάτι φυσιολογικό αφού τα γράφουν γι' αυτό τον σκοπό. 
Από το ένα έργο, ως το επόμενο εννοείται ότι το αρμονικό είναι, να υπάρχει κάποια χρονική απόσταση. Ένδειξη σεβασμού και στο αναγνωστικό κοινό. Άλλο κάθε δυο ή τρία χρόνια, άλλο κάθε χρόνο και κάθε εξάμηνο.
ΕΚΔΟΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΙ

Οι εκδοτικοί οίκοι και οι εκδότες, αποτελούν το καταλυτικό βήμα το οποίο φέρνει στο φως της δημοσιότητας, κάθε το συγγραφικό έργο.

Πριν από χρόνια, η έκδοση ενός βιβλίου δεν ήταν εύκολη υπόθεση, υπήρχε αξιολόγηση. Σίγουρα, δεν ήταν όλα τέλεια.
Σήμερα με τη μέθοδο της αυτοέκδοσης κυρίως, η έκδοση ενώ αριθμητικά ανεβαίνει, ποιοτικά φθίνει. 
Εκπόρνευση της γλώσσας και της λογοτεχνίας, το ονομάζω, όταν κυκλοφορούν βιβλία δίχως καμιά επιμέλεια ή οτιδήποτε τυπικό και βιαστικό.

Είναι δύσκολη υπόθεση η ανεύρεση εκδοτικού οίκου. Συνήθως οι περισσότεροι συγγραφείς σιγοψιθυρίζουν  κοινά λόγια, με απογοητευτικό νόημα.. 

Υπάρχει πολύ μεγάλο κενό στον τομέα της έκδοσης , ίσως επειδή έχουν δημιουργεί αρκετοί εκδοτικοί οίκοι. Υπάρχει κενό και στη συμπεριφορά , των εκδοτών προς τους συγγραφείς.

Ξεχνούν ότι ένας συγγραφέας μπορεί να κάνει γνωστό το έργο του στο φιλικό του περιβάλλον και δίχως έκδοση. Οι εκδοτικοί οίκοι όμως, δίχως το έργο του συγγραφέα δεν θα υπήρχαν.
ΠΟΙΗΣΗ, ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΗ,ΣΥΝΘΕΤΕΣ

Κάθε ποιητικό έργο , το αποτελούν στίχοι για τους οποίους  πολλές φορές υπάρχει η δυνατότητα μελοποίησης.

Η σχέση του στιχουργού (ποιητή) με τον συνθέτη, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη καθόσον το έργο του καθενός συμπληρώνει, τον άλλον.

Πρέπει να χαρακτηρίζεται από σεβασμό κι από αμοιβαιότητα. 

Πολύ συνηθισμένο πια να μελοποιούνται στίχοι, να παρουσιάζονται νέα τραγούδια, νέοι μουσικοί, νέοι στιχουργοί.

Μακάρι, η ποιότητα να προπορεύεται.


ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΦΟΡΕΙΣ

Οι απόψεις μου ακολουθούν, στην αναφορά της δικής μου σχέσης με τη συγγραφή κτλπ.
Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Η συγγραφή , όπως και η ποίηση είναι στη ζωή από τα παιδικά μου χρόνια, δίχως υπερβολή.
Λόγω επαγγελματικής - υπηρεσιακής πορείας, κείμενά μου ανήκαν στην ύλη του έντυπου τρόπου ενημέρωσης, πριν καλά - καλά να μπει το διαδίκτυο στη ζωή μας. Τότε χρησιμοποιούσα ψευδώνυμο.

Το 2013 άρχισα πλέον με τα κανονικά μου στοιχεία να παρουσιάζω διάφορα κείμενα με ποικιλία θεμάτων, τα οποία από ειδικούς στον χώρο ονομάστηκαν άρθρα και δοκίμια. Ακόμη ποιήματα και διηγήματα.

Τότε ανακάλυψα στο διαδίκτυο τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και άρχισα να στέλνω τη συμμετοχή μου. Το 2014 έλαβα την πρώτη μου διάκριση, με Α Βραβείο μελοποιημένης ποίησης, σε κάποιον διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό. Ακολούθησαν κι άλλες συμμετοχές, σχεδόν όλες με διακρίσεις.
Για όσα αναφέρω υπάρχουν τα σχετικά ντοκουμέντα και στο διαδίκτυο.

Με τον καιρό, παρατηρούσα κάποια στοιχεία, που δεν άγγιζαν τον χαρακτήρα μου και τις αξίες μου. Έτσι διαπίστωσα, αρκετά αρνητικά σημεία..από τα οποία αποφάσισα να μην λάβω ξανά μέρος σε διαγωνισμούς. 

Τι σημαίνει, "στείλε ένα ποίημα ή ένα διήγημα" και θα σου δώσουμε διάκριση;
Τι σημαίνει, " βάλε διαγωνισμούς για να αποκτήσετε μέλη, ώστε να σταθείτε στα πόδια σας;" διότι τα μέλη, μεταφράζονται σε συνδρομής κτλπ.
Τι σημαίνει, "να δώσουμε σε όλους διακρίσεις διότι δεν είναι πολλοί" και στις ενημερώσεις να δηλώνουν ότι έλαβαν μέρος τρεις και τέσσερις εκατοντάδες;
Tι σημαίνει να σε έχουν παρουσιάσει ως μέλος κριτικής επιτροπής διαγωνισμού (με επιβεβαίωση από το διαδίκτυο) και εσύ να μην έχεις ιδέα;
Tι σημαίνει, να καλούν κόσμο για σπουδαία εκδήλωση!!!!και τελικά να μην είναι κάτι άλλο, από ομιλίες - παινέματα, του ενός για τον άλλο, μεταξύ του Δ.Σ;
Τι σημαίνει, "φτιάξε δυο ή τρία ή δεν ξέρω πόσα βιβλιάκια" για να σε κάνουμε μέλος;

Κι άλλα πολλά, που με κρατούν πλέον σε μεγάλη απόσταση από τον τομέα και των φορέων.

Εννοείται ότι υπάρχουν πάντοτε οι εξαιρέσεις κι εκεί βασιζόμαστε.

Δεν έπαψα ποτέ να γράφω , όχι μόνο ποιήματα, διηγήματα αλλά και κείμενα για κοινωνικά ζητήματα.
Πριν από τρία χρόνια, ανέβηκε την εκδοτική πορεία η πρώτη μου ποιητική συλλογή, με πολύ μεγάλη επιτυχία, απήχηση στο κοινό, όπου ένας μεγάλος αριθμός στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό έχουν εκδηλώσει επιθυμία για απόκτησή της. Βέβαια έπαψε να κυκλοφορεί, καθόσον έληξε το συμβόλαιο με τον εκδοτικό της οίκο , αλλά θα ξανακυκλοφορήσει. 
Από μικρό παιδί, είχα την τύχη να γνωρίσω μεγάλους εκδότες, καθώς και λογοτέχνες, να παρακολουθώ παρουσιάσεις βιβλίων καθώς και παρόμοιες εκδηλώσεις.
Απ' όλα αυτά, στοιχειοθέτησα τις απόψεις μου και σχηματίστηκε η εμπειρία μου. Έτσι, πλέον συνειδητοποιημένα, ακολουθώ έναν πιο ανεξάρτητο δρόμο, αυτόνομο και δίχως σχέσεις εξάρτησης.

Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ ...

Τα περισσότερα κείμενά μου, θα παρουσιάζονται από εδώ, από το προσωπικό μου Blog, έχω σταματήσει τη συμμετοχή μου σε διαγωνισμούς, δεν θα λάβω μέρος σε παρουσίαση, αντικαθιστώντας κάποιον που δεν μπορεί να είναι...εκτός αν το γνωρίζω από την αρχή. 

Δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστώ για κανέναν λόγο (κοινή συγγραφή, μελοποίηση κι άλλα παρόμοια), με πρόσωπα που δεν γνωρίζω διά ζώσης και δίχως ιδιωτικό συμφωνητικό.

Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να προσφέρω (ξανά) τη βοήθειά μου ,όπως: δακτυλογράφηση,επιμέλεια, συγγραφική εργασία γενικά, επίσης σε πρόσωπα που δεν γνωρίζω διά ζώσης και δίχως ιδιωτικό συμφωνητικό.  
ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΜΟΥ

Δεν εμπλέκω τους φορείς όπου ανήκω ή προσφέρω εθελοντική εργασία, με τη συγγραφική μου αγάπη, δεν χρησιμοποιώ ούτε φίλους και γνωστούς γι' αυτό. Επίσης δεν απευθύνομαι στην αυτοδιοίκηση για να μου αναλάβει την έκδοση.
Ο δρόμος της αυτονομίας είναι αυτός, που δεν επιτρέπει σε κανέναν να κλονίσει τη θέση, το έργο, την πορεία.
Δεν θα προχωρήσω στο επόμενο ή στα επόμενα βιβλία μου για να εισέλθω στα λογοτεχνικά σωματεία, αλλά γιατί αποτελεί επιθυμία των φίλων και του αναγνωστικού κοινού, καθώς και ένα όμορφο πνευματικό ενθύμιο για τους απογόνους, για τα πνευματικά μου παιδιά.







Εύχομαι καλή επιτυχία στους ευγενείς στόχους του καθενός!
Υγεία, χαρά , δημιουργικότητα.

Γνωρίζω ότι σε αρκετούς δεν αρέσουν οι απόψεις μου και η ευθύτητα του λόγου μου, αλλά ανέκαθεν με τους λίγους προχωρούσα, τους ανιδιοτελείς κι αληθινούς.

Θεσσαλονίκη,Μονή Βλατάδων.

Εικόνες από έναν πανέμορφο και πολύ αξιόλογο χώρο, έναν ακόμη πολιτισμικό και ιστορικό θησαυρό της χώρας μας.Τη Μονή Βλατάδων που πρόκειται ...