Η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας, αποτελεί θεσμό περίπου ενός αιώνα.
Σκέψεις - δεδομένα - προβλήματα
Οι εποχές έχουν αλλάξει, τα άλογα δεν αποτελούν πια μέσον εργασίας , ώστε να υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα σπίτια, οι οικονομικές δυσκολίες αλλάζουν τα δεδομένα και τις δυνατότητες των ανθρώπων,οι κοινωνικές αλλαγές έχουν επιφέρει διαφοροποίηση στα ενδιαφέροντα αλλά και στους χαρακτήρες, η ιστορία και η παράδοση περνούν τη μεγαλύτερη κρίση, όπως και οι αξίες.Επίσης,μαζί με όλες τις διακυμάνσεις στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα, στους ανθρώπους καλλιεργούνται η έπαρση και η ιδιοτέλεια..που αποτελούν εμπόδια στην αληθινή πρόοδο, στην πραγματοποίηση εκδηλώσεων με αξία.
Ακόμη οι Αυτοδιοικητικοί ή οι λοιποί Κρατικοί μηχανισμοί, αδυνατούν να συνδράμουν ουσιαστικά στην ευγενή πρόθεση των ιπποπαραγωγών ή ιπποεκτροφέων, των οποίων η συμμετοχή στην ως άνω δράση, προϋποθέτει θυσίες για άλλον μικρότερη, για άλλον μεγαλύτερη (χρόνος εργασίας, έξοδα κτλπ).
Όμως, οι σοφοί κατά καιρούς αναφέρουν πως.. η ιστορία, η παράδοση, ο πολιτισμός, ο κόσμος γενικά, υπάρχει ακόμα απ' τους λίγους που για άλλους χαρακτηρίζονται τρελοί, γραφικοί, επαναστάτες.
Κατ' εμέ όποιος αγωνίζεται και θυσιάζεται για το ταξίδι, τη διατήρηση, τη μεταλαμπάδευση της παράδοσης στις νέες γενιές, των εθίμων και κάθε έκφανσης πολιτισμού, σε δυσοίωνες εποχές, είναι αυτός που σέβεται και προσπαθεί να τιμά τους προγόνους, αλλά και ενισχύει τα θεμέλια του μέλλοντος.
Έτσι, όσοι πιστεύουμε στην ιερή μνήμη των προγόνων μας, στην αξία του ευγενούς τετράποδου ως πολιτισμική κληρονομιά, κάθε χρόνο προσπαθούμε , αθετώντας εργασίες ή υποχρεώσεις που μας κρατούν δέσμιους, να πραγματοποιείται η Ιππική Έκθεση.
Την ανάγκη της προσπάθειας, δυστυχώς ή ευτυχώς την αντιλαμβανόμαστε περισσότερο, όσοι μεγαλώσαμε με τα άλογα κι όχι όσοι στην πορεία της ζωής τους, επήλθαν ως ανακούφιση ή καταξίωση, από διάφορα προβλήματα. Εννοείται ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο, απλά αναφέρω το συμπέρασμα, της διερεύνησης που κάνω, χρόνια τώρα..
2025
Με απόφαση της Δημοτικής Αρχής, συγκροτήθηκε η Οργανωτική Επιτροπή, για την πραγματοποίηση της 91ης Ιππικής Έκθεσης, στην οποία συμπεριλαμβάνομαι και κατόπιν συνεννόησης με τον πρόεδρο και τα υπόλοιπα μέλη, έχω αναλάβει μαζί με άλλους τομείς και τον τομέα των προσκλήσεων σε ιπποπαραγωγούς και ιπποεκτροφείς.
Η επιθυμία μας και η προσπάθειά μου, είναι να προσκληθούν όχι μόνο όσοι ιπποπαραγωγοί ή ιπποεκτροφείς λαμβάνουν μέρος κάθε χρόνο, αλλά και όσοι δεν γνωρίζουν τον θεσμό, νέοι κι απ΄όποιο μέρος της Ελλάδας.
Η παρουσία όλων με το ή τα άλογά του, είναι πολύ σημαντική για την πραγματοποίηση της Ιππικής Έκθεσης. Ο καθένας συμβάλει και δεν υπάρχει χώρος για σχόλια από τους διάφορους...του κακού ή του καλού αλόγου, του όμορφου κτλπ. Το βασικό είναι να τηρούνται οι προϋποθέσεις (εμβολιασμός, περιποίηση), κάτι που ελέγχεται από τους ειδικούς επιστήμονες κι όχι απ' τους περαστικούς...
Επειδή αλάνθαστος δεν είναι κανένας, ίσως να έχω ξεχάσει (αν και συνεχίζω τις προσκλήσεις) ή να μου διέφυγε κάποιο πρόσωπο που ασχολείται με τα άλογα.
Δεν στάλθηκε πρόσκληση, σε άτομα που έχουν δημόσια, εκφέρει ύβρεις για την Ανδραβίδα. Δεν ενισχύω, όπου ασχολούμαι τέτοιες συμπεριφορές..
Γι' αυτό παρακαλώ πολύ, όσοι φίλοι ή γνωστοί ή άγνωστοι έχουν προσκληθεί, να μεταφέρουν την πρόσκληση σε όποιον επιθυμούν, που έχει σχέση με τους ίππους. Επίσης αν μπορούν να με ενημερώσουν, ώστε να στείλω την πρόσκληση, όπως σε όλους.
ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ
Η Ιππική Έκθεση ανήκει σε όλους τους πολίτες της Ανδραβίδας, διότι μας την παρέδωσαν οι πρόγονοί μας! Ανεξάρτητα με το αν κάποιοι μεγαλώσαμε με άλογα στο σπίτι κι άλλοι όχι, η εν λόγω δράση αποτελεί τον πρώτο στο είδος του, ευρωπαϊκό θεσμό..προσμετρά περίπου τον αιώνα και εμείς θα πρέπει να είμαστε οι επόμενοι κοινωνοί ..
Δεν μπορώ να διανοηθώ, την ύπαρξη συμπολιτών οι οποίοι προσπαθούν κάθε χρόνο να αμαυρώσουν την πραγματοποίηση, ούτε αυτών που αναλίσκονται σε κακοήθη σχόλια, για όσους ασχολούμαστε αλλά και για τον ίδιο τον θεσμό, όπως " σιγά ..να μην ξαναγίνει, τα άλογα είναι λίγα , κι άλλα τέτοια ανούσια" . Για το τελευταίο, έχω να πω το εξής: σε πόσα σπίτια οι γυναίκες ζυμώνουν; Πόσες ανάβουν φωτιά για να μαγειρέψουν;Πόσες νοικοκυρές σφάζουν την κότα για να έχουν το φαγητό της Κυριακής; Διότι αγαπητοί μου, τότε που τα άλογα ήταν πολλά (μέσα εργασίας όπως προανέφερα), η κοινωνία λειτουργούσε με τα παραπάνω δεδομένα.
Είναι δυνατόν να υπάρχει ο αριθμός αλόγων του παρελθόντος;
Σκέτη ανοησία ή κακοήθεια λοιπόν, τα παρεμφερή σχόλια.
Ακόμη, σε πολλές περιοχές κάθε χρόνο, αναβιώνουν το αλώνισμα, το όργωμα κτλπ. Δράσεις δίχως να έχουν θέση στο παρόν, όμως διατηρούν κι αυτοί την παράδοση..
Και πολλές άλλες εκδηλώσεις, που πραγματοποιούνται σε όλο τον κόσμο κι αποτελούν πόλο έλξης συμμετεχόντων αλλά και επισκεπτών από πολλές περιοχές.
Εσείς λοιπόν γιατί δεν φροντίζετε την Έκθεση και για την Έκθεση , αλλά την πολεμάτε;
Mε τις ευχές μου και τον συνεχή αγώνα για το καλύτερο, τον σεβασμό μου στην ιερή μνήμη του πατέρα μου, του παππού κι όλων των ανδρών της Ανδραβίδας, οι οποίοι ήταν περήφανοι για το δρώμενο, ετοιμάζονταν όλο τον χρόνο και καμάρωναν γι' αυτό..σε εποχές φτώχειας και άπειρων εμποδίων.
Καιρός να τους μοιάσουμε και να αφήσουμε τις μικροψυχίες.
Η ζωή προχωρά με αξίες κι όσοι δεν τις έχουν, σέρνονται στον βούρκο της εσωτερικής θλίψης ή των πληγών που προξενούν τα αγκάθια της κακίας.
Τέλος, πρόσφατα με ρώτησε κάποιος φίλος.. " γιατί ασχολείσαι με την Έκθεση,πάλι;"
H απάντησή μου ήταν και είναι για όποιον έχει την ίδια απορία " αφού ασχολούμαι με την παράδοση, την ιστορία, τον πολιτισμό, στην Αθήνα και σε άλλους φορείς, θα αφήσω τη γενέτειρα , τη μνήμη του πατέρα μου;".
