Για πολλούς ο γραπτός λόγος, πεζός ή ποιητικός αποτελεί βάλσαμο, αφού έτσι εκδηλώνονται οι ψίθυροι του εσωτερικού τους κόσμου. Σ' αυτούς ανήκει και η γράφουσα...από παιδάκι έτρεχε με τα ωραία μολύβια να γράφει στο τετράδιο όλα όσα της γεννούσαν απορίες, σκέψεις, χαρά, πόνο.
Πετρωμένα βλέμματα
Αρχή της άνοιξης
κι οι τοίχοι σείονταν
μπρος στη μανία
του άκαρδου χεριού.
Έστησε αναχώματα
στης αγάπης το διάβα.
Κέρασε χολή
του αγοριού το χαμόγελο.
Κόκκινο πάτωμα,
σαν τις παπαρούνες έξω.
Πετρωμένα βλέμματα ,
τα μωρά έτοιμα αγγελούδια.
Σκοτάδι, αστραπή
στη γειτονιά, στη ρούγα.
Εφιάλτης θα ’ναι
ψιθυρίζουν τ’ άλαλα χείλη.
Ξεχείλισε τρόμο
τούτο το μαγικό λιόγερμα.
Ποιος αέρας;
Ποια μάγισσα;
μεταμορφώνουν τους ανθρώπους σε θηρία;
4 Μαρτίου 2022
Ευχές σ’ εκείνο το αγόρι
Προοίμιο
Παγίδα με φαρμάκι
του ‘στησε η φθονερή μοίρα
μετά το χαρούμενο παιχνίδι.
Ασάλευτα στήθια
κι οι ουρανοί θλιμμένοι.
Μήτε ψυχή
μήτε σταυρό της εκκλησιάς
δεν σκέφτηκε.
Το ‘ριξε
στον ωκεανό του πένθους.
Χαιρέκακος ο Πλούτωνας..όμως..
Ευχές
Με αγγέλους σε τύλιξε
με μια αγκαλιά αστέρια.
Ζωής θησαυρός
λευκά περιστέρια
ουράνιο φως
για πάντα στον δρόμο σου
γλυκό μας αγόρι.
Να λάμπει μ’ αγάπη
η δική σου πορεία.
Θεοδώρητες να ‘ ναι
οι πέννες, για τη δική σου
μελλοντική ιστορία.
4 Μαρτίου 2022
Χωρίς περαιτέρω σχόλια μόνο με ευχές ο Θεός να ευλογεί τον δρόμο του..
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή δίχως δικαιώματα.
