Σύμφωνα με το λεξικό φιλί ή ασπασμός είναι το άγγιγμα των χειλιών σε μια επιφάνεια και μεταξύ των ανθρώπων αποτελεί την πιο γνωστή έκφραση αγάπης, ερωτικής έλξης, ευγένειας, σεβασμού (φιλιά φροντίδας, αποχαιρετισμού, χειροφίλημα, ερωτικό κτλπ).
Στο παρόν κείμενο θα παρουσιάσω τις σκέψεις και τις απόψεις μου σχετικά με τη νέα "μόδα ή τάση" που ήρθε τα τελευταία χρόνια απ' το εξωτερικό και θέλει τους γονείς, ακόμη και γιαγιάδες,παππούδες να φιλούν τα παιδιά στο στόμα. Το έναυσμα δόθηκε πολύ πρόσφατα που βρέθηκα σε έναν χώρο με πολλούς ενήλικες -κατά κύριο λόγο γονείς- και μικρά παιδιά. Παρατήρησα ότι αρκετοί μπαμπάδες δεν ξεκόλαγαν το στόμα τους από το στόμα των κοριτσιών και οι μαμάδες από το στόμα των αγοριών.Μάλιστα ακολουθούσαν και τα επιφωνήματα με τις γνωστές εκφράσεις " είσαι ο έρωτας της ζωής μου", κάτι που διαβάσουμε σε πομπώδεις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κυρίως δε, από διαζευγμένους γονείς αλλά κι από τα ζευγάρια που είναι μαζί (αυτά θα ήταν ωραίο να τα λέει το ζευγάρι μεταξύ του και να νιώθουν τα παιδιά, τι όμορφη σχέση έχουν οι γονείς). Σε κάποιες περιπτώσεις, τα παιδιά που είχαν ξεφύγει από τη μωρουδιακή ηλικία αντιδρούσαν και οι γονείς τα κρατούσαν σφιχτά λέγοντάς τους "εγώ θα σε κάνω ότι θέλω, σε εμένα δεν θα πεις ποτέ όχι, εγώ είμαι η μάνα σου..ο πατέρας σου και θα σε φιλάω όπου θέλω, όσο θέλω". Φυσικά αυτή τη συμπεριφορά την εκδήλωσαν και κάποιες γιαγιάδες.Δυστυχώς η μίμηση σε ότι αγενές, σε ότι γελοίο από τους επώνυμους κι ανώνυμους του εξωτερικού..είναι στο αίμα μας. Για την ξενολατρεία των Ελλήνων έχουν γράψει πολλές προσωπικότητες (Γ. Σουρής, Φ. Κόντογλου, Ε. Παπανούτσος, Ο.Ελύτης κα.). Μόνο που σε αυτή την περίπτωση η μίμηση γίνεται δέντρο με πολλά παρακλάδια (επιπτώσεις).Θα έλεγα "εκδηλώσεις μεγάλης αγάπης μεν (δήθεν για εμένα), αυταρχική δε..", εκτός του φιλιού που θα αναφέρω παρακάτω.
Μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία (oι περισσότεροι, δεν αναφέρομαι σε αρρωστημένες περιπτώσεις) με τους γονείς να μας φιλάνε στο κεφάλι ή στο μάγουλο δίχως βία κι αν το θέλαμε. Να μας παίρνουν αγκαλιά και να νιώθουμε όπως το χελιδονάκι στη φωλιά του, να μας διηγούνται παραμύθια, ιστορίες που βίωσαν ή τραγούδια δίχως να νιώσουμε κενό...που δεν μας φιλούσαν στο στόμα. Μάθαμε και διαπιστώσαμε στην πορεία ότι το φιλί στο στόμα είναι μια εκδήλωσης ερωτικής έλξης και επιθυμίας. Μα και στη χώρα..απ' όπου άρχισε η μόδα δεν συμβαίνει κάτι διαφορετικό (εννοώ πως το φιλί στο στόμα είναι ερωτικό), άλλο αν τώρα τα ισοπεδώνουν όλα.Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να γίνουν τα πάντα ίδια, όπως συμβαίνει στις μέρες της παγκοσμιοποίησης με τα καταστήματα, τα αντικείμενα και τις χώρες παραγωγής τους (σαν παράδειγμα). Ποιους ενοχλεί να διαχωρίζεται η γονεϊκή στοργή από το ερωτικό ή σεξουαλικό στοιχείο; Γιατί καταστρέφουν...την αθωότητα και την ομορφιά της κοινωνίας, τις βάσεις για την ομαλή εξέλιξη του ανθρώπινου γένους;
Κατά την ταπεινή μου άποψη και την πλούσια εμπειρία μου..θα συμβούλευα τους γονείς να δείχνουν μεταξύ τους τον σεβασμό και την αγάπη με τα τρυφερά φιλιά τους, ώστε τα παιδιά να μεγαλώνουν γαλήνια. Να δίνουν χρόνο ακόμη κι απ' τον ελάχιστο που τους μένει σ' αυτά, να ασχολούνται δηλαδή αληθινά, να κάθονται μαζί τους στο χαλί να παίζουν, να στρώνονται οικογενειακώς στο τραπέζι και στο φαγητό (εννοείται όταν έχουν κενό από την εργασία τους ή κάποια αργία) να αφηγούνται τη μέρα τους ώστε να μαθαίνουν στα παιδιά την ομορφιά αυτού του μοιράσματος, να βγαίνουν βόλτα μαζί τους, να τους μεταλαμπαδεύουν την αγάπη, την ευγνωμοσύνη για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, να περπατάνε στα πολιτισμικά μας μνημεία, να τραγουδούν, να χορεύουν, να κάνουν μαζί του ποδήλατο (παραδείγματα..να συμμετέχουν στου παιδιού τις δραστηριότητες).
Τα παιδιά αγαπητοί μου, δεν έχουν ανάγκη από φιλιά στο στόμα αλλά από εσάς τους γονείς, από τη συντροφιά σας, από τη θαλπωρή της αγκαλιάς σας.Η αγάπη είναι πράξεις!Τι να τα κάνεις τα φιλιά στο στόμα, όταν οι γονείς είναι άγνωστοι προς αυτά για την καριέρα, για τα επαγγελματικά ταξίδια, γιατί θέλουν να ξεσκάσουν οι γονείς με τους φίλους τους; Άλλωστε άπειρα τα παραδείγματα του όμορφου χαρακτήρα των παιδιών που διαπαιδαγωγούνται μέσω της αληθινής αγάπης και της τρυφερότητας που γονείς ή κηδεμόνες θυσιάζουν απ' τη ζωή τους για να τους γεμίζουν με γιασεμιά την ψυχή. Όπως άπειρα τα παραδείγματα του τεράστιου κενού, της απόλυτης σύγχυσης..των παιδιών που μεγαλώνουν με τα καυτά φιλιά δίχως όμως πράξεις αγάπης, δίχως την ουσιαστική παρουσία των γονιών.
Με σεβασμό και ευχές, αγώνα αληθινό (το γνωρίζουν, όσοι με γνωρίζουν) για το καλύτερο της κοινωνίας και φυσικά των παιδιών.
Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή δίχως δικαιώματα.
