Ο Λυκαβηττός είναι ο γνωστός λόφος της Αθήνας όπου μπορεί κανείς να φτάσει με το τελεφερίκ που βρίσκεται από την πλευρά του Κολωνακίου, αλλά και περπατώντας μέσα από τα διάφορα μονοπάτια που βρίσκονται τριγύρω του. Κάθε εποχή έχει τη δική του ομορφιά καθόσον ντύνεται στα χρώματα και στα αρώματά της.
Αποτελεί το δεύτερο σε ύψος -μετά τα Τουρκοβούνια- μέρος του λεκανοπεδίου της Αττικής.
Κοντά του βρίσκονται δυο γραφικά εκκλησάκια, ο Άγιος Γεώργιος στην κορυφή του και οι Άγιοι Ισίδωροι ή Άγιος Ισίδωρος που είναι μεσαιωνική εκκλησία και βρίσκεται στην Νοτιοδυτική πλευρά του, κυριολεκτικά μέσα σε σπήλαιο .
Σύμφωνα με τις σελίδες της μυθολογίας λέγεται ότι ο Λυκαβηττός ήταν ένας βράχος που η Θεά Αθηνά τον είχε στα χέρια της μέχρι που έμαθε μια κακή είδηση που της μετέφερε ένα κοράκι κι ο βράχος της
έπεσε απ' τα χέρια.Μάλιστα σύμφωνα με τον μύθο τα κοράκια πήραν από τότε
το μαύρο χρώμα.
Ακολουθεί ένας όμορφος περίπατος διά φωτογραφιών όπου μοσχοβολούν άνοιξη.
Λυκαβηττός
Κι ανέβηκα! Και ξέφυγα!
Και χάμου η Αθήνα σα να πέθανε.
Τα μύρα βουνίσια με χτυπήσανε.
Τριγύρα τα πεύκα είναι προστάτισσα φρουρά μου.
Και δρόμο θε να δώσω στη χαρά μου!
Τ’ αγέρι πνέει σα ν’ άνοιξεν η θύρα
του Παραδείσου. Πίσω σα να επήρα
για λίγο της ψυχής την παρθενιά μου.
Ήλιος! Χρυσή στο βάθος η λουρίδα
της θάλασσας αστράφτει του Φαλήρου
και το νησί μου χάνεται πιο πίσω.
Μ’ εξάγνισε το ανέβασμα, πατρίδα,
και θά ’ρθω με τη βάρκα μου του ονείρου
με τα κουπιά του πόθου θα κινήσω…
Κ. Καρυωτάκης, Νουμάς 1922Αντλώ πάντα τη φωτεινή και αισιόδοξη πλευρά απ' όλα τα αναγνώσματα..έτσι βρίσκω πολύ βάθος και φως... σ' αυτό το ποίημα του Καρυωτάκη.
