25H MAΡΤΙΟΥ 1821
Το παρόν αποτελεί ένα σύντομο ταξίδι στις αναμνήσεις μου οι οποίες συνδέονται με τη μεγάλη διττή εορτή μας!
Δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά στοιχεία που είναι σχεδόν σε όλους μας γνωστά.
Του Ευαγγελισμού όπως θυμάμαι να λένε οι μεγαλύτεροι όταν ήμουν παιδί! Μια μέρα που την περιμέναμε με πολύ χαρά! Οι σχολικές εορτές αξέχαστες σε όλα τα χρόνια, το ίδιο και η παρέλαση...η αλήθεια είναι βέβαια ότι όσο ήμουν τελευταία λόγω ύψους δεν πήγαινα με πολύ όρεξη, αργότερα καμάρωνα κιόλας. Οι παραδοσιακή φορεσιά της Αμαλίας όπως είχαμε στην περιοχή μας, η πλισέ φουστίτσα σε μπλε σκούρο και το πουλόβερ πάνω από το λευκό πουκάμισο. Αργότερα (νομίζω στο Γυμνάσιο) είχαμε φορέσει γκρι φούστα.
Ο κόσμος έβγαινε στον κεντρικό δρόμο, της αγοράς δηλαδή, στην Ανδραβίδα για να καμαρώσει την παρέλαση, πολλοί ήταν αυτοί που προσέρχονταν φορώντας τα καλά τους, στην εκκλησία. Οι κυρίες έβαζαν τα ταγεράκια τους καθόσον μετά την εκκλησία και την παρέλαση, γέμιζε η πλατεία από κόσμο.
Οι γειτονιές μεθούσαν την ατμόσφαιρα από τον μπακαλιάρο τον τηγανητό αλλά και το σκόρδο. Τον μπακαλιάρο τον προμηθευόμασταν από τον μπακάλη (τρία ήταν τα μπακάλικα τότε). Τι να λέμε όμως..
Μπορεί τα λεγόμενα σούπερ μάρκετ σήμερα να διαθέτουν ποικιλία ειδών, αλλά τη γραφικότητα του μπακάλικου με τίποτα δεν την έχουν. Η σκορδαλιά ή αλιάδα είχε την τιμητική της. Μάλιστα κάποιες μεγάλες κυρίες, την ονόμαζαν πολυλαδού γιατί όπως είναι γνωστό όσο λάδι κι αν της ρίξεις το πίνει όλο.
Η μέρα εκτός από την ιστορική Επέτειο, περιείχε και τη μεγάλη γιορτή της Παναγίας . Άλλωστε από εκεί λεγόταν ¨του Ευαγγελισμού", από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Οι ναοί που γιορτάζουν λέγονται και "Ευαγγελίστρια" .
Η 25η Μαρτίου ήταν μια μέρα που δεν ξεχνώ γιατί οι γονείς μου μου διηγούνταν διάφορες ιστορίες για τους ήρωες, τις οποίες αργότερα τις διάβαζα σε ιστορικά βιβλία. Μου είχαν αφηγηθεί σχεδόν όλα τα γραφόμενα του Μακρυγιάννη, που πολλές φορές τα διαβάζω ακόμη και σήμερα. Ο Ανδρέας πάντοτε φρόντιζε να μου φέρνει υπέροχες εκδόσεις, εικονογραφημένες όπου οι μορφές των ηρώων ήταν ολοζώντανες!!
Ήταν ο ερχομός της άνοιξης όπου τα χελιδόνια είχαν κάνει αισθητή την παρουσία τους, τα χωράφια ήταν στρωμένα με πολύχρωμα υφαντά για τα οποία φρόντιζε η φύση και εμείς τα παιδιά δεν βλέπαμε την ώρα να ξεκινήσουμε τα παγωτά. Στην πλατεία ήταν το μικρό μαγαζάκι όπου τρέχαμε και του Ευαγγελισμού αγοράζαμε το πρώτο παγωτό. Στη συνέχεια μετράγαμε πόσα παγωτά τρώγαμε. Επειδή ο Μάρτης στα τέλη κι ο Απρίλης στις αρχές του, κάποιες φορές έφερναν ψύχρα, οι μανάδες μας, μάς φώναζαν για να σταματήσουμε τα παγωτά ώστε να μην έχουμε προβλήματα με τον λαιμό και κρυολογήματα γενικά.
Με συγκινούσε η μέρα αυτή καθόσον σκεφτόμουν τον αγώνα γυναικών και ανδρών, των προγόνων μας που θυσιάστηκαν για τις μετέπειτα γενιές.
Με χαροποιούσε γιατί λάτρευα την εποχή της αναγέννησης, την άνοιξη.
Με έκανε να νιώθω αισιοδοξία γιατί θα ερχόταν το Πάσχα, επίσης λατρεμένη μου περίοδος.
Σχεδίαζα το καλοκαίρι και φυσικά γιατί ξεκίναγα την παγωτοφαγία!Εκείνη τη γεύση του παγωτού δεν την ξανασυνάντησα...
Κρατώ για πάντα αυτά τα συναισθήματα και με τίποτα δεν επιτρέπω να αλλοιωθούν. Ακόμη και των νέων ιστορικών τα γραφόμενα ή τα νέα ιστορικά γραφόμενα περί Αγίας Λαύρας και Κρυφού Σχολειού , τα προσπερνώ, απλά γιατί η διαφοροποίηση και η κατάρριψη αυτών των πληροφοριών ή γεγονότων ή μύθων σε τίποτα δε βοηθά. Δεν θα βελτιωθεί η ζωή μας και η πρόοδό μας δεν θα επέλθει η δικαιοσύνη ούτε η σύμπνοια.
Έτσι λοιπόν μαζί με τις παιδικές και νεανικές αναμνήσεις για την Εθνική Επέτειο και τη Θρησκευτική πλευρά της, κρατώ τη γεμάτη θαλπωρή εικόνα του Γύζη, άλλες εικόνες και ιστοριούλες οι οποίες είχαν φτιάξει στην παιδική ψυχή μας, μια φωλιά για την Πατρίδα!
ΖΗΤΩ Η 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ
ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΜΕΣΙΤΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
