H πρώτη Κυριακή της Αγίας Τεσσαρακοστής.

Ξημερώνει Κυριακή!

Η Κυριακή μετά την Καθαρά Δευτέρα, δηλαδή η πρώτη της Σαρακοστής η οποία ονομάζεται 

Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Η Εκκλησία όρισε τη μέρα αυτή ως ενθύμηση του γεγονότος της αναστήλωσης των ιερών εικόνων, των εικόνων που παρουσιάζουν τα ιερά πρόσωπα, τα Μυστήρια, σκηνές από τα Άγια Πάθη καλ.

Τα γεγονότα.

Στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά τα τέλη του 7ου  και στις αρχές του 8ου μ.Χ αιώνα κάποιοι από τους πνευματικούς ανθρώπους, άρχισαν να εκφράζουν τις απόψεις τους για τις εικόνες και την προσκύνηση αυτών που χαρακτήριζαν ως ειδωλολατρική πράξη.

Έτσι αφού πλησίασαν τον αυτοκράτορα κι αυτός συμφώνησε με τη γνώμη τους, επήλθε η απαγόρευση των εικόνων και φυσικά της προσκύνησής τους. Όσοι συμφώνησαν μ' αυτή την ενέργεια έμειναν στην ιστορία ως Εικονομάχοι.

Εικονομάχοι και πολέμιοι της θρησκείας γενικά αλλά και της Ορθοδοξίας υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.  

Προσωπικά πιστεύω ότι κανένας λογικός άνθρωπος δεν προσκυνάει το ξύλο ή το χαρτί ή το τζάμι , τα αντικείμενα των εικόνων. Απλά δείχνει την αγάπη του και τον σεβασμό του στο εικονιζόμενο πρόσωπο που για τον κάθε πιστό (όχι θρησκόληπτο, το διευκρινίζω και το τονίζω) σημαίνει κάτι  το δυνατό συναισθηματικά. Έτσι ανέκαθεν πίστευα στην κίνηση της υπόκλισης κι όχι στα ανούσια φιλιά στο τζάμι των εικόνων (δεν κατακρίνω όλους που φιλούσαν τις εικόνες απλά εκφράζω την άποψή μου καθόσον δεν μου άρεσε η κατάσταση που δημιουργούνταν με τα σημάδια στο τζάμι, με την κάθε κυρία να το καθαρίζει με τις κολόνιες και το απορρυπαντικό των τζαμιών κτλ). 

Οι περισσότεροι έχουμε τις φωτογραφίες των αγαπημένων μας που λείπουν , που έφυγαν  (ακόμη και των τετράποδων ή πτηνών που αγαπήσαμε, που συνδεθήκαμε μαζί τους)... και μας θυμίζουν την ύπαρξή τους, μας δίνουν θάρρος και δύναμη.

Για ποιον λόγο, να μην έχουμε τις εικόνες των αγίων προσώπων στις οποίες εναποθέτουμε τις ελπίδες μας ή οι οποίες αποτελούν τον συναισθηματικό δεσμό με το πρόσωπο που μας τις χάρισε ή μας φέρνουν στον νου μια όμορφη ανάμνηση ή αποτελούν το ευχητήριο δώρο των προγόνων μας;

Τον πόλεμο τον σημερινό δεν τον καταλαβαίνω, περιστατικά όπως το πρόσφατο, μου δημιουργεί τεράστια πληγή και ερωτηματικό για το μίσος που εδράζεται στις ψυχές των ανθρώπων προς τα Θεία που δεν τους ενοχλούν ούτε τους εμποδίζουν σε κάτι. 

Εκτός από τους Εικονομάχους υπήρχαν και οι Εικονόφιλοι που υποστήριζαν ότι οι εικόνες έπρεπε να υπάρχουν στην εκκλησία.

Πάνω από έναν αιώνα, εκατόν είκοσι χρόνια περίπου κράτησε η διαμάχη των Εικονομάχων και των Εικονόφιλων. Το 797 ήταν που η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος διατύπωσε τη σημερινή διδασκαλία που έχει η Εκκλησία και πιστεύει πως είναι τιμητική η προσκύνηση των εικόνων.

Βέβαια παρόλο που η απόφαση αυτή ήταν επίσημη, η Εικονομαχία έληξε το 842 όπου οριστικοποιήθηκε η αναστήλωση των εικόνων.

Λίγο πριν το τέλος αυτού του κειμένου θέλω να αναφέρω  ότι ως Χριστιανοί γνωρίζουμε την αξία των υλικών κι όλων των εφήμερων, ακόμη του σώματός μας που είναι φθαρτό, ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να λατρεύουμε τα υλικά στοιχεία των εικόνων.

Σήμερα εορτάζουν οι έχοντες το όνομα Ορθόδοξος και οι έχουσες το όνομα Ορθοδοξία.

Ως έθιμο σήμερα στους ναούς έχουμε (όταν συμμετέχουμε κι όχι στην παρούσα κατάσταση του ιού..) την περιφορά των εικόνων.

 Το δε απολυτίκιο είναι το:

" Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον".

 

Xρόνια πολλά, χρόνια καλύτερα σε όλους!!!

 Υ.Σ Για τους εικονομάχους της εποχής και τους πολέμιους της Ορθοδοξίας , νομίζω ότι άλλα είναι τα αίτια και λανθασμένος ο τρόπος που ξεσπούν. Συνήθως καταπολεμούμε κάτι που μας ενοχλεί , που μας κάνει κακό. Αν ενοχλούν υποκριτές πιστοί ή εκπρόσωποι του Θεού, σ' αυτούς οφείλουμε να εκφραστούμε κι όχι στα Θεία γιατί αυτό δείχνει έλλειψη σεβασμού σε όσους πιστεύουν..

Μέσα από την εμπειρία της ζωής μου θα αναφέρω ότι οι εικόνες που έχω, όπως και η πίστη μου δεν με έχουν εμποδίσει να κάνω παρέα με ανθρώπους όλων των φυλών και θρησκειών, με ανθρώπους που δηλώνουν άθεοι, ούτε να είμαι κοντά στον συνάνθρωπο δίχως να ελέγχω τα πιστεύω του. Βέβαια αν κάποιος εκφράζεται υβριστικά ή ειρωνικά για τα Θεία με στενοχωρεί απίστευτα. Το θλιβερό είναι ότι εκτός των ακραίων περιπτώσεων στις οποίες κρύβονται διάφορα εσωτερικά προβλήματα, αυτοί που βλασφημούν και το θεωρούν ανδρισμό και μαγκιά είναι άνθρωποι που δηλώνουν Χριστιανοί..αλλά ακολουθούν ακόμη και σήμερα αυτό το κάκιστο χαρακτηριστικό της κοινωνίας...και δυστυχώς αρκετοί μυούν και τα παιδιά τους..

Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/897

© SanSimera.gr

 ***Οι φωτογραφίες των εικόνων προέρχονται από το προφίλ του εξαιρετικού και πολυαγαπημένου μας π. Θεοδόση του Ναού της Γέννησης του Χριστού στου Ψυρρή.