90η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας,απολογισμός ,σκέψεις. Κεφ.1ο

 Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος παρουσιάζω τις απόψεις μου από την πρόσφατη Ιππική Έκθεση της Ανδραβίδας.

Φέτος ασχολήθηκα με την οικογένειά μου, από τις αρχές Αυγούστου με τη διοργάνωση της Ιππικής Έκθεσης, εθελοντικά όπως αρκετά χρόνια. Στη συνέχεια με εντολή του κ. Δήμαρχου, ανήκα στην οργανωτική επιτροπή (επίσημο έγγραφο που δημοσιεύτηκε στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ).

Επειδή τα μακροσκελή κείμενα, είναι κουραστικά για τους αναγνώστες, θα παρουσιάσω ξεχωριστά το κάθε θέμα. Η αρχή γίνεται από το θέμα της δυνατής εκφώνησης...

Ως γνωστόν, τα άλογα είναι ευγενή ζώα, με πλούσιο και καλλιεργημένο συναισθηματικό ορίζοντα. 

Ως γνωστόν, οι δυνατές φωνές και οι αλλαλαγμοί δεν αρμόζουν σ' αυτά. Όποιος δεν γνωρίζει, μπορεί να ανατρέξει σε σχετική βιβλιογραφία, καθώς και σε εκδηλώσεις αναγνωρισμένων σχολών και φορέων του εξωτερικού.

Άλλωστε, συνήθως φωνασκούν όσοι θέλουν να δείξουν το ύψος που φτάνει η φωνή τους και το αποδέχονται ιππείς και αμαζόνες, δίχως γνώσεις...

Από συγγενικό πρόσωπο, που σχετίζεται με πτυχίο στην εκπαίδευση των ίππων, έως καταξιωμένο ιππέα στην Ισπανική Ιππική Σχολή της Βιέννης, αυτό που έχω διδαχθεί είναι ότι τα άλογα θέλουν  ηρεμία, αγάπη, σεβασμό. Το ίδιο μας διδάσκει ο Ξενοφώντας στον Ιππαρχικό.

Λογικό είναι όταν έρθει η ώρα, να χειροκροτήσουμε σε κάποια εκδήλωση, αλλά αυτό δεν σχετίζεται με τις φωνές που επιθυμούν οι λίγοι..

Έτσι λοιπόν, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία από το βράδυ της 14ης Σεπτεμβρίου, όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Ιππικής Δεξιοτεχνίας στην Ανδραβίδα, κάτι που καθιερώθηκε δίχως να έχει σχέση με το νόημα της Ιππικής Έκθεσης.

Ποιοι ήταν αυτοί, που ειδοποιούσαν πρόσωπο του κύκλου της Δημοτικής Αρχής, ώστε να ζητά από την εκφωνήτρια το "πιο δυνατά;"

Γιατί δεν το ζητούσαν από τον κ. Γιάννη Παρρά που ήταν κι αυτός στη συγκεκριμένη θέση και ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στα σπουδαία πρόσωπα, του ιππικού τομέα, με πλήρη κατάρτιση και γνώσεις;

Aφήστε, που σύμφωνα με τον υπεύθυνο των ηχητικών, επειδή τα προηγούμενα χρόνια, ο κόσμος που βρισκόταν στον γύρο χώρο (στη θέση που κάθονται οι θεατές, εκεί που βρίσκονται τα άλογα), έκοβε τα καλώδια γιατί ακούγονταν δυνατά τα σχετικά από την εκφώνηση, αναγκάστηκε και τοποθετεί ψηλά τα ηχεία.

Πάρα πολλοί από το μέρος των θεατών, ήταν φίλοι, οι οποίοι δεν εξέφρασαν κανένα παράπονο.

Έτσι λοιπόν, έμεινα με την απορία...ποιοι ήταν αυτοί που ενημέρωναν, για το αντίθετο και ζητούσαν " το δυνατά, πιο δυνατά";

Καιρός αγαπητοί μου, να ωριμάσετε!Ασχοληθείτε σοβαρά με ότι σας αρέσει, αλλά πάψτε πια αυτόν τον ανόητο πόλεμο εναντίον της Έκθεσης.

Σκεφθείτε λίγο σοβαρά, σκεφθείτε λίγο αληθινά κοιτάζοντας τον ευατό σας στον καθρέφτη. Μαζί βέβαια και όσοι παρασύρονται...και γίνονται έρμαια, έστω για λίγες μέρες ή ώρες.

Πάντα με ευχές για το καλύτερο όλων και σεβασμό όπου αξίζει!

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στκρός Σ.Ξ - ε.α, Συγγραφέας

IΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ, τότε και σήμερα..

Το τέλος του καλοκαιριού, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο, με την επερχόμενη Ιππική Έκθεση.

Η αγάπη του πατέρα μου, καθώς και των φίλων του για το μεγάλο γεγονός του τόπου, είναι πραγματικά βαθιά ριζωμένη στην καρδιά μου. 

46η Ιππική Έκθεση, η φωτογραφία.

Η Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας, ιδρύθηκε το 1928 από τη Φίλιππο Ένωση Ελλάδας. Σκοπός ήταν η ενίσχυση της αναπαραγωγής ίππων, κατάλληλων για την αγροτική οικονομία. Ο θεσμός, σταμάτησε στα δύσκολα χρόνια του Β' Παγκόσμιου πολέμου, καθώς και με την εμφάνιση της πανδημίας, σχετικά πρόσφατα.

Δεν θα αναφερθώ στη σχέση της Ηλείας γενικά και της Ανδραβίδας ειδικά με το άλογο, που ριζώνει στα χρόνια του Ομήρου, αναπτύχθηκε επί Φραγκοκρατίας, προχώρησε επί Τουρκοκρατίας, αξιοποιήθηκε από τον Ελληνικό Στρατό.

Τα ιστορικά στοιχεία είναι γνωστά και έχω αφιερώσει αρκετά κείμενα.

Ο Σκοπός άλλωστε του σημερινού αφιερώματος, είναι η κατάσταση και η συμπεριφορά, των περασμένων εποχών με το σήμερα και κυρίως με τα τελευταία εννέα χρόνια περίπου (μαζί με την πανδημία).

Φέρνοντας στη σκέψη τα παιδικά μου χρόνια,ετούτη την περίοδο, βλέπω ανθρώπους κουρασμένους από την εργασία στη γη, αλλά λεβέντες και μάγκες αληθινούς. Άνδρες που φορούσαν την τραγιάσκα (μοναδική η τραγιάσκα της Ανδραβίδας) κι έβγαιναν στα μαγειρία και στα καφενεία για να μιλήσουν για την Έκθεση, που έρχεται..τώρα με το πανηγύρι της Αγιά Σοφιάς. Από το στέρημά τους, κρατούσαν μπάλες σανό και βρώμη για τους φιλοξενούμενους, κρατούσαν και στάβλους...πολλές φορές έβγαζαν τα δικά τους άλογα , έξω. Θυμάμαι σαν όνειρο, αυτό το βράδυ τις μορφές των φίλων του πατέρα μου, από την Ορεινή Ηλεία, τη Μεσσηνία, την Αχαϊα καλ.

Συναντιόντουσαν αυτή την εποχή και διοργάνωναν την Έκθεση οι Ανδραβιδαίοι, με σεβασμό και κάθονταν στο τραπέζι όλοι μαζί..πολλοί τον υπόλοιπο καιρό , δεν μιλούσαν για δικούς τους λόγους, όμως για το πανηγύρι και την Έκθεση γίνονταν μια γροθιά.

Οι γυναίκες, μια εξ αυτών η μάνα μου, κρατούσαν όσο μπορούσαν χρήματα και μάζευαν υλικά, για να έχουν έτοιμους κουραμπιέδες αλλά και γιαουρτίνη, για να έχουν κρέας να το ψήσουν με πατάτες ή κουσκουσέ, να έχουν καλό κρασί στο σπίτι. Αφήστε δε, για τα λευκά σεντόνια και το καλό σερβίτσιο των πιάτων αλλά και τα καλά ποτήρια που θα έβγαιναν από το σερβάν ή σερβάντα. Όλα ετοιμάζονταν για τους ξένους, δηλαδή φιλοξενούμενους. Αυτή ήταν η κοινωνία της Ανδραβίδας του τότε....

Η οποία κυριολεκτικά, μου γεννά αληθινή συγκίνηση, αλλά και την ανάγκη να υποκλιθώ στο μεγαλείο τους!!Φτώχεια σε πολλούς , αλλά αρχοντιά!!!!!

Που πήγαν αυτά τα θεάρεστα κι αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά; 

Ax!o νεοπλουτισμός, η εγωπάθεια και το φαίνεσθαι!!Αχ!τα κόμπλεξ που δεν προσπαθούν να λύσουν, μέσω θεραπευτικών μεθόδων.

Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πως νιώθω, όταν συναντώ πρόσωπα ανά την Ελλάδα και μου μεταφέρουν την αγάπη τους για οικογένειες όπως του πατέρα μου, του Παναγιώτη του Κοτσαύτη και πολλών ακόμη...γιατί λέει "δεν ξέχασε ποτέ ο πατέρας μου τη φιλοξενία τους ή δεν ξεχάσαμε, τότε που ήρθαμε στην Ανδραβίδα..". Είναι από τις λίγες φορές που νιώθω να σηκώνομαι λίγο από τη γη..

ΣΗΜΕΡΑ...

Τα τελευταία χρόνια όμως, τα χαρακτηρίζει ένα μεγάλο δυστυχώς!!! Διότι κάποιοι (έχουν όνομα και επίθετο) θεωρούν τον ιστορικό θεσμό, σαν το δικό τους θέαμα, στο οποίο πρέπει να παρουσιάσουν το ταλέντο τους...και σ' αυτό σιγοντάρουν όλοι αυτοί που πίσω θάβουν και μπροστά χειροκροτάνε. Σιγοντάρουν κι άλλοι που προσβλέπουν σε κάτι..άλλωστε η ιδιοτέλεια έχει πολλά κλαριά.

Έτσι λοιπόν, ερχόμαστε να διαπιστώνω προσωπικά κάθε χρόνο, τον πόλεμο εναντίον της Έκθεσης, εναντίον δηλαδή των οστών των προγόνων μας, εναντίον αυτής της ιερής παρακαταθήκης.

Πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός, ότι επικοινωνούν μαζί μου ιπποεκτροφείς και με ρωτούν "αν θα γίνει" , διότι τους είπαν...."ότι δεν θα γίνει;".

Πως αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός, ότι καλούνται (από τους έχοντες την αρμοδιότητα), επιλεκτικά ελάχιστα άτομα από τους συμμετέχοντες και όχι όλοι; Αυτό μου είπαν, αγαπητοί μου πολλοί ιπποεκτροφείς από την Ελλάδα...Η απόλυτη θλίψη!!

30 Αυγ 2024 διευκρίνηση...

Ο όρος επιλεκτικά..

Ακόμη και τον ιπποπαραγωγό με το πιο εντυπωσιακό (για εμάς) άλογο,να καλέσουμε πρώτα..επιλογή θεωρείται,καθόσον οι υπόλοιποι  που το μαθαίνουν,δεν νιώθουν και τόσο άνετα.

Σε καμιά περίπτωση δεν εννοώ διαχωρισμό σύμφωνα με συμπάθειες.

Τέλος, γι" αυτό το ζήτημα, εάν δεν υπήρχε η δυνατότητα χρόνου, για κάλεσμα ,στις αρχές του μήνα που δόθηκε η κατάσταση,ας ζητούνταν βοήθεια.

Οι επισημάνσεις μου δεν έχουν ως σκοπό τις παρεξηγήσεις, αλλά τη σκέψη και τη μελέτη αποφυγής λαθών,στο μέλλον.

Με πρόσωπα δεν έχω τίποτα, οι μικρές κινήσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν,είναι το ζήτημα.

Επίσης, πως να εξηγήσω το γεγονός της σκέψης, να αλλάξει η ημερομηνία πραγματοποίησης της Έκθεσης; Μα, δεν πατάμε την παράδοση αν αγαπάμε τον τόπο μας!! Ακόμη σκεφτόμαστε το πρακτικό μέρος των πολιτών, ώστε να βοηθηθεί η αγορά γενικότερα! Τα πανηγύρια (σπουδαίο γεγονός για την παράδοση. Δεν αναφέρομαι στη χαμηλή ποιότητα, αρκετών περιοχών) περιέχουν εκδηλώσεις..Αλλά κάποιοι φωτισμένοι στην Ανδραβίδα, σκέφτηκαν να αφαιρέσουν τη βασική εκδήλωση, δηλαδή την Έκθεση. Επίσης, ο κόσμος που θα βγει στο πανηγύρι, δεν μπορεί να ξαναβγεί σε διάστημα λίγων ημερών...ο λόγος, ευνόητος.

Είναι ντροπή για όσους προσπαθούν για το κακό του θεσμού, για το κακό του χωριού, απλά και μόνο επειδή δεν τους γίνεται σε κάτι το χατίρι.

Είναι ντροπή για όσους συνάδουν με την ανηθικότητα, είναι ντροπή για όσους προσπαθούν να κερδίσουν οτιδήποτε, εκτός της χαράς ότι η Έκθεση πέτυχε!

Η αποτυχία του Θεσμού και το οποιοδήποτε εμπόδιο, δεν θα βλάψει καμιά Δημοτική Αρχή, διότι η εκάστοτε Αρχή, έχει πολυποίκιλο έργο , για να κριθεί. Στους ευατούς μας και στον τόπο μας , κάνουμε κακό.

Όσο για τον εθελοντικό τομέα, που σε άλλες περιοχές είναι ανεπτυγμένος και με πολύ καλές κριτικές, έχω να πω ότι η γενέτειρα είναι πολύ πίσω...Λυπάμαι όμως, διότι έτσι δεν φωτίζεται το παρόν, μα ούτε το μέλλον. Έτσι, βυθίζετε τα παιδιά και τους νέους, να γίνουν έρμαια του χρήματος και της ύλης.

Εδώ και χρόνια που ασχολούμαι με πολιτιστικούς φορείς , καθώς και με φορείς Ατόμων με Ειδικές Ικανότητες, ποτέ δεν σκέφτηκα, να παρουσιάσω το δικό μου ταλέντο σε οτιδήποτε, πότε δεν σκέφτηκα να εκμεταλλευτώ πρόσωπα και καταστάσεις (κάτι πολύ εύκολο) παρά μόνο εργάζομαι για το ταξίδι και την επιτυχία του έργου,του κάθε φορέα. (Ζητώ συγγνώμη από τους νοήμονες, διότι περιαυτολογώ...αλλά κάποιες φορές είναι αναγκαίο). 

Ας μάθετε, ότι υπάρχει και κάτι που λέγεται ψυχή..δουλέψτε λίγο και γι' αυτή..Τα υλικά θα χαθούν, τα υλικά φθείρονται , όπως και το σώμα.

Αγαπήστε επιτέλους, τον τόπο που άλλοι γεννηθήκατε (όπως η γράφουσα), άλλοι μεγαλώσατε, άλλοι περάσατε κι άλλη ζείτε!

Αφήστε τη φαγωμάρα και την αναζήτηση δόλιων τρόπων , όλο τον χρόνο μόνο και μόνο για ανούσια πείσματα.

Βγάλτε προς τα έξω, κάτι καλό κι αληθινό!

Αμ, εσείς που παρασύρεστε από αυτές τις συμπεριφορές, πως περιμένετε στη συνέχεια να σας σεβαστούν και να σας βοηθήσουν;

Προσωπικά, θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου, θα θυσιαστώ (όπως κάνω έως τώρα) για όσους είναι έντιμοι, ειλικρινείς, αξιόπιστοι στα λόγια τους και στις συνεννοήσεις.

Για όσους ..αντιμετώπισαν την ευγένειά μου και τη δοτικότητά μου, ως ανοησία..τους εύχομαι να φθάσουν στα σκαλοπάτια που έχω φθάσει.

Κλείνοντας, η  ζωή είναι ρόδα που γυρίζει γρήγορα, η ζωή μας χαρίζει τους καρπούς από τους σπόρους που ρίχνουμε στο διάβα μας.. Κι αν αυτοί οι σπόροι, είναι της κακίας για τον τόπο, για την ιστορία και την παράδοση, για τους προγόνους μας...το μέλλον δεν θα είναι ευοίωνο.

Τέλος, μπορούμε να εργαστούμε όλοι σωστά και με σταράτες συνεννοήσεις, μπορούμε να αφήσουμε τυχόν λανθασμένες συμπεριφορές, αρκεί να το θέλουμε και επί του θέματος, αρκεί να το θέλετε!!

Με την ελπίδα για καλύτερες μέρες και τον σεβασμό μου στους συμπολίτες μου.

Με ευχές για επιτυχία της Ιππικής μας Έκθεσης και τη σκέψη στους μεγάλους ανθρώπους εκείνης της εποχής...στους ανθρώπους που είχαν μπέσα!

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκός Σ.Ξ - ε.α,Συγγραφέας

Σύμφωνα με πληροφορίες από τους αρμοδίους του Δήμου μας, η φετινή Ιππική Έκθεση θα πραγματοποιηθεί στα μέσα του Σεπτέμβρη.Βασική προΰπόθεση, τα άλογα να είναι εμβολιασμένα,όπως προβλέπεται.

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του ιπποεκτροφέα Κώστα Κοτσαύτη.

Το κείμενο μπορεί να δημοσιευτεί απ' όποιον θέλει , δίχως να με ρωτήσει.

Για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "ΑΓΓΕΙΑ ΜΕ ΦΩΣΦΟΡΟ".

Μια από τις φράσεις - κλειδιά για αρμονικές ανθρώπινες σχέσεις, είναι " να χαιρόμαστε με τη χαρά και να λυπούμεθα με τη λύπη". Το αναφέρω συχνά, καθόσον το συνηθισμένο είναι το αντίθετο.. 

Έτσι με xαρά, την καταπληκτική αύρα, από το μαγευτικό - κυριολεκτικά - ηλιοβασίλεμα στην παραλία της Μυρσίνης ή αλλιώς Σουλεϊμάναγα, του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης,  παρακολουθήσαμε την εκδήλωση παρουσίασης της ποιητικής συλλογής "ΑΓΓΕΙΑ ΜΕ ΦΩΣΦΟΡΟ", με δημιουργό την Ηρώ Παλαιολόγου.

Προσωπικά συμμετείχα με απαγγελία κι έναν μικρό χαιρετισμό - λόγο (εντελώς απροετοίμαστο), για το νέο βιβλίο που με ενδιαφέρον κι αγάπη , έγραψε η Ηρώ.

Η συμμετοχή μου στη χαρά φίλων , γνωστών μα και αγνώστων δημιουργών, είναι τιμή και δική μου χαρά. 

Η Ηρώ ανήκει στους συγγραφείς, με έργα στον πεζό και στον ποιητικό λόγο, η οποία παρουσιάζει τις σκέψεις της, τις αναμνήσεις της, διάφορα γεγονότα, τα συναισθήματα που της γεννούν όσα συμβαίνουν στην κοινωνία, στον πλανήτη μας, αλλά και το επαναστατικό της πνεύμα διότι ως άνθρωπος με δουλεμένο συναισθηματικό ορίζοντα, δεν δέχεται να σκύβει το κεφάλι, όπως κάνουν πολλοί..

Είναι μεγάλη αλήθεια ότι αν για όλα τα θέματα, που μαστίζουν την κοινωνία, αγωνιζόμασταν όλο και περισσότεροι, αληθινά όμως και ανιδιοτελώς, τότε ο ορίζοντας θα βάφονταν με χρώματα αληθινής αγάπης.

    

Στην εν λόγω εκδήλωση, ήταν πανέμορφα όλα, ευχάριστα ατμόσφαιρα με το θαλασσινό αεράκι και τον ήλιο να λάμπει έως την τελευταία στιγμή που έκανε το μακροβούτι του στο Ιόνιο.

Για εμάς οικογενειακώς, υπήρχε αυτό το γλυκό συναίσθημα της καλής παρέας, καθόσον ο Αντώνης (αδερφός μου), συναντήθηκε με τους δυο αγαπημένους συμμαθητές του, τον Περικλή και τον Γιώργη. Ήταν και η Δήμητρα (σύζυγος του Περικλή), η Αντιόπη, πρόσωπα με κουλτούρα, ακέραιο χαρακτήρα κι αληθινό ενδιαφέρον για τον τόπο. 

Από την άλλη πλευρά (ήμουν ανάμεσα σε δυο παρέες) ήταν η Διατσέντα, η Μαργαρίτα, η Τασία, επίσης αγαπημένες κυρίες, με εξαιρετική προσωπικότητα.

Το θέμα της παρέας και των συναντήσεων, τα αναφέρω καθόσον είναι ένας ακόμη λόγος, για τον οποίο αξίζει να στηρίζουμε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, τις δραστηριότητες όπου χαρακτηρίζονται από ποιότητα.

Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και πρέπει να αναζητά τρόπους, ώστε να βρίσκεται με άλλους ανθρώπους.Αρκεί βέβαια, να αποτελούν άτομα που μπορούμε να συμβαδίσουμε.

Αυτή την όμορφη βραδιά, το μουσικό άκουσμα με το βιολί από την εξαίρετη Αλεξάνδρα Συλλαϊδή, άγγιξε τις ψυχές μας...σιγοτραγουδούσαμε.. 

Αναμνήσεις, από τα παιδικά χρόνια, από τα αγνά και μοναδικά καλοκαίρια, από τους ανθρώπους μας που έφυγαν..Σχέδια για το μέλλον..Συναντηθήκαμε με ανθρώπους και μαζί ενώσαμε τις ευχές μας, εναντίον της αδικίας κι όλων των δεινών του πλανήτη.

Δεν μπορώ να αναφερθώ σε όλους τους συμμετέχοντες, ονομαστικά κι αναλυτικά. 

Με βεβαιότητα όμως, αναφέρω πως όλων η συμμετοχή ήταν υπέροχη.

Ξεχωρίζω τα παιδιά και τους νέους, ακριβώς διότι είναι παιδιά και νέοι!

Είμαι υπέρ του καλέσματος παιδιών και νέων, στις εκδηλώσεις μας. Οφείλουμε μαζί με το ταξίδεμα των όσων δημιουργούμε, να μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά την αγάπη για την Ελληνική Γλώσσα και για τον γραπτό λόγο.

Ο πρόεδρος της Κοινότητας της Μυρσίνης κ. Ανδρέας Αποστολόπουλος.

Η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης, κ. Γεωργία Κακαλέτρη.

Ο Δήμαρχος του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης, κ. Γιάννης Λέντζας.

Με τον αγαπητό καλλιτέχνη και φίλο, Παναγιώτη Πέτα, μετά από χρόνια που είχαμε να βρεθούμε. Τα όμορφα των εκδηλώσεων

Η φωτογραφία των τριών συμμαθητών, συγκίνησε και προκάλεσε ευμενή σχόλια, από πολλούς γνωστούς και φίλους.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον πανέμορφο χώρο που ονομάζεται ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ.

Και εις άλλα με υγεία, χαρά και καλή διάθεση για όλους!

Υ.Σ Το βιβλίο περιέχει ποιήματα, εμπνευσμένα από πολλά θέματα, πρόσωπα, τομείς.

Αξίζει να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη σας.

Με σεβασμό κι αγάπη προς όλους

                                                            Σοφία Δ. Αγραπίδη

Για το βιβλίο "ΤΟ ΒΑΜΜΕΝΟ ΠΕΠΛΟ", από τη Σοφία Αγραπίδη.

Συνηθίζω, να παρουσιάζω από αυτό το διαδικτυακό βήμα τις απόψεις μου για κάθε βιβλίο που διαβάζω.

Για σήμερα ο λόγος περί του εικονιζόμενου βιβλίου.

"ΤΟ ΒΑΜΜΕΝΟ ΠΕΠΛΟ", με τίτλο στην αγγλική γλώσσα "The Painted Veil", ανήκει στα μυθιστορήματα που εκδόθηκαν το 1925 στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη. 

Συγγραφέας του, είναι ο Ουίλιαμ Σόμερσετ Μομ κι ο τίτλος του βιβλίου αποτελεί αναφορά σε σονέτο του Πέρσι Σέλλεϋ του 1824.

Στην υπόθεση έχουν θέση η Αγγλία,το Χονγκ Κονγκ  και το εσωτερικό της Κίνας, στη δεκαετίας του 1920.

Μια ιστορία, με κεντρική ηρωίδα την Κίτι, η οποία ανήκει στην ανώτερη μεσαία τάξη του Λονδίνου, με μια μητέρα που κυριαρχεί στην οικογένεια και φυσικά όπως συνηθίζονταν, ήθελε να ορίσει τη μοίρα της κόρης της, με έναν λαμπρό γάμο.

Η μικρότερη κόρη της οικογένειας, αρραβωνιάζεται τον γιο μιας πλούσιας οικογένειας με τίτλο (σημαντικό για την εποχή) κι αυτό δημιουργεί ένα είδος πίεσης στην Κίτι. Γι' αυτό και συμβιβάζεται σε έναν γάμο,με τον γιατρό Γουόλτερ Φέιν, που την έχει ερωτευτεί, αλλά αυτή δεν νιώθει τίποτα.

Όλη η υπόθεση μέσα από τη λογοτεχνική ικανότητα του Σόμερσετ, παίρνει τη μορφή όπου ο αναγνώστης νιώθει ότι ταξιδεύει πίσω, σ' εκείνον τον αιώνα, εισέρχεται στην τυπική οικογένεια της Αγγλίας, βιώνει τα φλερταρίσματα της Κίτι και στη συνέχεια τον γάμο.

Ταξιδεύει στο Χονγκ Κονγκ σε μια πολύ δύσκολη εποχή, με την προσωπική ζωή της Κίτι, να ταράζεται από τον έρωτα για έναν άνδρα γεμάτο γοητεία. Μια παθιασμένη σχέση ξεκινά, με την υπόσχεση από την πλευρά του εραστή ότι θα είναι δίπλα της. Ο συγγραφέας περιγράφει με τόση μαεστρία τις εξελίξεις, που κάποιες στιγμές ο αναγνώστης ,νομίζει ότι βλέπει πρόσωπα και καταστάσεις!

Αυτό συμβαίνει κι όταν ο Γουόλτερ (σύζυγός της), με τον τρόπο του, την αναγκάζει να πάει κι αυτή σε μια περιοχή στο εσωτερικό της Κίνας, όπου η χολέρα αποτελεί ισχυρή μάστιγα..

Μήπως θέλει να την εκδικηθεί για τη μοιχεία, όπου αντιλαμβάνεται κάποιο διάστημα μετά;

Mα, πόσο εύκολο είναι τελικά να περιγράψει κανείς, την προσπάθεια εκδίκησης για τη σύζυγο που απίστησε; 

Η συναισθηματική εναλλαγή της υπόθεσης, δεν είναι συνηθισμένη. Ο παράφορος έρωτας και η παράνομη σχέση, οι παράλληλες σχέσεις, η ζήλια κι ο εγωϊσμός που θίγεται, η απόγνωση για τη συνέχεια..έως την εσωτερική μετάνοια, πως να αποδοθούν με απλή πέννα; 

Μια ιστορία, που αρχικά φαίνεται σαν πολλές ακόμη.Η συνέχειά της, όμως παραπέμπει, στην ενδοσκόπιση αλλά και στην αναζήτηση, στα έσω ενός ανθρώπου.Κι εδώ της ηρωϊδας, η οποία από μια ζωή με όλα τα κοσμικά χαρακτηριστικά, έψαξε και βρήκε τον εαυτό της , μέσα από την προσφορά.

Remaining Time -0:00

 

Advertisement

Διαβάζεται εύκολα και μέσα από τη διαδρομή της μελέτης, ο προβληματισμός σχετικά με την ηθική και με την αναζήτηση αυτού που αξίζει στην προσωπική ζωή για τον καθένα, έρχονται και προβάλλονται σαν μηνύματα για όλους.

Είναι δυνατόν να συμπορευτείς στη ζωή με έναν άνθρωπο, εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα; 

Είναι δυνατόν, να παραμείνει σταθερός ένας τέτοιος γάμος!

Μια κοινωνική γυναίκα, ίσως λάγνα, σε μια γαμήλια δέσμευση εξ ανάγκης...στη δεκαετία του 1920...

Ένας ψυχικός κόσμος, συγχυσμένος με τα πρέπει, τα θέλω, την ανασφάλεια του μέλλοντος, την απόρριψη εν μέρη από τον εραστή..

Κι όμως, όλο αυτό το ταξίδι, σκιαγραφεί μια άλλη προσωπικότητα στην Κίτι. Μια προσωπικότητα η οποία αρχίζει και γνωρίζει ότι υπάρχει ο θάνατος,  βλέπει την ομορφιά της φύσης, παρατηρεί και εντυπωσιάζεται από διάφορες συμπεριφορές, άγνωστες για εκείνη έως τώρα. Όλες οι διεργασίες που ακολουθούν τα γεγονότα της ζωής της, όλοι οι ατραποί στις οποίες γίνεται διαβάτης, της χαρίζουν πνευματικότητα, αποδυναμώνοντας τον εγωκεντρισμό της.

Νίωθει αληθινή μετάνοια σε κάποια στιγμή κι αυτό ίσως είναι από τα ύψιστα σημεία των ανθρώπινων συμπεριφορών.

  

Περί Ανδραβίδας του σήμερα..

 

To παρόν υπάρχει και σαν ανάρτηση στο διαδίκτυο.

ΑΠΟΨΕΙΣ ,ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ.

Καταστάσεις που παρατηρώ κι αποτελούν θέμα συζήτησης με φίλους από άλλα μέρη, καθώς και συμπολίτες του εσωτερικού και εξωτερικού, σε μια προσπάθεια για το κοινό καλό και το καλύτερο όλων.

1) Πως είναι δυνατόν να μιλούν,για αγώνα υπέρ του κοινού καλού, αλλά να μην καταπολεμούν την ασυδοσία, την παρατυπία, τις πράξεις που δηλώνουν μεροληψία;Πως είναι δυνατόν να συμμετέχουν σ' αυτές τις εκφάνσεις και με τον τρόπο τους να τις επαινούν, αντί να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους; 

Όταν κατέχουμε θέσεις και δεν λειτουργούμε αντικειμενικά, όταν έμμεσα ή άμεσα στεκόμαστε υπέρ των παραπάνω συμπεριφορών, απλά τις επικροτούμε, απλά γινόμαστε συμμέτοχοι και συνένοχοι....δίχως να σκεφτόμαστε ότι  κάποτε επέρχονται οι συνέπειες.Αυτός είναι ο νόμος της ζωής,που φέρνει αργά ή γρήγορα τη δικαιοσύνη.

2) Στη μικρή περιοχή, από αρκετούς (όχι από όλους), ξεχνιέται ότι ο κάθε ρόλος στην αυτοδιοίκηση ή σε φορείς, δηλώνει ότι υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο και η σχέση δεν είναι αυτή των "αρχηγών και των δούλων".Δεν είμαστε τσιφλικάδες σε οτιδήποτε δημόσιο, μήτε της ιστορίας και της παράδοσης  για να τα χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε και υπέρ όποιων θέλουμε. 

3) Άλλο θέμα..

Όποιος βρίζει και φέρνει τα πάνω - κάτω, κάτι πανεύκολο με τη χρήση του διαδικτύου, όποιος ανακατεύει ότι υπάρχει από άτομα και υπηρεσίες έχει ως εξέλιξη.. να βολεύεται για να μην συνεχίζει τα ίδια...Σώσον Κύριε!

Μήπως να αρχίσω τα ίδια; Mε ρώτησε ένα πολύ καταρτισμένο και ηθικό άτομο!

Επίσης σε κάθε τέτοιο άτομο, υπόσχονται την πραγματοποίηση των επιθυμιών του, το κολακεύουν....,θέτουν σε θέσεις  τους δικούς τους, διότι λέει " όλοι αυτοί θέλουν ειδικό χειρισμό" , δηλαδή σε κάθε ανήθικο ,  κάνουμε υποκλίσεις!!

4) Η αλαζονεία που ξεπερνάει κάθε όριο, είναι εμφανέστατη σε άτομα που έχουν συνδεθεί με την αυτοδιοίκηση ή όχι, δίχως να έχουν χτίσει την πορεία τους με εκπαίδευση και τις σχετικές περγαμηνές (δεν εννοώ μόνο το πανεπιστήμιο) ή έστω μέσω μιας εμπειρίας με την κατάλληλη ποικιλία και ποιότητα. Φαινόμενο χρόνων που δυστυχώς καλά κρατεί..

Τέλος για όσα διαπιστώνω και πάλι... εδώ έρχεται η θέση της φράσης 

"Χωριό που φαίνεται κουλαούζο δεν θέλει"

Η λέξη "κολαούζος" προέρχεται από την τουρκική kilavuz, που μεταφράζεται ως "οδηγός" ,αυτός που δείχνει τον δρόμο. Κατά συνέπεια, η φράση σημαίνει πως στο χωριό που φαίνεται δεν χρειάζεται οδηγός για να μας πάει εκεί. Σήμερα χρησιμοποιούμε τη φράση για κάτι που είναι  τόσο φανερό ώστε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.

ΒΙΒΛΙΟ "Γιατί το λέμε έτσι" Αλεξί Κιουρτσίδου, έκδοση για το ΒΗΜΑ 2013

Γι' αυτό ας εξέλθουν όσοι πρέπει από τη νοοτροπία της κλειστής κοινωνίας  που δεν θέλουν να χαλάνε χατίρια στους δήθεν "ζόρικους" κι ας προσπαθήσουν αληθινά για το κοινό καλό!

Aρχαίοι Έλληνες Κυνικοί φιλόσοφοι, ΠΑΝΟΣ ΖΕΝΕΛΗΣ

Συνηθίζω όταν ολοκληρώνω τη μελέτη ενός βιβλίου, να δημιουργώ ένα αφιέρωμα μέσω αυτού του ιστότοπου προκειμένου να παρουσιάσω τις εντυπώσεις, τις σκέψεις, την αύρα που μου άφησε.

Το παρόν κείμενο (αφιέρωμα) αφορά στο ταξίδι μέσα από τις σελίδες, του ανεκτίμητου συγγραφικού πονήματος: 

 Αρχαίοι Έλληνες

Kυνικοί φιλόσοφοι

και όψεις του κυνισμού

στη σύγχρονη εποχή

του συγγραφέα Πάνου Ζενέλη, από τις εκδόσεις ΜΕΔΟΥΣΑ 2020

              

Συνήθως γνωρίζω πρώτα τα βιβλία και μετά τους συγγραφείς.Όμως σ' αυτή την περίπτωση, γνώρισα πρώτα τον συγγραφέα.

Σε μια από τις αγαπημένες μου πρωϊνές βόλτες στο ιστορικό κέντρο και επιδιώκοντας να γνωρίζω μικρά καταστήματα με είδη ραπτικής, νήματα κτλπ, με αύρα ρομαντικών καιρών, εισήλθα σε ένα από αυτά και εντυπωσιάστηκα από την κουλτούρα που σε κυριολεκτικά με ταξίδεψε σε πιο όμορφες εποχές για την κοινωνία. 

Ως συνήθως, δεν άργησα να ανοίξω κουβέντα με το ευγενέστατο ζευγάρι που βρίσκεται εκεί και στην πορεία ανακαλύψαμε ότι έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα, για θέματα συγγραφικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, δημιουργικά.

Η χαρά μου είναι μεγάλη διότι ο Πάνος και η Ανδριάνα είναι δυο πολύ καλλιεργημένοι άνθρωποι κι αποτελεί τιμή η συζήτηση μαζί τους. Πάνω απ' όλα όμως διακρίνονται από μετριοφροσύνη. Είναι αυτό που μου αρέσει και νομίζω ότι χαρακτηρίζει γενικά,τα πρόσωπα τα οποία έχουν δώσει βάση στην εσωτερική καλλιέργεια.

Εκτός της πλούσιας πηγής με πανέμορφα ποιοτικά είδη, που αποτελεί το κατάστημά τους, καθώς και της προσεγμένης συγγραφικής ιδιότητας του Πάνου, εντύπωση μου έκανε η σκηνοθετική του ικανότητα. Έχω την τύχη να απολαύσω κάποια ντοκιμαντέρ, τα οποία χωρίς άλλη σκέψη με πήγαν στον τόπο τον οποίο αναφέρονται, με γέμισαν με γνώσεις και εικόνες.

Μέσα από τη γνωριμία, επήλθε η δωρεά του συγγραφικού έργου για το οποίο γίνεται ο λόγος, σ' αυτό το αφιέρωμα.

Είναι αλήθεια, ότι αρκετά βιβλία που σχετίζονται με τη φιλοσοφία, δεν διαβάζονται εύκολα, καθόσον οι όροι που χρησιμοποιούνται δεν είναι τόσο γνωστοί, αλλά και γιατί ο τρόπος της γραφής απευθύνεται μόνο σε όσους έχουν αφιερώσει τη ζωή τους, σ' αυτό το είδος συγγραφής και μελέτης.

Το εν λόγω βιβλίο, σύμφωνα με την αναγνωστική μου εμπειρία και συνάμα την ταπεινή μου άποψη, αποτελεί ένα εγχειρίδιο για το θέμα στο οποίο αναφέρεται, που είναι ικανό να βοηθήσει όποιον το θελήσει, να μάθει για τους Κυνικούς Φιλόσοφους, καθώς και να ξεδιαλύνει κάθε διαστρεβλωμένη έννοια του όρου "κυνικός". Έναν όρο που χρησιμοποιείται σήμερα, για να προσδώσει σε κάποιον αρνητικά χαρακτηριστικά. 

Στην ύλη των 150 πενήντα περίπου σελίδων, ο συγγραφέας παρουσιάζει τα περί Κυνικών Φιλόσοφων και τις όψεις του κυνισμού στη σύγχρονη εποχή, μετά από μια πλούσια βιβλιογραφική μελέτη και φυσικά της έρευνας που φαίνεται ότι έχει κάνει. Ο αναγνώστης εύκολα αντιλαμβάνεται ,ότι ο Πάνος Ζενέλης έχει διεισδύσει στο φιλοσοφικό θέμα, στο αντικείμενο που πραγματεύεται.

Οι Κυνικοί Φιλόσοφοι προσπαθούσαν να δώσουν αξία στην εσωτερική γαλήνη, μακριά από κάθε υλική απόλαυση. Καμία σχέση ο Κυνικοί, δεν έχουν με τους κυνικού που φέρουν την αλαζονική στάση και όλα τα σχετικά. 

Ανέκαθεν είχα την απορία, πως έγινε και πήρε άλλη μορφή αυτή η πολύτιμη έννοια.

Πως είναι δυνατόν, μέσα από την πορεία έξι αιώνων, που ακολούθησαν οι Κυνικοί Φιλόσοφοι.

Πιστεύω ότι αυτή η εργασία του Πάνου Ζενέλη, μας βοηθάει πάρα πολύ όχι μόνο από την πλευρά των γνώσεων, αλλά αποτελεί ένα βήμα που μας βοηθάει για την εσωτερική μας καλλιέργεια και αρμονία.

Δεν αναφέρομαι στο περιεχόμενο με αποσπάσματα ή άλλες πληροφορίες, διότι αξίζει να το μελετήσετε.

Με απόλυτη ειλικρίνεια, αναφέρω ότι με τόση άνεση μελέτησα βιβλίο περί φιλοσοφίας, μετά από αρκετό καιρό.

Συγχαρητήρια στον συγγραφέα και θερμές ευχαριστίες που μας ταξιδεύει στον σπουδαίο κόσμο την Κυνικών, ξεριζώνοντας από τη σκέψη μας κάθε ίχνος των κυνικών.

Με τιμή

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας