Η 5Η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ είναι γεγονός!

Όπως κάθε χρόνο τον Ιούνιο μήνα ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ σε συνεργασία με τον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης, Ν.Π.Δ.Δ Πολιτισμού,Αθλητισμού και Περιβάλλοντος έτσι και φέτος διοργανώνουν μια ιππική δραστηριότητα..την 5Η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ..
Μια εκδήλωση που γίνεται με αγάπη για την ιστορική ιππική παράδοση της Ανδραβίδας.
Κατά τη διάρκεια του δρώμενου στους επισκέπτες θα προσφέρονται δωρεάν,ως δείγμα της  ανδραβιδέικης φιλοξενίας, παραδοσιακά γλυκά,επιμελημένα αποκλειστικά από τις κυρίες του Ομίλου καθώς και από φίλες αυτών.
Όσο για το θέαμα ....σας αφήνω με την γλυκιά αίσθηση της αγωνίας!
Σας περιμένουμε όλους που αγαπάτε το άλογο,που εκτιμάτε τον Όμιλο,που θέλετε να συνδράμετε στο ταξίδι της ιστορίας της πόλης μας!

Το νέο Δ.Σ του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ"

Ο "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" ακολουθεί πιστά τους κανονισμούς που τον διέπουν.

Έτσι μετά τη παρέλευση δυο ετών από τις τελευταίες εκλογές προς ανάδειξη νέου Δ.Σ
σύμφωνα με το Δ.Τ της 10 Ιουνίου
Συγκροτήθηκε σε σώμα το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου που προέκυψε από τις εκλογές της 9ης Απριλίου του τρέχοντος έτους.
Η σύνθεση του νέου Δ.Σ έχει ως εξής:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Κάρδαρης Σπυρίδων
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΙ Κοτσαύτης Κωνσταντίνος, Γεωργιόπουλος Χαρίλαος
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ Βαρβαρέσος Ιωάννης, Αγραπίδη Σοφία
ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ Μπαλατλής Νικόλαος
ΤΜΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ Γρέτος Χαράλαμπος
ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Φωτόπουλος Ανδρέας, Μυλωνάς Νικόλαος
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΥΛΙΚΟΥ Δρακόπουλος Δημήτριος
ΜΕΛΟΣ Χονδρός Γεώργιος

Η Ανδραβίδα του σήμερα!

Κατά καιρούς παρουσιάζω τις σκέψεις μου για την αγαπημένη γενέτειρα .

Σήμερα..μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές ,με τα προβλήματα από τους σεισμούς έντονα και τη σεισμική δραστηριότητα να μην ξεχνά τον τόπο....ο προβληματισμός και η ανησυχία είναι αυξημένα κι αυτό φαίνεται σε συζητήσεις με φίλους καθώς και στην γενικότερη διαδικτυακή εικόνα των συμπολιτών.

Το λυπηρό είναι πως η πόλη που κάποτε δέσποζε ως η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, που κατά την μεταπολεμική περίοδο είχε αναπτύξει μια έντονη πολιτιστική δράση και εμπορική κίνηση (αναφορά σε βιβλίο) εδώ και κάποια χρόνια (πάνω από 10, ίσως και παραπάνω..) μέρα με τη μέρα σβήνει.

Έχω αναφερθεί πολλές φορές με λεπτομέρεια στα προβλήματα, κάτι που πολλοί το παρεξήγησαν καθόσον το συνέδεσαν με τις τοπικές αρχές.

Ο σκοπός μου ποτέ δεν είναι να θίγω πρόσωπα.Σίγουρα με θυμώνει ο χειρισμός των ρόλων που έχει ο καθένας και οι δυνατότητές του από αυτούς, αν δηλαδή έπραξαν ή όχι τα απαραίτητα για να αναστηθεί η πόλη.

Κατά κοινή διαπίστωση εδώ και πολλά χρόνια όπως προέγραψα κανένας ...δεν ενδιαφέρθηκε εμπράκτως για τη γενέτειρα.Αυτό ακούγεται στα καφενεία, αυτό συζητιέται στο διαδίκτυο, αυτή είναι η γνώμη σχεδόν όλων.

Κατά την άποψή μου για την κατάσταση κάθε κοινωνικού τμήματος φταίνε όλοι, έτσι λοιπόν και για την ιδιαίτερη πατρίδα μας όλοι έχουμε ευθύνη.

Δεν μας φταίνε τα όμορα χωριά που προοδεύουν (γνωρίζω σε άλλους τόπους οι άνθρωποι καθημερινά να μην έχουν τις καλύτερες σχέσεις, όταν όμως είναι για να ληφθούν αποφάσεις ή να τρέξουν για τον τόπο τους, γίνονται μια γροθιά...) δεν μας φταίει το διπλανό χωριό που για κάποιο λόγο οι υπηρεσίες μετακινούνται προς τα εκεί...προφανώς κάτι κάνουν οι συνδημότες που δεν κάνουμε εμείς.Ευθύνη έχουμε όλοι ....που δεν απαιτούμε τα αυτονόητα..που ξεχνιόμαστε στο "έλα μωρέ..και τι να κάνω", που εμμένουμε στην άσκηση της κοινωνικής κριτικής, δίχως περιθώριο αυτοκριτική.. και σε διάφορα άλλα.

****Εδώ σημειώνω πως με σοβαρά γραπτά ντοκουμέντα πριν χρόνια που υπήρχαν υπηρεσίες δεν ήταν από καλοσύνη του κράτους ή κάποιων αρχών αλλά από προσωπικό αγώνα πολίτη.

Θα μου πει κανείς άλλες εποχής ίσως πιο εύκολα...Όχι!απλά για να πετύχουμε κάτι χρειάζεται αγώνας πραγματικός...έως και ξεσηκωμός..

 

Γενικά και σε όλο τον κόσμο 

Ευθύνη έχουν οι άνθρωποι που βλέπουν την ασυδοσία και δεν την καταγγέλλουν (δεν την διώκουν).

Ευθύνη που δεν στέκονται αρωγοί μέσω του εθελοντισμού στον τόπο τους αλλά επιζητούν αξιώματα.

Ευθύνη που κάθε ενέργειά τους (πλέον με το διαδίκτυο είναι εμφανής) συνδέεται μ' έναν σκοπό και όταν εμφανιστεί κάποιος αληθινά ανιδιοτελής δεν τον δέχονται κοντά τους..απλά γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν διαφορετικά από το δικό τους σκεπτικό.

Όμως για ευθύνες έχουμε μιλήσει πολλές φορές χωρίς αποτέλεσμα.. ίσως κάποιες φορές εστιάζουμε σ' αυτές και χάνουμε πολύτιμο διάστημα για πράξεις.

Η κατάσταση πλέον και με τα επιπρόσθετα προβλήματα της σεισμικής δραστηριότητας είναι οριακή για να μην μεταφερθεί η Ανδραβίδα στη θέση ενός μικρού χωριού ....που πάει στην πόλη να εξυπηρετηθεί.

Σκεφτείτε οι μαθητές να παρακολουθούν τα μαθήματά τους σε διπλανά χωριά..πέρα από την πρακτική δυσκολία γονιών και μαθητών, εμένα μου δημιουργείται και η τεράστια ανησυχία...από τη φράση που λέει "ουδέν μονιμότερον του προσωρινού"..

Η κατάσταση είναι στενάχωρη αφού για το σοκ που δημιουργήθηκε στους πολίτες, σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο από το ξύπνημα του εγκέλαδου καμιά αρχή δεν ενδιαφέρθηκε για να βρεθεί κοντά τους κλιμάκιο ειδικών που θα μπορούσε να τους βοηθήσει στο χειρισμό της πρωτόγνωρης"εμπειρίας"..

Είναι και πολλά ακόμη που παρατηρώ ως πολίτης και δημότης, ως άνθρωπος που αγαπώ τον τόπο μου..

Θέλει πολλή δουλειά από όλους μας για να αλλάξει ο τρόπος σκέψης ..δυστυχώς εκεί εστιάζεται το κακό..

Αυτά που μας φαίνονται απλά είναι σοβαρά και καθοριστικά.

..μιλάμε με όλους..κανείς δεν θα έχει την ίδια γνώμη με εμάς όμως για το κοινό καλό θα βρούμε τον κοινό παρονομαστή.

..τα αυτοδιοικητικά και πολιτικά θέματα δεν πρέπει να εμπλέκονται με τις κοινωνικές μας σχέσεις..

είναι λογικό να υπάρχει ποικιλία απόψεων, διαφορετικές ομάδες...η μονομέρεια θα ήταν άκρως επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο.

.........ο αγώνας απαιτεί δουλειά και τρέξιμο...εύχομαι να το κατανοήσουμε και να μάθουμε να ενεργούμε όλοι μαζί..αυτό σημαίνει κοινό καλό..

..περιμένοντας θώκους μέσω εκλογών, υβρίζοντας την αντίθετη από εμάς ομάδα, ασκώντας κριτική και μόνο κριτική ..ειλικρινά ο τόπος μας υποβαθμίζεται..

Οι σκέψεις μου παρουσιάζονται  από κάποιες σελίδες κατά καιρούς καθόσον θεωρώ ανούσιο να παρεμβαίνω σε διαλόγους ..με μακρόσυρτα σχόλια.

Εύχομαι πάντα για το καλό του τόπου.

Οι συμπολίτες μου γνωρίζουν την αληθινή διάθεση για προσφορά και ελπίζω σε αλλαγή νοοτροπίας...με το "εγώ",το βόλεμα, την αλαζονεία, του κουτσομπολιό πρόοδος δεν έρχεται...
Υ.Σ Ένα μικρό παράδειγμα δυνατότητας ζωής και κίνησης στην πλατεία..
Κατά την περίοδο των σεισμών και την ημέρα με την έλευση του κ. Τσελέντη τα μαγαζιά στην πλατεία γέμισαν από κόσμο...νομίζω πως και τις υπόλοιπες μέρες θα μπορούσαμε να στηρίζουμε γενικότερα τα καφέ αλλά και όσα καταστήματα έχουν απομείνει..
Ως άτομο παρόλο που πρόσφατα πέρασα τη δοκιμασία της υποψηφιότητας που σημαίνει πως θα μπορούσα να ξεχωρίσω τους συμπολίτες σε ψηφοφόρους και μη (σύμφωνα με τη συμπεριφορά της πλειονότητας της τοπικής κοινωνίας..), συνεχίζω να θεωρώ τιμή τον καφέ στην πλατεία και σε όλα τα μαγαζιά εκ περιτροπής, να ψωνίζω από το χωριό μου, να βοηθάω όπως μπορώ, να σταθώ ως αρωγός σε όποια αρχή και πρόσωπο που βλέπει θετικά την γενέτειρα....

Mε Αγάπη..για την απανθρωπιά μας...

Πολλές φορές αναρωτιέμαι..
αν έχουμε κατανοήσει τον σκοπό της ύπαρξής μας!
αν έχουμε διερωτηθεί τι σημαίνει Άνθρωπος, ο όρος δηλαδή που μας χαρακτηρίζει !
αν ανησυχούμε που δεν μας αγγίζει ο πόνος των συνανθρώπων μας!
Σκέψεις συνεχείς  από μια τραγική πραγματικότητα η οποία καθημερινά επιβεβαιώνεται!
Βέβαια υπάρχουν τα φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων..που σ' αυτούς βασίζεται η ελπίδα για κάτι καλύτερο!

Με αφορμή ένα τραγικό περιστατικό που σημειώθηκε στην Πάτρα γεννήθηκε η ιδέα για το σημερινό κείμενο.

Διαβάζοντας κανείς στον ηλεκτρονικό τύπο πως αποφεύχθηκε τραγωδία όταν ένας άνδρας σκότωσε άλογο και απειλούσε να αυτοκτονήσει η πρώτη σκέψη που κάνουμε είναι πως πρόκειται για κάποιον παρανοϊκό ο οποίος είδε ένα άλογο στον δρόμο και έπραξε όπως περιγράφεται....στη συνέχεια στράφηκε κατά του εαυτού του όπως γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Προσωπικά μετά από μια μακρόχρονη πορεία ατομικού και ομαδικού εθελοντισμού σε πολύ δύσκολες καταστάσεις καθώς και της 20ετούς εμπειρίας μου από συνεχή σεμινάρια στην ψυχολογία, κάθε φορά που πληροφορούμαι για τέτοια θλιβερά γεγονότα αμέσως σκέφτομαι..."τι είναι αυτό που δεν πράξαμε ως άνθρωποι;" εννοώντας την εγκληματική πολλές φορές αδιαφορία των επονομαζόμενων ως τρίτων, των γειτόνων, των περαστικών, των συγγενών όλων όσων γνωρίζουν αλλά...αδιαφορούν, της κοινωνίας δηλαδή....

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται με όνειρο να υποφέρει, να καταστραφεί ή να καταστρέψει...η πορεία είναι αυτή που διαμορφώνει, διαφοροποιεί και αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά , τις καταστάσεις και όλα όσα έχουν ρόλο στην καθημερινότητα, στην εξέλιξή μας..

Επί του θέματος...και επειδή πληροφορήθηκα.. επειδή τυγχάνει να έχω γνωρίσει,να έχω συζητήσει και να έχω συνεργαστεί σε εθελοντική ομάδα με το κεντρικό πρόσωπο της τραγωδίας εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για τον κοινωνικό περίγυρο της περιοχής..που έβλεπε έναν άνθρωπο σε τραγική κατάσταση και δεν ανησύχησε, δεν πόνεσε, δεν ρίγησε γι' αυτόν...

Δεν γνωρίζουν όλοι πως με ένα απλό τηλεφώνημα στις αρμόδιες αρχές μπορεί να σωθούν άνθρωποι και άλογα, μπορούν να γιατρευτούν πολλές φορές οι πληγές της ψυχής..όμως οφείλουν ως άνθρωποι να ρωτήσουν και να μάθουν. Πως όταν φτάνει κανείς στο απονενοημένο βήμα της χρήσης  όπλου τότε "κάποιος"  σκέφτεται να τηλεφωνήσει στις αρχές;

Γιατί δεν το κάνει όταν βλέπει έναν άνθρωπο αποστεωμένο, χωρίς φαγητό, δίχως νερό, δίχως ανθρώπους γύρω του, έναν άνθρωπο ο οποίος ως εμφάνιση και ως συμπεριφορά έχει την εικόνα αυτή που εμπνέει κίνδυνο;

Γιατί να φτάνουν στα άκρα αυτά τα θέματα;

Ντρέπομαι και θλίβομαι...γιατί βρέθηκαν άνθρωποι από άλλες πόλεις να ξεκινούν μια συνεργασία προκειμένου να σωθεί ο αναφερόμενος συμπολίτης.

Ντρέπομαι γιατί η τοπική κοινωνία ή και συγγενείς εξ αίματος και εξ αγχιστείας αν υπάρχουν......όπως συμβαίνει κάθε φορά "φοβόταν το μπλέξιμο καλ..".

Μα όταν κάποιος συνάνθρωπος εμφανώς έχει διαταραγμένη συμπεριφορά (με ακραία χαρακτηριστικά) προσπαθεί να μας ζητήσει βοήθεια..να συνέλθει θέλει.

Μπορεί να φανταστεί κανείς έναν άνθρωπο χτυπημένο από τη ζωή...ο οποίος λάτρευε το αλογάκι του, στηριζόταν ψυχολογικά σ' αυτό, να έρθει στο σημείο να το σκοτώσει;

Μπορεί να φανταστεί έναν άνθρωπο που δεν ήθελε ποτέ να πληγώσει το ανήλικο παιδί του να φτάσει στον φόνο του αλόγου και στην αυτοχειρία; 

Ειλικρινά θλίβομαι γιατί καθημερινά η πλειονότητα ...της αδιαφορίας τα άσματα ψιθυρίζει.

Θλίβομαι γιατί πολλοί γνωρίζουν τον αγώνα από την ασφάλεια και την άνεση του γραφείου και του υπολογιστή...

Θλίβομαι γιατί οι θεωρίες φιλοσοφικού και πνευματικού τύπου στις μέρες μας ανθίζουν..αλλά παραμένουν θεωρίες αφού όσο ανησυχούν για τα οικονομικά και την επίδειξη οι άνθρωποι δεν ανησυχούν για τους γύρω. 

Μέσα από την "θλίψη" , απογοήτευση αυτή...υπάρχουν κι εκείνοι που ο ανθρωπισμός τους ανθίζει ολοένα και περισσότερο..μεταλαμπαδεύεται στις νέες γενιές...ώστε να μην σβήσει η ελπίδα..να μην έχουν όλοι την τύχη του ......

Είναι τα φωτεινά παραδείγματα -λίγα και εκλεκτά- εκείνων που αγωνίζονται στα στενά των ναρκωτικών, στους δρόμους των αστέγων, στα βήματα των ψυχοπαθών..που τους αγκαλιάζουν, τους προσέχουν  και κάποιες φορές ανοίγουν το σπίτι και τους φιλοξενούν.

Με την ευχή να πάνε όλα καλύτερα για τον....με την ευχή το μικρό παιδί να μεγαλώσει με τις όσο το δυνατόν λιγότερες πληγές..

Με την ευχή κάποτε να λέμε Αγάπη και να το εννοούμε!!

Η ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΑΤΤΑΛΟΥ.

Η Στοά του Αττάλου ανήκει στα πιο γνωστά σημεία του ιστορικού κέντρου της Αθήνας αφού είναι ορατή από την οδό Αδριανού όπου βρίσκεται και η κεντρική της είσοδο, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Φιλίππου και στον ίδιο χώρο με τον Ναό του Ηφαίστου με του οποίου το αφιέρωμα ξεκίνησα το ταξίδι στα αρχαιολογικά μνημεία του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.

 Η Στοά του Αττάλου λοιπόν  θεωρείται πως είναι το λαμπρότερο ελληνιστικό κτίριο της Αρχαίας Αγοράς και το μόνο που η αναστήλωσή του έγινε με σχεδόν σύγχρονο υλικό στις μέρες μας.

Εκεί στεγάζεται το Μουσείο του αρχαιολογικού χώρου της Αγοράς.

Το κτίριο που βλέπουμε σήμερα ήταν μια ξεχωριστή για την μεγαλοπρέπειά της διώροφη στοά περγαμηνού τύπου που φαινόταν στην ανατολική πλευρά της Αγοράς και εκεί ξεκουράζονταν οι επισκέπτες αλλά υπήρχαν και πολλά καταστήματα.

Ήταν δώρο του βασιλιά της Περγάμου Αττάλου Β' (159 -138 π.Χ) στην πόλη της Αθήνας, όπως διακρίνεται στο επιστύλιο που βρίσκεται στην κάτω κιονοστοιχία, η οποία διατηρείται αποσπασματικά: "ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΤΤΑΛΟΣ ΑΤΤΑΛΟΥ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΔΟΣ".

Ως κτίριο αναπτυσσόταν σε μήκος περίπου 116 μέτρων, ήταν διώροφο όπως προανέφερα, με δεύτερη σειρά κιόνων στο εσωτερικό και 21 καταστήματα στο βάθος σε κάθε όροφο. Στο ισόγειο η εξωτερική κιονοστοιχία ήταν δωρική και η εσωτερική ιωνική, με αρράβδωτους κίονες. Στον όροφο η εξωτερική κιονοστοιχία ήταν ιωνική και η εσωτερική είχε κιονόκρανα Περγαμηνού τύπου.

Η Στοά του Αττάλου αποτελούσε για τους Αθηναίους χώρο συνάντησης, περιπάτου και εμπορικό κέντρο της εποχής. Καταστράφηκε από τους Ερούλους το 267 μ.Χ και ενσωματώθηκε στο Υστερορρωμαϊκό τείχος της Αθήνας. 

Η αναστήλωση της Στοάς πραγματοποιήθηκε μεταξύ των ετών 1953-1956 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, βασίσθηκε στις μελέτες του αρχιτέκτονα Ιωάννη Τραυλού, και υλοποιήθηκε χάρη στη δωρεά του John D. Rockefeller Jr. Σήμερα, η Στοά λειτουργεί ως μουσείο, στο οποίο εκτίθενται τα ευρήματα από τις ανασκαφές του χώρου της Αρχαίας Αγοράς.

Υ.Σ Από την προσωπική μου εμπειρία σας προτείνω ότι η περιήγηση όλου του χώρου  της Στοάς του Αττάλου και του Ναού του Ηφαίστου αξίζει να γίνεται όλες τις εποχές του χρόνου.Το ιστορικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον είναι πολύτιμο.Της φύσης η ομορφιά απίστευτη, μόνο όποιος πηγαίνει μπορεί να σας το περιγράψει αλλά δεν γίνεται το μεγαλείο να σας το μεταφέρει επ' ακριβώς.

Ο Ναός του Ηφαίστου (Θησείο).

Με την ευκαιρία της θερινής περιόδου γεννήθηκε η σκέψη της παρουσίασης από αυτή τη σελίδα των αρχαιοτήτων της Αθήνας. 

Λόγω της αγάπης μου για τους αρχαιολογικούς χώρους καθώς και της συμμετοχής μου ως μέλος στην Ένωση Φίλων Ακροπόλεως  πολύ συχνά χρόνια τώρα,βρίσκομαι στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας όπου διαπιστώνω πως οι ξένοι τουρίστες είναι πολύ καλά ενημερωμένοι  όχι μόνο για τα μέρη που θα επισκεφτούν  στην Ελλάδα σύμφωνα με το πρόγραμμά τους, αλλά γενικά για την ιστορία και τους αρχαιολογικούς θησαυρούς μας.

Αντίθετα οι περισσότεροι από εμάς έχουμε άγνοια ακόμη και των βασικότερων στοιχείων, των κεντρικών αρχαιολογικών χώρων. Είναι κάτι που πάντα με προβλημάτιζε.

Θα  προσπαθήσω να μην υπεισέλθω σε λεπτομέρειες αλλά σε στοιχεία που είναι εύκολο να αποτυπωθούν έτσι ώστε να μπορούμε να δώσουμε κάποιες βασικές πληροφορίες σε όποιον μας ρωτήσει "τι είναι αυτό που βλέπουμε"!!

Το ταξίδι ξεκινάει με τον Ναό του Ηφαίστου, γνωστόν ως Θησείο.

Είναι ο  Ναός που βλέπουμε όλοι όταν περπατάμε στην οδό Αδριανού, τον πολυσύχναστο δρόμο με τα γραφικά καφέ και τα εστιατόρια (συνήθως ξεκινάμε από το Μοναστηράκι λόγω ΜΕΤΡΟ και οδηγούμαστε στην περιοχή του Θησείου) .

Ο εν λόγω Ναός ανήκει σε έναν από τους πολύ καλά διατηρημένους αρχαίους ναούς στην Ελλάδα.

Ήταν αφιερωμένος στο θεό Ήφαιστο προστάτη των μεταλλουργών και στη θεά Αθηνά Εργάνη προστάτρια των κεραμέων και της οικοτεχνίας.

Βρίσκεται στη περιοχή του Θησείου που η ονομασία του ανήκει σε μια παλιά απόδοση του ναού στο Θησέα (αναθεωρήθηκε κατόπιν ερευνών και στοιχείων).

Για να επισκεφθεί κάποιος τον Ναό εισέρχεται από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αγοράς, στην οδό Αδριανού και απέναντι από την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Φιλίππου.

Ο Ναός του Ηφαίστου έχει χτιστεί πάνω στον λόγο του Αγοραίου Κολωνού που βρίσκεται στο δυτικό μέρος της Αρχαίας Αγοράς.

Είναι Δωρικού ρυθμού, περίπτερος και εξάστυλος.

Εξωτερικά περιβαλλόταν από την περίσταση, μια δωρική κιονοστοιχία, με 6 κίονες στις στενές πλευρές και 13 στις μακρές. Ολόκληρο το οικοδόμημα, από την κρηπίδα έως και την οροφή, ήταν κατασκευασμένο από πεντελικό μάρμαρο, ενώ τα αρχιτεκτονικά γλυπτά που το κοσμούσαν ήταν από παριανό μάρμαρο.

Η οικοδόμηση του ναού πρέπει να πραγματοποιήθηκε ανάμεσα στα έτη 460-420 π.Χ. από άγνωστο αρχιτέκτονα, στον οποίο, όμως, αποδίδονται και άλλοι ναοί στην Αττική, με παρόμοια κατασκευή.

Ανήκει στα πιο ενδιαφέροντα κτίσματα.

Έφερε πλούσιο γλυπτικό διάκοσμο με μεγάλο ενδιαφέρον στις μετόπες όπου παριστάνουν τους εννέα άθλους του Ηρακλή, τέσσερις άθλοι του Θησέα και πολλές άλλες πολύ αξιόλογες σκηνές.

Στον πρόναο παριστάνεται ο νικηφόρος αγώνας του Θησέα κατά των απαιτητών του θρόνου, των 50 υιών του Πάλλαντα, στον οποίο παρίστανται και έξι θεοί του Ολύμπου. Στον οπισθόδομο, στο πλάτος του σηκού, παριστάνεται η Κενταυρομαχία. Αξιόλογες γλυπτικές παραστάσεις κοσμούσαν, επίσης, και τα αετώματα του ναού. Στο δυτικό παριστανόταν η Κενταυρομαχία και στο ανατολικό η υποδοχή του Ηρακλή στον Όλυμπο ή η γέννηση της Αθηνάς. Τα ελληνιστικά χρόνια φυτεύτηκαν θάμνοι και μικρά δένδρα γύρω από τον Ναό, μέσα σε γλάστρες που ήρθαν στο φως με τις ανασκαφές. Τον 7ο αι. μ.Χ ο Ναός μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Ακάμα όπου λειτούργησε έτσι ως την απελευθέρωση της χώρας από του Τούρκους. Τον 18ο αιώνα στο κτίριο ενταφιάσθηκαν πολλοί επιφανείς προτεστάντες που πέθανα στην πρωτεύουσα και το 1834 έγινε η τελετή υποδοχής του βασιλιά Όθωνα. Από τότε ο Ναός  λειτουργούσε ως αρχαιολογικό μουσείο, μέχρι το 1930 όπου άρχισαν οι ανασκαφές στην Αρχαία Αγορά από την Αμερικανική Σχολή.

Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος (2) 1932.

Το Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος  με ιδρυτή και διευθυντή τον Γεώργιο Δροσίνη...

αποτελεί έναν μικρό θησαυρό της βιβλιοθήκης μου.
Θα ακολουθήσουν κάποια αποσπάσματα από το τεύχος του έτους 1932 και θα συνεχίσω με τα τεύχη άλλων χρονολογιών σε επόμενα κείμενα.















ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ.
Ι.Ν. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

"Η μοίρα του πνεύματος είναι άλλοτε να ρίχνεται προς τα "έξω" και να χάνεται μέσα στα πράγματα, και άλλοτε -άμα ακριβώς καταλαβαίνει πως χάνεται μέσα στα πράγματα- να ξαναγυρίζει στον εαυτό του, να μαζώνεται και να συλλογιέται ερευνώντας την δύναμή του".


"Η μοίρα κάθε φιλοσοφήματος είναι να ερμηνεύεται  και νοείται από κάθε οπαδό του διαφορετικά. Το πλατωνικό σύστημα εξηγήθηκε και επραγματοποιήθηκε ψυχικά κατά πολλούς τρόπους, αυτή είναι η μοίρα κάθε μεγάλης ιδέας,φιλοσοφικής, θρησκευτικής, καλλιτεχνικής και ηθικής.
Όπως η  γη γεννάει πολλές και ποικίλες μορφές ζωής, αν και είναι μία, έτσι και η ιδέα γεννάει πολλές και ποικίλες μορφές του πνεύματος, αν και η ίδια μένει πάντα μία. Και όπως δυο αγαπημένοι βρίσκουν χίλιους δυο τρόπους για να εξηγηθούν και να καταλάβει ο ένας τον άλλον και στους χίλιους δυο αυτούς τρόπους για να εξηγηθούν και να καταλάβει ο ένας τον άλλον και στους χίλιους δυο αυτούς τρόπους βρίσκεται η αλήθεια της αγάπης των, έτσι και η αγάπη των οπαδών προς την ιδέα γεννάει πολλές μορφές που δίνουν την αλήθεια της ιδέας.
Όπως η φύσις κρύβεται πίσω από τα πλάσματά της και απομακρύνεται από τα μάτια μας, όσο εμβαθύνομε στα έργα της, έτσι χάνεται και η ιδέα πίσω από τις άπειρες μορφές της".

"Κανένα άλλο πράγμα δεν ελευθερώνει και δεν απλώνει την ψυχή τόσο και δεν χαλυβδώνει άλλο τόσο τον χαρακτήρα, όσο μια συντριβή, μια δοκιμασία. Η ισχυρότερη ίσως δοκιμασία και συντριβή είναι εκείνη που μας γεννάει ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου".

"Είναι τόσο σύνθετη η ζωή ενός που πονάει και δουλεύει για τη μορφή, για το αληθινό και το ακέραιο ώστε πολλές φορές να του φαίνεται σαν ένα πολυπρόσωπο δράμα, ενώ στο βάθος το πρόσωπο του δράματος είναι ένα, ο εαυτός του".