Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1940. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1940. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020

Μ' ένα στεφάνι από δάφνες. Γυναίκες του Έπους του '40.

 Οι Εθνικές εορτές σε κάθε τόπο αποτελούν την ανάμνηση για κάποια σημαντικά γεγονότα. 

Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι η ημερομηνία ορόσημο για μια τραγική χρονική περίοδο που σημάδεψε πολύ βαθιά τη χώρα μας.

Κατακτητές, πόλεμος, βομβαρδισμοί, Ολοκαυτώματα, βία, φτώχεια,πείνα, δυστυχία,τρόμος αλλά και "Αντίσταση"  όχι μόνο από τους άνδρες όπως θα ήταν φυσιολογικό σύμφωνα με τη γενικότερη θέση και ιδέα για τα δυο φύλα, αλλά κι από τις γυναίκες. 

Ήταν πολλές οι Ελληνίδες ηρωίδες,  οι μάνες , οι σύζυγοι, οι αδερφές, ήταν και οι ηλικιωμένες γυναίκες στα βουνά της Ηπείρου, στα χωριά της πατρίδας μας.Ακόμη γυναίκες των γραμμάτων και καλλιτέχνιδες.

Είναι αδύνατον κάποιος σε ένα μικρό κείμενο να αναφερθεί στο μεγαλείο της ψυχής εκείνων των άγνωστων αλλά ισχυρών προσωπικοτήτων.

Σ' αυτό το κείμενο θα γράψω λίγα λόγια για δυο μεγάλες προσωπικότητες της Εποχής εκείνης..τη Σοφία Βέμπο και τη Λέλα Καραγιάννη.

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

Η γυναίκα που γνωρίσαμε από τις αφηγήσεις των προγόνων μας, από κάποιες εκδηλώσεις, από τα τραγούδια των σχολικών μας εορτών..έως και πριν λίγο καιρό..

Αυτή η δυναμική γυναικεία παρουσία, με την υπέροχη φωνή και τα μεγάλα μάτια γεννήθηκε το 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης και το πραγματικό της επίθετο ήταν Μπέμπου.

Τραγουδίστρια και ηθοποιός, η Σοφία Μπέμπου -όπως ήταν το πραγματικό της όνομα- γεννήθηκε το 1910 στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης..
Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/155

© SanSimera.gr

Οι γονείς της καπνεργάτες όπου μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ήρθαν στην ευρύτερη περιοχή της Λάρισας, συγκεκριμένα στην Τσαριτσάνη και στη συνέχεια στον Βόλο.

Η Σοφία προκειμένου να συνεισφέρει στα οικονομικά της οικογένειάς της άρχισε να τραγουδάει σε ένα ζαχαροπλαστείο στη Θεσσαλονίκη. Τρία χρόνια αργότερα ήρθε στην Αθήνα  όπου την προσέλαβε ο γνωστός επιχειρηματίας της εποχής Φώτης Σαμαρτζής και συμμετείχε στην επιθεώρηση "ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ 1933". Σχεδόν αμέσως έκανε την πρώτη της δισκογραφική παρουσία στην COLUMBIA (δισκογραφική εταιρεία που μεσουρανούσε..) με επιτυχία καθόσον η μπάσα φωνή της ήταν μοναδική για το είδος της. 

Το 1940 όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος η Σοφία ανέλαβε την εμψύχωση των στρατιωτών στο Μέτωπο με τα τραγούδια της που ήταν εμψυχωτικά αλλά και σατυρικά. 

Βρέθηκε στη Μέση Ανατολή όταν ήρθαν στην Αθήνα τα Ναζιστικά Στρατεύματα και συνέχισε από εκεί τον αγώνα της.

Η προσφορά της ήταν σημαντικότατη καθόσον η τέχνη όταν εξωτερικεύεται με σωστό τρόπο αποτελεί πραγματικό όπλο δύναμης και θάρρους.


Το 1949 δημιούργησε τον δικό της καλλιτεχνικό χώρο - θεατρική σκηνή στο Μεταξουργείο και έτσι διατήρησε (επανέφερε ουσιαστικά) την επιθεώρηση που έτεινε προς εξαφάνιση γιατί άρχισαν να κλείνουν τα θέατρα και να αναδεικνύεται ο κινηματογράφος. Η Βέμπο μέσω αυτού του καλλιτεχνικού χώρου γνώρισε στο κοινό το " αρχοντορεμπέτικο" .

Το 1957 παντρεύτηκε τον Μίμη Τραϊφόρο στιχουργό και συγγραφέα για τον οποίο αποτελούσε έως το τέλος της ζωής τη μούσα του. Η ίδια έλαβε μέρος σε πολύ γνωστές ταινίες και η δουλειά της ήταν καθηγήτρια πιάνου (είχα την τύχη να γνωρίσω μια από τις μαθήτριές της όταν ήμουν έφηβη).

Η δυναμική αυτή προσωπικότητα έλαβε μέρος στον αγώνα εναντίον της Χούντας και δεν φοβήθηκε τη βραδιά του Πολυτεχνείου να κρύψει φοιτητές στο σπίτι της , τους οποίους δεν πρόδωσε όταν κάποια στιγμή οι απεσταλμένοι της ασφάλειας έφτασαν στο κατώφλι της.

Στις 11 Μαρτίου του 1978 ένα πολυάριθμο πλήθος αποχαιρέτισε τη Σοφία Βέμπο.

Ο ελάχιστος αυτός φόρος τιμής συνεχίζει με την ηρωική μορφή της Αντίστασης

τη ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, την Μπουμπουλίνα της Κατοχής 1941-1944.

Το 1898 στη Λίμνη Ευβοίας  γεννήθηκε η Λέλα Καραγιάννη η οποία πέρασε σχεδόν όλη τη ζωή της στην Αθήνα καθόσον παντρεύτηκε τον φαρμακοποιό εκ Σμύρνης Γεώργιο Καραγιάννη όπου απέκτησαν επτά παιδιά.

Η πολυαγαπημένη προσωπικότητα πριν τον πόλεμο είχε μεγάλη φιλανθρωπική δράση, ξυπνούσε και κοιμόταν με τη σκέψη " ποιον να βοηθήσω σήμερα".

Ιδιαίτερα φιλόπατρις και με αξίες βαθιά πνευματικές όταν κηρύχτηκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος αφού δεν μπορούσε να φύγει για την πρώτη γραμμή του Μετώπου, πήρε τα τέσσερα μεγαλύτερα παιδιά της και κατατάχτηκαν στον Ερυθρό Σταυρό. Έτσι ως τραυματιοφορείς προσέφεραν τη βοήθειά τους στους τραυματίες του πολέμου που έφερναν τα τρένα.

Η Λέλα όμως δεν εφησύχαζε αλλά αναζητούσε τρόπους για να αντισταθεί, όπως σύμφωνα με τις απόψεις ήταν η ηθική υποχρέωση κάθε Έλληνα. Έτσι ξεκίνησε (1941) με τη δημιουργία μια μυστικής ομάδας  που αποτελούνταν από τα παιδιά της, τον σύζυγό της, τρεις γιατρούς, φίλους της οικογενείας της και κάποιους άλλους φίλους. Η έδρα αυτής της ομάδας ήταν το σπίτι της στην οδό Λήμνου κοντά στην πλατεία Αγάμων (πλατεία Αμερικής σήμερα). Μετά από ένα μήνα την ομάδα την ονόμασαν " ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ". Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα ήταν πρόγονος της Λέλας.

Για πρώτη φορά συνελήφθη  από τους κατακτητές μαζί με τον σύζυγό της τον Σεπτέμβριο του 1941 και τους πήγαν στις Φυλακές Αβέρωφ (σημερινό Εφετείο Αθηνών). Έξυπνο μυαλό όμως, δήλωσε το πατρικό της όνομα και είπε ότι με τον σύζυγό της ήταν σε διάσταση με αποτέλεσμα να καταφέρει σε δυο μήνες να αποφυλακιστεί εκείνος. Η ίδια όμως έμεινε μέχρι τον Μάρτιο του 1942  περνώντας πρώτα ιταλικό στρατοδικείο από το οποίο απαλλάχτηκε γιατί δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία για τις κατηγορίες που της είχαν προσάψει. Εννοείται ότι οι συνεργάτες της -έξω- συνέχιζαν τη δράση που ενίσχυε η ίδια από τη φυλακή.Κατάφερε να συστρατεύσει και του δεσμοφύλακες!!

 

Η αείμνηστη ηρωίδα πλέον ήταν βέβαιη για τις αποφάσεις της και η ομάδα της έγινε μεγάλη αφού πολλοί Έλληνες ήταν μαζί της. Ακολούθησε σχέδια κατασκοπείας και δολιοφθοράς και ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Αγώνα που δεν ενέπλεκε συμφέροντα ή πολιτικά ρεύματα.Χάρη στη Λέλα επιτεύχθηκαν βασικά χτυπήματα στον εχθρό όπως ανατινάξεις αεροδρομίων, καταβυθίσεις υποβρυχίων και νηοπομπών. Ο σύζυγός της είχα οργανωμένη φαρμακαποθήκη και έτσι προμήθευαν τους αντάρτες της υπαίθρου. Δυστυχώς η οργάνωση διώχθηκε σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες από ανθρώπου που έζησαν μαζί της, από τη Διεύθυνση Ειδικής Ασφάλειας του Κράτους και τα μέλη οδηγήθηκαν σε δικαστική καταδίκη μετά τον Πόλεμο.

Το καλοκαίρι του 1944 κάποιοι αγωνιστές της αντίστασης μη αντέχοντας τα μαρτύρια από τους Γερμανούς , έδωσαν στοιχεία για τη δράση της..Ήταν η εποχή που νοσηλευόταν εξουθενωμένη αλλά δεν προσπάθησε να κρυφτεί όταν έμαθε ότι θα τη συλλάβουν. Έτσι βρέθηκε μα συνεργάτες και παιδιά στα γνωστά κρατητήρια της οδού Μέρλιν.

 

Η γυναίκα αυτή άκουσε τις βαριές κατηγορίες της από τους Γερμανούς χωρίς να αντιδράσει, παρέμενε με το κεφάλι ψηλά. 

Ήταν δειλινό της 7ης Σεπτεμβρίου του 1944 όταν τη μετέφεραν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όπου με τη χαραυγή της επόμενης μέρας η Λέλα τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο, φωνάζοντας " Ζήτω η Πατρίδα" , δίνοντας θάρρος στους υπόλοιπους εβδομήντα αγωνιστές της Αντίστασης άφησε την τελευταία της πνοή..έφυγαν όλοι ...με την ψυχή καθαρή και το βλέμμα στη λευτεριά!!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΕ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ.

Χρόνια πολλά Ελλάδα μου, αντέχεις και θ' αντέξεις!!!

Υ.Σ Η αγάπη μας για την πατρίδα σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται με χλευαστικούς όρους, με μίσος για τους άλλους λαούς κτλπ..



25η Μαρτίου 2024.Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο Σπάρτακος".

  Όπως γνωρίζουν οι φίλοι μου, αυτός εδώ ο ιστότοπος αποτελεί για πολλά θέματα, αρχείο. Έτσι συμβαίνει και με τις δραστηριότητες του Ομίλου ...