Στον απόηχο της εορταστικής περιόδου του Πάσχα!

 

Ο χρόνος σύμφωνα με την Ορθοδοξία αποτελείται από έναν υπέροχο κύκλο εορτών που συνοδεύονται από μια ποικιλία εθίμων, που ντύνονται στα πανέμορφα χρώματα, στους αισθαντικούς ήχους της ελληνικής παράδοσης. Τα σπουδαιότερα θρησκευτικά γεγονότα τα οποία ενθυμούμαστε και μέσα από την ενθύμηση βιώνουμε μοναδικές στιγμές σε συναισθήματα αλλά και ως άνθρωποι, ξεχωριστές μέρες στον κοινωνικό τομέα.

Οι παραδόσεις και τα έθιμα του θρησκευτικού περιεχομένου, περιλαμβάνουν τελετουργίες συμβολικού χαρακτήρα που σχετίζονται με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν, καθώς με τη γονιμότητα και την ευφορία.

Η άνοιξη συνδέεται άρρηκτα με την Μεγάλη Τεσσαρακοστή και στη συνέχεια με το Πάσχα. Στον ιερό όρο Πάσχα ο λαός συμπεριλαμβάνει τις εννέα μέρες από το Σάββατο του Λαζάρου. Το Σάββατο που αποτελεί την έναρξη για τα Άγια Πάθη τα οποία οδηγούν στην Ανάσταση.

"Από την παραμονή του Λαζάρου που ψήνουμε τα Λαζαράκια, που ψέλνουμε τα κάλαντα, έως τη Λαμπρή, μια εβδομάδα και κάτι..είναι παιδί μου, μια εβδομάδα όμως, τόσο γεμάτη από αγάπη, από προετοιμασίες, από σπάνια λόγια που απορώ πως χωράνε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα" μου είχε πει κάποτε μια κυρία που άγγιζε τον έναν αιώνα, σε έναν από τους ιστορικούς ναούς της Αθήνας, η οποία έφερε ανεξίτηλες τις μνήμες από τη Σμύρνη."Αυτή τη γλυκιά απορία την έχω σε όλη μου τη ζωή..".

Η Αγία Εβδομάδα κλείνει με την Λαμπρή στην οποία οδηγεί η Ανάσταση..και η χαρά της  έρχεται να συναντήσει την αγαλλίαση της ανοιξιάτικης φύσης.

Κάθε που έρχεται αυτή η ευλογημένη εποχή, έρχονται στη σκέψη μου τα λόγια της και ευγνωμονώ τον Θεό γιατί κατάφερα υγιής, ψυχικά και σωματικά να ξαναζήσω το ύψιστο σημείο της ελληνικής άνοιξης!

"Η υψηλότερη μορφή της άνοιξης που ξέρω: 

μια Ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα''.

Γιώργος Σεφέρης (Δοκιμές Β', 1994)

Ποιος είναι αυτός που δίνοντας αληθινή σημασία, στο θρησκευτικό γίγνεσθαι της κάθε μέρας από τη Μεγάλη Εβδομάδα:

δεν νιώθει στο τέλος πως ξαναγεννιέται μέσα από τα αγκάθια που βρίσκονται στον δρόμο του και τον φαρμακώνουν;  

που δεν προβαίνει στον προσωπικό του απολογισμό όσον αφορά τις σκέψεις και τις πράξεις του; 

που δεν συλλογίζεται για τη ζωή του και τους Ιούδες που τον έζωσαν;

που δεν βλέπει τα πάθη και τα λάθη του;

που δεν νιώθει ευγνωμοσύνη γιατί έπεσε και ξανασηκώθηκε;

που δεν είδε το πλήθος να τον χειροκροτά, να τον επαινεί κι όταν αρνήθηκε να ερωτευτεί το χρήμα, την μισαλλοδοξία, την υποκρισία, την ατιμία...το ίδιο πλήθος ευθύς να τον λαβώνει;

Το γεγονός ότι η φύση κάθε τέτοια εποχή φοράει τον πιο λεπτοκεντημένο μανδύα της δε χωρά αμφισβήτηση. Όπου κι αν στρέψουμε το βλέμμα μας κάθε γωνιά της γης έχει διαφορετικό χρώμα, μα και κάθε χρώμα αποτελείται από μια παλέτα δεκάδων αποχρώσεων, μια κλίμακα ειδών ανθέων. Τα κεντίδια της Μεγάλης Εβδομάδας γίνονται αισθητά στην ύπαιθρο αλλά και σε κάθε σημείο των μεγαλουπόλεων.Στον αύλειο χώρο των αρχαιολογικών χώρων, η πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων δεν έχει όρια.

Στη θεοδώρητη αυτή εβδομάδα, με την υποδοχή και την υποκρισία, με τη μετάνοια, με την προδοσία..έρχεται η ώρα της Σταύρωσης όπου από το ακάνθινο στεφάνι ρέει το αίμα Του κι η γη βάφεται κόκκινη...έρχονται οι παπαρούνες να μαρτυρήσουν και να προοιωνίσουν το χαρμόσυνο γεγονός...

Βουρκώνοντας θωρούμε τον Εσταυρωμένο, γνωρίζοντας ότι τα έθνη αιώνες τώρα...σταυρώνονται καθόσον χάθηκε η φωτεινή πορεία..η μόνο οδός της σωτηρίας, της ανακούφισης, της ζωής!

Βουρκώνοντας ψέλνουμε και τα εγκώμια, σκεπτόμενοι τη θέση της Παναγίας...σκεπτόμενοι που βρήκε Εκείνος τη δύναμη και τους συγχώρησε;Κι όμως, αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι..να συγχωρούμε....ο μόνος τρόπος για να ξεριζώσουμε το σαράκι που μας τρώει την ψυχή, απ' αυτούς που μας πλήγωσαν. 

Από τον απολογισμό των ημερών που πέρασαν, ας κρατήσουμε σαν το άγιο μύρο σε μαλαματένιο δοχείο το βαθύ νόημα της Αγίας Ανάστασης που δεν είναι άλλο από την αληθινή αγάπη η οποία γεννά την αισιοδοξία, την πάταξη του Άδη και την επικράτηση της αιώνιας ζωής, την ανάταση της ψυχής (βάση για κάθε μας πράξη), τη συγχώρεση, τη συνύπαρξη της χαράς και της λύπης,τα αγαθά του κόσμου, τη νίκη του καλού!!

Πάσχα σημαίνει πέρασμα...από το κακό στο καλό, από τον εαυτό που έπεσε...σ' εκείνον που όρθωσε το ανάστημά του , βασιζόμενος σε μια ψυχή λαμπερή όπως το Άγιο Φως.

Κλείνω λόγια του Νίκου Καζαντζάκη
"Για να ανέβεις στον Ουρανό, πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της Κόλασης".
(Από το βιβλίο "Ο φτωχούλης του Θεού", 1923 - 1924)

Μακάρι όλοι μας να δίνουμε αυτή τη φόρα...

μακάρι να μην επιτρέπουμε τον εαυτό μας να κυλά στην κατηφόρα. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ για πάντα!

Στοχασμοί επί της Μεγάλης Εβδομάδος.

Μεγάλη  Εβδομάδα.

Σκέφτομαι  τα  λάθη  μου  και  αγωνίζομαι  ώστε  να  επανέλθω στις  ορθές  ατραπούς.

Χαλιναγωγώ τα πάθη μου.

Στη σκέψη της  μεγάλης προδοσίας,

χτυπάει η καρδιά μου σε γοργούς ρυθμούς, για όλους αυτούς που παρασύρονται απ' το χείμαρρο της ύλης και προδίδουν ατελείωτα, αρκεί να αυξάνεται ο υλικός τους πλούτος.
Συμπορεύομαι στο Θείο Δράμα και στο πληγωμένο βλέμμα του Ιησού,
βλέπω τους πονεμένους όλης της γης. 

 

Στο πονεμένο πρόσωπό Του βλέπω τους Φαρισαίους των εποχών της ίδιας της εκκλησίας , οι οποίοι δυστυχώς και πάλι δυστυχώς Τον προδίδουν καθημερινά με αδικίες και πλήρη παράδοση στη ματαιοδοξία ..

Στην λαβωμένη πορεία προς το Γολγοθά νιώθω τους αμέτρητους εξαθλιωμένους ανθρώπους , τα θύματα των πολέμων και της δυστυχίας.

Με διαπερνά μια βαθιά ανατριχίλα όταν αντιλαμβάνομαι ότι στον αιώνα μας, εκατομμύρια παιδάκια ξεψυχάν αποστεωμένα στην Αφρικανική ήπειρο. 

Επίσης πολλοί Χριστιανοί διώκονται και βασανίζονται..

Βέβαια γι' αυτά τα γεγονότα ...δεν γίνεται λόγος.

Στο νεκρό σώμα του, που προσκυνώ στον ανθοστολισμένο Επιτάφιο,

περνάνε μπροστά μου οι στρατιές των νέων παιδιών, που αργοπεθαίνουν θυσιασμένα στη μάστιγα των ναρκωτικών.

Σκέφτομαι τα εκατομμύρια γυναικών που αποτελούν είδος κέρδους...με κάθε απάνθρωπο τρόπο..

 

Στο γλυκοχάραμα όλων αυτών των Μεγάλων Ημερών, αντικρίζω ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, την ξαστεριά της Φώτισης, όταν  η νύχτα μαζεύει το μαύρο της πέπλο.

Τα χαράματα από τα τιτιβίσματα των κοτσυφιών, συνθέτω μελωδίες αγάπης, ομόνοιας, ειρήνης.

Ακούγοντας τα μελωδικά τροπάρια και τα εγκώμια των ημερών, πλέκω ύμνους για να τους στείλω ψηλά στον ουρανό. Υφαίνω πολύχρωμους μανδύες για να προστατέψω τους νέους ανθρώπους, ώστε να μην παρασυρθούν ποτέ, από κανενός είδους κακώς πρότυπο. 

Στο αναστάσιμο φως, οι λάμψεις της ψυχής μου ζωγραφίζουν ένα νέο κόσμο, αυτόν που ήθελε Εκείνος.Αυτόν που τα πουλιά στα δάση θα ψέλνουν "αγαπάτε αλλήλους" .Τον κόσμο που θα είμαστε όλοι αγαπημένοι, που θα κυριαρχεί ο αλληλοσεβασμός και η ειρήνη. Εκεί η ύλη θα έχει τη θέση που αξίζει κι όχι τη σημερινή που της δώσαμε. Έναν κόσμο που η ανομία δεν θα υπάρχει ούτε σαν σκέψη.Έναν κόσμο που ο άνθρωπος μόνο καλό θα κάνει, αφού θα έχει συνειδητοποιήσει  την ομορφιά της ζωής.

Η καταστροφή του πλανήτη σαν περιβάλλον, οι κακουχίες των ανθρώπων που δεν έχουν τέλος, είναι αναμφισβήτητα "ανθρώπων έργα". Εκείνος έφερε το αναστάσιμο μήνυμα για να κυριαρχήσει παντού η καλοσύνη. Με το αίμα του έγραψε το νόημα της αγάπης.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΘΕΟΙ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στην ψυχή μας, στην Ελλάδα, στον κόσμο που μαστιγώνεται.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ με χαρμόσυνες ειδήσεις.

Τα αναγραφόμενα αποτελούν προσωπικούς μου στοχασμούς και σε καμιά περίπτωση, δεν έχουν το ρόλο ή το σκοπό της κατήχησης. Ο καθένας γνωρίζει πως πορεύεται στη ζωή του.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΠΙΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ, ΚΑΘΟΣΟΝ ΟΣΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΡΟΣ.