Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γραπτός λόγος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γραπτός λόγος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022

'Eνα μικρό διήγημα!


Ένα ηλιοβασίλεμα με αναμνήσεις Σμύρνης.

Ήταν άνοιξη, η πιο ανθοφόρα χρονική περίοδος του χρόνου, η εποχή που χαρακτηρίζεται από μυριάδες χρώματα κι αρώματα. Παραμονές του Πάσχα που τότε θα ερχόταν αργά, αρχές Μαγιού.Ο ήλιος χάιδευε με θαλπωρή τα στολισμένα κλαριά, απ' τα φυτά και τα δέντρα.Ένα γλυκό αεράκι έφερνε σ' αυλές και σε μπαλκόνια γεύσεις και μνήμες από τα αγαπημένα παιδικά χρόνια.

Σ' εκείνο το μπαλκόνι του νεοκλασικού που δέσποζε στην περιοχή των Εξαρχείων, όλοι οι αέρηδες  μοσχοβολούσαν απ'  την Αρχόντισσα της Ανατολής όπως την ονομάζουν οι λογοτέχνες, όπως έμεινε γνωστή τόσα χρόνια. Όταν ήταν έτοιμα τα καφεδάκια ακόμη και τώρα όπως εκεί...οι τρεις φιλενάδες έβρισκαν ευκαιρία να αναπολούν,  να οργανώνουν το ταξίδι, στον τόπο που γεννήθηκαν, στη γειτονιά που μεγάλωσαν. Ένα ταξίδι πριν κλείσουν τα μάτια τους -δεν ήταν πολύ μεγάλες αλλά η ανησυχία τους εύλογη- για να ξαναδούν, για να δείξουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους, πού είχαν αφήσει να αιωρείται ένα μεγάλο μέρος από την ψυχή τους.
Είχαν γνωριστεί σ' έναν σύλλογο αλλά ένιωθαν πως κάτι παραπάνω από την κοινή πατρίδα, ήταν αυτό που τις ένωνε. Είναι ευλογία έλεγαν για το μέλλον κάθε ανθρώπου , να γνωρίζει τις ρίζες του, να μαθαίνει σωστά την ιστορία του από αυτούς που έζησαν τα γεγονότα κι όχι απ' τους άλλους που τα διαφοροποιούν για τους δικούς τους λόγους.Φυσούσαν οι ασπροκεντημένες κουρτίνες κι αυτές έβλεπαν τα γεμάτα  καλάθια με σύκα, σταφύλια, σταφίδες που έλεγαν ότι είχαν την καλύτερη φήμη στο εξωτερικό. 
 
Κάπου κάπου προχωρούσαν στις κοιλάδες και στου κάμπους, στις ροδιές, στις κερασιές, δοκίμαζαν τα πεπόνια του Κασσαμπά.Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί πόσο έλαμπαν τα πρόσωπα αυτών των κυριών.Δεν της ενοχλούσε ο θόρυβος από τα αυτοκίνητα, τα απογεύματα ήταν αφιερωμένα στις μνήμες τους. Τον χειμώνα όταν έβρεχε και είχε βοριαδάκι η μάζωξη για τον καφέ γινόταν στο σαχνισί (κλειστός εξώστης) όπου ήταν διακοσμημένος με φωτογραφίες από τη Σμύρνη τους, με σοφρά, με ξυλόγλυπτο καναπέ κι ανάλογα καρεκλάκια, με υφαντά και χρυσοκεντημένα μαξιλάρια. 
 
Πολλές φορές ο ήλιος στο πέρασμά του για τη δύση, έστελνε τις ηλιαχτίδες από τους δυο φεγγίτες που ήταν στο κέντρο του σαλονιού, στο περίτεχνο εικονοστάσι και ταυτόχρονα γίνονταν ένα με τις ηλιαχτίδες απ' τα καφασωτά παράθυρα του κλειστού εξώστη. Ήταν εκείνες οι στιγμές που ο νους τους έφτανε στον Φραγκομαχαλά, έξω απ' την πόλη, προς τη θάλασσα, στην αρχοντική περιοχή.Έβλεπαν όλη την αφρόκρεμα του τόπου  να πηγαίνει στις θεατρικές αίθουσες με εμφάνιση της τελευταίας λέξης της μόδας.
Ατελείωτες οι συζητήσεις για το σταυροδρόμι λαών, θρησκειών, εμπορίου κτλπ.Πως να χωρέσει ο νους τους εκείνες τις ώρες, το κακό που άλλο κανείς δεν είδε;Πόσο εύκολο είναι να κατανοήσει κανείς το βρώμικο παιχνίδι των "μεγάλων" που πάντοτε το πληρώνει ο λαός;Πως να συνειδητοποιήσουν ότι όλα χάθηκαν, ότι γκρεμίστηκε η ζωή τους; Οι τρεις φίλες ήταν ενωμένες (κάτι που διαπίστωσαν σαράντα χρόνια μετά) με το εικόνισμα της Παναγιάς και ένα χρυσό σταυρό που μπόρεσαν να κρύψουν οι δικοί τους.
 Η Παναγιά η Βουρλιώτισσα ήταν το μυστικό που έκρυβε η καθεμιά,μέχρι που η αρρώστια χτύπησε την πόρτα μιας φτωχής οικογένειας στην περιοχή και τότε η μια είπε στην άλλη "θα κάνω αρτοκλασία με το όνομα του παιδιού και θα τάξω ..ξέρω εγώ.. τόσα χρόνια με φυλάει".Έτσι αποκαλύφθηκε ότι  η φιλία τους δένονταν από αυτόν τον ιερό κι ανεξίτηλο κρίκο.
Από τότε καλλιέργησαν το συναίσθημα της δοτικότητας που εξελίχθηκε σε μια σπάνια ικανότητα και οργανώθηκαν σε μια δύναμη που αποτέλεσε βάλσαμο για πολλούς βασανισμένους της πόλης αλλά και εκτός αυτής.Έτσι είχαν μεγαλώσει βέβαια, με τις μανάδες τους να αδειάζουν τα γεμάτα αμπάρια για όσους δεν είχαν, για το βοηθητικό προσωπικό. Όμως οι ταλαιπωρίες της προσφυγιάς, το νέο ξεκίνημα, ο θάνατος αργότερα τους είχαν παγώσει το μεγαλείο της φιλανθρωπίας, είχε βάλει φραγμούς στην αγάπη..αφού κυνηγημένοι έφυγαν, ως ξένους τους δέχτηκαν.

Σοφία Δ. Αγραπίδη

 

Υ.Σ Για όλα τα γραπτά μου στον ποιητικό ή πεζό λόγο, τα πνευματικά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα..

Πέμπτη 19 Μαΐου 2022

Ο γραπτός λόγος στη ζωή μου.

Ο γραπτός λόγος μαζί με τη μελέτη βιβλίων, αποτελεί μια από τις κύριες ενασχολήσεις μου, είναι μια αγάπη που δεν έχει τέλος..συμβαδίζουμε σ' αυτό το ταξίδι. Στο παρόν κείμενο ακολουθούν κάποιοι όροι και ορισμοί σχετικά με τον γραπτό λόγο.Επίσης οι σκέψεις μου, το παρόν και τα μελλοντικά μου σχέδια.

Σχετικοί όροι

Ποίηση είναι η πρώτη μορφή της τέχνης με την οποία μίλησε ο άνθρωπος και στη συνέχεια ήρθε ο γραπτός λόγος που τον ακολούθησε η  μελέτη.

Ποιητής είναι ο λογοτέχνης που συνθέτει έργα σε στίχους, το αντίθετο του πεζογράφου.

Ποίηση ακόμη, είναι..

 
1) Ο Άγγλος ποιητής Κόλλεριτζ έδωσε τον εξής ορισμό : "η ποίηση είναι ιδανική διάταξη ιδανικών λέξεων" .

2) Ο Γάλλος ποιητής Βαλερύ είπε ότι "η ποίηση είναι ανάπτυξη ενός επιφωνήματος".

3) Η ποίηση ένα πράγμα ανάλαφρο, ιερό και φτερωτό. Πλάτων

4) Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας. Οδυσσέας Ελύτης 

5) Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης, αλλά απόδραση από τη συγκίνηση· δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας, αλλά απόδραση από την προσωπικότητα. Τ. S. Eliot 

6) Η ποίηση είναι η αναζήτηση του ανεξήγητου. Wallace Stevens

Στον πρώτο ορισμό φαίνεται η άποψη που υποστηρίζουν πολλοί ειδικοί, ότι δηλαδή το ποίημα δεν χρειάζεται περιττές λέξεις, αρκούν οι απαραίτητες αρκεί να είναι σωστά τοποθετημένες. Υπάρχουν ποιήματα με πολλές λέξεις, επίθετα, μετοχές κτλπ. τα οποία δεν αποδίδουν κάποιο νόημα, δεν αφήνουν τον αναγνώστη να προχωρήσει σε κάποιο μυστήριο που συνήθως κρύβουν οι στίχοι, κάπου αλλοιώνουν και τις εικόνες που τυχόν περιγράφονται..Αντιθέτως υπάρχουν ποιητικά έργα που με τις απαραίτητες λέξεις οι οποίες είναι σωστά συνδυασμένες σε ταξιδεύουν σε ωκεανούς δίχως να κουράζουν. Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και στον πεζό λόγο. 
 
Στον δεύτερο ορισμό οδηγούμαστε στο εσωτερικό του ποιήματος που έχει ως αφετηρία μια σκέψη ή ένα σκίρτημα που γίνονται ένα πνευματικό δημιούργημα. 

Ο πεζός λόγος είναι η δεύτερη μεγάλη κατηγορία του γραπτού λόγου.

Η συγγραφή είναι η πράξη του συγγράφω, η δημιουργία του γραπτού πνευματικού έργου. Συγγράφω σημαίνει συντάσσω έργο σε πεζό λόγο.

Λογοτέχνης ο δημιουργός έργων του έντεχνου λόγου και λογοτεχνία το σύνολο των πνευματικών δημιουργημάτων του έντεχνου γραπτού λόγου μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Η λογοτεχνία αποτελεί τον καθρέφτη του πνευματικού πολιτισμού κάθε έθνους, καθόσον εκεί αποτυπώνονται στοιχεία που αφορούν και εκφράζουν το κοινωνικό σύνολο που αποτελεί το έθνος.

Ο κάθε συγγραφέας έχει το δικό του ύφος, κάτι που για την εποχή έχει αλλοιωθεί αφού η ενασχόληση με το γραπτό λόγο σε αρκετές περιπτώσεις δεν προέρχεται από κάποια έμφυτη ικανότητα  αλλά από μια στυγνή απομίμηση για πολλούς λόγους που αναφέρω κατά καιρούς. Είναι πολύ σπουδαίο να διαβάζεις άγνωστο κείμενο και να ξεχωρίζεις τίνος είναι.Στην ποίηση αλλά και στον γραπτό λόγο, για να υπάρχει ένα όμορφο αποτέλεσμα και να αγγίζει τον καλό χειρισμό της τέχνης του λόγου απαιτείται να γνωρίζουμε πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα εκφραστικά μέσα όπως τη μεταφορά, την υπερβολή, την παρομοίωση καλ.Η Ελληνική γλώσσα αποτελεί, κυριολεκτικά έναν θησαυρό που αν τον γνωρίσουμε βοηθάει πολύ ώστε να μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι που θα ανήκει αληθινά στον πνευματικό πολιτισμό.Γι' αυτό είμαι της γνώμης (δεν είναι μόνο η δική μου άποψη) πως είναι πολύ χρησιμότερο να διαβάσουμε σχετικά με το είδος που ασχολούμαστε κάποιες κριτικές ή λόγια καταξιωμένων λογοτεχνών, γιατί όχι κάποιες οδηγίες..παρά να έχουμε ως προτεραιότητα τη συλλογή άγνωστων λέξεων σαν μέσο εντυπωσιασμού.Κακά τα ψέματα καμιά τέχνη δεν προχωράει σωστά δίχως τις απαιτούμενες γνώσεις.

Στα παιδικά μου χρόνια 

Δεν έχω ψάξει ποτέ το γιατί ούτε το πως, προέκυψε αυτή η σχέση..το μόνο που θυμάμαι είναι ότι από πολύ μικρή (πριν από το σχολείο) μαζί με τα παιχνίδια μου υπήρχαν  βιβλία, τετράδια, μολύβια, χαρτιά όπου σημείωνα όσα μπορούσα με τις γνώσεις που είχα τότε.Λίγα σχέδια,γράμματα, λέξεις που μου είχαν μάθει οι μεγαλύτεροι.
Εκτός των μικρών ιστοριών αγαπούσα ιδιαιτέρως τα τραγουδάκια, τα ποιήματα. Η έμπνευση ήταν από τη φύση, τα γατάκια, τα ζωάκια της εξοχής μας, τα λουλούδια του κήπου μας.
Το κύριο ενδιαφέρον μου ήταν γύρω από τα βιβλία,ανάμεσα σε χιλιάδες πνευματικά δημιουργήματα μεγάλωσα.
 
Αργότερα, όπως έχω αναφέρει κατά το παρελθόν (εννοείται πως δεν σταμάτησα να διαβάζω βιβλία συνεχώς) έγραφα σκέψεις, ιστορίες, ποιήματα τα οποία συγκέντρωνα στα ανάλογα τετράδια. Με το όνομά μου τα γραπτά μου δημοσιευμένα βρίσκονται από το 2014. Έλαβα μέρος σε διαγωνισμούς με αρκετές διακρίσεις καθώς επίσης ποιήματα και διηγήματά μου, άρθρα για διάφορα κοινωνικά κυρίως θέματα, ανήκουν σε αρκετές συλλογές, δημοσιεύονται στον έντυπο και διαδικτυακό τύπο. Δεν είχα καλή σχέση με την ιδέα της έκδοσης γιατί τα τελευταία χρόνια, μετά την επονομαζόμενη οικονομική κρίση και την ταυτόχρονη ανάπτυξη των διαδικτυακών ιστότοπων, κάπου παρατηρούσα χαρακτηριστικά που δεν συμβάδιζαν με τα πιστεύω μου. Έτσι δεν χρησιμοποίησα τις λογοτεχνικές μου διακρίσεις σαν γέφυρα για το χώρο της έκδοσης. Αυτό ήρθε πραγματικά δίχως πίεση, δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια το 2021 όπου και εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή, η "Ανατολή Ψυχής" από τον νιόβγαλτο τότε εκδοτικό οίκο "ΚΕΦΑΛΟΣ", γνωστό όμως στο χώρο της λογοτεχνίας λόγω περιοδικού κτλπ.
Παρόν
 
η γραφή είναι μέσα στην καθημερινότητά μου.Το θέμα της συμμετοχής σε διαγωνισμούς το έχω ξεπεράσει.Όταν λάμβανα μέρος, οι συμμετοχές μου ήταν καθαρά ανεξάρτητες ..δίχως να γνωρίζω κανέναν , κάτι που ξεκίνησε τυχαία. Πλέον έχω πάρα πολλούς γνωστούς στον χώρο, κάτι που δεν με ωθεί στο να συνεχίσω αυτή τη διαδικασία. Ακόμη, γνωρίζω πάρα πολύ τα σχετικά με τους διαγωνισμούς.... Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι συγγραφείς που δεν έλαβαν ποτέ ούτε σε έναν διαγωνισμό μέρος!!!Το επόμενο βήμα μου θα είναι μια συλλογή διηγημάτων η οποία είναι σχεδόν έτοιμη, αλλά θα έρθει κι αυτό με την ώρα του. Ο χρόνος μου προς το παρόν και για έναν ακόμη χρόνο είναι πολύ περιορισμένος ώστε να μπορώ να ασχοληθώ όπως θέλω εγώ με τα γραπτά μου..Είναι αφιερωμένος στο πιο ιερό από τα εθελοντικά μου καθήκοντα, κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι, κάτι που το τοποθετώ πιο πάνω από τα ενδιαφέροντά μου.Αυτός είναι ο λόγος που δεν συμμετέχω σε εκδηλώσεις όπου με καλούν φίλοι, γνωστοί, αναγνώστες, ως θεατή ή ως ομιλήτρια. 
Όσον αφορά τα κείμενά μου, τελευταία χρησιμοποιώ περισσότερο αυτόν τον ιστότοπο, γιατί αποτελεί αυτονομία. Είναι αλήθεια ότι λατρεύω τον αυτόνομο τρόπο για να πορεύομαι...αηδιάζω τις εξαρτήσεις μέσω τρίτων ή κολακειών σε αυτοδιοικητικά πρόσωπα, σε πρόσωπα που κατέχουν κάποιον θώκο (κυρίως στη μικρή περιφέρεια - πρώην επαρχία συμβαίνουν αυτά) για να παρουσιάσω το έργο μου..Αντιλαμβάνομαι τι γίνεται και τι συμβαίνει ...απλά οι αρχές μου είναι απέναντι...
Η ζωή μου μέσα από δυσκολίες και πολλές όμορφες στιγμές, μου έχει χτίσει την αυτοπεποίθησή μου στο ύψος που χρειάζεται για να συμβαδίζω με τα πιστεύω μου, καταξιώθηκα σ' όλους τους τομείς όπου ασχολήθηκα. Έτσι τα ενδιαφέροντά μου όπως η γραφή ή όπως πολιτιστικοί φορείς, συνθέτουν την καθημερινότητά μου, αποτελούν γέφυρες για τον αγώνα μου με βάση το κοινό καλό.Είμαι παγερά αδιάφορη απέναντι σε συμπεριφορές του "φαίνεσθαι" όπως σε κάθε προεκλογική περίοδο που πολλοί τρέχουν να αυξήσουν τις φωτογραφίες με εμφανίσεις σε διάφορα δρώμενα, παρουσιάζουν το δήθεν συγγραφικό τους ή καλλιτεχνικό τους ταλέντο κλπ. Δεν παύω όμως να εύχομαι και να προσεύχομαι για όλους.
Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι έχω (και έχουμε οικογενειακώς) έναν ευρύ και εκλεκτό φιλικό κύκλο. Επίσης ευχάριστο είναι το γεγονός ότι υπάρχει ενδιαφέρον για την "Ανατολή Ψυχής" τη ποιητική μου συλλογή. Δεν ήθελα ποτέ να εκδοθεί μια συλλογή που θα κινηθεί σε μια παρουσίαση και μετά θα ξεχαστεί. Χαρούμενο για μένα είναι το γεγονός ότι πολλοί φίλοι επιθυμούν μια παρουσίαση - συνάντηση - συζήτηση για όλα όσα κατά καιρούς αναφέρω κυρίως στην πρωινή μου ανάρτηση. Με την ευκαιρία, κάθε ξεκίνημα είναι για εμένα ένα βήμα αναγέννησης.Η κάθε νέα μέρα είναι πολύ σπουδαίο γεγονός, πρώτον γιατί κανένας δεν μας έχει υποσχεθεί ότι θα την ανταμώνουμε και δεύτερον γιατί είναι μια νέα αρχή!!όπου πρέπει να το μοιραζόμαστε με την ευχή της καλημέρας! Τέλος, οι ισχυροί φιλικοί μου δεσμοί είναι και εκτός διαδικτύου, έτσι δεν μετριούνται με τα likes (προς επίλυση αποριών).
Μέλλον
 
Για τα μελλοντικά μου σχέδια, προϋπόθεση είναι η υγεία και η μακροημέρευση. Οι στόχοι μου πάντοτε βασίζονται στις δυνάμεις μου, στις δυνατότητές μου, στις επιθυμίες μου κι όχι στο τι κάνουν οι γύρω μου. Ποτέ δεν δημιουργώ με βάση τις δημιουργίες των άλλων, ποτέ δεν προχωρώ με βάση την πορεία των άλλων. Έτσι στον συγγραφικό, στον εθελοντικό και στον πολιτιστικό τομέα, με θεμέλια αρχή το "κοινό καλό" ευελπιστώ στο μέλλον να πραγματοποιηθούν κάποιοι νέοι στόχοι.
Εύχομαι κάθε καλό για όλους κι ας μην ξεχνάμε ότι οι εποχές που βιώνουμε είναι περίεργες...γι' αυτό μην ξεχνάμε να χαιρόμαστε με τις χαρές των συνανθρώπων μας, να μην ξεχνάμε να ευχόμαστε, να μην ξεχνάμε να βοηθάμε όσο και όπου μπορούμε, να μην ξεχνάμε να ευγνωμονούμε την κάθε ανατολή..όσοι τουλάχιστον δεν είμαστε στον δρόμο, δεν κινδυνεύουμε να μείνουμε στον δρόμο και χωρίς τα απαραίτητα, όσοι έχουμε την υγεία μας ή αντιμετωπίσιμα προβλήματα. 
Κλείνοντας, εννοείται πως όταν μπορώ να βοηθήσω, άσχετα αν αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να προχωρήσω κάποια δικά μου θέματα, θα το κάνω ευχαρίστως.

Οι φωτογραφίες του παρόντος κειμένου προέρχονται από το προφίλ της αγαπημένης μου Αντωνίας στην Αρκαδία και της επίσης αγαπημένης μου Ελένης στο Τορόντο.




 


25η Μαρτίου 2024.Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο Σπάρτακος".

  Όπως γνωρίζουν οι φίλοι μου, αυτός εδώ ο ιστότοπος αποτελεί για πολλά θέματα, αρχείο. Έτσι συμβαίνει και με τις δραστηριότητες του Ομίλου ...