Για ακόμη μια φορά επισκέφθηκε την Ελλάδα ο χιονιάς, με την παρουσία του σε αρκετά μέρη. Ιδιαίτερη η άφιξή του στις Κυκλάδες και πολύ δυνατή στην Αττική. Φέτος τον ονόμασαν "ελπίδα" ... Το βέβαιο είναι πως ήρθε με διττό ρόλο αφού αλλού δημιούργησε προβλήματα κι αλλού έδωσε στιγμές χαράς και ξεκούρασης. Βέβαια για κάποια από τα σοβαρά προβλήματα ευθύνονται ανθρώπινα λάθη και παραλείψεις.
Το παρόν κείμενο - φωτογραφικό οδοιπορικό έχει ως σκοπό , όπως και του περασμένου χρόνου, τις αυριανές αναμνήσεις. Αποθηκεύοντας κάποια στιγμιότυπα και την περιγραφή γεγονότων θα μπορούν να γνωρίζουν οι νεώτεροι στο μέλλον, αλλά μαζί θα θυμόμαστε κι εμείς.
Το πιο δύσκολο αυτής της επέλασης του χιονιά στην χώρα μας (δεν το ονομάζω κακοκαιρία διότι είναι χειμώνας ...) ήταν η τραγική ταλαιπωρία των εγκλωβισμένων ανθρώπων στην Αττική οδό, κάτι που δεν επιδέχεται χαρακτηρισμό..Ήταν εύκολο να κλείσουν όλοι οι είσοδοι του δρόμου αφού δεν υπήρχε ετοιμότητα για βοήθεια..Είναι όμως λυπηρό όταν τα διόδια του συγκεκριμένου δρόμου τα χρυσοπληρώνει ο λαός..Επίσης προβλήματα λόγω διακοπής ρεύματος από δέντρα που έσπασαν κτλπ, που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Πιστεύω ότι αφού κάθε χρόνο όπως φαίνεται θα ζούμε και στην Ελλάδα, στην Αθήνα αυτά τα καιρικά φαινόμενα οι αρμόδιοι της κάθε κυβέρνησης, φορείς αλλά κι ο καθένας μας θα πρέπει να έχουμε κάποια ετοιμότητα...κυρίως όταν η ΕΜΥ μας ενημερώνει!!
Ο εν λόγω Λόφος για πολλά χρόνια αποτελούσε όχι μόνο τόπο βόλτας, αλλά και ψυχαγωγίας , κυρίως τα καλοκαίρια όπου θυμάμαι εγώ , για όλους τους κατοίκους της περιοχής, για μικρούς και μεγάλους. Είχε αναψυκτήριο με τραπεζάκια έξω, παιδική χαρά, ήταν καθαρό και περιποιημένο το μέρος. Την δεκαετία του '90 οι αναμνήσεις μου με την πατρική μου οικογένεια και αγαπημένους μου συγγενείς είναι από τις πιο ωραίες. Κυρίως όταν η μεγαλύτερη σε ηλικία θεία στολιζόταν για να πάμε στο βουναλάκι τα Σάββατα ή τις Κυριακές το βραδάκι. Ένας μικρός αλλά πανέμορφος πνεύμονας πράσινου στο κέντρο της Αθήνας πάρα πολύ κοντά στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στο ύψος της στάσης ΣΟΝΙΑ.Στην ουσία είναι η φυσική προέκταση του Πεδίου του Άρεως από την πλευρά που βρίσκεται η οδός Μουστοξύδη αλλά και του πάρκου της Ευελπίδων από την πλευρά της οδού Βαλτινών.
Οι οδοί που τον αγκαλιάζουν είναι η Βαλτινών, η Καλλίστης, η Μομφεράτου και η Ιεράπετρας.
Αρμόδιος φορέας για τον Λόφο είναι η Περιφέρεια Αττικής που ευχόμαστε να φροντίσει ώστε να ξαναπάρει ζωή όπως αξίζει!
Στην παιδική χαρά πολλές γενιές μεγάλωσαν και στα μονοπάτια του έπαιξαν παιδιά και η τοποθεσία έπαιρνε ξεχωριστό χρώμα..σαν να βρισκόσουν σε χωριό ήταν όπως έλεγαν μεγάλοι άνθρωποι γεμάτοι αναμνήσεις από εκεί. Ευχόμαστε όλοι που αγαπάμε την Αθήνα και τη γειτονιά, όπως και το Πεδίο του Άρεως βρήκε την αίγλη τους μετά από είκοσι περίπου χρόνια εγκατάλειψης και απαξίωσης έτσι να δούμε και του Φινόπουλου..Βέβαια δίχως τον αγώνα των κατοίκων τίποτα δεν θα είχε προχωρήσει στο Πεδίον..εκεί ευελπιστούμε και για τον Λόφο. Σήμερα που ανεβήκαμε μετά από πολλά χρόνια αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι γενικά έχει καθαριστεί από τους θάμνους, έχει μια καλύτερη οπτική και η παιδική χαρά είναι περιποιημένη.
Με το χιόνι ήταν καταπληκτικά, γεμάτος από χιονάνθρωπους! Υπήρχαν νέοι και οικογένειες που απολάμβαναν το χιόνι με σεβασμό, με μια αισιόδοξη αύρα!Στον λίγο ήλιο που βγήκε εμφανίστηκαν τα σπουργιτάκια, κοκκινολαίμηδες, σουσουράδες..
Πόση αξία έχει η φύση!!Ανεκτίμητο δε..όταν υπάρχουν δίπλα μας τέτοιοι χώροι που μπορούμε για λίγο να νιώσουμε πως πέρασαν ώρες..Καθόσον το πρόγραμμά μας οικογενειακώς είναι γεμάτος και φορτωμένο οπότε η άνεση της μετακίνησης μας βοήθησε να έχουμε αυτή την αλλαγή..
