Σκόρπιες σκέψεις για δημιουργική γραφή!!
Πριν τη δημιουργία...χρειάζεται η έμπνευση. Απαραίτητη προϋπόθεση που ακολουθεί την έμπνευση είναι το έναυσμα για τη δημιουργία. Κάποια κατάσταση πάντα πυροδοτεί τον συγγραφέα, τον ποιητή, τον δημιουργό γενικότερα. Μια αμυδρά έμφυτη γλυκύτητα θα ονόμαζα αυτό το χάρισμα. Ο δημιουργός της πένας δε σταματάει να ταξιδεύει σε γεγονότα της ζωής του, να στέκεται σε μια εικόνα, σε μια στιγμή, σ' ένα περιστατικό. Όλα αυτά εισέρχονται στο μαγικό μπαούλο του. Κλειδώνονται και όταν η νεράιδα της γραφής θελήσει , το μπαούλο ξεκλειδώνεται, βγαίνουν οι εικόνες, τρέχουν στο γραφείο, ξεπετάγονται οι σκέψεις και η πένα ξεκινάει. Κάπως έτσι είναι η αρχή. Η συνέχεια ακολουθεί τα γεγονότα που μοιάζουν σαν τη μεθυστική πλοκή των παραμυθιών. Γράφεις, διαβάζεις, σβήνεις και ξανά από την αρχή. Ακούς τον ήχο από τα χαρτιά που σκίζεις και νιώθεις πως είναι ο ήχος που κάνουν τα ξερά πλατανόφυλλα όταν τα μετακινεί ο αέρας. Η φλόγα της δημιουργίας και η λατρεία με την οποία πλαισιώνεις το δημιούργημά σου είναι τεράστιος θησαυρός, που δεν μετριέται, καθόσον τίμημα δεν υπάρχει για τα πνευματικά δημιουργήματα.
Το δυσκολότερο βρίσκεται στο τέλος. Εκεί που πρέπει να διαβάσεις το έργο σου ξανά και ξανά σα να 'σαι κάποιος τρίτος..γιατί μόνο έτσι μπορείς να έχεις αντικειμενική γνώμη!!
Πριν τη δημιουργία...χρειάζεται η έμπνευση. Απαραίτητη προϋπόθεση που ακολουθεί την έμπνευση είναι το έναυσμα για τη δημιουργία. Κάποια κατάσταση πάντα πυροδοτεί τον συγγραφέα, τον ποιητή, τον δημιουργό γενικότερα. Μια αμυδρά έμφυτη γλυκύτητα θα ονόμαζα αυτό το χάρισμα. Ο δημιουργός της πένας δε σταματάει να ταξιδεύει σε γεγονότα της ζωής του, να στέκεται σε μια εικόνα, σε μια στιγμή, σ' ένα περιστατικό. Όλα αυτά εισέρχονται στο μαγικό μπαούλο του. Κλειδώνονται και όταν η νεράιδα της γραφής θελήσει , το μπαούλο ξεκλειδώνεται, βγαίνουν οι εικόνες, τρέχουν στο γραφείο, ξεπετάγονται οι σκέψεις και η πένα ξεκινάει. Κάπως έτσι είναι η αρχή. Η συνέχεια ακολουθεί τα γεγονότα που μοιάζουν σαν τη μεθυστική πλοκή των παραμυθιών. Γράφεις, διαβάζεις, σβήνεις και ξανά από την αρχή. Ακούς τον ήχο από τα χαρτιά που σκίζεις και νιώθεις πως είναι ο ήχος που κάνουν τα ξερά πλατανόφυλλα όταν τα μετακινεί ο αέρας. Η φλόγα της δημιουργίας και η λατρεία με την οποία πλαισιώνεις το δημιούργημά σου είναι τεράστιος θησαυρός, που δεν μετριέται, καθόσον τίμημα δεν υπάρχει για τα πνευματικά δημιουργήματα.
Το δυσκολότερο βρίσκεται στο τέλος. Εκεί που πρέπει να διαβάσεις το έργο σου ξανά και ξανά σα να 'σαι κάποιος τρίτος..γιατί μόνο έτσι μπορείς να έχεις αντικειμενική γνώμη!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου