Οι απόλυτες μοναρχίες εισήγαγαν τον τακτικό στρατό, τη μόνιμη γραφειοκρατία, την εθνική φορολογία, την κωδικοποιημένη νομοθεσία και τις απαρχές μια ενιαίας αγοράς. Η απόλυτη μοναρχία συμβάδισε με τη συγκρότηση του σύγχρονου κράτους και στηρίχθηκε σε μια μορφωμένη υπαλληλία. Η ανάδυση των εθνών -κρατών, πρώτα στην Δυτική Ευρώπη, θεωρείται η πλέον καθοριστική πολιτική εξέλιξη της περιόδου. Οι μόνιμοι στρατοί αποτέλεσαν καθοριστικό παράγοντα στη διαδικασία ανάδυσης των εθνών -κρατών. Επίσης διαδραμάτισαν κομβικό ρόλο στην εδραίωση της βασιλικής εξουσίας.
Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα, η διακυβέρνηση προσέλαβε θεσμικές μορφές σε εθνικό επίπεδο στη Γαλλία και την Αγγλία και σε επίπεδο πόλης και χωριού σε όλες σχεδόν τις άλλες περιοχές. Μετά το 1200, οι τοπικές κοινότητες και οι εκπρόσωποί τους άρχισαν βαθμιαία να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση των εθνικών μοναρχιών.΄
Στη Δύση, τα δυναστικά κράτη ισχυροποιήθηκαν ακόμα περισσότερο, όπου η θεσμοθετημένη και απρόσκοπτη λειτουργία των διοικητικών και δικαστικών θεσμών εξασφάλισε την εξουσία του μονάρχη.
Πολυμελείς γραφειοκρατίες αναπτύχθηκαν για τη διαχείριση των οικονομικών και των διπλωματικών σχέσεων, οι οποίες γίνονται όλο και πιο δαιδαλώδεις.
Ο 14ος αιώνας είχε καθοριστική σημασία για την καθιέρωση της τακτικής φορολογίας σε εθνική κλίμακα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο ύστερος Μεσαίωνας στην Ευρώπη, ήταν σύμφωνα με τις ιστορικές μελέτες μια δύσκολη χρονικό περίοδος. Κατά τον Burns, αν και ο κυρίως Μεσαίωνας "ήταν εποχή συμποσίων", η τελευταία περίοδος του Μεσαίωνα "ήταν εποχή πείνας".
Η απολυταρχία χαρακτηρίζει τη νέα πολιτική τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη του ύστερου Μεσαίωνα. Χαρακτηριστικά ο Ένγκελς, αναφερόταν στην περίοδο της απολυταρχίας ως μία εποχή όπου "οι φεουδάρχες ευγενείς αναγκάστηκαν να καταλάβουν ότι η περίοδος της κοινωνικής και πολιτικής τους κυριαρχίας είχε φτάσει στο τέλος της".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου