Κύπρος της αγάπης και του ονείρου!!

....Χρυσοπράσινο φύλλο 
ριγμένο στο πέλαγο
Γη των κοριτσιών που γελούν
γη των αγοριών που μεθούν
γη του μύρου, του χαιρετισμού
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου

Χρυσοπράσινο φύλλο, οι στίχοι του Λεωνίδα Μαλένη το 1965

Κάθε 1 Απριλίου στην ψυχή μας ζωντανεύει μια πολύ σημαντική επέτειος. 

Φέτος μετρήσαμε 61 χρόνια από το ξεκίνημα του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ

που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955 και αποτελεί την καίρια στιγμή μετά από 

πολλές ενέργειες του Κυπριακού λαού με σκοπό την απελευθέρωση από 

τον Άγγλο κατακτητή και την ένωσή της με την Ελλάδα. ΕΟΚΑ είναι 

το ακρωνύμιο της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών. Όπως

αναφέρεται στο βιβλίο του Γιάννη Νίκα “Αναπολώντας τον αγώνα του 1955 -59” 

(Προσωπικές Μαρτυρίες), ...Απ’άκρον εις άκρον η Κυπριακή γη δονήθηκε

 από έναν τιτάνιο παλμό και από κάθε γωνιά της αντήχησε ο νέος παιάνας:

”Εμπρός εμπρός η ΕΟΚΑ κράζει, η γη ας βροντήξει όπου πατάς ...”.

Ο στόχος της ένωσης με την Ελλάδα δεν πέτυχε αλλά οδήγησε στην

 ανεξαρτησία της Κύπρου και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας 

με τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου. Συμφωνίες που τρία χρόνια μετά

 την εφαρμογή τους οδήγησαν σε ρήξη Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους,

 ενώ η Βρετανική παρουσία διαιωνίστηκε με την παραμονή δύο κυρίαρχων

στρατιωτικών βάσεων. Για την ιστορία αναφέρω πως όλες οι πόλεις 

της Μεγαλονήσου την  1η Απριλίου 1955 μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα 

τραντάχτηκαν από τις δυνατές εκρήξεις. Ήταν η έναρξη ενός αγώνα που

αποτελούσαν λεβέντες με όνειρα..Έπρεπε να χτυπηθούν οι αγγλικοί στόχοι. 

Πρώτος νεκρός ήταν ο μαθητής Μόδεστος Παντελής ο οποίος σκοτώθηκε 

από ηλεκτροπληξία ενώ προσπαθούσε να κόψει ηλεκτροφόρα σύρματα,

ώστε να διακόψει τον φωτισμό σε βρετανική βάση και να γίνει η επίθεση. 

Η γη της πικραμένης Παναγιάς...ήταν γραφτό να βασανίζεται χρόνια..απ’ όλους τους εραστές της ματαιοδοξίας και της ελεεινής υποκρισίας...

Αυτό το αφιέρωμα δεν έχει σκοπό την ανάλυση των ιστορικών γεγονότων.

Ο σκοπός λόγω της μεγάλης αγάπης μου για την Κύπρο είναι απλά να θυμηθούμε..

και να περάσουμε στα παιδιά μας τα ιστορικά στοιχεία που κάποιοι θέλουν 

να παραγράψουν...

Η ζωντανή μαρτυρία ονομάζεται Φυλακισμένα Μνήματα στις Κεντρικές 

φυλακές στη Λευκωσία, δίπλα στην αίθουσα των εκτελέσεων.

Μια επίσκεψη -ξενάγηση που τα μάτια δεν σταμάτησαν να δακρύζουν...

που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

Η ιστορία πρέπει να μεταλαμπαδευτεί από γενιά σε γενιά.

Το σπαθί της δόξας της, γράφει πάρα πολλά ονόματα παλικαριών

όπως Καραολής, Δημητρίου, Παλληκαρίδης..

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!!