Μεγάλη Τρίτη.

Μεγάλη Τρίτη, μεγάλη κρίση.
Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρύφθη.

Μεγάλη Εβδομάδα, οι ημέρες που οι σκέψεις μας περιτριγυρίζουν στον άνθρωπο ο οποίος παρασύρθηκε από την ματαιοδοξία και την αφροσύνη. Σε όσους θέλουν να λέγονται χριστιανοί και είναι υποκριτές. Στον άνθρωπο που δηλώνει άθεος αλλά προσκυνάει στην ύλη (αυτήν έχει για θεό) και θυσιάζει ό,τι ηθικό στο βωμό του χρήματος.

Μεγάλη Τρίτη, άλλο ένα βήμα προς τον Τόπο του Μαρτυρίου.. Την ημέρα αυτή γινόμαστε κοινωνοί δύο σπουδαίων παραβολών. Η μία είναι των Δέκα Παρθένων από την οποία διδασκόμαστε πως πρέπει να έχουμε ενεργή την πίστη μας, την προνοητικότητά μας, τη φιλανθρωπία και όλες τις αρετές. Σύμφωνα με την παραβολή, δέκα παρθένες κρατώντας τα λυχναράκια τους, πήγαν ένα βράδυ να υποδεχθούν τον Νυμφίο. Οι πέντε από αυτές είχαν φροντίσει να έχουν παραπάνω λάδι. Ο Νυμφίος αργούσε να έρθει και οι Δέκα κοπέλες αποκοιμήθηκαν μέχρι που πετάχτηκαν από μια φωνή που έλεγε: " Iδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός". Έτρεξαν και οι δέκα με χαρά να δουν τον Νυμφίο. Τα λυχνάρια είχαν σβήσει, αλλά οι πέντε που είχαν προνοήσει τον συνάντησαν ενώ οι πέντε , οι λεγόμενες Μωρές, έχασαν αυτή την ευκαιρία. Σύμφωνα με την Ορθοδοξία όποιος φροντίσει για την ψυχή του από πριν θα κερδίσει τη βασιλεία των Ουρανών. Αλλά και στην καθημερινότητα συνεχώς βρισκόμαστε μπροστά στα πλεονεκτήματα της προνοητικότητας.

Η δεύτερη παραβολή είναι αυτή των Ταλάντων από την οποία διδασκόμαστε να είμαστε εργατικοί, προκομμένοι και πως πρέπει να ενισχύουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα, καλλιεργώντας τα.  Κάποτε ζούσε ένας άρχοντας που θα πήγαινε ένα ταξίδι σε μακρινό τόπο. Πριν αναχωρήσει έδωσε λίγα τάλαντα δηλ. χρήματα, στους τρεις υπηρέτες του. Στον πρώτο έδωσε πέντε τάλαντα, στον δεύτερο έδωσε δύο τάλαντα και στον τρίτο ένα τάλαντο. Αφού επέστρεψε από το ταξίδι του ο άρχοντας, κάλεσε τους υπηρέτες του και τους ρώτησε τι έκαναν με τα χρήματα που τους έδωσε.

Ο πρώτος εργάστηκε σκληρά και διπλασίασε το ποσόν. Ο δεύτερος κι αυτός κατά τον ίδιο τρόπο διπλασίασε τα χρήματά του. Ο τρίτος όσο απουσίαζε το αφεντικό του, καθόταν και δεν εργάστηκε καθόλου. Παρόλο που δε δούλευε , ένιωθε και αδικημένος γιατί είχε πάρει μόνο ένα τάλαντο.

Επέστρεψε το ένα τάλαντο στον άρχοντα και τον κατηγόρησε για την αδικία που είχε υποστεί.Τότε ο άρχοντας πήρε αυτό το τάλαντο και το έδωσε στον πρώτο μαζί με τα άλλα δέκα.

 

Την ιερή αυτή ημέρα ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής που αποτελεί έναν από τους ωραιότερους ύμνους, ο οποίος γράφτηκε από μια μοναχή της Εποχής του Βυζαντίου, την Κασσιανή.

Είναι τα λόγια που περιγράφουν τέλεια το νόημα της μετάνοιας!