Ημέρες του Πάσχα του 1941, ο τρόμος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι σκορπισμένος παντού. Πάσχα και αντί για το γλυκό ήχο από τις καμπάνες με τον αναστάσιμο ήχο...η ατμόσφαιρα βαραίνει από τα στούκας των κατακτητών σε πολλά μέρη της Χώρας μας..Πάσχα της προδοσίας του λαού από τους τότε κυβερνώντες.
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Στην συμβολή των λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας, στο καφενείο "Λουξ" ή "Παρθενών" που είναι το σημερινό κτίριο της Κηφισίας με αριθμό 6, η πόλη από Επιτροπή των Αρχών παραδίδεται στον επικεφαλής της Βέρμαχτ Γερμανό Χέρμαν φον Σέφεν.
Πρόκειται για μια καταραμένη Κυριακή, μαύρα τα συναισθήματα, πονεμένες οι καρδιές και τα λόγια, ματωμένα τα γεγονότα. Ο Τσιτσάνης εμπνέεται την "Συννεφιασμένη Κυριακή" που γράφτηκε περίπου μετά από δυο χρόνια.
Η Πηνελόπη Δέλτα προβαίνει στην θλιβερή πράξη της αυτοκτονίας περίπου στις 10 το πρωί όταν η Γερμανική σημαία υψωνόταν στην Ακρόπολη..για να αφήσει την πνοή της στις 2 Μαΐου του 1941. Το μικρό σημείωμα που άφησε έγραφε "Στον κόσμο υπάρχουν πράγματα, ιδέες, αρχές, ιδανικά, πίστες που βαραίνουν περισσότερο από την ζωή". Η κηδεία της έγινε με μια σεμνή τελετή στον κήπο του σπιτιού της που τελέστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο. Ο τάφος της έγραφε ΣΙΩΠΗ..
Ο Ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών μέσω του εκφωνητή του Κώστα Σταυρόπουλου ανακοινώνει: "Έλληνες, ύστερα από λίγα λεπτά ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν θα είναι ελληνικός.. αδέρφια ψηλά τις καρδιές..".
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, αρνήθηκε το αίτημα του τότε Δημάρχου Αθηναίων να τελέσει δοξολογία στην μητρόπολη για την άφιξη των Γερμανών και φυσικά η δοξολογία δεν τελέστηκε. Ένα βήμα αντίστασης θα το ονόμαζα.
Εκείνο το πρωί της 27 Απριλίου 1941 οι κάτοικοι της πόλεως των Αθηνών ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους και όπως γνωρίζω από συγγενείς μου που κατοικούσαν στην Πρωτεύουσα, όχι τόσο γιατί φοβόντουσαν όσο για να δηλώσουν την αντιπάθειά τους στον κατακτητή.
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Εκείνο το κυριακάτικο, συννεφιασμένο πρωινό οι Ναζί όδευαν προς την Ακρόπολη για να υψώσουν την σημαία τους, ως επιβεβαίωση της εδραίωσής τους. Όταν ανέβηκαν στο σημείο που κυμάτιζε η γαλανόλευκη, βρήκαν τον εύζωνα, φρουρό Κωνσταντίνο Κουκίδη, ένα νέο παιδί που η φλόγα της φιλοπατρίας μέσα του ήταν αναμμένη ,που καμάρωνε για τον τόπο του, θλιβόταν για την προδοσία αυτού, ονειρευόταν την ελεύθερη Ελλάδα. Τον διέταξαν με το θράσος που τους χαρακτήριζε να προχωρήσει στην υποστολή της ελληνική σημαίας, να τους την παραδώσει και να υψώσει τη γερμανική. Ο νεαρός Στρατιώτης με τα μάτια βουρκωμένα, με το βλέμμα βουβό και την ψυχή του να χτυπάει ελληνικά, κατέβασε τη σημαία μας και άρχισε να τυλίγεται μ' αυτήν τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο....έτσι έκανε το μοιραίο άλμα και στο σημείο που έπεσε, πριν λίγα χρόνια στήθηκε το μνημείο του. Πολλοί από το ανθελληνικό κατ' εμέ ρεύμα, προσπαθούν να παρουσιάσουν ως μύθο αυτό το γεγονός. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, αναφέρει στα απομνημονεύματά του: " O Έλλην φρουρός της Ελληνικής Σημαίας επί της Ακροπόλεως, μη θελήσας να παραστή μάρτυς του θλιβερού θεάματος της αναρτήσεως της εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ της Ακροπόλεως κρημνισθείς και εφονεύθη. Εκάθησα στο γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτων και δακρύων...".
Στις 9 Ιουνίου 1941 η βρετανική εφημερίδα "Daiy Mail" δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο "Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει τη σημαία του έως το θάνατο".
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Cambridge, Νίκολας Χάμοντ, ο οποίος ήταν αξιωματικός Ειδικών Επιχειρήσεων Καϊρου στην Ελλάδα, περιγράφει εκείνη την ημέρα και το γεγονός.
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Στην συμβολή των λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας, στο καφενείο "Λουξ" ή "Παρθενών" που είναι το σημερινό κτίριο της Κηφισίας με αριθμό 6, η πόλη από Επιτροπή των Αρχών παραδίδεται στον επικεφαλής της Βέρμαχτ Γερμανό Χέρμαν φον Σέφεν.
Πρόκειται για μια καταραμένη Κυριακή, μαύρα τα συναισθήματα, πονεμένες οι καρδιές και τα λόγια, ματωμένα τα γεγονότα. Ο Τσιτσάνης εμπνέεται την "Συννεφιασμένη Κυριακή" που γράφτηκε περίπου μετά από δυο χρόνια.
Η Πηνελόπη Δέλτα προβαίνει στην θλιβερή πράξη της αυτοκτονίας περίπου στις 10 το πρωί όταν η Γερμανική σημαία υψωνόταν στην Ακρόπολη..για να αφήσει την πνοή της στις 2 Μαΐου του 1941. Το μικρό σημείωμα που άφησε έγραφε "Στον κόσμο υπάρχουν πράγματα, ιδέες, αρχές, ιδανικά, πίστες που βαραίνουν περισσότερο από την ζωή". Η κηδεία της έγινε με μια σεμνή τελετή στον κήπο του σπιτιού της που τελέστηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο. Ο τάφος της έγραφε ΣΙΩΠΗ..
Ο Ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών μέσω του εκφωνητή του Κώστα Σταυρόπουλου ανακοινώνει: "Έλληνες, ύστερα από λίγα λεπτά ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν θα είναι ελληνικός.. αδέρφια ψηλά τις καρδιές..".
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, αρνήθηκε το αίτημα του τότε Δημάρχου Αθηναίων να τελέσει δοξολογία στην μητρόπολη για την άφιξη των Γερμανών και φυσικά η δοξολογία δεν τελέστηκε. Ένα βήμα αντίστασης θα το ονόμαζα.
Εκείνο το πρωί της 27 Απριλίου 1941 οι κάτοικοι της πόλεως των Αθηνών ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους και όπως γνωρίζω από συγγενείς μου που κατοικούσαν στην Πρωτεύουσα, όχι τόσο γιατί φοβόντουσαν όσο για να δηλώσουν την αντιπάθειά τους στον κατακτητή.
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Εκείνο το κυριακάτικο, συννεφιασμένο πρωινό οι Ναζί όδευαν προς την Ακρόπολη για να υψώσουν την σημαία τους, ως επιβεβαίωση της εδραίωσής τους. Όταν ανέβηκαν στο σημείο που κυμάτιζε η γαλανόλευκη, βρήκαν τον εύζωνα, φρουρό Κωνσταντίνο Κουκίδη, ένα νέο παιδί που η φλόγα της φιλοπατρίας μέσα του ήταν αναμμένη ,που καμάρωνε για τον τόπο του, θλιβόταν για την προδοσία αυτού, ονειρευόταν την ελεύθερη Ελλάδα. Τον διέταξαν με το θράσος που τους χαρακτήριζε να προχωρήσει στην υποστολή της ελληνική σημαίας, να τους την παραδώσει και να υψώσει τη γερμανική. Ο νεαρός Στρατιώτης με τα μάτια βουρκωμένα, με το βλέμμα βουβό και την ψυχή του να χτυπάει ελληνικά, κατέβασε τη σημαία μας και άρχισε να τυλίγεται μ' αυτήν τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο....έτσι έκανε το μοιραίο άλμα και στο σημείο που έπεσε, πριν λίγα χρόνια στήθηκε το μνημείο του. Πολλοί από το ανθελληνικό κατ' εμέ ρεύμα, προσπαθούν να παρουσιάσουν ως μύθο αυτό το γεγονός. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, αναφέρει στα απομνημονεύματά του: " O Έλλην φρουρός της Ελληνικής Σημαίας επί της Ακροπόλεως, μη θελήσας να παραστή μάρτυς του θλιβερού θεάματος της αναρτήσεως της εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ της Ακροπόλεως κρημνισθείς και εφονεύθη. Εκάθησα στο γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτων και δακρύων...".
Στις 9 Ιουνίου 1941 η βρετανική εφημερίδα "Daiy Mail" δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο "Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει τη σημαία του έως το θάνατο".
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Cambridge, Νίκολας Χάμοντ, ο οποίος ήταν αξιωματικός Ειδικών Επιχειρήσεων Καϊρου στην Ελλάδα, περιγράφει εκείνη την ημέρα και το γεγονός.
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Μεγάλη Τετάρτη ...άλλη μια μέρα της Αγίας Εβδομάδας...η πόρνη που ζήτησε συγχώρεση και ο Χριστός την προστάτευσε. Ο Ιούδας που συνάντησε τους Αρχιερείς...και έλαβε την υπόσχεση των τριάντα αργυρίων για να προδώσει τον Ιησού. Πόσοι από εμάς σήμερα δεν συναντάμε αυτές τις συμπεριφορές;Το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου που τελείται στους Ναούς μας!
Μεγάλη Τετάρτη ...άλλη μια μέρα της Αγίας Εβδομάδας...η πόρνη που ζήτησε συγχώρεση και ο Χριστός την προστάτευσε. Ο Ιούδας που συνάντησε τους Αρχιερείς...και έλαβε την υπόσχεση των τριάντα αργυρίων για να προδώσει τον Ιησού. Πόσοι από εμάς σήμερα δεν συναντάμε αυτές τις συμπεριφορές;Το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχελαίου που τελείται στους Ναούς μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου