Η μακρόχρονη κρίση της ευρωπαϊκής οικονομίας και τη κοινωνίας στη διάρκεια του 14ου και 15ου αιώνα, σημάδεψε τις δυσκολίες και τα όρια του φεουδαρχικού τρόπου παραγωγής στη όψιμη μεσαιωνική περίοδο. Ποιο ήταν όμως το τελικό "πολιτικό προϊόν" των ηπειρωτικών αναστατώσεων αυτής της εποχής; Στην πορεία του 16ου αιώνα, το απολυταρχικό κράτος εμφανίστηκε στη Δύση. Κατά το τελευταίο μισό του 15ου αιώνα, συντελέστηκε ξαφνικά μια συγκλίνουσα αναβίωση της πολιτικής εξουσίας και ενότητας στη μια χώρα μετά την άλλη. Μετά το αποκορύφωμα του πολέμου των Ρόδων, του Εκατονταετούς Πολέμου και δεύτερου Καστιλιάνικου Εμφύλιου Πολέμου, οι πρώτες "νέες" μοναρχίες στερεώθηκαν στην ουσία ταυτοχρόνως στην Γαλλία, την Ισπανία, την Αγγλία και την Αυστρία. Η περίοδος 1500-1789 χαρακτηρίστηκε από αλλεπάλληλες δυναστικές διαμάχες και πολέμους, κυρίως από το 1500 ως το 1660, με τη διαμάχη της δυναστείας των Αψβούργων και των Γάλλων βασιλέων. Τον απεριόριστο χαρακτήρα της βασιλικής εξουσίας, θεμελίωσαν κατά το 16ο και 17ο αιώνα οι θεωρητικοί της απολυταρχίας στη Γαλλία και στην Αγγλία, Μποντέν και Χομπς αντίστοιχα. Τον 17ο και 18ο αιώνα επικρατούσε απόλυτη μοναρχία, ως πρότυπο σύστημα διακυβέρνησης για τα μεγάλα Ευρωπαϊκά κράτη. Δεν ήταν όμως η μοναρχία το μόνο πολιτικό σύστημα που γνώρισαν οι ευρωπαίοι των πρώιμων νέων χρόνων. Αριστοκρατικές και αστικές ολιγαρχίες ή δημοκρατίες πόλεων -κρατών, όπως στην Ιταλία και τη Γερμανία, ή ομοσπονδιακών συσσωματώσεων, όπως στην Ολλανδία και την Ελβετία, συνιστούσαν εναλλακτικές μορφές πολιτικής Οργάνωσης.
Η επόμενη ανάρτηση θα αναφέρεται στις συνθήκες που ευνόησαν την εγκαθίδρυση της απολυταρχίας στην Ευρώπη. Οι φωτογραφίες είναι αναρτημένες μέσω του διαδικτύου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου