Συνέχεια της περιληπτικής αναφοράς..
Μελετώντας της βασικές παραμέτρους της διπλωματικής και πολεμικής αντιπαράθεσης των Ευρωπαϊκών Κρατών, από τις αρχές του 16ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα,διαπιστώνεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος των μοναρχών και των δυναστικών οίκων στη διαμόρφωση, του γεωπολιτικού καθεστώτος της Ευρώπης των Πρώιμων Νέων Χρόνων. Από το τέλος του 15ου αιώνα οι βασιλείς της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, διατήρησαν ενωμένα τα βασίλειά τους και ισχυροποίησαν την εξουσία τους. Κατά το 16ο και 17ο αιώνα παρήκμασαν οι μεσαιωνικοί αντιπροσωπευτικοί θεσμοί και ορισμένοι βασιλείς άρχισαν να απολαμβάνουν εξουσίες. Νέες πληγές πλούτου, η διατήρηση ισχυρού και ετοιμοπόλεμου στρατού και η επιβολή της κοσμικής εξουσίας στη θρησκευτική, συνέβαλαν στην επικράτηση της απολυταρχίας. Η άνοδος της απόλυτης μοναρχίας συμβάδισε με τη συγκρότηση του σύγχρονου κράτους, την επιβίωση και λειτουργία του οποίου δεν ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν μόνοι τους οι ευγενείς και οι κατακερματισμένες δυνάμεις της φεουδαρχίας. Το εν λόγω πολίτευμα, το οποίο υπήρξε αποκλειστικά ευρωπαϊκό φαινόμενο των Πρώιμων Νέων Χρόνων, ευδοκίμησε στην Ισπανία του 16ου αιώνα, στην Αγγλία μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα και στη Γαλλία μέχρι την Επανάσταση του 1789.
Μελετώντας της βασικές παραμέτρους της διπλωματικής και πολεμικής αντιπαράθεσης των Ευρωπαϊκών Κρατών, από τις αρχές του 16ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα,διαπιστώνεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος των μοναρχών και των δυναστικών οίκων στη διαμόρφωση, του γεωπολιτικού καθεστώτος της Ευρώπης των Πρώιμων Νέων Χρόνων. Από το τέλος του 15ου αιώνα οι βασιλείς της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, διατήρησαν ενωμένα τα βασίλειά τους και ισχυροποίησαν την εξουσία τους. Κατά το 16ο και 17ο αιώνα παρήκμασαν οι μεσαιωνικοί αντιπροσωπευτικοί θεσμοί και ορισμένοι βασιλείς άρχισαν να απολαμβάνουν εξουσίες. Νέες πληγές πλούτου, η διατήρηση ισχυρού και ετοιμοπόλεμου στρατού και η επιβολή της κοσμικής εξουσίας στη θρησκευτική, συνέβαλαν στην επικράτηση της απολυταρχίας. Η άνοδος της απόλυτης μοναρχίας συμβάδισε με τη συγκρότηση του σύγχρονου κράτους, την επιβίωση και λειτουργία του οποίου δεν ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν μόνοι τους οι ευγενείς και οι κατακερματισμένες δυνάμεις της φεουδαρχίας. Το εν λόγω πολίτευμα, το οποίο υπήρξε αποκλειστικά ευρωπαϊκό φαινόμενο των Πρώιμων Νέων Χρόνων, ευδοκίμησε στην Ισπανία του 16ου αιώνα, στην Αγγλία μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα και στη Γαλλία μέχρι την Επανάσταση του 1789.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου