Με αγωνία και πόνο κυριολεκτικά όλες αυτές τις μέρες παρακολουθώ την έντονη σεισμική δραστηριότητα με το πρωτοφανές χαρακτηριστικό των εκκωφαντικών ήχων, των ήχων ως εκρήξεις, το τράνταγμα ως πτώση βράχων κ.λπ. στην περιοχή της γενέτειράς μου.
Είναι κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει παρατηρηθεί αν και σεισμογενής η περιοχή με δυνατούς σεισμούς κατά διαστήματα.
Όλο το 24ωρο παρατηρώ μέσω της σελίδας του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου πως ο εγκέλαδος...πήγε και στάθηκε για τα καλά, όπως λέμε εκεί..με καθημερινή ταραχή στην τοπική κοινωνία ένεκα της αβέβαιης επόμενης μέρας.
Μιλώ συνεχώς και ανελλιπώς με συγγενείς, γνωστούς και φίλους και έτσι έχω άμεση ενημέρωση για την κατάσταση που επικρατεί.
Ως φυσιολογική συνέπεια είναι τα πρακτικά προβλήματα δηλαδή οι ζημιές σε κτίρια,η πτώση της οικονομίας μέσω του τουρισμού,η διαλυμένη ψυχολογική κατάσταση των πολιτών.
Στην εύλογη αγωνία, στην εύλογη ανασφάλεια, στον εύλογο πανικό προστέθηκε η ολιγωρία, η απαξίωση του κρατικού μηχανισμού.Τα συναισθήματα και η αντίδραση του κόσμου είναι απολύτως δικαιολογημένα.
Αυτό που δεν δικαιολογείται με τίποτα είναι η απαράδεκτη στάση των φορέων αφού:
άφησαν να περάσουν μέρες που η γη βρυχάται για να κάνουν αισθητή έστω την τυπική παρουσία τους..
άφησαν τους πολίτες χωρίς έγκαιρη ενημέρωση για το φαινόμενο...
δεν απαιτούν από το κράτος να κριθεί η Ανδραβίδα ως περιοχή εκτάκτου ανάγκης..
Ναι!!να απαιτήσουν όλοι μαζί και έτσι να σταθούν δίπλα στη δημοτική αρχή (και από εκεί υπάρχουν κενά..) που σίγουρα δεν μπορεί να τα πετύχει όλα. Η Περιφέρεια και οι βουλευτές (εκλεγμένοι και υποψήφιοι) δεν έχουν τον ρόλο μόνο του επίσημου προσκεκλημένου στις πίτες και στα πανηγύρια.Λυπάμαι!!!
Αφήνουν στην ύπουλη "αγκαλιά" του εγκέλαδου και στο έλεος της φύσης μια κοινωνία;
Μια κοινωνία που θα πλησιάσουν με θράσος στις εθνικές εκλογές;Βέβαια την ευθύνη την έχουν και οι πολίτες που έμαθαν να τους χρησιμοποιούν για τις προσωπικές εξυπηρετήσεις..
Σε μια χρονική περίοδο που εξαγγέλλονται μέτρα με τεράστιες δαπάνες υπέρ διαφόρων ομάδων...επί σκοπού πάντα...απαξιούν μια ολόκληρη πόλη..Υπάρχει και κάτι που ονομάζεται Θεία Νέμεσις .
Ο πανικός της πρώτης μέρας που όσο πάει και δυναμώνει..θα είχε καταλαγιάσει, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί διαφορετικά αν υπήρχε η πρέπουσα βοήθεια από ειδικούς επιστήμονες.
Δεν αρκεί ο σεισμογράφος αλλά η παρουσία σεισμολόγων και γεωλόγων προς παρακολούθηση του φαινομένου και καθημερινή ενημέρωση.
Η παρουσία κλιμακίου ειδικών επιστημόνων της ψυχικής υγείας σχετικά με τη διαχείριση της τραγικής κατάστασης.
Πολλές φορές δεν αντέχουμε τον θόρυβο των διπλανών μας ή απ' τον δρόμο, την αϋπνία λόγω κούρασης..πως να αντέξουν και πως να διαχειριστούν οι πολίτες στο συνεχές δράμα των σκληρών και δυνατών θορύβων, την αϋπνία, το αβέβαιο της επόμενης ώρας..δεν συζητάμε για μέρα..Τι να πουν στα μικρά παιδιά, τι να πουν στα παιδιά που πρέπει να δώσουν εξετάσεις;Η κρίση πανικού πλέον όσο πάει και εξαπλώνεται στους συμπολίτες μου..δυστυχώς ...και έχουν δίκιο..γιατί η πολιτεία τους παράτησε.
Οι προσπάθειες για τα θέματα που αναφέρονται, που κάνουμε αρκετοί από τους πολίτες δεν έχουν καρποφορία καθόσον .... το γνωρίζω από προσωπική επαφή με ειδικούς και υπηρεσίες.
Θα συνεχίσουμε όλοι, όσοι έχουμε "φωνή", το οφείλουμε στον εαυτό μας και στους συμπολίτες μας, στα παιδιά και στους μεγάλους, στον όμορφο αλλά απαξιωμένο τόπο.Θα συνεχίσουμε όχι για αυτοπροβολή αλλά λόγω ηθικού χρέους, γιατί το θέλουμε, γιατί δεν παραδιδόμαστε..
Όμως με Αληθινή Αγάπη και απόλυτο σεβασμό προς όλους τους πολίτες που καλούνται να χειριστούν τα συναισθήματα της δεινής αυτής θέσης,συνιστώ την προσπάθεια (τονίζω την λέξη προσπάθεια ακριβώς επειδή δεν είναι εύκολο) για ψυχραιμία, κουράγιο, δύναμη, ευχή και εσωτερική δέηση. Είναι οι μόνοι τρόποι για να αντέξετε και να προχωρήσετε.
Για να δώσετε θάρρος και αναπνοή ζωής στα παιδιά σας, ελπίδα στους γονείς και ηλικιωμένους γενικά.
Δεν το συνιστώ για να κάνω "εντύπωση" , ούτε γιατί δεν κατανοώ τις τραγικές στιγμές που έγιναν μέρες..Αντίθετα επειδή κατανοώ και με μια μεγάλη εμπειρία σε δύσκολες καταστάσεις σας διαβεβαιώ πως με τις σπασμωδικές κινήσεις, με φιλονικίες,με ουρλιαχτά, με χειροδικίες όλα αυτά που γεννά ο θυμός όχι μόνο δεν βρίσκουμε λύσεις αλλά αντίθετα χάνουμε όποιο στοιχείο δύναμης μας έχει απομείνει. Προσπάθεια τεράστια (χωρίς βοήθεια) είναι ότι πιο δύσκολο, είναι σταυρός ομαδικός...είναι και τι δεν είναι..Αλλά σκεφτείτε πως δεν γίνεται διαφορετικά όταν η φύση βροντά και η πολιτεία εγκαταλείπει.
Σκεφτείτε πως όλα τα χρόνια της δημιουργίας...αυτοί οι αναβρασμοί γίνονται στα έγκατα της γης, εμείς νομίζουμε πως πατάμε σε στέρεο έδαφος, εμείς νομίζουμε πως τίποτα δεν θα μας κλονίσει.
Με αγάπη, ευχή για σύντομη γαλήνη όπως σας αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου