Ο ρατσισμός ανάμεσά μας.

Φωτ. Η αμυγδαλιά του Βαν Γκογκ  ένα πολυαγαπημένο έργο που συμβολίζει την ελπίδα, την  αναγέννηση.

Το κείμενο δημιουργήθηκε κατόπιν παρατήρησης χρόνων της εν γένει κοινωνικής συμπεριφοράς.

Γυρίζω τις σελίδες της ζωής και συναντώ ανθρώπους (παιδιά και ενήλικες) με σημάδια ασθενειών, με εικόνα ψυχικής ταλαιπωρίας (ψυχασθενείς), χωρίς όλα τα άκρα, ευτραφείς, με ασυνήθιστα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, με δερματικά προβλήματα,gay και άλλα..κάτι που δεν το θεωρούσα ως αφύσικο, κάτι που δεν το θεωρούσα ως πηγή αρνητικής ενέργειας, κάτι που δεν το φοβόμουν, αντίθετα με ένα μεγάλος μέρος της κοινωνίας (κυρίως της κλειστής κοινωνίας) το οποίο δίωκε, χλεύαζε, γελοιοποιούσε τους "αδύναμους"..
Το δεύτερο σημείο που ήταν γκρίζο για την ανθρώπινη συμπεριφορά ήταν όλα όσα συνέβαιναν στη θέα ενός μελαψού ατόμου. ...
Στην πραγματικότητα βέβαια όσοι είχαν αυτή την συμπεριφορά προς τους συνανθρώπους τους  δήλωναν το δικό τους τεράστιο ψυχικό κενό, την αληθινή αδυναμία.
Το χείριστο ήταν (και είναι) πως σ' αυτόν τον τρόπο βάδιζαν και τα παιδιά που μεγάλωναν σε τέτοιο περιβάλλον. Άπειρα τα παραδείγματα κυρίως στις μικρές κοινωνίες.

Από αυτή την αντιμετώπιση προς τους ανθρώπους που διέφεραν από το πλήθος καθώς τους είχε επισκεφτεί κάποια ασθένεια ή γιατί γεννήθηκαν με κάποια ασυνήθιστα χαρακτηριστικά, οικογένειες που δεν είχαν την ανάλογη παιδεία ή την ψυχική δύναμη αναγκάζονταν να κρύβουν τους ασθενείς τους, να τους θεωρούν κατάρα..
"Θάφτηκαν" παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες που είχαν να σκορπίσουν αγάπης άνθη στην κοινωνία, δεν είδαν τον ήλιο άνθρωποι και έλιωναν σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο.

Ποτέ δεν έπαψε να με προβληματίζει αυτή η κατάσταση και προσπαθούσα να ανακαλύψω τι φταίει που οι άνθρωποι ήταν απάνθρωποι ..ήταν ρατσιστές..

                                                        Φωτ. Έργο του Βαν Γκογκ

 Με το πέρασμα των χρόνων, γνωρίζοντας ανθρώπους  από όλο τον κόσμο επιβεβαίωνα τις σκέψεις μου.Πως οι άνθρωποι δηλαδή είναι ίδιοι.Πως η ομορφιά της ψυχής είναι η ουσία και όχι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Πως οι ψυχασθενείς είναι άνθρωποι που αρρώστησαν...όπως και οι καρκινοπαθείς όπως και τόσοι άλλοι, το ίδιο για όσους έτυχε να χάσουν κάποιο από τα άκρα τους ή να γεννηθούν χωρίς αυτά, να μην έχουν γνωρίσει το φυσικό φως ή να το χάσουν στην πορεία τους.

Πιο απλά, μπορεί να έχουν άλλο χρώμα στην επιδερμίδα, να μιλούν άλλες γλώσσες, να έχουν διαφορετικά έθιμα, να ανήκουν σε άλλα θρησκεύματα, να έχουν ένα πόδι ή κανένα, να πάσχουν από οτιδήποτε...είναι όμως άνθρωποι. Συνθέτουν την ποικιλία που πλάστηκε αυτός ο κόσμος.

Αδιανόητο για κάθε λογικό νου και κάθε ψυχή ποτισμένη με της Αληθινής Αγάπης το νέκταρ να πιστεύουμε ότι αν αγγίξουμε τους ανθρώπους με τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά θα μολυνθούμε.

 Παραδείγματα ρατσισμού κι απανθρωπιάς (κατ' εμέ είναι έννοιες με στενή συγγένεια).

***Είπε στην παιδική χαρά μια μητέρα στο μωρό που επειδή το απασχολούσε η χαρά του παιχνιδιού και όχι η ποσότητα του φαγητού "έλα να φας όλο το φαγητό σου γιατί βλέπεις τον τυφλό που περνάει;θα σου του φάει αυτός".

 ...η φτωχή στο μυαλό και στα συναισθήματα μητέρα δεν κατάλαβε ότι το μωρό κινδύνευε από την υπερβολική ποσότητα ίσως και την κακή ποιότητα της τροφής,από το ότι προσπαθούσε να αντικαταστήσει το παιχνίδι με το φαγητό  και πως ο τυφλός δεν είναι δράκουλας...

**Άλλη μητέρα είπε στα παιδάκια της που δεν μπόρεσαν (και καλά έκαναν) να αντισταθούν στο αγγελικό χαμόγελο ενός παιδιού στο αναπηρικό αμαξίδιο "μην πάτε κοντά,  μη..μη.είναι ανάπηρο,,δεν το βλέπετε; Αντί να προτρέψει τα παιδιά να αγκαλιάσουν, να χαμογελάσουν, να παίξουν με το παιδάκι που για κάποιον λόγο η ζωή του έδωσε αυτόν τον ρόλο.Αντί να προετοιμάσει τα παιδιά της  για το ταξίδι της ζωής που μπορεί όλα να τους συμβούν.

**Μικροί και μεγάλοι πολλές φορές βλέπουν τους συνανθρώπους τις αφρικανικής φυλής παιδιά και μεγάλους σαν εξωγήινους χωρίς να μπορούν να δώσουν σαφή απάντηση.Άλλοι γιατί μεγάλωσαν με την εικόνα του "αράπη" που αν δεν κοιμόντουσαν το καλοκαίρι τα μεσημέρια θα τους άρπαζε..κυρίως όμως όλοι γιατί μεθούν στη θέα της λευκής "πολιτισμένης" φυλής ..που πάτησε στα πτώματα των μελαψών (των μαύρων) για να πλουτίσει...

**Στην εποχή μας και τρομάζουν οι άνθρωποι, κυρίως το γυναικείο φύλο στο άγγιγμα του τεχνητού μέλους του συνανθρώπου συγχορευτή, στη θέα του τυφλού, όταν αντιληφθούν καρκινοπαθή περνάνε στο άλλο πεζοδρόμιο...χωρίς να έχουν διανοηθεί να ελέγξουν τον εαυτό τους ώστε να ανακαλύψουν την ψυχική και πνευματική τους ανικανότητα, την αναιδή πολλές φορές συμπεριφορά τους.

Ρατσισμός δεν ονομάζεται μόνον ότι θέλουν να μας επιβάλλουν..

Ρατσισμός δεν είναι η έκφραση της αγανάκτησης του καταπονημένου οικονομικά και ηθικά λαού (όταν βέβαια κι αυτό πραγματοποιείται με όρια).

Ρατσισμός είναι  όλα αυτά που αναφέρω όσο ασήμαντα κι αν φαίνονται σε πολλούς.

Η έλλειψη παιδείας είναι που δημιουργεί τον ρατσισμό..η έλλειψη Αγάπης..η εγωπάθεια..
Η μη αποδοχή για ότι δεν μας μοιάζει.
Η πνευματική ένδεια.
Η έκλυση των ηθών.
Η παγκοσμιοποίηση με τη δημιουργία των "κρίσεων" και των πολέμων.
Συμπλέγματα που αναπτύσσονται στον καθένα.
.....και τόσα άλλα....
 

Επιβάλλεται να διδάξουμε στα παιδιά μας σχετικά..έτσι μόνο θα εξαλειφθούν τα ρατσιστικά φαινόμενα στα σχολεία.

Ο κόσμος θα γίνει καλύτερος αν  κατανοήσουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι με σπουδαίες ικανότητες..

Ότι όλοι όπως συχνά αναφέρω δεν ήρθαμε για πάντα εδώ...

Αναφέρονται κάποια ονόματα αν και σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμη σπουδαίων προσωπικοτήτων σε πάρα πολλούς πολλούς τομείς που για τους άλλους ήταν διαφορετικοί.

Λούντβιχ βαν Μπετόβεν

Στήβεν Γουίλιαμ Χόκινγκ

Σούντχα Τσαντράν
Μάρλα Ράνιαν
Βίνσεντ Βαν Γκογκ
Φρίντα Κάλο
Κρίστι Μπράουν
Τζον Νας
Ζαν Ντομινίκ Μπομπί 
Έλεν Κέλερ 

Γιώργος Βιζυηνός

 Οι ελεύθεροι  κι  ωραίοι άνθρωποι δεν βλέπουν διαφορετικούς τους άλλους ανθρώπους..

Δεν είναι δέσμιοι όλων όσων γεννάει η εγωπάθεια...και η δήθεν επιβολή τους λόγω υγιούς εμφάνισης, οικονομικής άνεσης, υποτιθέμενης ομορφιάς! 

Έχουν κατανοήσει πως τα γήινα είναι μάταια..η αιωνιότητα βρίσκεται αλλού..