Η γενιά του '30 εκπροσωπήθηκε επάξια από τον Νίκο Εγγονόπουλο, τον Έλληνα καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου , τον ποιητή, το ζωγράφο, το σκηνογράφο, τον εξαιρετικό εκφραστή του υπερρεαλιστικού κινήματος στη Χώρα μας, σύμφωνα πάντα με τις ιστορικές πηγές. Αυτή η πολυσχιδής προσωπικότητα γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1907 και έφυγε από τη ζωή στις 31 Οκτωβρίου του 1985..ο Οκτώβριος σηματοδότησε την αρχή και το τέλος του.
Το έργο του γενικά , καλλιεργήθηκε κοντά σε πολύ σπουδαίους και καταξιωμένους καλλιτέχνες..κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη το 1932, μαθήτευσε μέσω της Σχολής Καλών Τεχνών. Μαθήματα βυζαντινής τέχνης παρακολουθούσε μαζί με το Γιάννη Τσαρούχη,στο εργαστήριο του Φώτη Κόντογλου και του Α. Ξυγγόπουλου. Εκείνη τη χρονική περίοδο γνωρίστηκε με μια ομάδα επίσης μεγάλων καλλιτεχνών, όπως ο Ανδρέας Εμπειρίκος, ο Γιάννης Μόραλης, ο Τζόρτζιο ντε Κίρικο.
Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1938 και η δεύτερη το 1939.
Ο ελληνικό καλλιτεχνικός κόσμος, του αφιέρωσε το έτος 2007!!!είχε ανακηρυχθεί ως έτος του Ν. Εγγονόπουλου.
Με κάποιες στροφές θα ταξιδέψουμε στο σπουδαίο ποιητικό του έργο...κάθε λέξη και νόημα, κάθε στίχος κι αλαργινό ταξίδι..
ο φόβος
των φτερών
όταν
οι ψαλμοί των λοστών
ταράξουν
τη λεπτή ζωή των Παρθενώνων;
.....................
όλη η μουσική ήτανε
μέσα
στα έμορφά της μάτια
ανάμεσα
στα πράσινά της τα μαλλιά
................................
..........
ίσως τότες
μόνο τότες
θα μπορούσα να πω
τα φευγαλέα οράματα
της χαράς
που είδα κάποτες
-σαν ήμουνα παιδί-
αγάπη
είναι σπαρμένος
μάτια γατιών
μεσ' στο σκοτάδι
και τη σιωπή
....
............τις καπνοδόχες
που ξεμαλλιάζει
ο άνεμος
του φθινοπώρου
πάνω
στις
στέγες
των σπιτιών
..............
την ξύλινη
φιγούρα
του καραβιού
που κυματίζανε
τα ξανθά μαλλιά της
στον
άνεμο.
.............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου