Στα ποιητικά χνάρια του Νίκου Κρανιδιώτη.

Μελετώντας διάφορα ποιητικά ρεύματα, καθώς επίσης πολλούς ποιητές που εκπροσωπούν ποικίλα είδη και θέματα...αυτές τις ημέρες ασχολούμαι με ένα ποιητικό έργο στην αρχική του έκδοση.."Ιανουάριος του 1983", που αληθινά με συγκίνησε...."ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ" του Νίκου Κρανιδιώτη.

Αξίζει να γνωρίζουμε λίγα λόγια για τον συγγραφέα, αυτή την ξεχωριστή προσωπικότητα της Κύπρου μας!

Ο Νίκος Κρανιδιώτης γεννήθηκε το 1911 στην Κερύνεια και έφυγε...το 1997.

Οι σπουδές του ξεκίνησαν από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών, στο αντικείμενο της φιλολογίας και στη συνέχεια ακολούθησε το Κέντρο Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. 

Έλαβε ενεργό μέρος στον αγώνα της Μεγαλονήσου...τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και τον εξόρισαν.. Στο βιογραφικό του συμπεριλαμβάνονται εκτός από τις σημαντικότατες σπουδές του, πληροφορίες για τη δράση του καθώς επίσης τιμητικές διακρίσεις και οι βαρυσήμαντες θέσεις που υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός και πολιτικός.

Το παρόν αφιέρωμα σχετίζεται αποκλειστικά με το ποιητικό του έργο, από το οποίο θα σας μεταφέρω κάποιες στροφές!  ...Πίκρα την πίκρα κατεβαίνει η φοβέρα της νύχτας στα κοιμισμένα ανύποπτα σπίτια. Σκαλί σκαλί το μισοφέγγαρο στ΄ ακροθαλάσσι. ...........Παραμύθι που αρχίνισε πριν τρεις χιλιάδες χρόνια! Ήλιος που ταξιδεύει στις ανύχτωτες θάλασσες! Αετός που σκίζει το σύννεφο της βροχής και πετάει στ' αστέρια.. ...Χαροκαμένη μάνα, που αγρυπνάς στον άδειο τάφο των παιδιών σου! Η νύχτα φέρνει τα μηνύματα του φθονερού θεού που θέρισε τα σπλάχνα σου. .......Αγνάντια ο βράχος ο ιερός; βουνό του Πενταδάχτυλου, πληγή ανοιχτή στα στήθια. ... .... Πίσω απ'τις πέντε κορυφές σε μια γαλάζια θάλασσα ο ήλιος πάντα θ' ανατέλλει. ..κείνο το καλοκαίρι ανοίξαμε μια νέα σελίδα μέσα μας. ...... στοχεύοντας ωραία ιδανικά και μια τρανή, ελεύθερη πατρίδα. .... αυτοί που πέσαν στα οδοφράγματα δεν πρόφτασαν το νικηφόρο τέρμα... .....Εσύ που ανάβεις με τα μάτια σου το φως, τι κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια και κοιτάς τα πλοία που βυθίζονται στα βάθη του ορίζοντα... ......Κανένας μας δεν ξέρει, αλήθεια, που σταματάει το πλάνο όνειρο και που αρχίζει η αδυσώπητη ώρα! ... Το καλοκαίρι που πέρασε έσμιξε η ζωή μας με το θάνατο έσμιξε τη χαρά μας με τη λύπη ..... Στροφές που σε κάθε στίχο...σε κάθε λέξη..συναντάμε και έναν ύμνο για την Κύπρο..