Αυτό το κείμενο, γράφεται με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου. Η καθιέρωσή της οφείλεται στην πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που πάρθηκε το 1994. Επίσης λόγω της ευαισθησίας μου γι' αυτόν τον τόσο σοβαρό τομέα ....και τόσο παραμελημένο. Δεν προσπαθώ να αντικαταστήσω την προσπάθεια κανενός επιστήμονα του χώρου της ψυχικής υγείας, απλά λόγω κάποιων βασικών γνώσεων από σεμινάρια που παρακολουθώ πολλά χρόνια και την απόκτηση σχετικής εμπειρίας...επιθυμώ να συμβάλλω κι εγώ στην τεράστια προσπάθεια που γίνεται από τους ειδικούς, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούμε όλοι για αυτόν τον τομέα της υγείας.
Όταν αναφερόμαστε στην υγεία, πρέπει να έχουμε κάποια στοιχεία για την ασθένεια. Η ψυχική ασθένεια γενικά καθορίζεται από τον συνδυασμό, του πως ένα άτομο αισθάνεται, ενεργεί, σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται.Πολλές φορές κάποια δυσλειτουργία ενός ή όλων των παραπάνω, σχετίζεται με τις λειτουργίες του εγκεφάλου ή του νευρικού συστήματος ή άλλων καταστάσεων.Η ψυχική ασθένεια γενικά, δεν επιτρέπει στα άτομα που νοσούν, να ακολουθήσουν μια φυσιολογική ζωή, όπως θα την ονομάζαμε.
Ο γοργά αυξανόμενος αριθμός των ανθρώπων που σε παγκόσμια κλίμακα παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα, δεν είναι μια πληροφορία....που την προσπερνάμε. Είναι μια πραγματικότητα πάρα πολύ ανησυχητική για την οποία όλοι μας θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά...και όχι να χρησιμοποιούμε σαν αστείο "έπαθα κατάθλιψη..." ..καθόσον τα βιώματα των καταθλιπτικών ατόμων, κανένας μας δεν θα ήθελε να τα ζήσει...Από επίσημες πηγές, τα άτομα που παρουσιάζουν κατάθλιψη η οποία έχει διαπιστωθεί κλινικά, ανέρχονται σε πάρα πολλά εκατομμύρια..400..500..Το 2020 σύμφωνα με τις έρευνες και τις μελέτες των επιστημόνων, αυτή η στυγερή λαίλαπα θα είναι η δεύτερη αιτία θανάτου. Δεν αναφέρω τις άλλες μορφές ψυχικών παθήσεων όπως η σχιζοφρένεια, οι διαταραχές σχετικά με την κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών..
Το πρόβλημα στα ψυχολογικά προβλήματα εντοπίζεται στη μη αποδοχή από τους ενδιαφερόμενους αλλά και το οικείο τους περιβάλλον. Η ψυχική ασθένεια αντιμετωπίζεται λίγο διαφορετικά από το Μεσαίωνα. Θεωρείται ντροπή να επισκεφτείς τον ψυχολόγο ή τον ψυχίατρο.
Άνθρωποι με έντονα συμπτώματα ... οι οποίοι "προτιμούν" να υποφέρουν και να εθελοτυφλούν..παρά να απευθυνθούν στους ειδικούς, από το φόβο του κοινωνικού περίγυρου που μπορεί να τους στιγματίσει ή να τους διαπομπεύσει όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια...Άτομα με απολύτως ανήθικη κοινωνική συμπεριφορά...ασκούσαν ειρωνεία τουλάχιστον...στους συνανθρώπους τους που υπέφεραν. Σε κάθε χωριό σχεδόν υπήρχε ένας "τρελός"..που οι "γνωστικοί" πετροβολούσαν...έτσι αυτά τα κάκιστα σημάδια δημιούργησαν κάποιον φόβο που και σήμερα αιωρείται ανάμεσά μας.
Στα προαναφερόμενα, βρίσκεται το σημείο, που μπορούμε όλοι να φανούμε πάρα πάρα πολύ χρήσιμοι και να αποτελέσουμε τους αρωγούς των ειδικών επιστημόνων, προκειμένου να εξαλειφθεί κάθε ίχνος κοινωνικών περιορισμών και εμποδίων. Καθώς οι γνώσεις για τα ψυχικά προβλήματα έχουν προχωρήσει και η επιστήμη σχετικά μ' αυτά, είναι πραγματικά κρίμα....να ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι που μένουν χωρίς βοήθεια. Κάποτε ένας εξαιρετικός φίλος ψυχίατρος μου είπε....ο κλονισμός της σκέψης είναι τόσο κοντά μας ..που δεν το φανταζόμαστε...Κι εγώ λέω, πως την ασθένεια κανένας δεν την επιλέγει, δεν την αγοράζει, δεν την ενοικιάζει..Έτσι, αντί να κατακρίνουμε ή να περιφρονήσουμε τον συνάνθρωπό μας που αντιλαμβανόμαστε πως υποφέρει, το βέλτιστο βήμα μας θα είναι να τον πείσουμε, προκειμένου να οδηγηθεί στον ειδικό.
Τα ψυχικά προβλήματα σε μεγάλο ποσοστό αρχίζουν στην εφηβεία και εκεί συνήθως παρατηρείται μεγάλη άρνηση αποδοχής από την οικογένεια..συνήθως περνάνε 10 ή 15 χρόνια, ίσως και παραπάνω μέχρι να επιληφθεί ο ειδικός...τότε όμως ίσως να είναι αργά σχετικά μ' αυτό που θα είχε επιτευχθεί νωρίτερα. Στις μέρες μας είναι αδικαιολόγητη η έλλειψη πληροφόρησης για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια αδιάγνωστη ψυχική ασθένεια και εν συνέχεια δίχως θεραπεία, αν σκεφτούμε πως στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ενημερωμένες σχετικές σελίδες.
Από πλευράς Πολιτείας η αντιμετώπιση δεν χαρακτηρίζεται. Το προσωπικό της Ψυχικής Υγείας -γνωρίζω προσωπικά πολύ καλά το χώρο- δίνει καθημερινά αγώνα που στο μεγαλύτερο ποσοστό αγγίζει τα όρια της προσωπικής θυσίας. Αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να τους εμπιστευτούμε, να τους υπακούσουμε , να τους βοηθήσουμε. Δυστυχώς το σύστημα δεν προστατεύει τους λειτουργούς τους, αλλά ούτε τους ασθενείς με τους οικείους του.
Η υποστήριξη όσων θέλουμε και μπορούμε στις ειδικές ομάδες επιστημόνων, φορέων, οικογενειών με τέτοιου είδους προβλήματα, κρίνεται απαραίτητη. Από την ενημέρωση προς τους γνωστούς μας, για διάφορες εκδηλώσεις ή συζητήσεις που πραγματοποιούνται, από εθελοντικές δράσεις, μέχρι την προτροπή για την επίσκεψη στον ψυχολόγο ή στον ψυχίατρο συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη..αποτελεί μέρος μιας σημαντικής προσπάθειας...προκειμένου να διαφοροποιηθεί η στάση πολλών γι 'αυτόν τον τομέα.
Αν δεν υποστηρίξουμε οι ίδιοι τους φορείς και τις οργανώσεις ή ατομικά κάποιους επιστήμονες που χρειάζονται ακόμη και βοήθεια διοικητικού -γραμματειακού περιεχομένου, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει προς το καλύτερο κάτι...Η σκέψη που μου είχε εκφράσει μια γνωστή μου..."ε!και τι να κάνω, δεν θα αλλάξω εγώ τον κόσμο...δεν πιστεύω σε ψυχολογικά προβλήματα" δυστυχώς αποτελεί την σκέψη μεγάλου ποσοστού του κοινωνικού συνόλου...Εδώ εκφράζω τη μεγάλη μου λύπη..... έλλειψη παιδείας, καλλιέργειας....
Η κατάθλιψη που είναι το γνωστότερο και συχνότερο πρόβλημα...βρίσκεται έξω από την πόρτα μας...και δεν την εμποδίζει η οικονομική υπέρ..άνεση, αντιθέτως την φέρνει πιο κοντά.
Ζούμε σε μια εποχή που η ανθρώπινη επαφή χάνεται....μπροστά στην εικονική πραγματικότητα...στην εποχή που οι εξελίξεις έδιωξαν τους γονείς από τα παιδιά τους, τα οποία μεγαλώνουν σε ξένα χέρια από μωρά...στην εποχή που η μεγαλομανία οδήγησε τις οικογένειες να κουράζουν τα παιδιά με το να τους φορτώνουν συνεχείς εξωσχολικές δραστηριότητες, χωρίς να σκέφτονται πως πρέπει να ασχοληθούν πρωτίστως με τα μαθήματά τους....και πως πάνω απ΄ όλα είναι οργανισμοί που κουράζονται..κι έχουν μπροστά τους τη ζωή με όσα θα τους φέρει....ζούμε στην εποχή όλοι εμείς, που κάναμε θεό την ύλη και την ματαιοδοξία,..προσκυνήσαμε τις φίρμες, διαγράψαμε αρχές και σχέσεις για κάποια θέση..., όλα όσα δηλαδή..μας οδηγούν σε καταθλιπτικές οδούς.
Εύχομαι όλοι μας να ξεκινήσουμε -όσοι δεν το έχουμε πράξει- να ευαισθητοποιηθούμε στο τόσο σοβαρό θέμα που είναι η Ψυχική Υγεία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου