Το χρονικό..που θέτει την ανθρωπιά υπό αμφισβήτηση.

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που τα συναισθήματά μας ποικίλουν, που διάφορες καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε μας διδάσκουν και επιδρούν γενικότερα στη συμπεριφορά μας.

Υπάρχουν στιγμές που οι δοκιμασίες...μας προσφέρουν το άνθος της καλοσύνης..

Υπάρχουν στιγμές που προβληματιζόμαστε βαθιά για την κοινωνία..

Όταν όμως έχουμε συνειδητοποιήσει την έννοια του όρου Άνθρωπος πιστεύω πως όλα αντιμετωπίζονται με βάση την Αγάπη, με ψυχραιμία, με ηρεμία αφού όλα στον εσωτερικό μας κόσμο γαληνεύουν, αφού πορευόμαστε μ' αυτό το υπέρτατο αγαθό.

Ο κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του εξυπακούεται πως σέβεται και κάθε συνάνθρωπο.

Έχοντας ως οδηγό την Αγάπη πλέκει τα αισθήματα και δημιουργεί μοναδικά συναισθήματα με τα οποία αποτελεί ένα ανοιξιάτικο κομμάτι του σύμπαντος γεμάτο από αξίες μοναδικές και όταν οι πίκρες του φέρνουν χειμωνιάτικες μέρες στη ζωή του, αυτός κάνει το χιόνι  ζάχαρη...τον βοριά νοτιά..την καταιγίδα μαγικό νερό της πηγής που λούζονται οι νηρηίδες..το κρύο ζεστή φλόγα ...

Όταν δε..δηλώνεις πιστός χριστιανός ή είσαι εκπρόσωπος του Θεού όπως ονομάζω τους ιερωμένους ή υπηρετείς με κάθε τρόπο την Εκκλησία τότε οφείλεις πολύ περισσότερο απ' τους άλλους ανθρώπους να χαρακτηρίζεσαι  από ανθρωπισμό, να επιβεβαιώνεις με τις πράξεις σου πως φωτίζεσαι από το θεάρεστο έργο που δεν είναι άλλο από το να βρίσκεσαι κοντά στους ανθρώπους και όχι σε άλλα ματαιόδοξα ενδιαφέροντα.

Όπως αναφέρω συχνά ο δρόμος που Εκείνος μας δίδαξε είναι αυτός της καθαρής ψυχής, της Αγάπης, της ταπείνωσης, της συγχώρεσης (να υπάρχει περιθώριο για τις σκέψεις των άλλων ως παράδειγμα) και πολλών άλλων χαρακτηριστικών ακόμη από τα οποία πάσχει η κοινωνία..για αυτό και όλα όσα συμβαίνουν..

Ο Χριστός δεν καλεί στην αγκαλιά του, τους εύπορους, τους καλοντυμένους, τους ανθρώπους που υπηρετούν το "φαίνεσθαι" αλλά όλους εκείνους που έχουν αγνή ψυχή, εκείνους τους απλούς και ταπεινούς τους οποίους η υποκρισία δεν τους έχει αγγίξει, τα πρόσωπα που λάμπουν από τιμιότητα και προσεύχονται για όλο τον κόσμο χωρίς να διακρίνουν χρώμα, γλώσσα, φυλή.

Ο Χριστός δεν επικροτεί τους πολυέλαιους μα θέλει από το αμυδρό φως το καντηλιού να ταξιδεύει προς τους ουρανούς η εσωτερική δέηση.

O Xριστός γεννιέται στην καρδιά και στα μάτια του ανθρώπου που υποφέρει....μα δεν ξεχνά να δίνει από το στέρημά του.

Ο Χριστός ανασταίνεται εκεί που η απαξίωση για τον άνθρωπο γίνεται νησίδα θαλπωρής..

 Λιποθύμησε ο επί χρόνια ιεροψάλτης και έγινε κάτωχρος....μα κανείς δεν φρόντισε να καλέσει ασθενοφόρο, μα κανείς δεν κάλεσε άμεσα το συγγενικό του περιβάλλον...όσο για να τον βάλουν οι "Καλοί Χριστιανοί" στο αυτοκίνητό τους ώστε να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο ...αυτό δεν ανήκει στις συνήθειές τους...καθόσον ο υπέρ ευαίσθητος συναισθηματικά ιεροψάλτης πάσχει κι από ψυχικό νόσημα για το οποίο παρακολουθείται, για το οποίο δεν ενοχλεί..αλλά δεν φορά κοστούμι, ούτε γραβάτα, δεν είναι τόσο περιποιημένος όσο απαιτούν οι υποκριτικές συνήθειες της μικρής κοινωνίας που αιμορραγεί στο σημείο της ψυχής...

Κάποια στιγμή μέλη της εκκλησίας....της ευυπόληπτης ελίτ του τόπου, την επόμενη μέρα κάποια στιγμή..."συμβούλεψαν" τον άνεργο αδερφό πλην όμως επί χρόνια εθελοντή του τόπου.. να τον πάει στον γιατρό...Μα πως να μείνει κανείς ασυγκίνητος μπροστά στην τόση "χριστιανική συμπεριφορά"; στην τόση "αγάπη"; Πως;;;;;;;
Σε κάθε χώρο εργασίας όταν συμβαίνει κάτι οι υπεύθυνοι λαμβάνουν άμεσα μέτρα.
Στην Αθήνα όπου ζω...τυχαίους ανθρώπους που λιποθυμούν ή ζαλίζονται και δεν τους εγκαταλείπουμε εάν δεν έρθει γιατρός ή ασθενοφόρο ή κάποιος αρμόδιος.

Και στο παρελθόν...έψαχναν τους συγγενείς κι ας έλειπαν ....τηλέφωνο στο ασθενοφόρο ακόμη και στην αστυνομία για βοήθεια ποτέ..

Τι πιστεύουν όλες αυτές οι υποτιθέμενες προσωπικότητες για τον σκοπό της ύπαρξής μας;

Τι έχουν κατανοήσει από τα λόγια του Κυρίου;

Πως εξηγούν τον Γολγοθά και την Ανάσταση;

Της ζωής το πέρασμα...τη γέφυρα προς την αιωνιότητα άραγε τη γνωρίζουν; 

Πριν δυο χρόνια τη Μ.Παρασκευή στον χώρο της εκκλησίας μπροστά στα απορημένα μάτια των συγγενών του δέχθηκε προσβλητική επίθεση από τον ιερέα...χωρίς κυριολεκτικά να υπάρχει λόγος....κι όμως δεν έκανε καμιά αναφορά σ' αυτό..

Εκεί που έπρεπε να στραφούν οι υπεύθυνοι του ναού ήταν το πλήρωμα που είχε όλη την Μ. Εβδομάδα μετατρέψει τον Ναό σε καφενείο ...δυστυχώς.....

......χωρίς άλλα σχόλια...

 Θα υπενθυμίσω κάτι...

ο άνθρωπος τον οποίον απαξίωσαν με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο δυο μέρες  αργότερα...

**αποτελεί μια σπουδαία προσωπικότητα σε πολλούς τομείς (αυτό επιβεβαιώνουν άνθρωποι του λογοτεχνικού, του ιστορικού, του πολιτικού, του θρησκευτικού χώρου αλλά και μοναδικές διακρίσεις του) τους οποίους εγκατέλειψε λόγω της υπερβολικής του αγάπης για τον γενέθλιο τόπο του..

**αποτελεί το πρόσωπο που έτρεχε .... κι ακόμη τρέχει να συνδράμει όπου υπάρχει ανάγκη, χωρίς να είναι εύπορος.

**αποτελεί τον πολίτη που τις άπειρες και υψηλές του γνωριμίες δεν τις χρησιμοποίησε για την οικογένειά του αλλά για συμπολίτες του....(γνωρίζουν πολλοί καλά...), αυτόν που έφτασε και σε πρωθυπουργό για το κοινό καλό και όσο η υγεία του ήταν καλή το είχε πετύχει (γραπτά ντοκουμέντα από σοβαρές πηγές)

**είναι αυτός που γνωρίζει από την ηλικία των δέκα χρόνων όλους τους ψαλμούς απέξω...αυτόν που ο αείμνηστος Πρωτοψάλτης  κ. Περιστέρης (Μητρόπολη Αθηνών) προσπαθούσε να πείσει να φύγει από τον μικρό τόπο...

**είναι αυτός που πριν δυο χρόνια έκλεισε τα πενήντα χρόνια συνεργασίας του με κάποια γνωστή εφημερίδα εκεί...ήταν ανταποκριτής από τηςν εφηβεία του όταν πήγαινε στα χωριά και κατέγραφε τα νέα..

.......είναι πάρα πολλά ακόμη ....για τα οποία τα γραπτά ντοκουμέντα που υπάρχουν, αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία...

Εύχομαι στις προσωπικότητες της εκκλησίας του τόπου...να φωτιστούν απ΄ την ψυχή του...

που όσο κι αν υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι τον λασπολόγησαν, όσοι αχάριστοι κι αν βρέθηκαν στον δρόμο του, ποτέ μα ποτέ δεν κακολόγησε κανέναν...ΠΟΤΕ όμως!!!

Εύχομαι στους συμπολίτες που ενδιαφέρονται για το κοινό καλό....να αποτελέσουν παράδειγμα ανιδιοτέλειας όπως αυτός..

Τέλος εύχομαι η ατμόσφαιρα να πλημμυρίζει από τα χαρούμενα νέα όλων σας!!

Όσο για το χρονικό....ας γίνει η αρχή για καλύτερες μέρες...και συμπεριφορές...