Η δεκαετία του '50 από την οποία έχω παρουσιάσει κάποια θέματα και θα ακολουθήσουν κι άλλα ακόμη, ήταν το ξεκίνημα μια εποχής με πολλές ανακατατάξεις,μετά από την τραγική κατάσταση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου για την Ελλάδα που ουσιαστικά κράτησαν από το 1940 έως το 1949.
Ο κόσμος πιεσμένος κι αγανακτισμένος απ' τα τόσα που τράβηξε άρχισε να δείχνει έντονα την επιθυμία να ξεφύγει από τις δυσκολίες, να θέλει να ψυχαγωγηθεί. Έτσι οι απόκριες του 1952 ήταν μια καλή ευκαιρία κατά την οποία σ' όλη την Ελλάδα τιμήθηκαν οι μέρες. Η Αθήνα μόνο είχε τη χαρά να απολαύσει 186 δημόσιου χορούς. Η οικονομική κατάσταση δεν είχε αλλάξει , η φτώχεια ήταν το χαρακτηριστικό αλλά οι πολίτες περισσότερο από την περασμένη χρονιά ήθελαν να το ρίξουν έξω.
Στις επάλξεις ήταν οι αίθουσες των ξενοδοχείων!!κάποια στοιχεία μαρτυρούν ότι στο κέντρο "Γρανάδα" της Λεωφόρου Αλεξάνδρας πραγματοποιήθηκαν έντεκα χοροεσπερίδες, στο "Ακροπόλ Παλλάς" της οδού Πατησίων οι χοροεσπερίδες ήταν δεκατρείς, στον "Παρνασσό" της οδού Σταδίου καθώς και στο εστιατόριο "Αβέρωφ" της ίδιας οδού οι χοροεσπερίδες ήταν συνολικά δέκα, στο " Πανελλήνιον" της Πανεπιστημίου οι χοροεσπερίδες ήταν έξι.Χοροεσπερίδες επίσης διοργανώθηκαν για την "υψηλή" κοινωνία, στις αίθουσες με τον πανάκριβο διάκοσμο των πασίγνωστων ξενοδοχείων "Μεγάλη Βρετανία" καθώς και στο " Κινγκ Τζωρτζ".
Τα εισιτήρια για τις χοροεσπερίδες ήταν από πέντε χιλιάδες το άτομο έως εκατό χιλιάδες!
Οι χώροι όπου πήγαιναν οι Αθηναίοι ήταν το Πεδίο του Άρεως, το Ζάππειο, η Πλάκα, τα Φάληρα όπως έλεγαν. Την Καθαρά Δευτέρα πολλοί ήταν αυτοί που έφευγαν από την πόλη για να πάνε στο Λουτράκι, στο Ξυλόκαστρο, στον Άγιο Ανδρέα, στη Βάρκιζα, στα νησιά του Σαρωνικού.
Εννοείται πως την τιμητική τους είχαν και τα καφενεδάκια στις γραφικές γειτονιές της πρωτεύουσας όπου η βανίλια και το ουζάκι ήταν σπουδαία για τη φτωχή τάξη!
Οι σύλλογοι ή οι φορείς που αποτελούσαν τους διοργανωτές φρόντιζαν και προμηθεύονταν "λαχεία" με δώρα πολύ χρήσιμα για εκείνη την εποχή.Τα δώρα τα χάριζαν οι γνωστοί τους καταστηματάρχες ή επιχειρηματίες κι έτσι είχαν ένα σημαντικό κέρδος για τα έξοδά τους μες στο χρόνο. Ως μεγάλα δώρα ήταν διάφορες ηλεκτρικές συσκευές κάτι πολύ χρήσιμο για την εποχή, υπήρχαν και πολύ μικρά, επίσης χρήσιμα όμως, όπως μια μεταποίηση στη μοδίστρα.
Η αλήθεια είναι όπως γνωρίζουμε από ανθρώπους που έτυχε να μας διηγηθούν την ιστορία τους , εκείνα τα χρόνια...τα έξοδα για τους χορούς ήταν πάρα πολλά , ένα εισιτήριο μπορεί να ήταν δύο ή και τρεις μισθοί....
Πάντως η θέληση των ανθρώπων για να γυρίσουν πάλι τον τροχό και να ζήσουν ελεύθερα, να ζήσουν καλύτερα ήταν λογικό να έχει και το γλέντι στο πρόγραμμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου