Καινούρια μέρα
Γλυκοχαράζει, χαρά σε μένα,
έρχετ' η αυγή
έφυγ' η νύχτα μαύρο μαράζι
που με τρομάζει
σε τούτη γη.
η πρώτη στροφή από το 48ο ποίημα της αείμνηστης Ελένης Λιάκου, στο βιβλίο " Παλιοί στίχοι ξέθωροι" , που εκδόθηκε με την υπογραφή της αξιότιμης κόρης της, Νικολέττας Ρεπάνη. Εκδοτικός οίκος είναι ο ΚΟΥΡΟΣ.
Όπως είναι γνωστό, μελοποιημένοι στίχοι της κ. Λιάκου, έγιναν σταθμός για την επιτυχία μεγάλων ερμηνευτών, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Επίσημη αγαπημένη
Η κουρελού
Μια γυναίκα φεύγει
Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου
κι άλλα γνωστά τραγούδια με ερμηνευτές τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Λευτέρη Μυτιληναίο κα.
Μια γυναικεία προσωπικότητα, με δυσεύρετες αξίες ήταν η στιχουργός. Μια γυναίκα όπου χαρακτήριζε η μετριοφροσύνη, ένας άνθρωπος δίχως στοιχεία έπαρσης. Οι στίχοι της, μιλάνε στην ψυχή μας, καθώς επίσης αποτελούν τον καθρέφτη εποχών, καταστάσεων και φυσικά του εσωτερικού κόσμου πολλών από εμάς.
Ξεφυλλίζοντας και τα δυο βιβλία που περιέχουν ποιήματά της (μελοποιημένα και μη μελοποιημένα) , μια αναφορά στην εξαίρετη στιχουργική της ικανότητα, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σ' ένα ταξίδι, απ' όπου γεμίζω εικόνες και πληροφορίες για άλλες εποχές, ενώ ταυτόχρονα η εναλλαγή των συναισθημάτων, δηλώνουν τον δικό της πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Και επειδή οι ανθρώπινες εκφάνσεις, επαναλαμβάνονται όλες τις δεκαετίες, ίσως με λίγο διαφορετικό τρόπο, τα δημιουργήματα της πέννας της μεγάλης κ. Λιάκου, θα βρίσκουν πάντοτε τη θέση που τους αξίζουν, θα τραγουδιούνται και θα διαβάζονται.
Στα βήματα αυτής της σπουδαίας ύπαρξης, βρίσκεται η αγαπημένη μου, Νικολέττα Ρεπάνη, η Νίκη μας! Άνθρωπος με ευθύτητα, με συγγραφικό και ποιητικό ταλέντο, με ψυχή ανθοφόρα και ήπιους τόνους, όπως αρμόζει σε όποιον γνωρίζει την αξία του!
Θυμάμαι, πριν από κάποια χρόνια βρεθήκαμε οικογενειακώς στην Απανεμιά, την μπουάτ στην Πλάκα, έναν εμβληματικό χώρο για εποχές με άλλα χαρακτηριστικά και κυρίως ρομαντικές.., μετά από πρόσκληση της επίσης αγαπημένης, Άννας Μπιθικώτση για μια υπέροχη μουσική εκδήλωση. Εκεί λοιπόν, προσφώνησε τη Νίκη και πραγματικά θαύμασα, αυτή την σιωπηλή της παρουσία...που δικαιωματικά θα μπορούσε να είναι πομπώδης!
Στην πρόσφατη παρουσίαση του νέου βιβλίου "Παλιοί στίχοι ξέθωροι" - που μόνο ξέθωροι δεν είναι.. χάρηκα πολύ για τον κόσμο που αγκάλιασε αυτό το βήμα, αλλά και συγκινήθηκα ειλικρινά, για την ιστορία της κ. Λιάκου.
Εύχομαι ολόψυχα στην Νίκη, να έχει υγεία και καλοτυχία και μέσα από την ομορφιά της ψυχής της, να μας χαρίζει ταξίδια - θησαυρούς, μέσω των στίχων της μητέρας της.
Με σεβασμό και αγάπη
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου