1955! η Ομόνοια χωρίς ανθοπωλεία,πενταώροφο κτίριο δίπλα στην Ακρόπολη και άλλα νέα..

 

Συνεχίζοντας το παρελθοντικό ταξίδι στη δεκαετία του '50, σήμερα θα μεταφερθούμε στην ανοιξιάτικη Αθήνα του 1955 με βαρύτητα στην Πλατεία της Ομoνοίας και στα ανθοπωλεία της.

Αξίζει να αναφέρω ότι η άνοιξη της εν λόγω χρονιάς ήταν αντίθετη με τις όμορφες κλιματολογικές συνθήκες που μας προετοιμάζουν για την ήπια εποχή της μετάβασης από τον χειμώνα. Ο Μάρτης για όσους τον έζησαν όπως έχει αποτυπωθεί σε διάφορες πηγές έφερε ισχυρές χιονοπτώσεις και έντονο κρύο.

Η πλατεία Ομονοίας ήταν περιστοιχισμένη από ανθοπωλεία και περίπτερα που για την πλειονότητα των πολιτών αποτελούσαν μια ξεχωριστή νότα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Για χάρη των αλλαγών της πλατείας, η οποία σύμφωνα με τις δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού έπρεπε από εδώ και στο εξής θα είχε μια εντελώς κυκλική μορφή, τα ανθοπωλεία έπρεπε να μεταφερθούν κι ως τον κατάλληλο τρόπο επέλεξαν την πλατεία Κοτζιά μπροστά στο κτίριο του Δημαρχείου της Αθήνας.

Σχετικά με τα ανθοπωλεία η Ρένα Βλαχοπούλου, η γνωστή ηθοποιός, τραγουδούσε στις επιθεωρήσεις της 

" Και τ' ανθοπωλεία σειρά στην πλατεία

τριάντα περίπτερα πλάι,

κι από κάτω μετρό που περνάει"

Τον Απρίλιο έγινε η μετεγκατάσταση των ανθοπωλείων αλλά στους Αθηναίους δεν άρεσε καθόλου αυτή η αλλαγή και έτσι για τους εμπνευστές της  και για όσους την πραγματοποίησαν,  άσκησαν σκληρή κριτική.

Από τον  Τσιφόρο που δεν άφηνε κανένα γεγονός χωρίς να το περιγράψει με τον ξεχωριστό του τρόπο: 

"τώρα πια είναι μια πλατεία όπως όλες ο πλατείες που πρέπει να την περνάμε βιαστικοί,χωρίς το δικαίωμα να χαζεύουμε στα πεζοδρόμιά της"

και

" ότι θα βλαστημάνε όσοι υποχρεώνονται ν' ανεβοκατεβαίνουν στα σκαλοπάτια των υπογείων της διαβάσεων"

Μια από τις ειδήσεις που σκόρπισαν θλίψη στην κοινωνία της Αθήνας ήταν αυτή του μεγάλου ταξιδιού του Φλέμιγκ, εφευρέτη της πενικιλίνης χάρη στην οποία σώθηκε όλη η ανθρωπότητα γι' αυτό και ο εκλιπών ανήκει στους ευεργέτες της.  Ο Φλέμιγκ ήταν 74 ετών και αιτία της αιώνιας αναχώρησής του ήταν η καρδιακή προσβολή αφήνοντας πίσω του την Ελληνίδα  σύζυγό του Αμαλία ηλικίας 43 χρονών.

Αυτή η χρονιά ήταν της  αναμόρφωσης της πόλης καθώς και της διαμόρφωσης πολλών τομέων. Η λεωφόρος Κηφισίας, η οδός Πατησίων,η νέα λεωφόρος Κωνσταντίνου, άλλα σημεία κυκλοφοριακών κόμβων, η διαμόρφωση της πλατείας του Σταδίου και του χώρου της Ακρόπολης κι άλλα πολλά έργα δημιουργούσαν μια κατάσταση αλλοφροσύνης..

Η ζωή των κατοίκων της Αθήνας με το κύμα της αστυφιλίας έχανε την άνεσή της, η δυσκολία της ήταν όλο και πιο έντονη (άρα -αστειευόμενη- δικαιολογημένη η σημερινή κατάσταση αν το 1955 ήταν δύσκολη η ζωή)..Γι' αυτό πολλές προσωπικότητες πρότειναν τρόπους, διάφορα μέτρα με σκοπό τον καλύτερο τρόπο διαβίωσης.

 Εκεί που επικρατούσε μια άναρχη θα έλεγε κανείς κατάσταση και έπρεπε να συμμορφωθεί ήταν στον χώρο απέναντι από τον Ιερό Βράχο.

Υπήρχαν κέντρα αγοραίου έρωτα, υπήρχαν έμποροι τσαντών, ξεφύτρωσε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ένα πενταώροφο κτίριο αφού η αστυφιλία απαιτούσε χώρους κατοικίας (η καταστροφή της Αθήνας..πολυκατοικίες, λες και δεν μπορούσαν να είναι έως τρεις ορόφους το πολύ με κάποιο χώρο για πράσινο).Για να είμαι ακριβής το κτίριο ήταν στο πλαϊνό μέρος του θεάτρου του Διονύσου...παρά λίγο να ήταν επάνω στον Παρθενώνα!!!Τόση αναισχυντία..

Σ' αυτό το σημείο αξίζει να γράψω κάποια παραπάνω στοιχεία.

Για την προστασία του χώρου της Ακρόπολη οι αγώνες είχαν προπολεμικές ρίζες αλλά απ' ότι φαίνεται οι αρμόδιοι της εποχής ..άφησαν το κτίριο να προχωρήσει...Ευτυχώς όμως σε καίρια θέση του δήμου Αθηναίων ήταν ο αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, λαογράφος,αθηναιολόγος Κώστας Μπίρης (1899-1980), ένας άνθρωπος που έδινε μάχες με όλους εκείνους που κατέστρεφαν την πόλη...Όπως λέγεται είχε βάλει σκοπό του να μην επιτρέψει την καταστροφή γύρω από τον Ιερό Βράχο με βοηθούς του άλλους αρχιτέκτονες αλλά και αρχαιολόγους, όχι όμως τους αρμοδίους του υπουργείου Δημοσίων Έργων!Όπως βλέπουμε για ακόμη μια φορά. η ρίζα του κακού της ασυδοσίας είναι βαθιά...

Ο Μπίρης εκτός από τεχνικές γνώσεις είχε άριστο τρόπο γραφής και διατύπωσης γενικότερα του λόγου καθώς και της τεκμηρίωσης των εγγράφων που ως συντάκτης τους έστελνε στους αρμοδίους προκειμένου να σώσει ότι μπορούσε από την πόλη. Οι εφημερίδες που ήταν φιλικές προς την κυβέρνηση του είχαν κηρύξει τον πόλεμο.Η ΕΣΤΙΑ όμως ήταν δίπλα του.

Από την «Εστία»: "Το απίστευτον σκάνδαλον της πολυκατοικίας των 20 μέτρων, που θα καλύψη την θέαν της Ακροπόλεως ─ καθώς κατήγγειλαν επισήμως η Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων και το Αρχαιολογικόν Συμβούλιον─ αποσιωπάται επιμελώς από τας κυβερνητικάς εφημερίδας, αφ’ ής επληροφορήθησαν αύται, ότι η άδεια εδόθη κατά διαταγήν του τέως Υπουργού Δημοσίων Έργων, του αποκαλουμένου και “νέου Περικλέους” (σ.σ. Κων/νος Καραμανλής) υπό τον Άγγλων της Κύπρου".

"Και όμως το σκάνδαλον είναι ακόμη μεγαλείτερον από ό,τι είχομεν αρχικώς πιστεύσει. Εν πρώτοις, η έκτασις επί της οποίας κτίζεται είναι χώρος αρχαιολογικός, δεδομένου ότι, καθ’ όλους τους αρχαίους και νεωτέρους συγγραφείς, ευρίσκεται εκεί περίπου το Ωδείον των κλασσικών αθηναϊκών χρόνων, που έπρεπε να έχη ήδη ανασκαφή. Δεύτερον δε, φαίνεται ότι ο “νέος Περικλής”, ο οποίος έδωκε την άδεια να κτισθή ο απαλλοτριωτέος αυτός χώρος ─ και δη με ένα μεγαθήριον, που θα καταστρέψη αισθητικώς το πολυτιμότερον σημείον των Αθηνών ─ την έδωκε χάριν ωρισμένων προσώπων, εγγύτατα προς την Κυβέρνησιν ισταμένων".

"Οφείλει, λοιπόν, να κατονομάση η Κυβέρνησις τον τε ιδιοκτήτην, ως και τους μετ’ αυτού συνεταιρισθέντας, διά την τερατώδη οικοδομήν. Να ανακοινώση δε, διατί εδόθη η άδεια και τι αληθεύει από τα ψιθυριζόμενα, περί του εν Πικερμίω γεύματος!…".

Μετά από κυριολεκτική μάχη που ξεκίνησε ο Μπίρης και αφού ακολούθησαν πολλές διαβουλεύσεις δεδομένου πως οι αρμόδιοι φορείς και εκπρόσωποι της Κυβέρνησης δεν ήθελαν να εμποδίσουν το έργο (της ντροπής), μετά από υψηλή αποζημίωση το καλοκαίρι του 1956 το κτίριο κατεδαφίστηκε και εκεί δημιουργήθηκε προς κοινό καλό το αλσύλλιο που βρίσκεται σχεδόν απέναντι από την είσοδο του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης.

Δυστυχώς....το ακίνητο αυτό ήταν ιδιοκτησίας της κόρης του τότε υπουργού Εσωτερικών, ο οποίος το καλοκαίρι της κατεδάφισης έφυγε σε ηλικία πενήντα έξι ετών από καρδιακή ανακοπή.

Η ματαιοδοξία, ένας από τους χειρότερους εχθρούς του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Κλείνω αυτή την αναδρομή  με τη δυσκολία μετακίνησης των πολιτών της Αθήνας καθόσον υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στις συγκοινωνίες με αποτέλεσμα τον χειμώνα η κατάσταση να είναι πιο δυσχερής, να δυσκολεύονται στις αγορές τους και διάφορα άλλα. Επίσης μια ακαλαίσθητη εικόνα αποτελούσαν οι βιτρίνες των καταστημάτων καθόσον δεν υπήρχαν διακοσμητές αλλά οι καταστηματάρχες δημιουργούσαν το δικό τους διάκοσμο! Αυτή την κατάσταση περιέγραφε σ' ένα χρονογράφημά της, στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ η Ελένη Βλάχου   (18 Δεκεμβρίου 1911- 14 Οκτωβρίου 1995) γνωστή εκδότρια , δημοσιογράφος, χρονογράφος στο οποίο πρότεινε να γίνει το ωράριο των καταστημάτων συνεχές, τουλάχιστον για τη χειμερινή περίοδο!! Πόσο μπροστά ήταν!!!

Πηγές αποτελούν διάφορα αποκόμματα εφημερίδων εκείνης της εποχής που ανήκουν στη συλλογή μου.