ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΦΑΝΕΡΩΜΑΤΑ.

Μετά τους τελευταίους ρομαντικούς και την υπερβολική αφοσίωση στην καθαρεύουσα, στη συνέχεια εμφανίζεται ένα κλίμα αντίδρασης, το οποίο ολοκληρώθηκε τη δεκαετία 1880 - 1890. 

Η νέα ομάδα ποιητών χαρακτηρίζεται από τα πρώτα αντιρομαντικά φανερώματα. Οι ποιητές αυτής της εποχής είναι: 

Aριστομένης Προβελέγγιος

Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος

Γεώργιος Βιζυηνός

Δημήτριος Καμπούρογλου

Νίκος Καμπάς

Από τους προαναφερόμενους ποιητές αυτοί που δύσκολα αποσπάστηκαν από το ρομαντικό ρεύμα, ήταν οι δυο πρώτοι.

Στους υπόλοιπους τρεις , ανεξάρτητα από τις ατομικές ιδιορρυθμίες τους, έγινε αισθητό ένα νέο αντιρομαντικό χαρακτηριστικό. Ήταν η διάθεση του καλοδιάθετου αστεϊσμού, αυτό που σήμερα ονομάζεται από πολλούς "ελαφρότητα".

Ο Αριστομένης Προβελέγγιος, γεννήθηκε στη Σίφνο το 1850 και πέθανε το 1936.Από τα φοιτητικά χρόνια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, επηρεασμένος από το πνευματικό κλίμα της εποχής, έγραφε στην καθαρεύουσα ,ποιήματα που ήταν εμπνευσμένα από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Διαφοροποίηση τη σκέψη του προς τον τρόπο γραφής του, αργότερα όταν προχώρησε τις σπουδές του στη Γερμανία.Το 1896 εκδόθηκαν συγκεντρωτικά τα ποιήματά του.
Ένα δείγμα του έργου του, με δυο στροφές από το ποίημα "Δυό έρωτες".

...........

Δυό περιστέρια στο ίδιο τ' ακρογιάλι

φιλιούντ' ερωτευμένα, ενώ τριγύρω

τ' αγριοβότανα σκορπίζουν μύρο.

Τόν έρωτά των σιγανά το κύμα ψάλλει.

Ένας ψαράς εφάνη, στις βραχιές πηδά

και με το καλαμίδι του στον ώμο τραγουδά.

Ο νέος κρύβεται σ' ενός γκρεμού κουφάλα

και φεύγει, φεύγει η κόρη με τρεχάλα.

.....................

 Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1856 και πέθανε στο Σαίν Μαντέ το 1910. Κάποιοι τον ονόμασαν Ελληνογάλλο και άλλοι Γάλλο ποιητή, γιατί από το 1880 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.Εκεί με το ψευδώνυμο Jean Moreas έγινε διάσημος, ως γαλλόφωνος ποιητής.
Ακολουθούν δυο στροφές από το ποίημά του "Η ΚΟΡΗ ΚΑΙ Η ΠΑΝΔΡΕΜΕΝΗ".

.............................

Πουλί του κάμπου τρυφερό μες στο κλουβί κλεισμένο,

η κόρη σαν χλωρή ιτιά πάντα σκυφτά κοιτάζει,

η πανδρεμένη ελεύθερο, γεράκι αγριωμένο,

φωτιά φαρμακοπότιστη κάθε ματιά της στάζει.

..........

Kι είναι η κόρη φουντωτό μπουμπούκι, στα κλαδιά του

προσμένει μια χρυσή νυχτιά όλο χαρά και χάρη,

για ν' ανοιχτή μυριόφυλλο, να χύση τη δροσιά του

μ' ένα ανθισμένο φίλημα στου γάμου το κλινάρι.

.....

 Ο Γεώργιος Βιζυηνός γεννήθηκε στη Βιζύη της Θράκης το 1849 και πέθανε στην Αθήνα το 1896.Από μικρός ζούσε μέσω φιλανθρωπιών καθόσον ορφάνεψε πολύ νωρίς από πατέρα. Ο δρόμος των σπουδών του ξεκίνησε με τη φιλολογία στην Αθήνα  και συνεχίστηκε με φιλοσοφία στη Γερμανία.Το 1892 λόγω νευρασθένειας εισήχθη στο Δρομοκαϊτειο όπου κι έμεινε ως το θάνατό του. Πολλά απ' τα ποιήματά του θεωρούνται σήμερα απλά, όμως για την εποχή τους ήταν πρωτοποριακά. Δε δίστασε να παντρέψει στοιχεία στην ποίηση που κανένας άλλος δεν έκανε αυτό το τόλμημα.
Ακολουθούν στίχοι από δυο ποιήματά του.

"ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΕΛΗΝΗΝ"

...............

Κανένα φίλον από σένα πιο παλιό,

και πιο πιστό, δεν έχω να ονομάσω.

Σ΄ εγνώρισα πριν πρωτοέμβω στο σχολειό,

κι αν μβώ στον τάφο, δεν θα σε ξεχάσω.

"ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΝ ΤΟΥ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΥ"

Σα μ' αρπάχθηκε η χαρά

που εχαιρόμουν μια φορά

έτσι σε μιαν ώρα...

μες σ' αυτήν την χώρα

όλα αλλάξαν τώρα!

Και από τότε που θρηνώ

το ξανθό και γαλανό

και ουράνιο φώς μου,

μετεβλήθη εντός μου

και ο ρυθμός του κόσμου..

 Ο Δημήτριος Καμπούρογλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1852 και πέθανε το 1942. Κυρίως είναι γνωστός ως ιστορικός της Αθήνας. Το τρίτομο έργο του "Ιστορία των Αθηναίων", στα χρόνια της Τουρκοκρατίας (1889-1896), παραμένει αναντικατάστατο.Θεωρείται ένας απ' αυτούς που άνοιξε το νέο δρόμο στης νεοελληνική λογοτεχνία, ο οποίος οδηγούσε πέρα από την πεπατημένη οδό του Ρομαντισμού.
Στίχοι από το ποίημά του "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΙΜΟΥ ΤΗΣ"

Εις το λαιμό του
ένα κορίτσι
είχε κρεμάσει ένα σταυρό.
Διατί τάχα
να προσκυνήσω
να τον φιλήσω
να μη μπορώ;
.........
...
Είν' αμαρτία
κανένας θρήσκος
απ' το λαιμό της
να μποδισθή,
και το σταυρό της
να μη φιλήση
γιατί ο καημένος
να κολασθή;

 O Nίκος Καμπάς γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1857 και πέθανε στην Αλεξάνδρεια το 1932. Στη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, γνωρίστηκε με τον Κωστή Παλαμά.Στην Αλεξάνδρεια προχώρησε την καριέρα του ως δικηγόρος.Η μοναδική ποιητική συλλογή του "ΣΤΙΧΟΙ" εκδόθηκε το 1880.
"Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ"

Όταν πρόσωπο διαβαίνη εμπροστά μου δροσερό,
τι λαχτάρα που με πιάνει να του δώσω ένα φιλάκι!
Έτσι κι όταν ένα φύλλο χάρτου εύρω καθαρό,
λαχταρώ να γράψω επάνω πάλι ένα τραγουδάκι.

"Η ΛΙΜΝΗ"

.......

Μ' άν ζωγραφίζ' η λίμνη κάθε τι,

περνάει αυτό κι η ζωγραφιά περνά.

Και μοναχά του ουρανού κρατεί

τη ζωγραφιά πιστά, παντοτινά.

Άφησε όλοι να με λεν τρελό

και μη σε μέλη, αγάπη μου χρυσή.

Αν είμαι λίμνη, μ' όλες αν γελώ

ο ουρανός της λίμνης είσαι συ.

Η Ελληνική Λογοτεχνία σε κάθε τη είδος, περιέχει αμύθητους θησαυρούς...που δυστυχώς δεν διδάσκονται τα παιδιά μας. Γι' αυτό οι γονείς και οι κηδεμόνες πρέπει να θυσιάζουν απ' το χρόνο τους, ώστε να τα βοηθήσουν να έχουν έστω και λίγες απ' αυτές τις γνώσεις.