Για την Ανδραβίδα με το λαμπρό παρελθόν, το δύσκολο παρόν, το ανησυχητικό μέλλον. ΜΕΡΟΣ. 1ο

  Η Ανδραβίδα διέγραψε ένα λαμπρό παρελθόν, στις σελίδες της ιστορίας. Γνώρισε δοξασμένες στιγμές , κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας...η λαμπρή πόλη που βασίλευε στον κάμπο, χωρίς τείχη... Την επέλεξαν ως πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Πελοποννήσου. Περισσότερα ιστορικά στοιχεία από τη γράφουσα, έχουν αναφερθεί σε δοκίμιο που δημοσιεύτηκε σε διαδικτυακό περιοδικό, καθώς και μέσω του παρόντος ιστολογίου. Δεν είναι τυχαία η ενασχόλησή μου μ' αυτήν την πανέμορφη κωμόπολη του κάμπου της Ηλείας, αφού αποτελεί την προσφιλή γενέτειρά μου. Το σπίτι που γεννήθηκα και έκανα τα πρώτα μου βήματα, εκεί που  γνώρισα την κοινωνία, την αυλή που σχεδίαζα τους πρώτους μου στόχους, τη γειτονιά, τις παρέες και τα παιχνίδια όπου μαζί τους ζωγραφίστηκαν τα υπέροχα κι αξέχαστα παιδικά μου χρόνια, τον τόπο που αναπτύχθηκε

η περίοδος της ανέμελης σχολικής ηλικίας, την τεράστια αγκαλιά των γονιών μου,....όλα εκείνα τα φωτεινά σημεία της ζωής μου, που κουβαλώ ως φυλαχτό μέσα μου...τα οποία ακόμη και σήμερα, εκμηδενίζουν κάθε ουτιδανή προσπάθεια μνησίκακων πυρών.

  

Αυτή η ιστορική, φημιστή πόλη, η βασίλισσα πόλη των πόλεων του Μοριά, η περιστοιχισμένη από τα θεία μεγαλεία της φύσης, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να  δικαιούται ηλιόλουστες μέρες προόδου..σκεφτόμασταν κάποιοι, αρκετά χρόνια πριν...

Κατά το παρελθόν ήταν μια κωμόπολη που έσφυζε από ζωή, όπως συνηθίζεται να λέμε. Η πλατεία της,  είχε μεγάλη κίνηση από τους κατοίκους του τόπου, αλλά και από πολίτες της γύρω περιοχής. Ανθρώπους κάθε ηλικίας, οι οποίοι έκαναν τη βόλτα τους, απολαμβάνοντας  τις αλκυονίδες μέρες, καθώς επίσης και τις καλοκαιρινές βραδιές. Η πλατεία μοιάζει σαν  κύκνος που καμαρώνει για την ομορφιά του.Απλώνεται μπροστά από τον Φράγκικο Ναό της Αγίας Σοφίας, ένα σπάνιο ιστορικό, καλλιτεχνικό, θρησκευτικό κόσμημα, για το οποίο γίνεται αναφορά στο ειδικό τμήμα του Βυζαντινού -Χριστιανικού Μουσείου της Αθήνας. Στον χώρο της πλατείας κάποτε...λειτουργούσε θερινός και χειμερινός κινηματογράφος..Αξέχαστες αναμνήσεις, ειδικά  για τους παλιότερους .

Στη γενέτειρά μου όπως θυμάμαι από τις αφηγήσεις του πατέρα μου, υπήρχαν αρκετές ταβέρνες με καλό κρασί, νόστιμους μεζέδες και τους γλεντζέδες της περιοχής που διάνθιζαν την ατμόσφαιρα με τους στίχους των δημοτικών μας τραγουδιών..ενίοτε και των ρεμπέτικων. Πολλές φορές μέσα στο χρόνο ερχόντουσαν " μεγάλα ονόματα" των τραγουδιστών και μουσικών ,της εποχής εκείνης.  Πολλοί ειδήμονες του πενταγράμμου λένε ότι "όλες οι φίρμες είχαν περάσει από την Ανδραβίδα"

Πολλά χρόνια πριν εκτός από θεατρική ομάδα, είχαν οργανώσει και μαντολινάτα. Τις απόκριες ήταν τόσο όμορφα τα δρώμενα που λάμβαναν χώρα, με αυθεντικά σενάρια, όμορφη σκηνοθεσία από απλά υλικά...αλλά με ατελείωτο κέφι σε συνδυασμό με την παραδοσιακή κληρονομιά..τα οποία (σύμφωνα με ντοκουμέντα και όχι αερολογίες) ανήκαν σε υψηλού επιπέδου εκδηλώσεις. Όσο για τις μεγάλες εορτές, αυτήν του Αγίου Κωνσταντίνου και την άλλη της Αγιά Σοφιάς, ειλικρινά δεν μπορώ να μεταφέρω αυτά που θυμάμαι αλλά και όσα μου περιέγραφαν οι γονείς μου. Θα πω ελάχιστα...πως το γλέντι κρατούσε μέρες, η φιλοξενία ήταν δεδομένη, οι κουραμπιέδες και οι καρυδόπιτες μοσχοβολούσαν στις γειτονιές, παραδοσιακά όργανα, κόσμος.. Τον Σεπτέμβρη ιδιαιτέρως, η πόλη έπαιρνε άλλη μορφή, με την πραγματοποίηση της Ιππικής Έκθεσης, ενός σημαντικότατου γεγονότος για τους προγόνους μας, για όσους μεγαλώσαμε με αυτές τις αναμνήσεις και την τιμούμε...

Η Ανδραβίδα γέννησε και ανέθρεψε προσωπικότητες του πνεύματος, της επιστήμης, του καλλιτεχνικού τομέα. Μεγάλωσε ανθρώπους με ισχυρές γνώσεις και τα προσόντα για σπουδαία προσωπική ανέλιξη, οι οποίοι κυριολεκτικά θυσιάστηκαν από την υπερβολική αγάπη για την πόλη τους. Ανθρώπους, που η ιδιοτέλεια ήταν ξένος όρος στη ζωή τους...οι οποίοι πέρασαν το κατώφλι των ανώτατων κυβερνητικών αξιωμάτων για να βοηθήσουν τους συμπολίτες τους και τον τόπο γενικότερα....και το πέτυχαν τότε!!. Φυσικά σε όλες τις κοινωνίες κατά καιρούς, παρουσιάζονται προβλήματα και λάθη, αλλά είναι καταστάσεις που ανήκουν στην ανθρώπινη φύση.

Από έντυπο υλικό του 1975 ..."εις τους βυθούς της ψυχής και της καρδίας των απόδημων Ανδραβιδαίων, ζη η νοσταλγία διά τους γραφικούς δρόμους, τους αγρούς, τάς εξοχάς, την πλατείαν, τις Εκκλησίες, τήν Αγίαν Σοφίαν της πόλεώς των..."  

Aπόσπασμα έντυπου υλικού του 1978 ...."ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ!Και όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι με πράξεις, με σκέψεις και με άξια λόγια να φυτεύουμε ωραίες ιδέες, να δημιουργούμε ιδανικές εκδηλώσεις, να μεταδίδουμε πολύτιμες γνώσεις, να εγκαταστήσουμε την ανθρωπιά σαν ρυθμιστή στην πόλη μας, να εκτιμήσουμε και να μιμηθούμε το γενναίο παράδειγμα εκείνων των συμπολιτών μας, οι οποίοι έμειναν εδώ από αφάνταστη λατρεία για τον τόπο τους για να τον υπηρετούν, να τους συμπαρασταθούμε......"

Τα γραφόμενά μου βασίζονται σε ντοκουμέντα, σε αρχεία που υπάρχουν και αποτελούν αδιάσειστα στοιχεία  για τα θέματα στα οποία αναφέρομαι.
Στο 2ο μέρος του αφιερώματος θα περιγράψω  ανησυχίες και καταστάσεις για το μέλλον αυτού του τόπου, που είχαν εκφραστεί κατά τη δεκαετία του 1970,για το σημερινό παρόν δηλαδή, μαζί με την κριτική μου  και τις απόψεις μου.