Θα θεωρούσα παράλειψή μου και ίσως έλλειψη σεβασμού προς όλους τους βραβευθέντες, στους οργανωτές, στην τιμημένη μας παράδοση..να μην προχωρήσω σ' ένα μικρό αφιέρωμα στην ιδιαίτερα ξεχωριστή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τελετών του Κεντρικού Κτηρίου του ΕΚΠΑ. "ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ" ήταν ο τίτλος.Η τελετή που έλαβε χώρα στον προαναφερόμενο χώρο, στις 24 Ιουνίου 2016, μέσα σε μια ιστορική αίθουσα που δεν περιγράφεται για την ομορφιά της διακόσμησής της, κατάμεστη από φίλους και συγγενείς των βραβευθέντων αλλά και όλους εμάς που αγαπάμε την παράδοση, μας έρανε με άνθη της δημοτικής μας μουσικής, άνθη που έφεραν δάκρυα, καθόσον ο καθένας μας κάτι είχε να θυμηθεί επ' αυτού. Ποιος οργάνωσε την τελετή;Ποιοι ήταν όμως οι βραβευθέντες;
To Τμήμα Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, έκλεισε την λειτουργία των 25 του χρόνων και στα πλαίσια των εορταστικών του εκδηλώσεων, συμπεριέλαβε ένα γλυκό αφιέρωμα στην ελληνική δημοτική μουσική παράδοση, τιμώντας ταυτόχρονα ορισμένους κορυφαίους εκπροσώπους του χώρου!! (τα λόγια αυτά ανήκουν στην πρόσκληση της τελετής).
Οι παρευρισκόμενοι είχαμε την τιμή, να παρακολουθήσουμε την προσφώνηση από τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ, καθηγητή Μελέτιο -Αθανάσιο Κ. Δημόπουλο, χαιρετισμούς από την Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, καθηγήτρια κ. Ελένη Καραμολέγκου, τον Πρόεδρο του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής, αναπληρωτή καθηγητή Αχιλλέα Χαλδαιάκη, να δούμε από κοντά τα τιμώμενα πρόσωπα, τους ανθρώπους που με μεγάλες στερήσεις, χωρίς τη δυνατότητα σπουδών και γνωριμιών, κατάφεραν να διατηρήσουν την μουσική μας παράδοση και να την ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο.Απλά γιατί όπως είπε ο κ. Σαραγούδας "είμαστε τρελοί και παλαβοί" με την παράδοση. Εδώ θα ήθελα να διευκρινίσω πως αγαπώ την παράδοση του τόπου μου, δεν σημαίνει πως μισώ τις παραδόσεις των άλλων τόπων. Την παρουσίαση του έργου των τιμωμένων λαϊκών μουσικών, έκανε ο Διευθυντής του Τομέα Εθνοκουσικολογίας και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών, καθηγητής Λάμπρος Λιάβας.Η ώρα της επίδοσης των τιμητικών διπλωμάτων από τον κ. Πρύτανη ήταν απλά κίνηση δέους, αφού κάποιοι από τους βραβευμένους λόγω προβλημάτων υγείας δεν μπορούσαν να κινηθούν εύκολα και κρατώντας τους ο κ.Πρύτανης από το χέρι, τους οδηγούσε στο μικρόφωνο απ' όπου μας έστελναν το μήνυμά τους, που δεν ήταν άλλο από το να διατηρήσουμε τις παραδόσεις μας, να τις μεταλαμπαδεύσουμε στις νέες γενιές και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να τις αλλοιώσει.
Όταν έληξε η τελετή της βράβευσης, ακολούθησε ένα υπέροχο γλέντι στον αύλειο χώρο του κτιρίου. Τα συναισθήματα που πήγαζαν απ' το γλέντι δεν περιγράφονται. Ήταν ένα είδος έκστασης που συμβαίνει όταν η ψυχή και η σκέψη ξεφεύγει από ότι την απασχολεί και φτάνει ψηλά..εκεί που δεν υπάρχουν σύνορα και πρέπει. Όταν οι μουσικοί που μεταφέρουν μέσα τους, όλη την πορεία της δημοτικής μας μουσικής, που γνώρισαν πολέμους, πείνα, κατοχή, ξενιτιά, που έχασαν παιδιά και συντρόφους αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψαν αυτό το πάθος τους...έπαιξαν και τραγούδησαν με τις νότες και τις χορδές της ψυχής τους, τι άλλο μπορούσε να νιώσει όποιος ήταν στον κύκλο του χορού; Δεν ήταν ο κύκλος του κοινού γλεντιού, που το κέφι ανάβει λόγω του ποτού και άλλων καταστάσεων. Δημιουργήθηκε κέφι γιατί σχεδόν όλοι είχαμε την κοινή αγάπη, τον πυρσό της παράδοσης. Η γράφουσα είχε την τύχη να μεγαλώσει με πατέρα, που ήταν περιζήτητος στα γλέντια της περιοχής της Ηλείας και όχι μόνο, γιατί η φωνή του ήταν .. όπως έχουν πει μεγάλα ονόματα της δημοτικής και της ρεμπέτικης μουσικής, καλύτερη και απ' του αηδονιού. Έτσι δεν γινόταν να μην την αγγίξουν στην ψυχή όλα τα πρόσωπα της βραδιάς.
Ο Χρόνης Αηδονίδης, ο Χρήστος Ζώτος, ο Νίκος Καρατάσος, ο Γρηγόρης Καψάλης,ο Νίκος και η Γιασεμή Σαραγούδα, ο Πετρο -Λούκας Χαλκιάς, η Ανέττα Γεωργουλοπούλου στο πρόσωπο της οποίας τιμήθηκαν όλοι οι άγνωστοι και άγνωστες τραγουδιστές του δημοτικού τραγουδιού. Παρέλειψα να αναφέρω πως συγκλονιστική ήταν η φωνή ενός νεαρού μαθητή από το Μουσικό Σχολείο της Παιανίας, ο οποίος τραγούδησε για εμάς.
Κρατώ αυτή την εκδήλωση στην καρδιά μου, ως ζωντανή παρακαταθήκη και ανεκτίμητης αξίας διαθήκη. Αξίζουν άπειρα συγχαρητήρια σε όλους που σκέφτηκαν ,οργάνωσαν, συμμετείχαν, πραγματοποίησαν την ξεχωριστή τελετή.
Να γνωστοποιούμε τα όμορφα που γίνονται στην Αθήνα μας.
Να μαθαίνει το κοινό πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγωνίζονται για να μην σβήσουμε ως Έθνος, για να μην εγκατασταθούν μόνιμα τα μαύρα σύννεφα...των χαλεπών καιρών.
Πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο καταλήψεις, πορείες, καταστροφές. Εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όλους που αναφέρω στο κείμενο. Εύχομαι στους μουσικούς, για πολλά πολλά χρόνια ακόμη να αποτελούν τους παραδοσιακούς μας σηματοδότες.
Καλό καλοκαίρι σε όλους, με τραγούδι, χορό και πανηγύρια. Καλό καλοκαίρι σε όσους βιώνουν δύσκολες στιγμές με την ευχή η μπόρα να εξελιχτεί σε μια μοναδική λιακάδα.
Επισήμανση..η παράδοση ανήκει στον εθνισμό που σημαίνει αγαπώ τον τόπο μου, τα στοιχεία μου και όχι στον εθνικισμό που σημαίνει μισώ όλες τις άλλες πατρίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου