H Aνδραβίδα στην σκέψη μου.

Στο παρόν κείμενο θα αναφερθώ στις σκέψεις και στις απόψεις μου σχετικά με τη γενέτειρά μου με την αντικειμενικότητα και την ευθύτητα που διακρίνει τον χαρακτήρα μου.

Η Ανδραβίδα όπως έχω ξαναγράψει αποτελεί μια πανέμορφη κωμόπολη της πεδινής Ηλείας, τη μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης. 

Το ρυμοτομικό της σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό με δρόμους οριζόντιους και κάθετους, όμορφα και περιποιημένα σπίτια, αυλές και κήπους.

Εκτός του σχεδίου της, κατά την άποψή μου αλλά και σύμφωνα με τις εντυπώσεις επισκεπτών το σημείο που ξεχωρίζει είναι η πλατεία η οποία βρίσκεται κτισμένη στο κέντρο σχεδόν της πόλης με την Αγία Σοφία το εξαιρετικό αυτό Ιστορικό Μνημείο να θυμίζει τις περασμένες δόξες του τόπου.

 

Εκεί που η ζωντάνια των περασμένων δεκαετιών έχει σβήσει είναι η αγορά, δηλαδή ο ένας εκ των δυο πλέον κεντρικών δρόμων, κάποτε η Εθνική Οδός Πατρών - Πύργου. Ίσως φταίει η λεγόμενη οικονομική κρίση,ίσως η τάση των ανθρώπων στα μικρά μέρη να στηρίζουν τα καταστήματα των μεγάλων πόλεων καθώς και τα ονόματα των πολυεθνικών εταιρειών.

 

Κάτι αντίστοιχο που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στις γειτονιές των πόλεων. Γι' αυτό πολλές φορές αναφέρω ότι φταίμε  όλοι εμείς..Μπορούμε να πάμε στην Πάτρα, στην Αμαλιάδα, στην Αθήνα, για βόλτα, για επίσκεψη σε κάποια αξιοθέατα, για αλλαγή παραστάσεων.Μπορούμε όσοι ζούμε στις πόλεις να πάμε στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους για βόλτα. Η στήριξη και η ενίσχυση όμως των μαγαζιών στα μικρά μέρη, της κάθε γειτονιάς στις πόλεις επιβάλλεται..κάτι που μας άφησε αδιάφορους όταν πέσαμε θύματα του ιστού της μεγάλης αράχνης της παγκοσμιοποίησης και της προσωπικής προβολής.Τρέχαμε στις μεγάλες αλυσίδες που μας αντιμετώπιζαν και μας αντιμετωπίζουν σαν αριθμούς αντίθετα με τις μικρές επιχειρήσεις που δημιουργείται η ανθρώπινη επαφή, η κουβεντούλα, η γνωριμία.

Βέβαια αναφερόμενη στην Ανδραβίδα οφείλω να πω ότι τα ελάχιστα καταστήματα που υπάρχουν και για τα περισσότερα έχω προσωπική άποψη είναι πολύ καλών προδιαγραφών για την μικρή πόλη.
Τα κενά κτίρια όμως θα μπορούσαν να αποτελούν διαφήμιση για τον τόπο και δείγμα καλαισθησίας αν ήταν ντυμένα (οι τζαμαρίες) με όμορφες αφίσες αποτελούμενες από εικόνες της περιοχής. 

Πολύ αξιόλογο χώρο αφιερωμένο στην λαογραφία αποτελεί το μουσείο του Λαογραφικού Συλλόγου "Ο Μωριάς". Βρίσκεται στην είσοδο της πόλης και η συλλογή των εκθεμάτων του είναι πλούσια, πραγματικός θησαυρός που ταξιδεύει τους μεγαλύτερους στα παιδικά τους χρόνια και γνωρίζει στους νέους τις ρίζες τους.

Στον πολιτιστικό τομέα της πόλης δραστηριοποιείται "Η Εστία -Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας" με  διάφορα τμήματα και με όμορφο χορευτικό τμήμα.
H πόλη διαθέτει Φιλαρμονική με πλούσια ιστορία και αγώνα κάποιων ανθρώπων για την ίδρυση και διατήρησή της.Σίγουρα χρειάζεται την απαραίτητη βοήθεια για να προχωρήσει το έργο της.
Εννοείται πως υπάρχουν κι άλλοι σύλλογοι και ομάδες στον τόπο.

Αυτό που διατηρεί ζωντανή την ιστορία του τόπου αιώνες τώρα και την ταξιδεύει....είναι το άλογο.

Όταν συζητάμε για την Ανδραβίδα σε διάφορα μέρη πάρα πολλοί άνθρωποι μας ρωτούν για τα άλογα, για την Ιππική Έκθεση. 

Ως γνωστόν η σχέση της γενέτειρας με τον ίππο χρονολογείται από την εποχή του Ομήρου.

Κατά την πορεία των αιώνων θριάμβευσε, απέκτησε με διασταυρώσεις τη δική της φυλή, έγινε γνωστή ανά τον κόσμο.

Στην πόλη δραστηριοποιούνται δυο ιππικοί φορείς με αντίστοιχες ετήσιες εκδηλώσεις. 

 

Η σημαντικότερη εκδήλωση που ανήκει στον Δήμο και υπό του οποίου την αιγίδα διεξάγεται είναι αυτή της Ιππικής Έκθεσης.

Πριν λίγες μέρες η Ιππική Έκθεση αυτό το μοναδικό δρώμενο στην Ελλάδα ίσως και στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε για 84η φορά.

Από τις πηγές του διαδικτύου, από ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης αλλά και από φίλους επισκέπτες (από την Αθήνα) που ήρθαν για 8η συνεχή χρονιά στην Ανδραβίδα και έτσι έχουν εμπεριστατωμένη άποψη, αυτή η Έκθεση θεωρείται η καλύτερη των τελευταίων χρόνων αφού ως γνωστόν ο θεσμός είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη του.

Η φετινή εξέλιξη θα πρέπει να μας χαροποιεί, να μας κάνει περήφανους, να μας δίνει αισιοδοξία, να μας ανοίγει τα φτερά για τους ουρανούς της επόμενης χρονιάς, να κρατάει μακριά κάθε προσωπικό ιδιοτελή σκοπό, κάθε προσωπική εμπάθεια.

Υπάρχουν αρκετά μέρη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που αρκετοί φορείς δραστηριοποιούνται ο καθένας ξεχωριστά με κοινό στοιχείο χωρίς έριδες, δίχως προκλητικές συμπεριφορές όπως παρατηρούνται χρόνια τώρα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.

Αγώνας για το κοινό καλό σημαίνει προσπαθώ, θυσιάζοντας από τον χρόνο μου, πολλές φορές κι απ΄ τα οικονομικά μου για να προοδεύσει ο τόπος μου, για να προοδεύουμε όλοι.

Το κοινό καλό, η ομόνοια, η συλλογικότητα δεν έχει καμιά σχέση με την ικανοποίηση προσωπικών επιθυμιών.

Για τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας ακολουθούμε προσωπικές οδούς και διεξόδους.

Αν βέβαια δημιουργούνται εσωτερικά κενά που μας ταλαιπωρούν η βέλτιστη λύση είναι αυτή που χιλιάδες κόσμος στον πλανήτη δίνει για τα θέματά του, μια όμορφη συνάντηση με ειδικό που βοηθάει στην εσωτερική μας γαλήνη.

Το ίδιο ισχύει για όλους που  υπηρετούν τον τόπο, εκπρόσωποι συλλόγων, εκλεγμένοι, εθελοντές.

Αρκεί να θυμόμαστε ο καθένας στον τομέα που επιλέγει, πως δεν γινόμαστε αρχηγοί του εκάστοτε τόπου ή ομάδας, απλά υπηρετούμε τον σκοπό που υποστηρίζουμε.

Στην Ανδραβίδα δυστυχώς υπάρχουν οι λεγόμενοι παρατηρητές δηλαδή οι τρίτοι, οι οποίοι δεν στέκονται ως αρωγοί μεταξύ ατόμων που ξεφεύγουν του σεβασμού και των αρχών που απαιτούνται για τον λόγο που υπηρετούν. Όταν ένα άτομο  προκαλεί δημοσίως χρόνια τώρα με την συμπεριφορά του κάποιον ή κάποιους σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο,το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το βοηθήσουμε να επανέλθει κάνοντας την αυτοκριτική του και τον αυτοέλεγχο. 

Οι καλύτεροι φίλοι και συνεργάτες είναι αυτοί που μας λένε την αλήθεια, είναι αυτοί που μας βοηθούν να βαδίσουμε στα ανθρώπινα μονοπάτια με αξίες και όχι όσοι εθελοτυφλούν για δικούς τους λόγους. Αυτοί μόνο κακό μας κάνουν. Όταν κάποιος ανέχεται την ασυδοσία απλά την καλλιεργεί και γίνεται συνένοχος στο οποιοδήποτε ηθικό ή όποιας άλλης μορφής έγκλημα.

Μετά λύπης μου πριν φύγω από την Ανδραβίδα κατά τον περασμένο μήνα πληροφορήθηκα ότι στην συγκέντρωση μεταξύ των Φορέων υπό την αιγίδα των αρμοδίων προσώπων του Δήμου για το θέμα της Ιππικής Έκθεσης, κάποιο άτομο που εκπροσωπεί μια ομάδα σχετική, εξέφρασε το μη ενδιαφέρον του για τον Θεσμό. Το ίδιο άτομο μέρες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής προσπάθησε κατά μαρτυρίες γνωστών ιπποεκτροφέων από άλλες περιοχές να τους εμποδίσει να έρθουν.Γιατί; αν δεν είχε σκοπό την υποβάθμιση της Έκθεσης ποιος άλλος λόγος υπήρξε;

Το ίδιο άτομο κατά τις μέρες διεξαγωγής της Έκθεσης με στοιχεία που υπάρχουν και όχι με λόγια προσπάθησε να καταγράψει ή κατέγραψε συνομιλίες των μελών της άλλης ιππικής ομάδας.

Αυτό θεωρείται σοβαρό αδίκημα σύμφωνα με τη νομολογία των προσωπικών δεδομένων και όχι μόνο.

Σε εκδήλωση περασμένου έτους έγινα αυτόπτης μάρτυρας νεαρού ο οποίος περιφερόμενος στον χώρο του κοινού στο Δημοτικό Ιππικό Κέντρο, διέδιδε ψευδείς κατηγορίες κατά της μιας ιππικής ομάδας, απεσταλμένος όπως είπε όταν του μίλησα από το παραπάνω πρόσωπο που πραγματικά με λυπεί..Ήταν ο νεαρός που οφθαλμοφανέστατα καθοδηγούμενος έγραψε πριν λίγα χρόνια στο προφίλ μου χείριστες εκφράσεις για την ιππική ομάδα που τότε είχε ιδρυθεί.Κάτι που προσωπικά δεν έχω πράξει για κανέναν.

Επίσης σε περασμένη εκδήλωση γνωστός ιπποεκτροφέας της Αττικής μπροστά σε αρκετούς φίλους μου εξέφρασε την πίκρα του γι' αυτό το πρόσωπο ...που του ζητούσε υλικά αγαθά προκειμένου να έρθει στην Έκθεση.Και άλλα παρόμοια ευτράπελα που χωρίς να ερωτηθούν αναφέρθηκαν από ανθρώπους που δεν έχουν προσωπική σχέση με κανέναν, απλά τιμούσαν και τιμούν τον τόπο μας.

Για να βοηθήσω κάποιους να καταλάβουν περισσότερο τα γραφόμενά μου που διακατέχονται από ενδιαφέρον προς την Ανδραβίδα και αγάπη προς όλους (αγαπάμε κι αυτούς με τους οποίους οι δρόμοι μας είναι χωριστοί, δεν μιλάμε, δεν συναναστρεφόμαστε, επιθυμούμε όμως πάντα το καλό τους) θα σας πω κάτι που είχα ακούσει σε δικαστική αίθουσα κάποιου μεγάλου δικαστηρίου της Χώρας μας "πολλές φορές απορεί το ακροατήριο γιατί επιβάλλεται μικρότερη ποινή στο κεντρικό πρόσωπο του εγκλήματος και τιμωρείται και το θύμα, ακόμη και μάρτυρες...απλά κύριοι γιατί η πρόκληση είναι αυτή που οδήγησε στην άνομη πράξη τον θύτη..". Γι αυτό πάντα λέω ότι η προκλητική συμπεριφορά δεν πρέπει να ευεργετείται από κανέναν.
Μόνον τότε αυτός που προκαλεί έχει ελπίδα να συνέλθει.

Η συννεφιασμένη κατάσταση που δημιουργήθηκε με ακόμη μεγαλύτερη λύπη και απογοήτευση παρατηρώ ότι λαμβάνει διαστάσεις στο διαδίκτυο με την παρέμβαση τρίτων ατόμων τα οποία αναφέρονται με ύβρεις κατά των συμπολιτών μας, εκφράζοντας γνώμες που δεν ευσταθούν και πολλά άλλα.

Θα σας φέρω σαν παράδειγμα προσωπικό μου περιστατικό με εκλεγμένους οι οποίοι το καλοκαίρι σε κάποιον φίλο στον χώρο του Δημαρχείου της Ανδραβίδας εξέφρασαν την άρνησή τους και τη χολή τους για το άτομό μου σχετικά με την παρουσία μου σε μια ομάδα..

Θα σας συνεχίσω με εκλεγμένο άτομο επίσης που μετά από κάποια ενέργειά μου (βοήθεια) σ' έναν φορέα πριν αρκετό καιρό...έκανε την παρέμβασή του προκειμένου να απομακρυνθούν κάποια άτομα από τη σχέση τους μαζί μου, χωρίς καν να σκεφτεί ότι δεν μου έκανε κάποιο κακό (ευθύνη βέβαια φέρουν και τα άτομα που αποδέχτηκαν την ενέργεια του "υψηλού" προσώπου).

Και ένα τελευταίο απ' τα πολλά...κάποιοι συμπολίτες χωρίς άποψη απλά επηρεαζόμενοι από το άτομο...που θέλει να απομακρυνθεί κάποιος από την  ομάδα που ανήκω...εκφράστηκε σε εμένα λες και είμαι έρμαιο του καθενός, λες και δεν έχω δική μου άποψη...αυτά βέβαια άφησε να εννοηθούν για όλη την ομάδα...

Για τα παραπάνω δεν σκέφτηκα στιγμή να εξαπολύσω μύδρους κατά των εκλεγμένων που εκφράζουν την "υπέροχη" γνώμη για το άτομό μου, ούτε για αυτούς που στην προσπάθεια να τους χαιρετίσω κοιτάνε αλλού, ούτε για εκείνον, εκείνη ή εκείνους άφησαν να εννοηθεί πως μας κάνει ότι θέλει ο .... Σε καμιά περίπτωση βέβαια ούτε προς κυρίους ή κυρίες των οποίων η συμπεριφορά έχει διαφοροποιηθεί μετά την παρέμβαση που προείπα...Αντίθετα αισθάνομαι έλεος για όλους τους.. Εύχομαι να είναι πάντα υγιείς και χαρούμενοι.

Προς όλους δε...να μην ξεχνάτε πως η επίγεια ζωή είναι το πέρασμα προς την αιωνιότητα..

Αυτό που μένει είναι η υστεροφημία..τα έργα και οι πράξεις μας..

Επίσης συμβόλαιο αιώνιας παρουσίας στον πλανήτη γη όπως έχω ξαναγράψει δεν έχει κάνει κανένας.

Όλοι εδώ είμαστε ένοικοι!!

Κανένας τίτλος, καμιά καρέκλα, καμιά εφημερίδα και καμιά φωτογραφία δεν μας κάνουν καλύτερους.Απλά προστίθενται στα ενθύμια!

Αφήστε τις έριδες και ασχοληθείτε με τόσα όμορφα ενδιαφέροντα που υπάρχουν.

Ερωτευτείτε τη ζωή που κυλάει σαν το ποτάμι..απολαύστε τις στιγμές που είναι μοναδικές!

Ο καθένας από τη θέση του ας αγωνιστεί αληθινά για την κοινωνία σεβόμενος τον αγώνα των άλλων.

Όσο δε..για αυτούς που προσπαθούν να χειριστούν άτομα και καταστάσεις προς επιδίωξη μελλοντικών εκλογικών επιθυμιών τους, πιστεύω ότι ακολουθούν λάθος τρόπο σε δυσοίωνο ορίζοντα.

Για τους εκλεγμένους...που τρέφουν τα καλύτερα των συναισθημάτων τους για την αφεντιά μου...επειδή είναι ξένοι ..επειδή δεν έχουμε τίποτα κοινό..αφού μεγαλώσαμε στον ίδιο τόπο τουλάχιστον...(τραγελαφικές συμπεριφορές) ..τους υπενθυμίζω πως στην ζωή μου όπου κι αν έζησα, στην επαγγελματική μου πορεία αλλά και στον μεγάλο κοινωνικό μου περίγυρο δεν αποτέλεσα ποτέ κίνδυνο για κανέναν...

Αυτό γιατί συνήθως βαλλόμαστε κατά όποιου φοβόμαστε...

Με σεβασμό και Αληθινή Αγάπη προς όλους σας!!