Φωτοδότης Ψυχής.
Χτες βράδυ
που φύσαγε βοριάς,
μια ιλαρή μορφή
της σκίρτησε τα φυλλοκάρδια.
Άναψε δαυλό
μ ‘ονείρου προσάναμμα
ως μια οπτασία
στου πόθου την εστία.
Φωτοδότη ψυχής
ψιθυριστά τον ονόμασε,
όταν ατιθάσευτα φιλιά
συντρόφευαν την απρόσμενη νυχτιά.
Πόσο ξαφνικά
ήρθε κοντά της.
Το κορμί αναδεύονταν
στων χειλιών το άγγιγμα.
Μάτια δακρυσμένα
έγραφαν αιώνια ιστορία
με των θεών
την ολόχρυση αέναη πένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου