Σπέτσες 2018 εντυπώσεις!

Το παρόν αποτελεί ένα μικρό αφιέρωμα στις Σπέτσες με φωτογραφίες, σκέψεις, εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου.

Όλοι γνωρίζουν το γραφικό και ιστορικό νησί που βρίσκεται δεξιά της εισόδου του Αργολικού κόλπου.Το νησί των Σπετσών πήρε αυτή την ονομασία από τους Ενετούς που το ονόμαζαν  Ίζόλα ντι Σπέτζια και σημαίνει Νησί των Αρωμάτων λόγω των πολλών λουλουδιών που υπήρχαν. Κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν "Πιτυόνησος" και "Πιτυούσα".

 Τι εορτάζεται στην ΑΡΜΑΤΑ κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου;
Iστορικά στοιχεία.

Ο Τουρκικός στόλος το 1822 κατευθυνόμενος προς τον Αργολικό κόλπο με προορισμό το Ναύπλιο, εμφανίστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου

ανατολικά του νησιού.Ο τρινήσιος στόλος των Σπετσών, της Ύδρας και των Ψαρών, υπό τον ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη, κινείται προς αντιμετώπιση των Τούρκων. Σύμφωνα με τον ιστορικό Χατζηανάργυρο, στην ναυμαχία που ακολούθησε μεταξύ των δυο στόλων, πήραν μέρος «140 και πλέον» πλοία. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή εμφανίστηκε ο Σπετσιώτης πυρπολητής Κοσμάς Μπαρμπάτσης, ο οποίος κατάφερε εισερχόμενος στο κέντρο του τουρκικού σχηματισμού να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα. Η ηρωική αυτή πράξη του Σπετσιώτη ναυτικού είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση του τουρκικού στόλου από τον Αργολικό κόλπο.Εις ανάμνηση αυτού του ιστορικού γεγονότος οι Σπετσιώτες έκτισαν την εκκλησία της Παναγίας της Αρμάτας στην περιοχή του φάρου των Σπετσών. Kάθε χρόνο περίπου το 1ο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου στις Σπέτσες λαμβάνουν χώρα διάφορες εκδηλώσεις πολιτιστικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου με αποκορύφωμα την αναπαράσταση της πυρπόλησης του τουρκικού στόλου.Για την εκδήλωση συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου από την Ελλάδα και το Εξωτερικό. 

Στιγμιότυπα από τις εκδηλώσεις στην πλατεία Ποσειδωνίου προς τιμή της ΑΡΜΑΤΑΣ του κυριότερου παραδοσιακού δρώμενου των Σπετσών.

 

Το Χορευτικό Τμήμα του Λυκείου Ελληνίδων λαμβάνει κάθε χρόνο μέρος.Φέτος είχα την τύχη να παρακολουθήσω από κοντά την εμφάνισή του στον αύλειο χώρο του Αγίου Νικολάου που κάποτε ήταν μοναστήρι και συνδέεται με τον Επαναστατικό Αγώνα του 1821.  

H παρουσία του Χορευτικού ήταν καταπληκτική με χορούς, φορεσιές, χαμόγελα, λεβεντιά όλα όσα αρμόζουν στον Φορέα που εκπροσωπεί καθώς και στον λόγο για τον οποίο  βρέθηκε στο νησί.

Δεν μπορώ να παρουσιάσω όλους τους χορούς εδώ καθόσον θα ξεφύγω του θέματος. Οι ανάμνηση όμως που μας άφησε και η συγκίνηση μένουν για πάντα χαραγμένα στην καρδιά μας.

 

Ένα  σπουδαίο  Μουσικό  Ιστορικό  αφιέρωμα

"Ο Χορωδιακός και Λυρικός Μίκης Θεοδωράκης - "Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ" με τη  Συμφωνική Μαντολινάτα Ελλάδος και Μικτή Χορωδία υπό τον Μαέστρο Παναγή Μπαρμπάτη.

Συναυλία με την Άννα Βίσση η οποία χωρίς υπερβολές είχε υπέροχη σκηνική παρουσία.

Συναυλία με τραγούδια 60s -70s και Disco με τον Tonis Sfinos και την μπάντα του "The Playmates".

Ο μεγάλος εορτασμός της ΑΡΜΑΤΑΣ κορυφώνεται με φαντασμαγορική παρουσίαση βεγγαλικών, σε σχηματισμούς συγχρονισμένους με τη μουσική υπόκρουση.Τολμώ να αναφέρω πως είναι το ωραιότερο θέαμα αυτού του είδους που έχω παρακολουθήσει.

Μετά το πέρας των εκδηλώσεων εντύπωση προκαλεί σε όποιον βρίσκεται για πρώτη φορά ο κόσμος που κατακλύζει την αποβάθρα προκειμένου να περάσει απέναντι στην Πελοπόννησο.
 
 
 
 


 

 

 Εντυπώσεις - σκέψεις από την επίσκεψή μου στο νησί.

Αρχικά και για να είμαι ειλικρινής πρέπει να αναφέρω.....

πως οι Σπέτσες ήταν ένα νησί που δεν μου έκανε καμιά ιδιαίτερη εντύπωση έως πρόσφατα, ίσως επηρεασμένη από την λατρεία μου για τις Κυκλάδες. Ίσως ακόμη γιατί συνήθως όσοι μιλούσαν γι' αυτό δεν έβγαζαν τη φυσική του ομορφιά, το μεγαλείο των αρχοντικών του, το ιδιαίτερο του βοτσαλωτού, τα τόσα εκκλησάκια που πραγματικά μοιάζουν σαν γλάροι στις πλαγιές ..τα  όμορφα νερά του. Τα δυο πολύ αξιόλογα Μουσεία.

 Είναι η αρνητική εντύπωση που μένει απ' όσους προβάλλουν τον κάθε τόπο, με ύφος έπαρσης για τους τεχνητούς ενδεχομένως παραδείσους ή για σημεία διασκέδασης και μόνο.

Στοιχειοθετώντας πλέον την προσωπική μου άποψη λέω με σιγουριά πως το νησί των Σπετσών είναι ένας πανέμορφος τόπος που αξίζει κανείς να επισκέπτεται.

Απελευθερωνόμαστε περπατώντας στα δρομάκια του με τους ιβίσκους και τις μπουκαμβίλιες, θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική αιώνων σε πολλά κτίρια, παρατηρώντας τα σχέδια με τα βότσαλα στην Ντάπια.

Σκεφτόμαστε την ιστορία στις διαδρομές, παρατηρούμε τα σύννεφα να παίζουν με τα χρώματα του σούρουπου.

Νιώσαμε ότι ο Ποσειδώνας ήθελε αυτό το μέρος να βρέχεται απ' τη θάλασσα γι' αυτό το ξεχώρισε...από την Πελοπόννησο που είναι τόσο κοντά!

Κάθε ηλιοβασίλεμα και διαφορετικό, κάθε που βραδιάζει ο Μεγάλος Ζωγράφος άλλο έργο παρουσιάζει από την πλευρά της Κουνουπίτσας, άλλο απ' το παλιό λιμάνι.

Αντικρίζοντας ανάμεσα στα σύννεφα το φωτεινό σημείο λες...πόση ομορφιά έχουμε σ' αυτήν την καταλεηλατημένη απ' τους ανθρώπους Χώρα μας!
Προχωρώντας προς τη Μεγάλη Σχολή την Κοργιαλένειο σε αγγίζει ένας διαφορετικός αέρας..

Η περιοχή της Ντάπιας, το νέο λιμάνι σημείο συναντήσεων στα παραδοσιακά καφενεία με τα εκλεκτά γλυκά. Σημείο που μπορεί κανείς να απολαμβάνει και να παρατηρεί ταυτόχρονα την κίνηση των πλεούμενων, των επιβατών και την ανατολή να αντικρίζει τις πρώτες ηλιαχτίδες να λάμπουν στα γαλαζοπράσινα νερά.

Για τους κήπους με τα έντονα χρώματα και την ποικιλία της ευωδιάς δεν μπορώ να γράψω..πρέπει να το ζήσει κανείς. Να το ζήσει περπατώντας και όχι πάνω σ' ένα δίτροχο όπως συνηθίζεται στον νησί. Αυτό που παρατήρησα είναι κοινό χαρακτηριστικό των κατοίκων στα περισσότερα μικρά μέρη. Δεν περπατάνε, αλλού κινούνται μόνο με το αυτοκίνητο και στο νησί αυτό με μηχανάκι ή αυτά τα αντιαισθητικά και αρκετά επικίνδυνα οχήματα τις ονομαζόμενες "γουρούνες". Η αλήθεια είναι βέβαια πως για τον περιπατητή η κίνηση είναι επικίνδυνη καθόσον δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.Χρειάζεται αρκετή προσοχή επειδή οδηγούν νεαροί και αρκετοί τουρίστες που δεν έχουν τις πλέον κατάλληλες γνώσεις.

 Η διαδρομή που κάναμε από την περιοχή του Μουσείου Σπετσών έως την παραλία της Αγίας Μαρίνας και κατόπιν στο παλιό λιμάνι απ' όπου συνεχίσαμε για την επιστροφή δεν περιγράφεται με λέξεις. Λουλούδια παντού, αρχοντικά επιβλητικά μα και νέα καλαίσθητα κτίσματα. Απλά μαγεία που είμαι σίγουρη ότι σε πολλούς απ' τους κατοίκους ακούγεται γραφικό.

Το Μουσείο της Μπουμπουλίνας το γνωρίζουμε μέσα από την εξαιρετική ξενάγηση των απογόνων της.

Ιστορία, στοιχεία της δυναμικής γυναίκας, στοιχεία των δύσκολων στιγμών της Ελλάδας μας και δείγμα μεγαλοπρέπειας.

Πιστεύω πως θα ήταν τραγική παράλειψη να μην λειτουργούσε αυτός ο χώρος μνήμης και δόξας.

Στις Σπέτσες λειτουργεί ακόμη ένα Μουσείο. Είναι το Μουσείο Σπετσών το οποίο στεγάζεται στο Αρχοντικό του Χατζηγιάννη-Μέξη, που ήταν ένας από τους πρώτους άρχοντες των Σπετσών στα χρόνια του Αγώνα για την Εθνικής μας Ανεξαρτησία και έγινε δωρεά το 1938 στο Κράτος από τις κληρονόμους Καλομοίρα Μέξη και Νικέτα Θερμισιώτη-Κατσίνα. Το Μουσείο των Σπετσών, άρχισε να λειτουργεί ως Αρχαιολογική Ιστορική και Λαογραφική Συλλογή του νησιού το 1939.

Το επιβλητικό αυτό κτίριο με τις υψηλές καμάρες, χτίστηκε ανάμεσα στο 1795 και το 1798 σε σχήμα Π, έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο από το 1924.

Εδώ σημειώνω πως δείχνει εγκαταλελειμμένο ως κτίριο ενώ στο εσωτερικό του φιλοξενεί αξιολογότατα ευρήματα.

Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο δεν έχει συντηρηθεί.Πιστεύω πως οι αρμόδιοι το έχουν ως σκοπό τους.

 Αρχοντικό Σωτήριου Ανάργυρου.

Αποτέλεσε την κατοικία του Σωτηρίου Ανάργυρου μέχρι το θάνατό του (18/12/1918). Το 1929 το Πρωτοδικείο Ναυπλίας κατακύρωσε την ιδιοκτησία του αρχοντικού στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών.

 

Παλιό λιμάνι, ένας μικρός επίγειος παράδεισος.

Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα και δηλώνοντας πως οι εντυπώσεις μου είναι άριστες απ' αυτό το νησί, το οποίο αποτελεί έναν προορισμό πολύ εύκολα προσβάσιμο αφού μπορούμε να πάμε οδικώς έως την Κόστα και σε 15 λεπτά να βρισκόμαστε στην Ντάπια. Εννοείται πως είναι απαραίτητη και η σωστή λειτουργία της ακτοπλοϊκής γραμμής από τον Πειραιά.

Πρέπει να τονίσω πως μου έκανε άριστη εντύπωση η αντιμετώπιση ενός γεγονότος από τους κατοίκους. Κατά τις 7 το απόγευμα του Σαββάτου το ομοίωμα της ΑΡΜΑΤΑΣ βυθίστηκε..ατύχημα που κλόνισε τις αρχές καθώς και όλους όσους παρευρισκόμασταν. 

Επειδή βρισκόμασταν σε κεντρικό σημείο παρακολουθήσαμε το πάθος, τη θέληση, την ομόνοια που έδειξαν οι νησιώτες σε συνδυασμό με τις λιμενικές αρχές και ανέσυραν την ΑΡΜΑΤΑ για να την επισκευάσουν όπως κατάλαβα.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διεξαχθεί ο εορτασμός κανονικά χωρίς προβλήματα.

Τονίζω πως παρακολούθησα τις προσπάθειες καθόσον ακούστηκαν (όπως κάθε φορά) διάφορα ευτράπελα. Ως παράδειγμα στο λεωφορείο που επιστρέφαμε δυο κυρίες οι οποίες δεν βρισκόντουσαν στην Πλατεία του Ποσειδωνίου ή κάπου κοντά ανέφεραν η καθεμιά την γνώμη της..."πως είχαν φτιάξει και 2η ΑΡΜΑΤΑ εφεδρική" ... "πως έφτιαξαν εκείνη την ώρα άλλη"...

 

 Για το κλείσιμο άφησα μια εικόνα από τις άμαξες οι οποίες συμπληρώνουν τη γραφικότητα του όμορφου τόπου! Αξίζουν οι βόλτες ακούγοντας τους καλπασμούς των αγαπημένων τετράποδων, απολαμβάνοντας τη θέα, συζητώντας με τους αμαξάδες που ταυτόχρονα μας ξεναγούν.

Συγχαρητήρια σε όλους τους κατοίκους για την αντιμετώπιση του προαναφερόμενου περιστατικού. 

Καλό φθινόπωρο σε όλους!

Υ.Σ Τις γραφικές παραλίες του νησιού τις αφήνω για μελλοντικό αφιέρωμα!!