Περπατούσε στο δάσος του κοντινότερου βουνού κάθε που το γλυκό φθινόπωρο ερχόταν.Εκείνα τα γλυκοχαράματα η γη είχε άλλες ευωδιές υποσχόμενες βροχούλες,κυκλάμινα,μήλα,κάστανα, καρύδια και άλλων λογιών καρπούς.Για τα χρώματα της εποχής οι λέξεις έμοιαζαν φτωχές μπροστά στην τόση ποικιλία με την οποία ντυνόταν η πλάση. Κάθε χρόνο την περίμενε με λαχτάρα την αγαπημένη της διαδρομή.Στην δική της ματιά το φθινόπωρο ήταν η εποχή που το σπίτι έπαιρνε μορφή αναγεννησιακή λόγω μικρών αλλαγών..μεγάλων στιγμών όπως χαρακτήριζε τη χαρά που ένιωθε.Νέα βιβλία,μολύβια και τετράδια για τα χειρόγραφά της.Διάφορα σχολικά ως δώρα για τα παιδιά που είχαν για χώρο μελέτης το γραφείο της. Ο κήπος της ψυχής της έπαιρνε από την μαγεία της φύσης που τα τρομαγμένα από τα πρωτοβρόχια σπουργιτάκια φώλιαζαν τιτιβίζοντας το μεγάλο ευχαριστώ στον Δημιουργό.
Εκείνο το φθινόπωρο έμελλε να αποτελέσει την άνοιξη του εσωτερικού της κόσμου. Με τις πρώτες ψιχάλες πήγε στο μονοπάτι που την περίμεναν κάθε χρόνο τα λατρεμένα της άγρια ροζ κυκλάμινα με τα φύλλα καρδιάς όπως έλεγε τότε που ήταν μικρή και οι γονείς της δεν άφηναν μέρα χωρίς να της φέρνουν κυκλάμινα. Τα φύλλα ήταν στολισμένα με δροσοσταλίδες που σίγουρα ήταν ικανές για κάθαρση από την σκόνη του καλοκαιριού σε φύση και ανθρώπους, πραγματικά και μεταφορικά....Οι φτέρες είχαν αναπτυχθεί πάρα πολύ σε σύγκριση με τον περασμένο χρόνο.Καθώς προχωρούσε για να αγγίξει τη ροζ παλέτα με έκπληξη αντίκρισε την πιο μεγάλη φτέρη να κάνει νεύματα με τα φύλλα της.Απορημένη πλησίασε και πριν καταλάβει αν ζούσε σε όνειρο ή στην πραγματικότητα είδε ένα μπουκέτο με κυκλάμινα ασυνήθιστα μεγάλα να κρατούν χαμογελαστά ένα φύλλο τους με σκαλισμένη την πιο σπουδαία λέξη των ανθρώπων, την ΑΓΑΠΗ. Δεν πίστευε αυτό που ζούσε.
Η ώρα πέρασε με τα κυκλάμινα να της χαμογελούν και το φύλλο μ" ένα φύσημα να βρίσκεται στο χέρι της.Τότε έσκυψε παίρνοντας και τα άνθη μαζί της.Στο δρόμο για το σπίτι της σχεδόν τραγουδιστά έλεγαν μια ιστορία που άκουσαν απ τις νεράιδες κάποιο βράδυ.Η ιστορία της έκανε εντύπωση μα δεν έδωσε καμιά σημασία.Δεν ήθελε να έχει καμιά σχέση με τον έρωτα και την αγάπη τα οποία στόλιζαν την ιστορία.Όταν την πλησίαζαν τα βέλη του με μια μοναδική μαεστρία του ξέφευγε.Ήταν τόσο γεμάτη η καθημερινότητά της,είχε τόσο πληγωθεί από ανούσιες σχέσεις και ψεύτικες αγάπες που τελικά κατάλαβε πως ήταν απλά πάθη. Κάθε μέρα που άγγιζε τα άνθη,της χαμογελούσαν.Έτσι λίγες μέρες αργότερα είδε στον ύπνο της μια νεράιδα που
ονόμασε "μοίρα αγάπης" να της λέει ότι αυτό το φθινόπωρο δεν θα γλυτώσει απ τα βέλη του....Έτσι κι έγινε.Ένα χαμόγελο συνοδευόμενο με ζεστή αγκαλιά,με δυο μάτια που ο βυθός τους λουζόταν σε εξωτικά γαλήνια νερά έγιναν η άνοιξη της ψυχής της.Τον συνάντησε σε διαδρομή που ποτέ δεν είχε σκεφτεί. Δεν κατάφερε να εμποδίσει τα βέλη..Περιφρόνησε το μήνυμα της νεράιδας,αστειεύτηκε με το χαμόγελο των λουλουδιών κι ας μην το έδειξε.Έως τότε πίστευε πως οι άνθρωποι ορίζουν τα μελλούμενα ..
Από τότε σκέφτηκε ότι "τίποτα δεν είναι τυχαίο", πως όλα και όλοι έρχονται στην ζωή για κάποιο λόγο. Πίστεψε στην αληθινή αγάπη και στις καταλυτικές της ιδιότητες.
Έλεγε σε όλους πως το φθινόπωρο δεν είναι μελαγχολία,είναι αναγέννηση,είναι κάθαρση,είναι όλα εκείνα που οι περισσότεροι δεν θέλουν να δουν!!!Με αγάπη για ένα γλυκό και δημιουργικό φθινόπωρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου