29 Μαΐου 1453, μια ακόμη θλιβερή ημέρα της ιστορίας μας. Όλες αυτές τις ημέρες που πολλοί από εμάς επηρεασμένοι από τις εθνομηδενιστικές θεωρίες...τείνουν να εξαφανίσουν.
Το χρονικό διάστημα πριν την Άλωση της Πόλης, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ουσιαστικά υπήρχε ως όνομα. Είχε περιοριστεί γύρω από την Κωνσταντινούπολη και σε κάποιες άλλες περιοχές, όπως ο Μυστράς. Για πολλούς λόγους η τεράστια δύναμη του παρελθόντος έσβηνε....η επικράτηση του φεουδαρχισμού, οι θρησκευτικές έριδες, οι σταυροφορίες, οι εμφύλιες διαμάχες..όλες οι καταστάσεις που δίνουν την ευκαιρία στους εχθρούς να πλησιάζουν στα σύνορα ενός τόπου, έτοιμοι για να τον κατασπαράξουν. Η λαίλαπα των Οθωμανών περίμενε στις πύλες του Βυζαντίου, το οποίο δεν είχε καμιά ελπίδα εκτός της καθολικής Ευρώπης που όμως δεν επιθυμούσαν οι κάτοικοι της Πόλης.
Ο εσωτερικός διχασμός ήταν ανεπτυγμένος με την ύπαρξη των "Ενωτικών" και "Ανθενωτικών". Ως ύστατη προσπάθεια ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έστειλε πρεσβεία στο Πάπα Νικόλαο Ε' προκειμένου να ζητήσει βοήθεια. Ο Πάπας όμως έθεσε ως όρο, την Ένωση των Εκκλησιών....κάποια θέματα ταξιδεύουν αιώνες...
Ο Πάπας έστειλε τον καρδινάλιο Ισίδωρο και λειτούργησε στην Αγία Σοφία μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Μυτιλήνης Λεονάρδο. Ο λαός αντέδρασε έντονα και ξεχύθηκε έντονα...το σύνθημά τους ήταν "Την γαρ Λατίνων βοήθειαν ούτε την ένωσιν χρήζομεν. Απέστω αφ' ημών η των αζύμων λατρεία". Ήταν οφθαλμοφανέστατο το μίσος το οποίο δεν πήγαζε μόνο από δογματικούς λόγους, όπως πολλοί και σήμερα υποστηρίζουν. Ο λαός δεν έσβηνε από την ψυχή του και τη μνήμη του, τη βαρβαρότητα των Σταυροφόρων κατά την πρώτη Άλωση το 1204. Επίσης δεν συμφωνούσαν με τη Βενετία και τη Γένουα, που είχαν διεισδύσει οικονομικά με αποτέλεσμα την εξαθλίωση των κατοίκων της Αυτοκρατορίας καθώς επίσης και την καταπίεση που δεχόντουσαν οι ορθόδοξοι από τους καθολικούς στις περιοχές που ζούσαν μαζί.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ο Μωάμεθ από τις αρχές του 1453 προετοίμαζε την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Η έδρα του ήταν στην Ανδριανούπολη όπου και συγκρότησε στρατό 150.000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ο Σουλτάνος στις 7 Απριλίου, έστησε τη σκηνή του μπροστά από την πύλη του Αγίου Ρωμανού, απ΄ όπου και κήρυξε επίσημα την πολιορκία της Πόλης. Ήταν ένας άνισος αγώνας. Από τις 12 Απριλίου άρχισαν τους καθημερινούς κανονιοβολισμούς ώστε να γκρεμίσουν το διπλό τείχος που προστάτευε 1000 χρόνια την Κωνσταντινούπολη. Σίγουρα η κατάσταση ήταν τραγική, σίγουρα για ακόμη μια φορά τις σελίδες της ιστορίας συμπλήρωνε το ανθρώπινο αίμα...που όπως φαίνεται δε θα σταματήσει ποτέ, ανεξαρτήτου χώρας.
Το πρωί της 29ης Μαΐου 1453 ήταν η καταλυτική έφοδος των Οθωμανών. Η Βασιλεύουσα ανυπεράσπιστη έπεσε στα χέρια των μανιασμένων εχθρών. Οι υπερασπιστές της Πόλης σφαγιάστηκαν , οι εχθροί ποτισμένοι με μίσος λεηλάτησαν και κατέστρεψαν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Το βράδυ ο Μωάμεθ ο Πορθητής πραγματοποίησε την πανηγυρική του είσοδο στην Αγία Σοφία για να προσευχηθεί στον Αλλάχ "αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης" όπως αναφέρουν πηγές της εποχής.
Με τον καιρό η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί....οι ορθόδοξοι που ταξιδεύουν έως εκεί δεν έχουν δικαίωμα να προσευχηθούν...οι θρύλοι είναι πολλοί..
Η εικόνα της Παναγίας δάκρυσε και της απάντησε η εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ
ΣΩΠΑΣΕ ΚΥΡΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΟΛΥΔΑΚΡΥΖΕΙΣ
ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΘΑ 'ΝΑΙ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, δεν πρέπει να σβήνουμε ούτε γραμμή από την ιστορία μας. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε απ ' όλους που θέλουν την πίστη μας εχθρό και δημιουργό αρνητικών καταστάσεων...
Ο κάθε λαός οφείλει να σέβεται τους άλλους, χωρίς να απαξιεί τα δικά του χαρακτηριστικά.
Ο κάθε λαός οφείλει να σέβεται τους άλλους, χωρίς να απαξιεί τα δικά του χαρακτηριστικά.
